- 23 Ağustos 2022
- 4.312
- 4.582
- Konu Sahibi Buffalosos
- #62.221
Benimde sinirler ofkeler duruyo ama günümü p kadar dolduruyor ki Betül onun harici bi olayla pek hasır nesir olamıyorum. Ama bi markette iken beni ofkelendiren bi durum olduğunda içimdeki volkan kabarıyor. Bide yakın çevremde son bi kaç yıldır ağır şeyler yaşattım. Sinir krizlerim çok oldu çok gozuk döndü. Beni sinirlendirecek vs durumları gebelikte engel olmaya başladım. Özellikle dış çevreden aile taraflarından beni kışkırtıcı şeyler olurdu. Bana anlatmayın ben gebeyim der herseyden bi Hber yasardim. O zamanlardan aile üyelerim de uzak durmaya başladı sanırım. Arada cam çerçeve indirme hissiyatı geliyor ama bastırıyorum. Yukarıda demiştim pamuk gibi olmadım mükemmel de olmadim diye. Galiba dizginliyprum. Anksiyete ve p.atagim bebek sebepliymis sanirim. Yani bebeğim olmadığı için o buhran bilinmezlik olmadı olmayacak düşünceleri beni zihnen bedenen hasta ediyormuş. Ya sorun bebek geldiğinde çözüldü yada ben bu duygularimi tarafımı cok çok iyi bastiriyorum. Bh ihtimal de olabilir.Hadron çarpıştırıcısı benim sinirleri görse oooo atomlara bak hemen ayırmalıyım der. Öyle bir sinir öyle bir öfke kontrolü yoksunluğu. Çok şanslısın atabilmişsin bende kaldı bir miktar. Kriz gelince deliye dönüyorum. Geçenlerde bi aydınlanma geldi. 36 yaşımdayım asla kendim olamadim asla her şeyime rağmen sevilmedim, beni delirtip (hoşlanmıyorum yapma dememe rağmen) sonra sinirlendiğim için beni suclayan ve öfke anındaki davranışlarım için özür dilememi bekleyen bir eşim var. Asla saygı görmedim (unvanıma saygı duyuldu karakterime değil) dost diyebileceğim insanlar olmadı hayatımda ama ben herkese dost oldum ayağı tasa takılsa koştum herkese yolunu temizledim bir daha takılmasın diye. Her şey için çok çabaladığımı ama benim için asla çaba gösterilmediğini farkettim. Travmatik bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Onların gölgesinde yetişkin olmaya çalıştım, tum eksikliklerimle, ve icime attıklarımın savunma mekanizmama olan savaşında yarım bir insan oldum. Tüm öfkemin nedeni bu ancak her şeyi affedip kendimi kucaklayamiyorum. Çok uzattım anksiyeteni öfkeni gercekten yenebildin mi? Yoksa sadece çocuğuna mı yansıtmıyorsun? Çünkü anne olduktan sonra çocuğum haric herkese bana yaşattıkları için intikam alırcasına saldırmak istiyorum ve bu duyguya engel olamıyorum.
Bende sana o kadar benziyorum ki o hayatın büyümenin zorlugunu çok yaşadım. Herseyi başka bj seyle idare etmeye çalışmak. Yok sayılmak var olmaya çalıştıkça minicik bi şeyle etrafimizdakilerin bizi dibe çekmeye çalışması. Benide ben olduğum için kimse sevmemiş. Bi rahmetli babam sevmiş sanirim son aylarinda bana ayrı duskundu beni görmeden yemek yemez ilaçlarını almaz ben anlatırsam bi seyi kabul eder vs. O gitti cehennem çukuruna düşmüş gibioldum. Eşimde çok büyük sevmiyo beni. Sizin gibi. Ama sevilmeyi kızımda öğrendim. Herhalde onun beni sevmesi de biraz yolumu kolaylastiriyor. Sakin kendini suçlu yetersiz hissetme. Benim bir çok sorunum bebek olmadığı içinmiş vebu yüzden biraz kolaylaştı isim. Yoksa en ufak şey beni aşırı sinirlendiriyor. Eminim sende eskiye göre çok yol kat ettin ama farkında olmayabilirsin. Kendine yüklenme ve yazdıklarımdan dolayı kendini kıyaslama lütfen. Böyle bi durum olabilir diye herkes kendi terazisinde degismistir demistim.