- 1 Ocak 2024
- 1.062
- 572
- 33
Allah razı olsun denicemAktardan rezene, tarçın, zencefil tozu, papatya, kuru dut alıyorsun, ilk 3 ünü 1 çay kaşığı, papatyayı ve dutu 1 tutam ( 3 4 papatya tanesi) sıcak suya at, 5-10 dakika demlensin. Günde 1 bardak iç akşamları. Bende işe yaradı çok şükür. İnşallah sana da şifa olur
Ben Bebelac Gold kullanıyorum ilk Aptamil kullanmıştım baya gaz yapmıştı sma yıs tavsiye ediyorlar ama ben kullanmadım. Süt içinde tahin helvası ve kayısı ve üzümü birlikte hoşaf yapıp icebilirsin birde e bebek te satılan malt içecekler de faydalıkızlar selamlar Allah hepimize kolaylık nasip etsin
mama konusunda ne düşünüyorsunuz? 2 gündür birden sütüm azaldı , çocuk emmek istiyor yok öyle üzülüyorum ki , yattım biraz dolmuş ama sabah içti bitti resmen . en azından günde 1/2 kere mama vermek istiyorum 2.5 aylık bebek. hangi marka önerirsiniz ?
Ben ilk avent denedim tuttu canım ama tabii ki her çocuk farklı
Nuk kauçuk damaklı olanı vermiştim tutuyodu ama artık istemiyo onu öğürüyo zorlarsamben avent aldım vermeye çalıştım ilk günden, alıyor emşyor ama tutamıyor uzun süre fırt diye atıyor uykuya geçişte bazen yardımcı oluyor tabii. Bibs aldım kauçuk yumuşak daha iyi tutar diye ondan iğrendi avente alışınca . daha önce başka marka verdin mi hiç emzik ?
Ama mutlaka iki memeyi de vermen lazım emzirdikten sonra mamayı veriyosun her halükarda dinlenemiceksin bir de mama vermek daha zor ya gece kalk ısısını ayarla bilmem nedoktora dicem ben de vermek istiyorjm çünkü dinlenemiyorum ve süt olmuyor olmadıkça strese giriyorum iyice kötü hale geliyor
Benimkide kusuyor kakasını yapmıyor artıkKızlar size bir şey soracağım. Benim oğluş 4 gündür öğlen 12 beslemesinde kusuyor hepkilo alımı iyi bu arada. Çişli bezi de hep oluyor altını açtığımda. Sizde böyle bir durum var mı çok kafaya takıyorum ya alması gereken besini alamazsa diye. Bir de 3 gündür kakasını yapmadı sütümü sağıp içine zeytinyağı koyuyorum ama nafile. Doktor probiyotik başladı forbiome minies diye 2 gün oldu kullanalı inşallah yapar kaka
Çok teşekkür ederim. Gerçekten çok yorucu bir sürec. Yalnız olmadığımı bilmek güzel. Annem olmasa kesin depresyona girerdim. Yinede terapiye ihtiyacım var. Ama ne zaman müsait olup giderim bilmiyorum m.Benim çok yakın bir arkadaşım klinik psikolog, ben hamileyken hep bana diyordu ki ‘Bak doğum sonrası sıkıntı yaşarsan mutlaka beni ara, depresyon olabilir bunlar normal, kendini kötü hissetme vs.’ Ben de mutlu mutlu ben yaşamam merak etme, çok güzel olacak diyordum. Ama ben de yaşadım, hüngür hüngür ağladım. Hamileliğin prensesliğinden bir anda bambaşka bir hayata geçiş yaptık, kolay olmadığını biliyorduk ama yaşamak bana da bambaşka geldi. Çevreden söylenenler, lohusalık, ağrı sızı, yorgunluk ve sürekli olarak bakım vermemiz gerekliliği cidden çok yorucu. Mükemmel anne olmak isteği, olmayınca yaşadığımız hayalkırıklığı insanı çok aşağı çekiyor. Benim de kendime faydam yok şuan pek, o yüzden terapiye başlamaya karar verdim ama en azından sana yalnız olmadığını söylemek istedim
Özellikle sorumluluk çok ağır geliyor. Bu sorumluluğu almadan önce çok kararsızdim ben. Oğlumu çok sevdim ama sorumluluk çok ağır geliyor. Hastaneden eve döndüğüm gün benimseyemedim çocuğu. Birden annem ve eşim alsın benden bana kimse dokunmasin istedim. Annem sagolsun bu isteğimi gördü ve o gece o ilgilendi. Mama verdi. Çok teşekkür ederim :'( en azından yalnız değilimmmBirkaç gün önce çok benzer hissediyordum daha bebeğim bir haftalık bile değilken. Bende yetersizlik hissi çok fazlaydı ve sorumluluk çok ağır gelmişti. Kendimize sık sık bunun geçeceğini hatırlatalım, bu bana çok iyi geldi. Size de gelir umarım, yalnız değilsiniz bunu bilin
tummy time a başladınız mı? ben sadece gazı çıksın, rahatlasın diye karınüstü yatırıyorum ama o şekilde pek bi etkinlik yapamıyoruz. karınüstü koyduğunda başını kaldırıyor mu mesela? benimki ancak bi yandan diğerine çevirecek kadar kaldırıyor şu an. sanırım daha vaktimiz var bizim yaYaradı yaradı çok sağolevet ben normalde böyle kolay yıkılmam ama bu kız benim ayarlarımı bozdu Bigaia mı kullanıyorsun? Mamayı her beslenme sonrası mı veriyosun?
Tam adı bu bence dehepimiz yaşıyormuşuz meğer Hayalkırıklığı ağlaması
Evet evet artık tonundan, yüzünün şeklinden neye ağladığını gerçek mi yalan mı olduğunu anlıyorumBen de çok şaşırıyorum ıngaaa diye ağlamasına ama öyle ağlıyor gerçekten eğer açsa
Her istediğinde veriyorum ben bu gündüz 1-2 saatte bir oluyor. Gündüz çok uyumuyor, uyumadığı için de oyalanabildiği kadar oyalanıyor hemen meme istiyor. Gece de 3-4 saate kadar bekliyorum, uyanmazsa uyandırıyorum da çok olmuyor. 2 saat dedi mi saat gibi uyanıyor genelde2 saatte bi uyandıralım derken çocuğu alıştırdık sanırım. Bize baya tepki vermeye başladı, sesimizi duyunca gülümsüyor, hareket edersek izliyor bizi gözleriyle, kafasını o yöne çeviriyor. Ama tummy time yapalım diyoruz uzun durmak istemiyor. Kartlara bakıyor da sevmiyor çok
Ben de öyle hissediyorum ama sıkınca veya emzirme sonrası sağarsam da görüyorum süt var. Ama gündüz çok değişiyor ya, bazen uyursa 2 saati buluyor veya geçiyor emme isteği ama uyumadıysa maksimum 1 saat dayanıyor
Ya ben de bu konuyu düşünüyorum. Hırka mı giydirsem yelek mi giydirsem kalın kıyafet mi alsam bilemedim veya dışarı çıkarken ne giyeceğiz kestiremiyorum
Ya seninle hep aynı zamanda aynı şeyleri yaşıyoruz. Benim de sol mememde inanılmaz bi hassasiyet ve ağrı var bugün. Geçenlerde iki kez tıkanıp açılmıştı bebek emince ama bugün emmesine rağmen devam ediyor ağrı. Dıştan sertlik yok, yumuşak ama elle muayene edince içerde yumru gibi iki yer var. Emzirme sonrası sağdım. Benim de azıcık çıktı. Sıcak havlu koyucam ve emziricem. Başka napabiliriz bilmiyorum.
Evet yaşamınin bize bağlı olması. İşte en büyük sorumluluk bu. En çok yoran Zamansizlik. Dikişler. Yalnızlık. Hastane. Bende aynı sebeplerden çok yorulmuş hissediyorum. Arada bir ağlıyorum. Ağladığım için vicdan azabı çekiyorum. En çokta eşim süslenip işe gittiğinde. Akşam oturma odasında aralıksız uyuduğunda ve arkadaşları ile buluştuğunda çok kıskanıyorum.Bende öyleyim. Doğum yaptım 10 gün hastanede kaldım dikişlerim yüzünden bebeğe bile bakamıyordum günlerce ağladım. Bebeğime 3 günlükken zorla iki kere sonda taktılar yüzlerce damar yolu açtılar. Geceleri sabahlara kadar ağlıyordu tek başımaydım korkuyordum. Bana muhtaçtı çok üzülüyordum her yerinde her gün yeni şeyler çıkıyor bazen kusmugunda boğulurken yakalayıp anlık çevirip nefes aldırıyorum.cocugum geceleri sabahlara kadar ıkınıp kasılıyor ağlıyor uykusunda acı çekiyor Çok çok zorlanıyorum ama bi de bu yanı düşünüyorum. Bize ihtiyaçları var bizim sevgimize mutlu halimize ihtiyaçları var belki onlara bu iyi gelecek. Ben burda hangi sorunumu dile getirsem herkes yardımcı olup iyiye yönlendiriyor bir nebze de olsa rahatlıyorum sizde dökün içinizi. Bu süreçte hepimiz birbirimize destek olup zorlu süreçleri atlatalım
benim bebeğim günde 8-10 öğün besleniyor ve hepsinde de kusuyor canım. kilo da 40 günde 1 kg aldı yani sorun oluşturmadı kusması. hem de öyle az da kusmuyorKızlar size bir şey soracağım. Benim oğluş 4 gündür öğlen 12 beslemesinde kusuyor hepkilo alımı iyi bu arada. Çişli bezi de hep oluyor altını açtığımda. Sizde böyle bir durum var mı çok kafaya takıyorum ya alması gereken besini alamazsa diye. Bir de 3 gündür kakasını yapmadı sütümü sağıp içine zeytinyağı koyuyorum ama nafile. Doktor probiyotik başladı forbiome minies diye 2 gün oldu kullanalı inşallah yapar kaka
Çok teşekkür ederim. Bu sarılık beni hayattan soğuttu. Fototerapi ald. İdrar yolu enfeksiyonu olmuş. Sarıligi iyileşmedi. 8 gün hastane de kaldık. Tek başıma ilgilendim. O damar yolu açma islemi, ilaç vs. Hemşirelerin tavri...Hala geçmedi.2 saatte bir emzirmem gerekiyor. 1. 30 saatte bir kalkıyorum. Gaz için masaj, alt değiştirme vs. derken gün içinde işimi gücümü görecek vaktim yok. 31.Gün hala sarılık. Kaşım, bıyığım uzadı. Alamıyorum. Eskiden yüzüme bakım yapardım. Şimdi siyah nokta dolu yüzüm. Sadece duş alıyorum artık. Onuda başta dikişler yüzünden alamıyordum. Bari şu sarılık geçse.Bir de biz de uzayan bir sarılık yaşadık. Işık tedavisi aldık benzer şekilde. Yenidoğan ilk günleri zaten yeterince zorken o ışık tedavisi bizi de çok zorladı. Şu an 22 günlük bebeğim ve geçiyor yavaştan sarılığı. Teselli etmeyecek biliyorum aa geçeceğini de bil isterim bu sürecin. Hayatın öngörülemezliğiyle barışmanın korumamıza muhtaç ama yapabileceğimiz şeylerin sınırlı olduğu bir canlıyı dünyaya getirdiğimizde daha zor olduğunu biliyorum. Ama o öngörülemezlikle barışmak zorundayız. Geçecek kız kardeşim, şefkatle sarılıyorum sana
kullandığınız emzikler damaklı mı yuvarlak mı, nasıl? ben tutar mı tutmaz mı emin olmadığımdan çok pahalı olmayan bir şey almıştım. wee baby nin simetrik emziğini. iki taraftan da düz geliyor. benim mememi de emdiğinde aynı şekli aldığı için (ezilmiş gibi) yakın olduğunu düşündüm, gerçekten de bunu sevdi. yuvarlak uçlu olanları hiç kabul etmiyor zaten :/Ben ilk avent denedim tuttu canım ama tabii ki her çocuk farklı
böyle yapan bebeklerde reflü olabildiğini duymuştum. yediği bi miktar geri geldiği için onu tekrar yutabiliyormuş ama emin değilim tabiiKızlar bebeğim 26 ağustosta doğdu bugün 53 günlük oldu 2 gündür devamlı ağız şapırdatıyor gibi emiyor gibi ses çıkarıyor ağzı ile çiğneme hareketi yapıyor sanki bu durumu yaşayan var mı sütüm bence yetiyor kilo alımı ve çişli bez sayısı fazla bir de benimle aynı günde olup iki gündür gözü açık uyuyor resmen uyutup koyuyorum 10 dakika sonra gidiyorum gözlerini açmış mahmur bakıyor ama uykusu var uykuya zor dalıyor bu durumu yaşayan var mı ?
Eşimin desteğine cok ihtiyaç duyuyorum aslında. Çabaladığını, katıldığını görmeye çok ihtiyacım var. Ama kendisi asla anlamıyor beni. 0 empati. Bugüne kadar hep ona kendimi anlattım durdum. Ama artık buna vaktim yok. Sabahları şarkı söyleyip süslenerek işe gidiyor. Ay ben neden çok erken kalkıyorum diye bana soruyor. Çünkü her işi annem görüyor. Yorulmadigi için erken uyanıyor. Bebege de max 5 dk kucak, arada bir "oğlusum" demek dışında katılmıyor. O hiç yorulmuyor. İşten gelip yorgunum diyor. Bi o Koltuk Bi bu koltukta uzanıyor. Sadece dışarı işleri yapıyor. (araba sürmek, markete gitmek, hastaneye götürmek VS) bununla tatmin olmamı bekliyor. Ters, kaba biri değil. Ama düşündüğüm kadar akıllı ve anlayışli da değil. Tek desteğim annem. Ona da geçen gün biraz ters davrandim çok kötü hissediyorum. Vicdan azabı ve öfke dolu olduğum zamanlar... Psikologa çok ihtiyacım var.Buna yazmadan geçemedim. Ben klinik psikoloğum, ruh sağlığı alanında hatrı sayılır yılda deneyimim var. İnsan psikolojisine dair iki masterlı, üç tarapi ekollü bilgiye sahibim fakat bu postpartumdan ben de koruyamadım kendimi. Birebir aynı şeyleri hissediyorum seninle. Fizyolojik yorgunluk beynin üst bilişsel işlevlerini mahvediyor. Uykusuzluk bunun en temel gerekçesi. Kaldı ki vedalaştığımız ve yasını tuttuğumuz eski bir de benliğimiz var. Yeni bir persona var annelik buna alışma süreci var. Çok şey var ortada. Bir anda iyi olmayı “kutsal anne” (ki kutsallığı tartışılır) olmayı kendimizden beklememeliyiz. Bu karmaşa bitecek fakat zamanı var. Lütfen sana iyi gelecek insanla bu duygularını paylaş. Destek iste. Korku ve kaygılarını konuş eşinle büyütme içinde. Günün sonunda ortada çok güzel bir bebek var. Gereğini yapacağız elimizden geleni yapacağız. Mükemmeli yok. Yeterincre iyi şekilde.
Büyüdükçe zorlaşacak olması daha korkunc. Ama galiba doğru.Bana da söyledikleri bu zamanları çok ozliceksin büyüdükçe zorlasicak diyorlar süreç zor canım çok haklısın uyku desen yok sürekli panik haldeyiz ama şunu unutmayalım biz seçtik anne olmayı zamanla buna alisicaz normal gelmeye başlıcak . Bi gülüşüyle günün tüm stresi gidicek . Daha mutlu ve huzurlu olucaz eminim ben sen içini ferah tut
Bekliyorum sabırla. Yanımda horlayan eşimi dövmek istiyorum...Canım ilk 40 gün ben de böyleydim hatta eşime sık sık biz zaten mutluyduk niye bu yola girdik falan dedim. Bu duygular çok normal sakın kendini kötü hissetme. Hormonların sana böyle hissettiriyor. İnan 40’ın çıkar çıkmaz düzeleceksin ama diyelim olmadı destek almaktan çekinme. Ben de hep ne olacak sihirli değnek mi değecek 40 çıkınca diyordum ama cidden çok fark ediyor 1 haftadır doymuyorum canım eskiden sevdiğim tadları çekiyor az uyumama rağmen başım ağrımıyor ve bağımız güçlendiBiraz sabır sadece
Tatlılığı evet ama bu zorluklar...Hepsi gelip geçici hepimiz bir takım zorluklardan geçiyoruz beni de mesela gece uykudan uyanmak çok zorluyor resmen savaş veriyorum bazen kalkmak istemediğim için kendimi suçluyorum. Ama bu günler biticek keyfini çıkarmaya çalış kendini alıştırmaya çalış bi kaç ay sonra bu minik hallerini çok özleyip keşke o günlere geri dönsek bile dicez belki
Bugün benim bebeğim 19 günlük, hemen her gün daha önce doğum yapmış çocuğu 2-3 yaşlarda olan arkadaşlarımla konuşuyorum. İnan istisnasız hepsi geçmiş bu sancılı süreçlerden. Emzirmede sorun yaşamayan yok gibi, herkes zorlanmış, tek başına olan da zorlanmış desteği olan da, bu işin kolayı yok. Ama hepsinin söylediği: Geçiyor, geçecek, anı olarak kalacak. Hiç kötü hissetme bu yüzdenÖzellikle sorumluluk çok ağır geliyor. Bu sorumluluğu almadan önce çok kararsızdim ben. Oğlumu çok sevdim ama sorumluluk çok ağır geliyor. Hastaneden eve döndüğüm gün benimseyemedim çocuğu. Birden annem ve eşim alsın benden bana kimse dokunmasin istedim. Annem sagolsun bu isteğimi gördü ve o gece o ilgilendi. Mama verdi. Çok teşekkür ederim :'( en azından yalnız değilimmm