Ben normalde çalışan birisiyim. Fakat son aylarda zor süreçler geçirdim. Zor sürece temmuz bebek kaybımı eklemiyorum bile. İstifa ettim çünkü bana ihtiyaç vardı.
Birden Herşey yerli yerine oturdu son bir buçuk aydır. E ben de evde oturuyorum:) alışık değilim. Sürekli üretmeli sürekli kazanmalıyım algısı oluşmuş yıllardır.
Ev hanımlığı pek bilmiyorum, yardımcı abla geliyor sağolsun. Yemek de hamilelikten yapamıyorum doğru düzgün.
Böyle bomboş hissediyorum. İşte kızın ödevi falan filan derken ben yine boş.
Gelen gidenim çok ama ben insan sevmiyorum
Ben çıkmaz bir sokağım galiba