aslında ben de bile isteye yapmıyorum. zaten çalışıyorum boş zamanım yok, fırsat buldukça bakıyorum ama gün sonunda bi bakıyorum bir sürü saat olmuş ben de şaşırıyorum
uzun yıllar evli olan veya bebeği için emek veren annelerin daha kolay fedakarlık yaptığını düşünüyorum. ben 29 yaşındayım ve evleneli daha 1 yıl bile olmadı. Bazen çok zorlanıyorum. Önceden bi kahve sigara yapardım keyfim yerine gelirdi. Şimdi o yok, yemek yok, ağız tadı yok. Canım kahve bile istemiyor. Zaten sürekli bi daha ne zaman sigara içebilirimin hesabını yapıyorum
varsa benim gibi yeni bırakan beni anlar. Çoğu zaman oyalanacak mutlu olacak hiçbir şey bulamıyorum. Adeta bir ot gibi hissediyorum
Sonra işte sarıyorum telefona burası iyi geliyor veya başka şeylere bakıyorum. Allahtan çalışıyorum da yorulup akşam bayılıyorum. İş hayatının stresi de ayrı, sinirden ağlamadığım bir gün bile yok. Ay çok konuştum konu amacından saptı başka yerlere geldi. Ama bu vesileyle içimi dökmüş olayım dedim.
iyi ki varsınız