Iste ben de surekli uzun yanimda kalirlarsa sonrasinda tek basima hic biseyi becerememekten korkuyorum. Zaten uzakta degil hic biri bana. Biseyi yapamazsam ararim 5 dakikaya bizim evdeler. Oyle cok yanimda kalip her seye onlar hemen kosturup halletsinler istemiyorum. Kendim tecrube ederek ogrenmek istiyorum. Ama kimseyi de kirmak istemiyorum. Annemi biliyorum bebek gak dese guk dese hemen kendi kosar bakar halleder. Sadece al emzir diye bana verir. kucagima kadar getirir doyunca da alir kendi yatirir eder yani :) bana o kadar is birakmaz. Sagolsun hamilelegimde de elimi sicak sudan soguk suya sokturmadi. Ama iste o olmayinca zorlaniyorum sonra, boyle alistiriyor beni :)
Aynı korkular, düşünceler hepimizde. Ne güzel yardım etmeye hevesli aileler var çevremizde, onu da düşünüp mutlu oluyorum bir taraftan. Benim annem de aynı, her işe koşar. Uzaktayım bütün hamileliğimi, taşınmayı kendim hallettim yardım edemiyor diye içi içini yedi. Ama ben de gelince söylicem, bebeği bana bıraksın, diğer konularda yardım etsin.
Selam kızlar, annelik duygularıyla mı ilgili neyle bilmiyorum bu aralar öfkeliyim ve geçmişle annemle hesaplaşıyorum içimden sürekli sizde de oluyor mu bilmiyorum... Sanırım doğumda annemin gelip bana yardım edecek olması beni geriyor, normalde yardım istemeyi hiç sevmem birine muhtaç olmak sinirlerimi bozuyor sanırım bilmiyorum... Çözemedim, geçicidir belki. İçimi dökmek istedim.
Gayet normal, anneliği düşündükçe kafada daha önce halledilmemiş duyguların, hatıraların canlanması. Muhtaçlık değil de destek almak da güzel. Her işi dört dörtlük tek başına yapmaya çalışmak, dağları delmek de modern kadının sorunu. En azından tuvalete banyoya rahat rahat girebilmek, biraz olsun nefes alabilmek eminim çok önemli olacak bizim için.
Bnce sudan çıkmış balığa donmezsin canım çünkü bebekle ilgilenmeyi ogrenirsen ona alisirsan sonrasind yemek temizlik çok da zorlamaz zaten yapıyordun bu işleri. Bunu avantaj olarak görmelisin yemek temizlik yapsınlar ilk zamanlar. Sende bebeginle ilgilenip düzen kurmuş olursun
İnşallah, ben de öyle umuyorum. Ya insanlar 17-18 yaşında doğuruyor, birkaç çocuk birden bakıyor, ben de hallederim bir şekilde diye telkin ediyorum kendimi.
Normalde bugün taburcu olacaktık ama bebeğin sarılığı artmış yanımdan alıp başka bir servise götürdüler fototerapi yapılacakmış bir kaç saatte sürebilirmis birkaç günde hiç bilgi vermiyorlar ne biçim iş ya bebeğimin topuğu mahvoldu kan almalarından .Keşke gelip Türkiye de dogursaydim hem tek başıma olmazdım hemde en azından dilini biliyorum doktorlarda her dakika bilgi veriridi .
Çok geçmiş olsun. Nerede doğum yaptın, hangi ülke?
Ya hiç korkma doğumla birlikte güncellemer ve kullanma kılavuzu sana yükleniyor
ben hayatımda bebek altı alan insan değilim sanki 40 yıldır bebek altı alıyormuşum gibi mesela endişe etme. Bebek seni her türlü tanıyor seçiyor o konuda da kaygın olmasın o bağ öyle basit değil yani başkasını annesi sanmaz
Sanmasın başka kimseyi kalbim kaldırmaz.
Bekliyorum kılavuzu.
Gelmezse de benim bebiş en sona kalacak gibi, siz o zamana çok tecrübeli olursunuz, yardım istemeye gelirim.
Annelik hissi de otomatik yükleniyor mu ya bazen öyle bı düşünce hali alıyor ki beni dile vurmak istemiyorum
Ben bazen kendimi çok anaç hissediyorum karnımda kıpırdayınca, bazen de bir bebek geleceğini idrak edemiyorum. Sanki böyle bir hamilelik döneminden geçiyorum, sonra hayat normale dönecek gibi geliyor. Yeni doğmuş ya da ufak bebeklerin fotoğraf videosunu görünce içim ısınıyor ama. Böyle değişik bir duygu.
İçimde böyle bir şey var şimdi diye duygulanıyorum.
Açıkçası ben eşime en baştan ne kendi annemi ne de onun annesini istemedigimi soyledim, annem çok konuşur ve fazlaca batil inançları var ve kaynanam da iyi biri değil, eltim doğum yaptığında kızı iki ay kendi evine alıp oğluyla yataklarını ayırdı yardim ediyorum ayağına çocuğu kızın elinden aldı sürekli nasilsa cahil bisey bilmiyor diye ve sanki eltim bakiciymis da kendisi anneymis gibi davrandi, hâlâ da çocuğa o bakıyor ama cocuk 2 yaşına geldi daha doğru düzgün iki kelimesi yok anne baba gel git demekten başka ve babannesine bağımlı annesini saymiyor. Benim en nefret ettiğim şeyler bunlar o yüzden ikisi de uzak dursun bu bizim sürecimiz ben de kimseyle ugrasamam lohusa halimle dedim. eşim de cok olumlu karşıladı hatta hastaneye de eşimle gideceğiz
Rahatsız edecek, yardımdan çok stres yaratacak kişileri çağırmamak bence de en doğrusu. Benim hem annem hem kayınvalidem gerçekten hem sınırlara saygılı hem de açık fikirli insanlar. Annem bizle kalacak ona rağmen düşünüyorum. Biraz şüphem olsaydı tavırlarından ben de istemezdim.
Neden sadece annene öfkelisin bilmiyorum canım, ne yaşadığını da bilmiyorum ama anne olacağın için bu tür şeyler oluyor. Mesela ben bu kıyası çok yapıyorum, asla unutmayacağım şey var küçükken annemle.ilgili. oğluma bir şey yapsam en ufak okula getir götür yapsam bile, annem çalıştığı için getir götür yapamazdı diye bile düşünürüm. Dediğim gibi anne bizim bence benliğimizi sekillendirmede rol model. Ben de ilkokuldayken gene annem çalıştığı için yerli malı yapılmıştı herkesin annesi getirecekti tabağını çatalını vs, annem işten izin alıp gelmesi zaman almıştı, herkesn önünde tabağı falan varken benim boştu. Aradan 26 sene geçmiş içimi acıtır anneme hep söylerim. Ama mecburdu ne yapalım
Böyle konularda da hep annenin eksikliğini hissedip, onlara yüklemek sorumluluğu hem çok doğal hem de çok haksızlık. Baba gelmeyince o kadar şok olunmuyor ama anne ayrı. Benim annem de çalışıyordu, ben de çalışacağım. Şimdiden zor geliyor bırakıp gitmek, daha doğum iznine bile ayrılmadım.