Ahh kuzum hepimiz böyleyiz inan. Kendini suçlu hissetme. Dün sabah 9 dan 9ğlen 3 e kadar dışardaydık. Uyudu etti. Dedim tamam keyfi yerinde eve geldik. Mızmızlanmaya başladı. Biyerden sonra mızmızlanmasa da kulağımda o ses yankılanmaya devam etti. Eşimin gelmesini iple çektim yani.Mutfakta ocağin ustu bulaşık dolu tezgahin ustu bulasik dolu evde yemek yok karnim aç ve mumkun degil odadan cikip mutfaga gitmeme izin vermiyor. Yerde onla bir oturup eline degisik oyuncaklar veriyorum surekli yine de mızık mızık mızık. Odadan çıkarsam da etlerini koparmişim gibi agliyor. Tv açmayan ben tv de aciyorum biraz baksin günde bari 20 dk islerimi halledeyim diye ama yine de hic bisey oyalamiyor. Yuruteçle mutfaga gitsek çöpü elliyor damacanayi deviriyor cekmecelere parmağı sıkışıyor fırını açıyor (taşınacagim için guvenlik kilidi yapistirmadim) saniyede tehlikeli bisey yapiyor. Zaten mutfak kuş gagası kadar 3 kişi girse 4. sığmaz ay ne bunaldim ya bugun cok bunaldim 10 dk biri baksa gitsem nefes alsam ağlasam asla mola veremiyorum gece gunduz niye bu kadar huysuz olur ya şikayet eden anne olmak istemiyorum o benim evladim ama ne yasadigimi ben bilirim. Azcik molaya acik havada aglama sesi duymadan nefes almaya ihtiyacim var yuregim sicak sicak şuan içim çokkk sıkıldı biraz uslansin lutfen ya