Ah çalışan anne olmanın hali de bu
İlk çocuğumda ilk 3 ay dolunca döndüm çünkü daha da iznim yoktu
Annemler bakabildi çok şükür ama akşam 19:30-20:00 gibi evde oluyordum ve bebek resmen yakama paçama yapışıyordu
Hele 1 yaş ve civarı iyice zor olmaya başladı
İş yeri desen özel sektördeydim süt sağmam bile batıyordu sürekli mobbing vardı
Dayanamadım 1,5 yaşına yakın bıraktım işi
Pişman mıyım asla. Hatta keşke kendimi o kadar yıpratmadan çocuğun sütünü rızkını azaltmadan daha erken bıraksaydım demiştim
Şimdi oğlanı biraz bakıp iş aramayı düşünüyorum. kızdaki vicdan yükümü hafifletiyorum sanırım
En azından en gerekli zamanlarında annelere biraz daha tolerans verilmeli çalışma hayatında
Ben de keşke memur olsam diye çok ağlamıştım o dönemde.
Bu arada yaşım 34 ve her geçen gün iş bulmak zorlaşıyor bunun da farkındayım
8 sene çalıştığım yerden ayrılmak kolay olmamıştı
Ama bi yerden kapı açılacaksa ( ki bence daha iyisi bile olabilir bu) denemeye değiyor.
Çocuk bakmak annelerimize zor,biz bile zorlanıyorken onlar ne yapsın.
İnşallah gönlünden geçirdiğin hakkında hayırlısı olur
Biraz uzun oldu çok dertliymişim
2,5 - 3 yaşılarına getirip öyle dönsem en güzeli ama iste duzgun iş bulamam korkusu bu. Hakkımızda hayirlisi olsun kalbimize gore olsun dilerim 
sutumun azaldığını düşünmüyorum ama artık doyuruculugu azaldı herhalde. Sizin de bebeler 6 aylık olduysa ve sürekli uyanıyorsa bu durumu gözden geçirin derim.
