Uzun zamandır içimi dökmemiştim, biraz yazayım
Biraz dertleşme tarzında bir mesaj olacak, okumak istemeyenler geçebilir
Belki hatırlarsınız annemle sorunlar vardı görüşmüyoruz, durum hala aynı, ben bi iki kez aradım açmadı, sonra ben de aramamaya başladım.
Babam haftada bir gün görüntülü arıyor, onda da nazlı hilalle konuşuyor, ben kamerayı kendime çevirmiyorum, babam da zaten kızım seni de göreyim demiyor. Bebeği de sormuyor hiç. Geçen ben özellikle konuşma arasında söyledim kontrole gittik diye ama yine sormadı, bebeği gördük dedim hangi bebeği dedi
Ben de, her ne kadar ilgilenmeseniz de sormasanız da bir bebek var hamileyim en azından bunu biliyorsunuz değil mi merak edip cinsiyetini bile sormadınız, dedim.
Babam da güldü, ben doğunca ilgilenirim şimdi sormam gibi saçma bir şey söyledi.
Dün yine görüntülü aradı, yine kızımla konuştu, sonra diğer bebek nasıl dedi cinsiyeti belli oldu mu dedi. Ben de daha belli olmasın mı 6 aylık oldu dedim, bu zamana kadar merak edip sormadıysanız bundan sonra da öğrenmeyin boşverin doğunca öğrenirsiniz dedim.
Bunlar gibi birçok durum var işte canımı sıkan.
Babam on gün falan aramadı, sonra normal arama yaptı, görüntülü arayamıyorum telefonda sıkıntı var dedi. Ben de annemden ara interneti yok mu dedim babam da güldü, beni karıştırmayın dedi.
Ben de merak etmeyin annemden ararsanız virüs bulaşmaz korkmayın dedim.
Böyle işte kızlar...
bu mesajın belki bizim bu gebelik konumuzda yeri yok ama içimi dökmek istedim...
her şey yolunda olsa da bu sıkıntılar hep aklımın bir tarafında, sürekli iç huzursuzluğu yapıyor.
galiba en son alacağım şey bebek arabası olacak.
çok karışmak istemiyorlar demek ki
Allahtan şu 24. haftada izne çıkarma muhabbeti var. bebişlerimiz maskeli bir dünyaya merhaba diycek :)
