- 2 Aralık 2017
- 6.086
- 8.304
- Konu Sahibi Efenin_Annesi
- #32.181
Canım cok haklısın "çocuğu birilerinin yardımıyla büyütmek" deyince biraz insanın morali bozulur, çocuk yapmayı biliyoruz da bakmayı yetiştirmeyi bilmiyo muyuz kaldı ki eski nesillerden daha bilgiliyiz, dogru bilgiye ulaşma imkanımız cok fazla. Onlar arada derede işin gücün içinde öylesine büyütmüş bizleri. Ama eger dedikleri dogumdan hemen sonra birkac hafta sana yardımcı olmak, lohusa olduğun icin yemekle ev temizliğiyle uğraşmadan sadece bebeğinle ilgileneceğin bir ortam hazırlamak, seni dinlendirmek ve acemilik çektiğin konularda yardim etmekse ben bunu normal buluyorum ve istiyorum da. Ama tam olarak bu düzeyde kalmasi şartıyla.. kendi annem ve ablam dönüşümlü gelip ilk günler yatılı kalcaklar, eminim yardıma tecrübeye ihtiyacım olacak çünkü. Ben de doğrusunu öğrenip yanlış yapa yapa tecrube ederim illaki ama kendi konforum için istiyorum onları açıkçası. Tabi insanlarin bakamazsin bilemezsin yorumlari çok kırıcı bu konuda çok haklısın.. ilk zamanlardaki yoğunluk ve alışma süreci geçtikten sonra herkes kendi evine geçer, ben kendi doğrularımla yetiştiririm çocuğumu, hatta anneannesi babannesi çocuğuma yanlış bisey öğretecek olursa mudehale ederim, onlar benim kurallarima saygu duymak zorunda, suan ablamin bebegi 20 aylık ve onlarda da bu şekilde ilerliyor süreç..Ya hanımlar sizinle bir şeyi dertleşmek istiyorum. Yaşım genç diye mi acaba diye de düşünüyorum bazen ama durum şu ki ben çocuğumu birinden yardım almadan büyütebileceğime inanıyorum. Her şeyini kendim görmek kendim yaşamak istiyorum her anında yanında olmak istiyorum. Zaten çalışmam gibi bir durum da yok. Ben inanıyorum kendime insanların gözünde genç ve deneyimsiz de olsam bakarım diyorum oysaki iki erkek kardeşimi ben büyüttüm sayılır bir emzirmemişimdir... ayrıca her anne ilk çocuğunu kucağına aldığında acemidir bilgisizdir ne kadar kitap okursan oku bebeğini hissederek büyütüyorsun sonuçta. ama kaynanam olsun çevremizdeki insanlar olsun bizim çocuğa tek başımıza bakmak istediğimizi duyar duymaz yapamazsınız nasıl yapacak ki tek başına bakamaz edip duruyorlar eşime bana yüzümüze karşı. Ben daha bebeğimi kucağıma alamamışım bir düşüğüm olmuş öncesinde belli etmesem de korkuyorum içten içe bir şey olursa oğluma diye herşeyini görebilmek istiyorum doğru olanı öğrenebilmek yapabilmek ona istediği gibi mutlu bir bebeklik çocukluk verebilmek istiyorum. Bir tek kendi annem inanıyor bana o da zorlanırsan biz her zaman yanındayız zaten diyor ama beni bakamazsın edemezsin diye asla sıkmıyor. Hem kendi bildiklerini zorla yapacaklar diye hem de benim doğrularım başkalarından farklı olabilir diye eşimle birlikte kendi doğrularımıza göre büyütmek istiyoruz çocuğumuzu ama insanlar neden daha hiçbirşeyi görmeden bizi doğru düzgün tanımadan böyle diyip duruyorlar anlamıyorum. Kalbim çok kırılıyor bötle yaptıklarında ve bunu duyduğumda. Doğumum yakın diye stres yapmamaya kafaya takmamaya çalışıyorum. Sonumuz hayrolsun bakalım