Benim belli bir mesai saatim yok, bi iş var yapılması gereken onu gününde teslim ettikten sonra sıkıntı olmuyor. Ben artık sınırımı çizdim çalışıyorum diyip bilgisayar başına geçiyorum. Yoksa eziyeti ben çekiyorum bi haftalık işi kaç günde bitirmeye çalışıyorum
bizimkilere fark etmiyor geliyolar, ben bilgisayara geçiyorum bitirmem lazım diyip, onlar da eşimle oturup çay içiyorlar takılmıyorlar bana
Bozulan bozulsun valla eşin de iyi demiş ilgilenenemez diye. Aslında kendilerinin düşünmesi lazım bu insanlar çalışıyor bir de bebekleri var rahat vakitte gitmek lazım. Ya da böyle dediğinde alınmamak lazım ama. Nerde onu düşünecek insan evladı bizim memlekette
Eşim benden yemek ütü beklemiyor kendi hallediyor. Evi süpürsün diye robot süpürge aldı. Bende tuvalete bile zor gidiyorum. Sabah kahvaltımı veremezse yiyemiyorum. Kardeşim her gün bir kaç saatliğine yanıma geliyor da çamaşırı kurutmadan alıp yerleştiriyorum ya da acil işlerimi yapıyorum. Şimdi o sınavlarına gitti eşim ne yapacaksın sen dedi annem gelecek dedim. Kendime vakit ayıramıyorum akşam uyuduktan sonra da yorgunsam uyuyorum acil iş varsa yapıyorum.. Daha hiç keyif yapamadım ya da kendime vakit ayıramadım. Çok bunaldım bende havalar düzeldi de 2 saat bahçeye iniyoruz o bana iyi geliyor. Her gün aynı rutin psikolojik olarak beni yıprattı. Allah sağlık versin yavrularımıza bir şekilde geçecek bu günler ama destek vermiyorsa eşler çocuk ya da ev işleri konusunda hiç değilse ağızlarını tutsunlar 
illa müzikli olması gerekmiyor zaten bi battaniye bile olabilir 
Az kaldı kocayı 1kasik suda bogacağım hele aksam 9.5 da öbür odaya gidip sabaha kadar horul horul uyuması yokmu,bebek olana kadar gündüz senin gece benim diyordun hani nerde diyorum e ben çalışıyorum sen istersen gündüz uyursun diyor.Ama bilmiyorki gündüz bebis sadece ayakta uyuyor.
sizin nasil gidiyor
