Kızlar bişey sorucam. Daha şimdiden eşimle anlaşamıyoruz bu konuda bayramda 38+3 olucam. Ama beyefendi tutturdu memlekete gidelim diye 5 saatlik yol ve 9 gün orda kalmak sizce mantıklımı yani gitmek istemiyorum heran Doğum olabilir. Orda doğurursun diyo hastaneleri gelişmemiş yenidoğan yoğun bakımı yok. Hadi birşey olursa diyorum olmaz diyor. Anlıyorum oda sıkıldı arkadaşlarını görmek istiyor ailesini ama yani son haftalar çok tehlikeli. Sen git ben ablamla kalırım diyorum ona da yok aklım sende kalır diyor. Henüz bi anlaşma içerisine giremedik. Dün biraz tartıştık doğumu kolay bişey sanıyor beyefendi. Kayınvalidemlerde gelmeyin nasıl geleceksiniz demiyor habire gelin gelin. Ben tek olsam da gitmeyeceğim baktım sancım başladı suyum geldi ambulansı ararım artık .
İlişkilerde böyle çakışan istekler zaman zaman olabiliyor. Aslında güzel öneriler sunmuşsunuz ama sanırım önerilerinizi tam anlayamamış. Belki siz de bu talepler karşısında gerilmiş olabilirsiniz. İlişkilerde sınır çekmek çok önemli ve zor. Yabancılara karşı daha kolay ama bu eşimiz ailemiz olunca daha zor. Ben hayır deme konularında zorlanan ve hakkımı/ çizgimi belirleyemeyen biriydim uzun süredir bunu geliştiriyorum.
Ben olsam ne yapardım diye düşündüm. Sizin yerinizde olsam yani gitmek istemeyen durumda olsam. ( Belki koşullar farklı olsa tarih, yol vs zor olmasına rağmen isteyebilirdiniz ama tabii ki isteklerinizi sadece sizin paşa gönlünüz bilir.) Belli ki tartışmadan çıkılmış ve gergin bi ortam var bu durumda. Burada kazanan ya da kaybeden olmak gibi bir şey yok, o sizin eşiniz. Önce bunu belki ifade etmek iyi olabilir.
Yemekten sonra (gergin konulara kesinlikle açken girmiyoruz, hem kendimiz hem karşımızdaki için)
"ben senin teklifini tekrar düşündüm. Aslında güzel olurdu, hem ailen benim hamileliğimi görürdü, hem arkadaşların. Bir taraftan seyahat olurdu, gezi olurdu. İnsanlarla sohbet muhabbet ederdik. Sen de onları özledin biliyorum. Çok güzel bir plan orada zaman geçirmek. - burada sizin hayal gücünüze kalmış güzelliği övmek. Ayrıca bahane yaratmıyoruz burada bunu aklınızda tutun, sadece karşıdakini anladığımızı hissettiriyoruz -
Fakat ben kendi açımdan bakınca hamileliğimin son günlerinde yolda doğurma, bilmediğim ve benim için yetersiz olma ihtimali bulunan hastanede doğurma stresine girmek istemiyorum. ( tercih etmem değil, istemiyorum, yapmayacağım gibi net ifadeler olacak) Hamilelik gitgide zorlaşan ve bilinmezlikler içeren bir süreç. Son anda evimden uzakta olmak beni strese sokacak ve bunu istemiyorum. ( bu noktalarda istemediğinizi net belirtin, netlik iyidir, muallakta kalmak kötüdür. Net bir şekilde sınırı çizin. ) Kendi evimde olmak ve bu süreci stressiz geçirmek istiyorum. Benim bu noktada senin için yapacağım fedakarlık senden uzakta olmaya razı olmak olacak. Sana çözüm olarak iki alternatif sunabilirim. İlki sen hiç gitmezsin burada benimle kalırsın ama bunu kendince kabul etmeli ve bana bu yüzden surat asmamalısın. İkincisi de sen kendin gidersin ben bu esnada ablam/ailem/arkadaşımla kalırım. Belki tüm bayramı geçirmeyebilir, bir kaç mutlu olacağın gün geçirir gelirsin, burasını sen belirlersin. "
gibi bir konuşma yapılabilir.
Bir de hiç strese sokmayın kendinizi ya, kaç defa hamile kalıyo insan hayatında sanki. Çoğunluğumuz 1-2-3 olacaktır. En kötü çok istesin de gidemesin, ne olacak sanki. Yani son günlerde azıcık piremseslik de hakkımız bence :)
ama suyu fazlaysa sekeri kesip, karbonhidrati ve meyveyi azaltmani oneririm, ben meyveyi azaltinca suyum normale dönmüştü
baya da siki bir diyetteyim ama muhtemelen sonraki gidisimde bana insuline verir artik...
doktora gideceğimiz için mi heyecanlandım bilemedim 
bayram sonrası doğum olacak dedi doktor
kaynanamlardayım.
sizin haftaniz gercekten cok riskli bir hafta olur seyahat icin...ben buyuk konusmayim ama asla gitmezdim..evet heryerde hastane var ama.ne bileyim doktorum var evim var duzenim var ve son haftalar sakinlesmem gereken haftalar...gezip tozmayla riske atazdim ben de 
benim düşüncem bu tabi. 
bu vakitten sonra doğum için doktor aramak istemez kimse. 
