Ben de uzman klinik psikoloğum. Şöyle ki, tabi ki pozitif düşünce ve olumluya odaklanmak çok gerekli bir şey ama bunun bir de diğer boyutu var. Olumsuz duygularınla ne yaptığın. Bebek kaybı ciddi bir travmadır ve travmaları atlatmadaki en önemli şey duyguları anlamak ve bunları ifade etmektir. Bir çok filmde görmüşsünüzdür mesela paylaşım grupları vardır ve orada travmalarından bahseder insanlar. Herkes aynı şeyi yaşadığı için birbirlerini anlarlar ve birbirlerine destek verirler. Biz burada aynen bunu yaşayabiliyoruz. Bu sebeple teklif etmiştim aslına bakarsanız ayrı bir grup kurabilir miyiz acaba kendi travmamızdan konuşabileceğimiz diye. Benim birçok arkadaşım anlayamıyor hissettiklerimi. Bir eşim anlıyor, o da bebeğini kaybettiği için. Bir de buradaki kadınlar. Kızlar randevum var kaygılandım dediğimde, canım seni o kadar iyi anlıyorum'la başlayan cümle bana nasıl iyi geldi dün anlatamam size. Terapide düdüklü tencere metaforu kullanırız biz. Olumsuz duyguları hiç dışarı atmazsanız eğer, düdüklü tencerenin havasını almamaya benzer bu durum. Patlayıverir mazallah. Olumsuz duygular öcü değildir. Onları tanımalıyız, ifade etmeliyiz ve sonra regüle etmeliyiz. Yani olumsuz duygularımızı bastırmamız, yok saymamız, çok çok daha zararlı birşeydir. Ben (ve eminim burada kayıp yaşamış tüm arkadaşlarım da öyledir) kaybımızın ardından günlerce ağladık. Çok şükür şu an hamileyiz, çok mutluyuz, çok umutluyuz. Ama insanız, kaygılarımız da var. Ay ay kaygı yok, endişe yok, bak kuş geçiyor gibi bir algıyla yaşayamayız. Hiç birimiz şu an günün 24 saati kaygılanıp ya bu bebeğim de giderse diye negatife odaklanmıyoruz. Hepimiz biliyoruz stresin bebeğimize zarar verebileceğini. Hepimiz zaten birbirimize bu sefer iyi olcak canım, atlatıcaz, bebeğimiz sağlıklı olcak diyoruz. A kişisi kaygılıyken ben ona diyorum, ben kaygılıyken o bana diyor. Yani olumluya odaklanmak için elimizden geleni yapıyoruz merak etmeyin. Ama arada kaygımız arttığında da bunu birbirimizle paylaşabilmek bize iyi geliyor. Arkadaşım sırtımı sıvazlamış, bana sarılmış gibi hissediyorum ben. Şişmişken gazım alınmış gibi hissediyorum. Bilmem anlatabiliyor muyum derdimi? Sonra ben böyle hissederken bana deniyor ki, hayır bu sana iyi gelmiyor. Öyle değil işte, geliyor. Negatif duygum basınca, ondan kurtulmuş oluyorum paylaşarak.
Ha bir de grubun sırf bebek kaybı olanlar açısından negatif etkisi yok ki. Ben herkes "aşırı mide bulantım var, göğüslerim aşırı ağrıyo" dediğinde, benim neden o kadar çok belirtim yok diye endişeleniyorum. Benim tiroidim şöyle çıktı, böyle tedavi görüyorum dediklerinde, doktorum değerin normal demiş olmasına rağmen gidip tiroidimi ölçtürdüm ben. Artısı da var eksisi de var paylaşım gruplarının. Ben de düne kadar artısının eksisinden daha fazla olduğunu düşünerek devam ettim. Çok uzun oldu özür dilerim. Herkese sevgilerimi gönderiyorum
bu sefer farmasinin aynisefa balmini kullanıyorum bakalim ins güzeldir.
gelişimi de hep ilerde gitti. Sağlıklı olsunlarda valla nasıl doğarlarsa doğsunlar 
tıpkı sizler gibi! Onun için kayıp yaşamama rağmen arkadaşın yazdığını anlıyor ve pozitife odaklanmamız konusunda ona katılıyorum. Hee elbette yasaklı konu diye birşey yok ama birbirimizi kendimizi ve bebeğimizi motive etmemiz gerektiği de bi gerçek 
ayy ne uzun yazmışım 
