cok yorgunum, kizim hasta, uyumuyor, surekli kucagimda. esim fosur fosur uyuyor. uyandirdim azicik baksin da ben de uyuyum biraz diye, kiz hic susmadi kucaginda geri kalktim. zaten egreti tutuyor cocugu, hic uyutmadigindan bilmiyor nasil tutulur.
umarsiz gitti yatti geri, biz ne durumdayiz umru degil. sorsan uyuyor ama rahat degil akli hep bizde. lafta hersey, uyuyor sonucta. lohusalikta da cok cektirmisti bana aynen devam ediyor simdi. herseyi benim sirtima atti, hicbir sorumlulugu yok bebekle ilgili. bencil, vurdunduymaz, baba olmanin ne oldugunu bilmeyen biri. cok kavga ettim yine degismiyor,
destek ol dedim, tamam deyip 5 dkka sonra yine oflayip poflayip beni yalniz birakiyor. ben uykusuz, sefil haldeyken kafami dagitmam lazim deyip arkadaslariyla eglenceye bile gitti zamaninda.
bosansam daha yalniz kalirim. annem esimden daha vicdansiz. onunde can cekissem, cikarken kapiyi ben orterim sen kalkma der anca. bir sıkıntın var mi iyi misin diye sormadi hic, varsa yoksa kendisi.
cok canim sıkkın. dertlesek kimsem yok icimi dokmek icin yazdim sadece.