visnelikurabiye
inşirah okumanı tavsiye edebilirim her huzursuz olduğunda. Bir de gözlerimi kapayıp doğum sonrasını hayal ediyordum ben. Doktorum bana demişti ki doğduğunda bile evlatlarımız bizim değil, bize emanetler. Bak mallarınız ve çocuklarınız imtihan için denmiş :) Dua ederken allahım ben emanetini sana emanet ediyorum, hayırla sağlıkla vaktinde kucağıma alıp büyütmeyi nasip et diye dua et demişti. Rahimlerin içini de bir tek yaradan biliyor. Doktora 2 haftada bir gidiyordum oğlumda, doktorum her seferinde şu an bebeğe bakarken bir aksilik olsa yani allah korusun kalbi dursa müdahale edemeyiz, elimizden birşey gelmez diyordu. Ben de kalbinin durmasından çok korkuyordum.
Yaşadığım için korktum ben. İlk hamileliğimde çok dikkat etmiştim. Yediklerime, içtiklerime, hareketlerime falan. Ve çok ama çok rahat keyifli bir hamilelik geçiriyordum ne ağrı ne birşey sadece son 10 gün sıkıntım olmuştu ama nasibi olmayınca olmuyormuş. Oğlumda ise diken üstünde 9 ay geçirdim resmen. Doktorum bile o kadar gerilmişti ki seni doğurttum ya üstümden büyük bir yük kalktı demişti. Kadının kabusu olmuştum :) oğlumda da ilki gibi hiçbir belirti yaşamadım; mide bulantısı, baş dönmesi vs yaşamadım sadece tansiyonum düşüktü. Ama hastanede yattım, erken doğum riskime, kasılmalarıma, serumlara, iğnelere, ağrılarıma rağmen çok şükür ki sağlıkla doğdu oğlum. Şimdi ise ilk iki hamileliğimin aksine inanılmaz mide bulantısı, baş dönmesi, halsizlik, aşırı uyku durumum var. Tecrübeyle sabit ki belirtiler sağlıklı ya da sağlıksız gebeliğe işaret değil. Hiçbir belirti yokken geçirdiğim iki hamilelikte birini kaybettim, biri yanımda. Şimdi ise çok şükür herşey yolunda ama inanılmaz zorlanıyorum. Belirti muhabbeti bünyeye göre, bebeğin cinsiyetine göre değişiyor diyorlar. Bakalım eğer kız olursa bu bebeğim doğruymuş diyeceğim; erkek bebeklerinde mide bulantısı vs yaşamıyorum, kız bebeklerde yaşıyorum diyeceğim :) yani bak bana her türlüsünü yaşadım :) inşallah sağlıkla evlatlarımızı kucağımıza alırız hepimiz. Emanetleri rabbime emanet artık, biz üstümüze düşeni yapıyoruz. Zamanımızın sağladığı imkanlar dahilinde el üstünde tutuyoruz yavrularımızı, tedbirimiz alıyoruz gerisi takdiri ilahi :) teslim olunca gönlün de kafan da rahatlıyor. İnşirah okumak rahatlatıyor, tecrübeyle sabit :)
okadar zordu ki herşey suan evdeyiz 20 gün alçı da kalacam kolu onun yanında olamamak o çaresizlik bitirdi beni 
sanki ekmeğini suyunu onlar veriyor, iki kişinin yatak ve hayat planlamasına karışan insanları anlamıyorum.
Gelip aramızda yataydın da engelleseydin diye çemkiresim geliyor
ölür müsün öldürür müsün dedim eşime.. Teyzemler ayrı alem zaten; falancanın küçücük gelini varmış kız korunmayı bilmiş de ben okumuş etmişim koca kadınmışım bi korunmayı becerememişim.. Yoo dedim gayette isteyerek hamile kaldım, kaç aydır bekliyordum bu bebeği dedim bu sefer de bana hiç aklın yok dediler 
oğlumda hamileliğimi yarılamıştım millet öğrendiğinde bu sefer vay efendim niye sakladın diye küstüler. Şimdi de ay ilki daha küçüktü ne acelesi vardı diye konuşuyorlar.. Herkes çok biliyor maşallah.. Hiçbir zaman memnun olacaklarını sanmıyorum ama ister istemez can sıkıyorlar işte ne kadar kulak tıkamaya çalışsam da 
benimde ablam az yapmadı bana evliliğimin 3. ayına kadar doğum kontrol hapı kullandım 3 sene sonra bebek istedik 6 ay boyunca olmadı dk hapı yüzünden hormonlarını mafettin diyordu başka bir şey demiyordu yahu bıraktığı ay hamile kalanlar vardı ha birde neymiş korunmak Allah'a karşı gelmekmiş
ha birde bir ara kayınvalide de sormuştu bebek yok mu diye o zaman eşim koruınuyordu bende çocuk olması için bazı şeylerin olması lazım diye üstü kapalı söylemiştim o da anlamış ilişki olmuyor
