Merhaba
_Bayankus_ çok doğru düşünüyorsun kesinlikle. Tiksindirerek korkutarak bıraktırmayı doğru bulmuyorum ben de. Bu benim ilk bebeğim ancak geçen ay 2 tane antibiyotik kullanmam gerekiyordu ve maalesef emzirmeyi kesmeyeceğim bir alternatifi bulunmayan ilaçlardı bunlar. Doktor emzirmeye 1 hafta ara vermem gerektiğini söyledi. Annem hemen nasıl olacak, nasıl yapsak, ben sana siyah bant yapıştırmıştım sen de öyle yap dedi, kesinlikle kabul tmedim. Zaten amacım tamamen kesmek de değildi ama ne yazık ki bu risk vardı. Bir de kızım memeye çok düşkündür, sürekli her istediğinde emziririm, gece birlikte uyuruz ve meme ağzında uykuya dalar. Gece sık sık emer vs. Bu durumdan hoşnut değilim ama durum bu kısacası. Şöyle yaptım ben, gündüz olabildiğince oyun oynadım onunla, her meme dediğinde meme uyuyor anneciğim bak burda cici meme diye sevdirdim, bazen duymazdan geldim hemen başka bir teklif yaptım unuttu vs, ilk 1-2 gün keyifsiz gibiydi ama yine de zor geçmedi, sadece sanki mutsuz gibiydi. Gece ise sık sok uyandı, her uyandığında kucağıma aldım, ninni söyledim, sakinleştirdim, su içirdim, okşadım, hadi uyuyalım anneciğim deyip yanına yattım yine beraber uyuduk. Eğer yatırdığımda ağlıyorda tekrar kalktık odada dolaştık vs. 1-2 gece de böyle geçti ama sonra daha az kalkmaya ve odada dolaşmadan hızlıca geri uykuya dönmeye başladı. Sonra ilaçlar bitti, meme verdim ağzına aldı ama emmeden geri bıraktı. İlk gün birkaç kez teklif ettim istemedi. Kabul etmeyecek sandım ki, ikinci gün aldı, özlemle emdi. Tekrar eski günlerimize döndük. Ama eğer tekrar emzirmeyecek olsaydım, bu şekilde düşünülenden daha hafif, daha az yorucu bir vedalaşma olacaktı. 2 yaşın ise dezavantajı alışkanlığın bağlılığın daha derinleşecek olması, avantajı ise artık bizi daha iyi anlıyor olması. Sevgiyle hallolmayacak şey yoktur. Korkutmak, ertelemek , tiksindirmek doğru değil asla.