canım arkadaşım benim böyle yorgunluk ve moral bozukluğu anlarında öyle düşünmen çok normal. ama çalış, oturma evde. çalışan üreten bir kadın olmak çok güzel bir şey..
ve ikinci olarak eğer uygun fiyattaysa orda bakıcılar bakıcı tut derim.. böyle canın sıkılacağına, sinirin bozulacağına.. paraya ihtiyaç olduğu için çalışıyoruz çoğumuz evet ama huzur her şeyden önemli. belliki içinden bakmak gelmiyor. kreş çağına kadar bir bakıcı tutma sanki mantıklı. bu arada annenler temelli döneceklerdi hani yakın olacaktınız sanırım. acaba onun bakma durumu ne?
şu anlattığın durumu öyle iyi anladımki. benimde görümcemin atanması beklenirken Begüm daha çok küçüktü, ve burası dışında bir yere atanırsa kayınvalidemler de onunla gideceklerdi. hadi beni sayma burda da bir evladı ve torunları vardı. hasta olup hastaneye gitsek çocuğumuzu bırakabileceğimiz tek bir insan yok düşünebiliyor musun.. kendimi çok kötü hissetmiştim. görümcem buraya atandı sonra. ama anladımki bizi kızları kadar düşünmüyorlar demekki. açıkçası ben onu da beklemiyorum ama en azından oğullarını o kadar düşünseler güzel olurdu..
yani demek istediğim düşüncesiz davranıyor diye kendini üzme, boş yere yıpratırsın kendini.. ssenin çekeceğin zorluğu o düşünmüyordur.
peki gittiği zaman ne yapacaksın Ayaza kim bakacak?