Hani çocuklar karnı tok olsa da aç gözlülüğünden yemek isterler,pis boğazlık yaparlar ya o hesap.gezecek halim yok bakarsan ama nasıl bir açlıktırki canımı dişime takım"gezmeliyim,bende orda olmalıyım,naaayırr" şeklinde bir direnişim var
aslında ortaköye geçme hayaliyle çıktık yola ama en son hiç halim kalmayınca direkt geri döndük.gezerken zorlandıkçada vicdan yapıyorum,ya bu yüzden beklenmeyen bişey yaşarsam naparım,ne hesap veririm kendime diye
ama gel gelelim gene olsa gene giderim
eşimin yeğeni gelmişti hollandadan,bu haftasonu bizdeydi,onu gezdirelim dedik esasında.anamızı ağlattı ergen velet,ne masraflı çıktı sorma
hiç hesap kitap yok çocukta,tüketti bizi
en son boğacaktım artık o derece.neyseki gitti,dün akşam gönderdik.akşam kapıdan girdik,çantamı salona fırlattım doğru banyoya attım kendimi.sıcacık suyla yumoş gibi olana dek ovdum heryerimi
açıkcası ayak ağrısından başkada şikayetim olmadı.şuanda bile zonkluyo tabanlarım,benim eviminde bi kakılmış dokunuşuna ihtiyacı var ama ne yapacak halim nede kimsem var
pis pasaklı oldum çıktım son günlerde
bu arada çengelköyü çok seviyorum ama hiç mekan bilmiyoruz orda.varmı bildiğin nostaljik,otantik,huzur dolu sessiz sakin mekanlar?