Ben de kendi hikayemi,derdimi anlatayim. Ekim ayinda adetim 6 gun gecikti. Once evde test yapmaya basladim. Sonra dr'a gidip kan testi verdim. Testlerin hepsi negatifti. Testlerin arkasindan adet oldum ve normalden 4 gun daha uzun surdu. Sonra bi sikintimiz varsa bosu bosuna bekleyip bir de tedavi suresi uzamasin dedik ve hem ben hem esim ayni anda tetkiklerden gecmeye basladik. Her tetkik ve taramadan once varsa bebegim zarar gormesin-icim rahat etsin diye gebelik testi ve usg taramasi yaptirdim. Sonuc hep gebelik yok iciniz rahat olsun seklindeydi. 13kasimda baslattigim tetkik safhasi 21 kasimda rahim rontgeni ile devam etti. Rontgen sonrasi 12 araliga kadar 4 kez daha test ve usg yaptirdim. 12 aralikta 5 haftalik hamile oldigumu ogrendim.Dunyam karardi, esime baba olacagini hastanede hickiriklarla soyleyebildim. Nasil kararmasin ki : once Enfeksiyon var tedavi olman lazim denildi tonlarca antibiyotik,fitil, igne kullandim. Sonra tupleri kontrol edelim denildi. Rahim rontgeni cektirdim, radyasyon yetmiyormus gibi kontras madde enjekte edildi bebegimin tutunmaya calistigi yere. Velhasil radyasyon,antibiyotikler,fitiller,agri kesici igneler hepsi bebegim benimleyken,icimdeyken uygulanmisti bana. Ne sevincimizi yasayabildik,ne hayal kurabildik,ne hayallerimizdeki gibi bir duyurma yasayabildik.Tam 40 gun sadece wc ihtiyaci icin yataktan kalktim. Doktor kontrollerime ozel ambulansla sedye ile gidip geldim.Yasadiklarimizdan sebep olusan riskimiz minik minik azaldi cok sukur.ama bebegim,canimin ta kendisi beni terk edecek veya sirf farkedilemedigi icin bir engeli olacak diye aklim cikiyor.
Iste bizim hikayemiz de boyle. Allahim kimseyi evladi ile sinamasin. Uzun oykumuzle sıktıysak affola...
Neyse günaydııınn o zaman
