senin işin de zormuş valla Allahım sabır versin.kat kat giyindiğimi düşünemiyorum.ben de büyüyen popomu örtmek için sürekli uzun ceket alıyorum üstüme dışarda ama.
ben de inşallah bu doğuracağım kızımı doğumunda yalnız bırakmıcam.annem beni ilk doğumda nedendir bilmiyorum çok yalnız bıraktı.çok kötü bir lohusalık geçirdim.
bunda da aynı şeyi yaşıcam diye korkuyorum.annem normalde fedakar bir insandır ama sanırım yoruluyor diye çok yanımda olmuyor.biraz serzenişte bulunsam amaaann kızım hepimiz yalnız büyüttük deyip çıkıyor.ama sezeryansan ve süt problemi yaşıyorsan psikolojin bozuluyo zor geçiyo.bi yandan kendi kendime yeterim diyorum ama bi yandan da çoook korkuyorum.zaten kv falan boş.Allah razı olsun eşim çok yardımcı (sanırım annemde o yüzden pek aldırmıyor) ama o da akşamdan akşama sonuçta işe gidiyor. yani ben evde yine tıkılıp aylarca kalmaktan,terleyip terleyip duşa bebeği yalnız bırakmamak için girememekten,ağladığında gaz sancısında zaten kendime yetemiyorken onunla iyi şekilde ilgilenememekten korkuyorum.birine yarım saat bırakıp bir markete gitmeyi arıyor insan.yeni doğum yapan arkadaşımı annesi ahdım var ben çok yalnızdıım diye 1dk yalnız bırakmıyor.yemekleri bebeğin banyosu,maması,sütü,altı,üstü herşeyiyle ilgileniyor.e üç de kız kardeşi var herbiri parçalanıyorlar ablasına.ben de kızkardeş de yok.Allahım hepimizin özellikle benim gibi yalnızların yardımcısı olsun...