iyi guzel de sen benim sabrimin ne kadar oldugunu nereden biliyorsun?
o halde zorlu tek cocuga bakanlari da sen almazsin cunku sen de onu yasamadin. gece 10 kez kalktin. 10-15 dkda biberonu verdin uyuttun. kı çocuğunlukla eşin de yardımcı oldu (bunları hep eski mesajlarına dayanarak yazıyorum, ahkam kesmiyorum) ben gece kalktigimda en erken 1.5 saatte uyuyabildim. cunku reflu vardi bebegimde. 1 biberonu 1 saatte bitirdigi sonra da hepsini kusup çıkardığı oluyordu. bu sebeple 1.5 saat sonra tekrar uyanıyordu. dilinin altında bağ olduğundan ememiyordu da. eşim de hiç yardım etmediği gibi, farklı odaya yatmaya gitmesine kırıldığım için beni bencillikle suçluyordu. anlayacağın ne psikolojik ne de fiziksel olarak hiç kolay değildi. ilk 6 hafta. tam bir kabustu. sonra Allaha şükürler olsun bu sorunlar bitti, belki de bu kadar zor bir başlangıcın ardından, normal bir bebek gözüme çok uslu göründü
(yok yok uslu benim fındığım
)
nedense hamileliginin basindan beri kendini ayricalikli tutma derdindesin. evet ikiz annesi olmak zor.. biz bunu zaten biliyoruz, empati de yapabiliyoruz, bebeğimiz ağlarken, ya bir tane daha olsaydı ağlayan diye düşünmek zor değil. ya da kucağımızdan inmezken vs. örnekler çoğaltılabilir.
Neden sürekli bir "ya benim yerimde olsanız napacaktınız", "bana bakın şükredin" laflarındasın bilmiyorum. bugün işi iyice ilerletip sen bakamazsin ben sabirliyim falan diyorsun. dunyada tek ikiz annesi sen degilsin. zaten ikiz anneliği kolaydır diyen de yok. her lafı üzerine alınıyorsun. ben sadece tercihimi ve
bana gore olani soyluyordum.
benim icin yaramaz 1 bebektense uslu iki bebek daha kolay diyordum. kimseye dayatmalarda bulunmuyordum. yine ben herkesten sabırlı herkesten becerikli anneyime getirdin konuyu. sana ancak ay nasıl hallediyorsun, biz bitaneyle başedemiyoruz diyen mesajlar hoş geliyor. öbür türlüsü bir şeyden anlamayan tekiz annelerinin zırvası...
kendimi övme gibi bir niyetim olsa eşimin yardımcı olduğunu gizler herşeyi ben yapıyorum derdim ama niyetim ordan bile belli ,eşimin yardımcı olduğunu söyledim zor olduğunu anlatmak için ama sen bunu anlamak istediğin gibi anlamışsın o senin sorunun
senin yaşadığın sorunların hepsini ben 2 kere yaşadım
bir eş yardım etse de 2 bebek olunca bir yere kadar yardım ediliyor
yine herşeyi ben yapıyordum ,sonuçta eşim tek bebeğe yardım edip de ben oturmadım o bir bebeğe bir bir bebeğe baktık ki o da mecburiydi çünkü gündüz anam ağlıyordu gece dinlenmem lazımdı
benim bebeklerim de kolay değildi sen bunu nerden biliyorsun
senin bebeklerin uslu ,kocan da yardım ediyor dolayısıyla sen bebeğemi bakıyorsun demeye getirmişsin de bu tamamen saçmalak olmuş
bir erkeğin ne kadar yardım edebileceğini herkes bilir
kaldıki ben aylarca emsinler diye uğraştım
herşeyi burda yazmaya kalksam roman olur
ha dediğin gibi övülme ihtiyacım olsa roman yazardım burda her evresini anlatırdım ama ben kötümserliği sevmem hep ii yanından bakarım ve onları anlatırım
benim oğlumda reflüydü kalp hastasıydı ,ilk3ayım hastanelerde geçti sen kendi yaşadıklarını bir şey sanıyorsun da benim de yaşadıklarım var herhalde
ben bir bebeğin tüm yaşanacak zorluklarını yaşadım ,üstüne bide onları düzene sokmaya çalıştım
yani öyle kocsı yardım eden bebekleride uslu kadın olmadım
beni anlayabilen insanlar senin gözünde yağcıolabilir ama benim gözümde öyle değil
bide yazdıklarımın kendine uyan kısmını almışsın çünkü 3-5 sayfa önce bekarken hiç sabırlı olmadığımı
bu sabrı verdği için ALLAHA şükrettiğimide yazmıştım
hakeza niyetim buradan da belli
benim bir iddiam yok ,ben ikiz annesi olmanın zorluklarını anlatıyorum
senin gibi anaannesinden dinleyip de hala böyle konuşabilen birini zaten ben dikkate almıyorum
madem ailenizde var duam odurki ikizin olsun inş.,buraya ne kadar kolay olduğunu yazarsın biz de seni alkışlarız olur biter