- 13 Temmuz 2007
- 1.239
- 4
- 681
asağıdaki yazılara geçmeden söyleyeyim bu akşam ağlattınız beni
(
hoş gerçi bende dünden hazırdım ama olsun
eyeszay ve mgokberk alacagınız olsun :)
ilk doğumun ve bebğinin hikayesi çok etkiledi beni inanılır gibi değil verilmişm sadakan varmış oğluna bişey olmamış umarım benzer durumları hiçbirimiz yaşamayız tecrübe oldu sağol canım:)
bende buralara arda giriyorum faydalı seyler var özellikle blogcu anne yi çok beğeniyorum tecrübeleri işe yarar anlatımı güzel :)))
ağlattın beni beeee en yakın arkadaşım evlenmeden önce ilk bebeğini aldırmıştı hala söyler gerçekten unutulmuyor dememkki o aklıma geldi o dönemde ne kadar aglamıştı dertleşmiştik o günlere götürdün beni
tam 9 yıl öncesi ...
:))

hoş gerçi bende dünden hazırdım ama olsun
eyeszay ve mgokberk alacagınız olsun :)
once geçmiş olsun umarım toparlamışsındır daha iyisindir :)ben hasta hasta yatarken ne çok şey paylaşmışsınız kızlar.... Çok şükür herkes güzel ve olumlu şeylerden bahsetmiş.. hepiniz adına sevindim... bu arada ben geçen hafta sabah 1000 mg akşam 1000 mg olmak üzere günde 2000 mg lık antibiyotik kullanmak zorunda kaldım. anca kendime geldim. dr.um penisilin türevi antibiyotiklerin gebelikte zararı olmadığını söyledi... inşallah öyledir..
bir de sizinle uzun zamandır paylaşmak istediğim başka bir konu var. malum benim ikinci gebeliğim. 5 yaşında bir oğlum var benim. oğlum sezeryanla doğmuştu. hani şu sadece anne sütü verin, suya bile gerek yok meselesi var ya kızlar benden size tavsiye doğum yaptığınızda eğer sütünüz hemen gelmezse hiç beklemeden 10-15 ml kadar mama verin. kim ne derse desin dinlemeyin.
oğlum doğduğunda, doğum sonrası muayene eden çocuk dr.u da dahil bana kesinlikle mama verme hep emzirmeyi dene dedi. ama ben sezeryanla doğum yapmıştım ve zaten operasyona aç gittim. bebek doğal olarak da aç doğdu. hani diyorlar ya yeni doğan bebekler 24 saat yok 48 saat aç kalabilir falan...hem sezeryanla doğanlarda hem de normal doğanlarda öyle bir genelleme yapmak hataymış arkadaşlar... 3 kg. ve üzeri doğan bebekler mümkün mertebe çabuk beslenmesi gerekiyormuş. ZAten Normal doğum yapmadığınız sürece, beyin vücudun doğum yaptığını kabul etmeyip süt salgılatacak olan prolaktini yeterli düzeye ulaştırmıyormuş. benim göğüs ucum da yoktu o da ayrı dert bu arada. neyse yaklaşık 3 gün ben dr.ları dinleyip emzirmeye çalıştım oğlumu. yavrum 3 gün boyunca ağladı durdu. sonunda uyuklamaya başladı. biz de galiba bizim dünyamıza alışıyor deyip sevinirken normal olarak 3. gün topuk kanı ve sarılık seviyesi için kontrole götürdük. dr. ne dese beğenirsiniz. bebeğim o kadar aç kalmış ki kanındaki şeker 40 ın altına düşmüş yani hipoglisemi, vücuda yeterli sıvı girmediği için de idrar yapamamış bu da tuz oranını artırmış. yani Allah korusun beyin kanaması riski oluşuyormuş.. 3 günlük sezeryanlıyken o hastanenin koridorlarında kucağımda açlıktan (bizim uyuyor sandığımız meğer baygınlık nöbetleriymiş) kendinden geçmiş bir bebek nasıl koşturdum bilemezsiniz. 3.800 gr doğan oğlum 3. gün 3.300 3 düşmüştü ki dr. a göre normalde kaybetmesi gereken kilonun iki katı fazlasını kaybetmişti. yani bebeklerin doğum kilosunun % 4-5 ini kaybetmeleri normal, daha fazla kilo kayıpları anormal sayılıyormuş...
sonrasında 1 saat içinde bulunduğumuz şehrin en tecrübeli çocuk dr.unu bulduk ve hastaneye yatış yapıp derhal tedaviye başladık. oğlum kendine geldi. yarım saat ara ile 10-15 ml mama verdik, diğer yarım saatte dr. gözetiminde emzirdim. saat başı kan tahlilleri yapılıp açlıktan dolayı fazlaca artmış olan sarılığı da kontrol edildi. bu arada sütüm ancak 5. günün sonunda geldi. ben haziranda doğum yapmıştım ve dr.umuz her gün çay kaşığıyla su da verdi. çok sıcaklarda doğan bebeklere su da veriliyormuş arkadaşlar.
sonuç... yaşadığım o çok kötü günlerden bende oğlumun beslenmesine dair bazı takıntılar kaldı. artık 5 yaşında kendi beğenileri olan ve yemek-tuvalet ihtiyaçlarını rahatlıkla yerine getirebilen bir çocuk olmasına rağmen hala sanki oğlum yeterince beslenemiyor mu acaba diye dert etmeden duramıyorum.
inşallah sezeryanla doğurmazsınız, inşallah sütünüz zamanında gelir ve bebekleriniz benimki gibi aç kalmaz... bu da benim ilk doğum tecrübemdi, bilginiz olsun diye paylaşmak istedim..
ilk doğumun ve bebğinin hikayesi çok etkiledi beni inanılır gibi değil verilmişm sadakan varmış oğluna bişey olmamış umarım benzer durumları hiçbirimiz yaşamayız tecrübe oldu sağol canım:)
[/I124.şimdi de kamuoyuna faydalı bir iş sunuyoruz efenim: :))))
hele ki benim gibi, bilmediğim güzel çiçektense bildiğim kaktüs olsuncu manyak, her şeyi bilmek isteyen hamileler için dev fırsat flaş flaş flaş.
efenim teknik bilgilerimin çoğunu, alper mumcu'nun pek detaylı -Dr.Alper Mumcu (www.mumcu.com) adresinden edindim. normal doğum kademe kademe nasıl olur, ayrıntılı anlatıyor. ayrıca pek çok hamile sorusunu da yine detaylı cevaplandırıyor.
hafta hafta hamilelik takibini: Hafta hafta gebelik (hamilelik) dnemi belirtileri - gebelik.org - Jinekolog Operatr Dr. Kaan Kocatepe adresinden yapıyorum. kendi sayfasında da yönlendirdiği sayfalarda da aranılan her tür bilgi bulunabiliyor.
tecrübeli anneler-babalarla bilgi alışverişi, forum sitelerinden: Nurturia Anne ve Babaların Sorularına Cevaplar, Gruplar, Anı Defteri ve Diğer Anne ve Babalarla Sosyalleşme,
bu işi anne'ye yıkan siteleri, site isimlerini pek sevmesek de: Anneler Burada Toplanıyor - www.anneysen.com - Anneysen.com
anne bloglarındansa: Blogcu Anne paranın kazandırdığı her isteğine saygılı doktorlar, hastaneler, bir dolu paraya edinilen doğum eğitim kursları falan bir nebze gerse de gebelik kısmı da annelik kısmı da pek keyifle takip ediliyor. bir çok faydalı bilgiye ulaşılabiliyor.
tamamı güzel, bilgilendirici bir site ama özellikle babalar için yaklaşımlar arayanlar için: http://www.kucukinsan.com/...icle.asp?article_id=2190
ingilizcesi olanlar için her konuda, olmayanlar için özellikle doğum videoları konusunda pek faydalı olan: http://www.babycenter.com/...k_videos&pn=view video ı tavsiye ederim efenim.
olursa şimdi unuttuğum olmuşsa eklerim sonra.
]
bende buralara arda giriyorum faydalı seyler var özellikle blogcu anne yi çok beğeniyorum tecrübeleri işe yarar anlatımı güzel :)))
hamileliğe dair bir de hüzünlü bir hikaye...
[/121.''ilk öğrendiğimde dünyadaki her şey durdu sanki. ne bir his, ne bir ses duyamadım. ayaklarımın altından yer alındı adeta. öylece dondum, bakakaldım. halbuki biliyordum, hissediyordum, emindim hatta. onu istemediğimden de... hemen kürtaj tarihini aldım, yüzümü hastanenin o kendine özgü kokulu tuvaletinde yıkadım, makyaj yaptım, dışarı çıktım.
yolda yürürken aptal gibiydim. arabalar, insanlar, gökyüzü aynı şekilde devinip duruyordu; bense hissizdim. hiç bir şey düşünemeden, sanki yürümeden kayıp gittim evime. yatağıma uzandım, ağlamaya başladım. elim karnımdaydı istemsizce, okşuyordum, anlattım ona. vedalaştım. özür diledim onu doğuramayacağım için. üzgünüm, dedim;
- üzgünüm çünkü babanı sevmiyorum. üzgünüm çünkü seni şu an her şeyden çok istesem de kendim kadar sevemiyorum, korkuyorum. tüm dünyayı karşıma alıp seni koruyup kollayamam ben, o kadar güçlü değilim!
ilk kez o gece, yalnız hissetmeden uyudum ben. halbuki hep yapayalnız sanırdım kendimi, yanıbaşımdaki hiç bir beden bana yakın hissettirememişti.
1 hafta sonra bitti hepsi. aklıma başka türlüsünü getirmedim/hesaplamalar yapmadım, onun hayatına son verdirdim. halbuki kalbi atıyor olmalıydı, gebelik sayfalarından öyle öğrendim. operasyon bitince kaldığım yerden devam ederim zannettim hayata, henüz başaramadım. kürtajdan birkaç gün sonra bir arkadaşımın bebeğini aldım kucağıma, ağlamamak için kendimle savaş verdim; ertesi gün hayatımın en rezil ve pesimist günlerinden birini geçirdim.
çok gencim, yine hamile kalacağım ve doğuracağım, biliyorum. ama hemen her akşam düşünmeden edemiyorum; o olmayacak hiç! bir gün bir çocuğum olacak ama o olmayacak. ona şans vermedim, neye benzeyecekti bilmiyorum ve asla öğrenemeyeceğim.
pişman değilim, tek bir an bile keşke demedim de... hissettiğim duyguyu isimlendiremiyorum.''
diye anlattı birisi ben de yazdım.....
ağlattın beni beeee en yakın arkadaşım evlenmeden önce ilk bebeğini aldırmıştı hala söyler gerçekten unutulmuyor dememkki o aklıma geldi o dönemde ne kadar aglamıştı dertleşmiştik o günlere götürdün beni
tam 9 yıl öncesi ...
canım öyle güzel anlatmışsın ki kendini sen ve kızın herşeyin en güzelini hak ediyorsunuz ve yaşayacaksınız ben dünyanın dengesinin böyle olduğuna inanıyorum eşinle beraber ol yada olmaöncelikle şu aşağıda gördüğüm şeyi azcık başından azıcık ortasından azıcık sonundan okudum çünkü beni fena etkileyecekti. şimdi bile etkiledi. ben herkesin ailemin, arkadaşlarımın bildiğim bilen tanıyan herkesin aldır dediği bi bebeği bütün herkesle savaşmayı göze alarak dünyaya getiriyorum çünkü. ve en kötü zamanımda, en zor anımda bile her zaman mutlu oldum bunu yaptığım için. çünkü içimdeki sevgi o kadar büyüktüki, bütün engelleri aşabilirdi. bu yüzden şunu söylüyorum bugün. ben hazırlanmamıştım bi bebeğim olacağı için, hiç böyle bir plan yapmadık, hiç aklıma böyle bişey gelmedi. gerçekten insanların büyülü dediği bişekilde yaşarken, bi bebek sahibi olmak kariyerimi mahvedecek ve belkide yaptığım işi bidaha hiç yapmamamı sağlayacakken sevgim o kadar büyüktüki bunları bi an bile düşünmeyip bi bebeğe belkide uzun zamandır planlayanlardan daha hazır duruma geldim. sevgi çok büyük şey..
canım elbetteki kızmıyorum. herkesin görüşüne sonsuz saygım var.hem yardımıda oluyor. sinliyorum sizleri. kaldıki inan bana bende babasıyla beraber bebeğimizi büyütmek için herşeyi verirdim. ama bir kadın eğer mutlu değilse ailesine ne kadar mutluluk verebilir. ben bebeğimi dünyaya getirmeye karar verdiğimde birçok uzmana fikirde danışdım. ve o kadar güzel anlattılar o kadar çok örnek canlandı ki gözümün önünde. bir bebeğin babasız büyümesinden daha korkunç bişeydi mutsuz tatsız bi ailede büyümesi. kaldıki biz babamızı her zaman göreceğiz.
tabiki dediğim gibi bende herşey düzelsin istiyorum. gece gündüz bunun için dua ediyorum. ama ben o kadar kırgınlığı affetmiş gibi yapıp onun yanına döndüğümde problemler gene devam edicek. bikere herşeyi iyice anlaması gerekiyor. doğruları anlamalı. özür dilemeli. sonra ben oraya dönsem bana utanmadan iftira atan ve bizi bu durumlara sokan insanları görmek zorunda kalıcam çünkü yapışıklar gruba bırakmıyorlar. buna bi çare bulabilecekmi. çıkıp bu insanların karşısına ve bunlara inanan insanların karşısına işte bunlar gerçekler, bidaha bizim hayatımıza yaklaşırsanız sizi pişman ederim diyebilicekmi. bunca zaman canım benim bunca zaman. ah keşke unutabilsem. ben bütün doktorlara millet eşleri ile giderken ben tek gidiyordum. bişeyi canım çekti desem annem bulup almaya çalışıyordu. ben kaç aylık hamileydim insanlar öğrendiğinde o zamana kadar bi kişi bile bilmedi hamile olduğumu. annem teyzemle konuşmuyor ben bebeği aldırmayıp böle birinden çocuk yaptığım için. ailecek neler yaşadık. o ise bana iftira atan insanlarla konuşuyordu. keşke unutabilsem herşeyi hemen. keşke. ama zaman ya örtücek bütün bunları ya deşicek. heleki o yardım etmezse ki edeceğini sanmıorum. bu insanları bidaha görmeyeceksin söz. özür diliyorum gibi. nasıl geçecek bilmiyorum. ben şimdi bile bazen hislerime yenilip ona güzel bişey yazdığımda pişman oluorum...dilerim affettirir kendini.
:))
çok haklısın ama karamsar olmamk gerek :)çok üzüldüm canım. gerçekten hamilelğime kadar hep kadın olmanın çok şanslı bişey olduğunu düşünen nadir kişilerdendim. hiçbir ilişkimde olmayacak bişey için üzülmedim fazladan kimseye değer vermedim.haketmiyorsa biri 1 snmi fazladan vermedim. beni kıranları arkama bakmadan sildim geçtim. hep bu cesaretimdendi istediklerimi almam. ilk defa bu kadar çaresizim. o kadar üzüyor ki beni o güçlü insan olup seni asla affetmeyeceğim diyip silip hayatımdan geçememek. ilk defa erkek olmanın kolay olduğunu düşündüm hayatımda. hamilelik en ihtiyacın olduğu an. şimdi yoksa sora neden olsun diyorsun bazen. ama yinede mecbursun bi yandanda. bilmiyorum