- 23 Ekim 2008
- 1.998
- 1
Biraz önce kayınvalidem kapıyı çaldı hep evde tıkıldın in bahçeye otur aşaıda diyor.Dedim çok sıcak ben vantilatörün önündeyim saol ısrar ediyo bende kapıyı kapattım.Şimidide eşim arıyo üstüne bişiler giy bahçeye insene die.
Yaa ben evde atletle vantilatörün karşısında son kademede eriyorum zaten aşaıda tabure tepesinde mi oturucam evde ne güzel ayaklarımı uzatıp arkama yaslanıyorum diyorum,hemen "ayy tamam iyi sen bilirsin" die tavır yapıolar yaa.ben küçük çocuk muyum ne zman nerde istersem orda otururum sanki çekinicem misafirim.Zaten ablamda gitti annem inşallah bu akşam gelir.
bEN sadece evde oturup kaderime ağlamak istiyorum.
Kimse anlamıyor beni yaa tabi herkesin tuzu kuru.bu sıcaklarda ektradan kavrulan benim,karnında bebiş taşıyan benim,karnı çatlaklar ve mosmor olan benim dourcak olan ve douramayanda benim insan biraz anlayışlı olur yaaa
canım benim seni öyle iyi anlıyorum ki. dünden beri ben de öyleyim. içimde bi sıkıntı ağla ağla bitmedi gözyaşım. ama sebepsiz ota moka ağlıyıp susuyorum.bu sabah kahvaltıda bile ağladım zehir oldu pazar kahvaltısı.otururken bile gözümden yaş süzülüyo durupduruken.bu sıcaklar bu bekleyiş sinirlerimzi bozdu. herkes aynı. kimse bizi anlamıyo ben çok sıcak eriyorum diyorum bi sen misin diyolar ben hamileyim diyorum bu sefer de biz de hamile olduk oluyo ya sabır diyorum