Yıllardır Bitmeyen Cinnet.. Annem

Cui Bono · Çarşamba 13:24

Böyle insanlar çok tehlikeli ya; herkesi birbirine karşı doldururlar, ailede huzur rahatsız ediyor olurlar, kaostan beslenirler, sorunlu ebeveyn örneği.
Bence baba ve kız kardeşle konuşulmalı en önce, onlar durumun farkında mı?
ve kesinlikle mesafe koyulmalı; annenize yaranmak için sınırları ihlal ettirmeye devam ederseniz zerre huzurunuz kalmaz. (Asla yaranamazsınız da.)

Mehrii34 · Çarşamba 13:25

Arazy

Bezdumda .!.:
Annem çok küçük yaşlarımdan beri bana psikolojik şiddet, fiziksel şiddet uyguladı.. Evlendim ve hala psikolojik şiddete devam ediyor.

Benim bi kız kardeşim daha var. Aramızda 4 yaş var. Bana yapılanların (olumsuz yönde) hiçbiri ona yapılmadı.. Onun her istediğine tamam olur dedi. Bir kere sesini bile yükseltmemiştir hatta kardeşime karşı..
Ben evden işe işten eve gidip gelirdim. Sosyal hayatımı çok kısıtlardı. Hatta eşimle sevgiliylen bile çok zor şartlar altında buluşup görüşürdüm (nişanlılık dönemi dahil). Fakat kardeşime karşı öyle değil. Babama yeri geldiğinde kardeşim için yalan bile söylüyor, kardeşim gece geç saatlere kadar arkadaşlarıyla mekan mekan takılıyor.
Ama beni rahatsız eden konu bu değil. Kardeşimin benden daha özgür olması, benim gibi kısıtlanmaması beni çok mutlu ediyor. Benim gibi içinde kalan birşeyler yok en azından. Ona her konuda destek de oluyorum zaten ama olay aslında şu…

Bir haftasonu gece saat 2 gibi kardeşim yine dışarıdaydı. Annem ve babamda bana oturmaya gelmişti. Ben anneme şakayla karışık ‘oh kızın ne güzel geziyo helal olsun’ dedim.
Bunu gidip kardeşime şu şekilde söylemiş..

Ablan seni kıskanıyor.
Ablana dışarı çıktığını söyleme.
Dışarı çıktığın günün dönüşü ablana gitme..
Ablan sürekli beni ve babanı seninle ilgili dolduruyor..
Ablan sürekli seni şikayet ediyor..

Sürekli böyle kafalarda.. Kardeşimle benim aramı bozma çabasında..
Bu akşam da eşimle oturmaya gittik annemlere. Yüzüme bakmadı. Eşim bile fark etti durumu. Tek kelime konuşmadı. Sürekli balkondan aşağıyı izliyip durdu.

Annemin bana uyguladığı bu tavrı bende ona uygulamalıyım?
Senelerdir herşeye susmamın acısı çıkıyor gibi hissediyorum.

Mesafe koy, evlatlık görevin arayıp sormak bişey olduğunda hastalık vs yanında olman bukadar ne irdele ne konuyu aç ne de bir şey söyle hiç bişey yapma anne baba tavrı çok tuhaf ve cahilce tabiri caizse kusura bakma ne olur bi anne baba bunu neden yapar bilmiyorum gerçekten yazıklar olsun onlara evlat ayrımı nedir ya .. bi türlü anlam veremedim mantıklı yanı zaten yok ne desem bilemedim. Hadi anne yapıyor da baba niye aynısını yapıyor gerçekten hayrete düşürüyor insanı

Sen ne anlatiyon be abla · Çarşamba 14:02

Bezdumda .!.:
Evet belkide bu zamana kadar karşıma alıp bende hissettirdiklerini veya bana karşı tutumuyla ilgili konuşmadığım için, sadece ‘seninle çok sık görüşmek bana iyi gelmiyor biraz mesafeli olalım’ dediğim için böyle oldu..

Ben hep annem gibi olmaktan korktum. Taş kalpli, umursamaz, düşüncesiz, sevgisiz biri olmaktan. Ve belkide yine bu yüzden birşeyleri anlatabilme-ifade edebilme fırsatım olmadı..
Değişeceğine inanmadığım için de olabilir..

Annemle çok uzun yıllar boyunca bazı konulardan dolayı çok sorun yaşadım. Senin yaşadıklarınla çok farklı şeyler ama yine beni çok etkileyenler şeylerdi. Psikolojisi bozuktu, sağlıklı düşünemiyordu ve bana çok yansıtıyordu. O zamanlar yaşım küçüktü, kendine bir şey yapar diye korkuyordum ve boyun eğiyordum çoğu kez..
4-5 yıl önce yavaş yavaş sınır çizmeye başladım. Baktım ters tepiyor, yeri geldi küstük yeri geldi barıştık. İlişkimizin korkunç hale geldiği zamanlar oldu. Sonra bir gün aldım karşıma, tamamen iyi niyetle yaklaştım. Çok pozitiftim. Ellerinden tuttum, gözlerinin içine baka baka konuştum sakince. Anlattım tüm hislerimi. Empati yapmasını sağlayacak örnekler verdim. Aynı şeyleri ben ona yapsam nasıl hissederdi diye sordum. O gün bir şeyleri azda olsa anladı. Bir anda değişmedi tabi ki her şey... Ama çok ilerledik, çok yol katettik. Benim ondan bağımsız bir birey olduğumu, kendi hayatımı kurabileceğimi, ona bağlı olmadan seçimler yapabileceğimi şükür idrak edebildi. Belki samimi ve sevgi dolu bir şekilde anlatmaya çalışırsanız derdinizi bir nebze olsa anlar diye umut ediyorum. Sanki annenizin içinde size karşı bir öfkesi var gibi hissettim ben. Bir şey için sizi hep suçluyormuş ve bu yüzden acısını çıkarıyormuş gibi. Açık iletişim olmadan çözemezsiniz..

Bezdumda · Çarşamba 14:10

Cui Bono .!.:
Böyle insanlar çok tehlikeli ya; herkesi birbirine karşı doldururlar, ailede huzur rahatsız ediyor olurlar, kaostan beslenirler, sorunlu ebeveyn örneği.
Bence baba ve kız kardeşle konuşulmalı en önce, onlar durumun farkında mı?
ve kesinlikle mesafe koyulmalı; annenize yaranmak için sınırları ihlal ettirmeye devam ederseniz zerre huzurunuz kalmaz. (Asla yaranamazsınız da.)

Babamla birkaç sene önce oturup detaylı konuşma fırsatım oldu. Bana yaptıklarını, söylediklerini ve evliliğimi de etkilediğinden bahsettim.
Babam karşımda gözleri dolu bi şekilde beni dinledi.
Değiştiremeyiz kızım böyle görmüş büyümüş ve hiçbirşeyi kabul etmiyor biliyorsun anneni dedi ben kaç yıldır konuşuyorum anlamıyor, anlamak işine gelmiyor dedi..
Kardeşim de öyle, herşeyin farkında. Birbirimize sürekli destek oluyoruz.
Yaranmak için hiçbirşey yapmıyorum zaten içimden hiçbirşey gelmiyor..
Hatta geçen gün ‘acaba ölse ne kadar üzülürüm, ağlar mıyım’ diye düşündüm.. Çok acı.

Bezdumda · Çarşamba 14:12

Mehrii34 .!.:
Arazy

Mesafe koy, evlatlık görevin arayıp sormak bişey olduğunda hastalık vs yanında olman bukadar ne irdele ne konuyu aç ne de bir şey söyle hiç bişey yapma anne baba tavrı çok tuhaf ve cahilce tabiri caizse kusura bakma ne olur bi anne baba bunu neden yapar bilmiyorum gerçekten yazıklar olsun onlara evlat ayrımı nedir ya .. bi türlü anlam veremedim mantıklı yanı zaten yok ne desem bilemedim. Hadi anne yapıyor da baba niye aynısını yapıyor gerçekten hayrete düşürüyor insanı

Babam annem gibi değil. Babam da çaresiz çünkü.. Yıllardır savaş halinde. Hiçbir zaman babama destek olmadı, sevgisini göstermedi. Babam hep bizim için çabaladı hala da çabalıyor..

Bezdumda · Çarşamba 14:19

Sen ne anlatiyon be abla .!.:
Annemle çok uzun yıllar boyunca bazı konulardan dolayı çok sorun yaşadım. Senin yaşadıklarınla çok farklı şeyler ama yine beni çok etkileyenler şeylerdi. Psikolojisi bozuktu, sağlıklı düşünemiyordu ve bana çok yansıtıyordu. O zamanlar yaşım küçüktü, kendine bir şey yapar diye korkuyordum ve boyun eğiyordum çoğu kez..
4-5 yıl önce yavaş yavaş sınır çizmeye başladım. Baktım ters tepiyor, yeri geldi küstük yeri geldi barıştık. İlişkimizin korkunç hale geldiği zamanlar oldu. Sonra bir gün aldım karşıma, tamamen iyi niyetle yaklaştım. Çok pozitiftim. Ellerinden tuttum, gözlerinin içine baka baka konuştum sakince. Anlattım tüm hislerimi. Empati yapmasını sağlayacak örnekler verdim. Aynı şeyleri ben ona yapsam nasıl hissederdi diye sordum. O gün bir şeyleri azda olsa anladı. Bir anda değişmedi tabi ki her şey... Ama çok ilerledik, çok yol katettik. Benim ondan bağımsız bir birey olduğumu, kendi hayatımı kurabileceğimi, ona bağlı olmadan seçimler yapabileceğimi şükür idrak edebildi. Belki samimi ve sevgi dolu bir şekilde anlatmaya çalışırsanız derdinizi bir nebze olsa anlar diye umut ediyorum. Sanki annenizin içinde size karşı bir öfkesi var gibi hissettim ben. Bir şey için sizi hep suçluyormuş ve bu yüzden acısını çıkarıyormuş gibi. Açık iletişim olmadan çözemezsiniz..

İnanın çok denedim. Bir kaç gün iyi oluyor, sonra yine aynı.. Hatta daha da beter oluyor.
Etrafında mutlu insan görmeye tahammül edemiyor. Sürekli dertli, sürekli dert..

Konuşmak hiçbir zaman çare olmadı.
Düzelmesi için veya sorunun ne olduğunu anlamak için çok çaba verdim yıllarca. Beni hep görmezden geldi, duymamazlıktan geldi.
Bir kere bana içten sarıldığını, öptüğünü, derdimi sorduğunu hatırlamıyorum. Hayatım hep anneme yaranmakla geçti. Kendim için hiçbirşey yapmadım. Hep annem iyi desin diye çabaladım. Bir kere takdir görmedim.

Sen ne anlatiyon be abla · Çarşamba 14:25

Bezdumda .!.:
İnanın çok denedim. Bir kaç gün iyi oluyor, sonra yine aynı.. Hatta daha da beter oluyor.
Etrafında mutlu insan görmeye tahammül edemiyor. Sürekli dertli, sürekli dert..

Konuşmak hiçbir zaman çare olmadı.
Düzelmesi için veya sorunun ne olduğunu anlamak için çok çaba verdim yıllarca. Beni hep görmezden geldi, duymamazlıktan geldi.
Bir kere bana içten sarıldığını, öptüğünü, derdimi sorduğunu hatırlamıyorum. Hayatım hep anneme yaranmakla geçti. Kendim için hiçbirşey yapmadım. Hep annem iyi desin diye çabaladım. Bir kere takdir görmedim.

Kendin için çabala ne olur. Bir kere yaşıyoruz bu hayatı. Kimseyi memnun etmek için gelmedik dünya ya...

aysesum · Çarşamba 14:30

Görüşmeyeceksiniz bu kadar. Tek arkadaşı sizsiniz kesin. O yüzden sürekli geliyor.

Bezdumda · Çarşamba 14:40

Sen ne anlatiyon be abla .!.:
Kendin için çabala ne olur. Bir kere yaşıyoruz bu hayatı. Kimseyi memnun etmek için gelmedik dünya ya...

O kadar haklısınız ki.. Çoğu zaman bunu unutuyoruz.

Mehrii34 · Çarşamba 15:50

Bezdumda .!.:
Babam annem gibi değil. Babam da çaresiz çünkü.. Yıllardır savaş halinde. Hiçbir zaman babama destek olmadı, sevgisini göstermedi. Babam hep bizim için çabaladı hala da çabalıyor..

Baban annen gibi değil ama kız kardeşin için yalan söyleyebiliyor üstünü kapatıyor bazı şeylerin demiştin diye hatırlıyorum eğer bi baba olarak yeter otur oturduğun yerde dese annene bi sert çıkışsa daha da bişey yapamaz diye düşünüyorum ben. Erkeklik taslama amaçlı değil ama aile babası dediğin haklıya haklı haksıza haksız demeli anneye bu konuda böylecesine kötü muameleye nasıl ayak uydurabilir. Babana üzüldüm açıkçası başkası olsa terk ederdi sevgi ve destek olmayan eşten huzurlu bir yuva beklenmesi zor zaten. Senin adına ben aslında sevinçliyim çünkü evlendin gittin artık eşinle mutlu olmaya bak Dicem ama belli ki gençlik bekarlık zamandaki yaşadıkların da unutamıyorsun. Acaba diyorum annen buna benzer bişey mı yaşadı da ikinize böyle ayrı ayrı davranıyor kendi gençliğinde ailesi aynı şeyi mi uyguladı kendimi düşünmekten alı koyamadım kusura bakma lütfen.

Olmuşla ölmüşe çare yok en iyisi bundan sonra keyfine göre yaşaman çok şükür istediğin kişiyle evlenebilmişsin zor günleri arkanda bırakmışsın ben olsam mesafe koyarım sadece hastalıkta yanında olurum okadar. Bi hepsi baş başa kalsın herkese bi düşünme fırsatı vermelisin. Buda sadece kendini geri çekersen o fırsatı verirsin onlara başka türlü imkanı yok.

Cui Bono · Çarşamba 17:31

Bezdumda .!.:
Babamla birkaç sene önce oturup detaylı konuşma fırsatım oldu. Bana yaptıklarını, söylediklerini ve evliliğimi de etkilediğinden bahsettim.
Babam karşımda gözleri dolu bi şekilde beni dinledi.
Değiştiremeyiz kızım böyle görmüş büyümüş ve hiçbirşeyi kabul etmiyor biliyorsun anneni dedi ben kaç yıldır konuşuyorum anlamıyor, anlamak işine gelmiyor dedi..
Kardeşim de öyle, herşeyin farkında. Birbirimize sürekli destek oluyoruz.
Yaranmak için hiçbirşey yapmıyorum zaten içimden hiçbirşey gelmiyor..
Hatta geçen gün ‘acaba ölse ne kadar üzülürüm, ağlar mıyım’ diye düşündüm.. Çok acı.

Babanız ve kardeşinizin durumun farkında olmasına çok sevindim, farkında olmasalar bu psikolojik eziyet katlanarak artardı, onlarla da aranız bozulurdu sürekli.
O zaman geriye sınır koymak ve ihlal ettirmemek, trip attığında onu beslememek (her istediğini yapmamak), anlamsız isteklerine kavga etmeden karşı durmak kalıyor. Başlarda zor olur, üzülürsünüz, huzursuz olursunuz, aklınız kalır ama istikrarlı olursanız o da zamanla durması gereken yeri bilir, tepenize çökemez. Şahsen bende böyle oldu.

Bezdumda · Çarşamba 18:29

Mehrii34 .!.:
Baban annen gibi değil ama kız kardeşin için yalan söyleyebiliyor üstünü kapatıyor bazı şeylerin demiştin diye hatırlıyorum eğer bi baba olarak yeter otur oturduğun yerde dese annene bi sert çıkışsa daha da bişey yapamaz diye düşünüyorum ben. Erkeklik taslama amaçlı değil ama aile babası dediğin haklıya haklı haksıza haksız demeli anneye bu konuda böylecesine kötü muameleye nasıl ayak uydurabilir. Babana üzüldüm açıkçası başkası olsa terk ederdi sevgi ve destek olmayan eşten huzurlu bir yuva beklenmesi zor zaten. Senin adına ben aslında sevinçliyim çünkü evlendin gittin artık eşinle mutlu olmaya bak Dicem ama belli ki gençlik bekarlık zamandaki yaşadıkların da unutamıyorsun. Acaba diyorum annen buna benzer bişey mı yaşadı da ikinize böyle ayrı ayrı davranıyor kendi gençliğinde ailesi aynı şeyi mi uyguladı kendimi düşünmekten alı koyamadım kusura bakma lütfen.

Olmuşla ölmüşe çare yok en iyisi bundan sonra keyfine göre yaşaman çok şükür istediğin kişiyle evlenebilmişsin zor günleri arkanda bırakmışsın ben olsam mesafe koyarım sadece hastalıkta yanında olurum okadar. Bi hepsi baş başa kalsın herkese bi düşünme fırsatı vermelisin. Buda sadece kendini geri çekersen o fırsatı verirsin onlara başka türlü imkanı yok.

Annem kız kardeşim adına babama yalan söylüyor. Kardeşim erkek arkadaşıyla dışarı çıkarken annem merveyle, ayşeyle, fatmayla diyor yani..

Evet evlendim ama bu benim için kurtuluş olmadı, evlendikten sonra eşimi de etkilemeye başladı annemin bu durumu. Eşimde ben huzursuz olduğum için huzursuz oluyor, ayrıca travmalarımın da farkında. Bana hep iyi yaklaşmaya çalışıyor.
İlk evlendiğimde geceleri çığlık çığlığa, titreye titreye uyanıyordum, kabuslarımda hep annemi görüyordum. Eşimde bu duruma şahit olduğu için gece benimle ağlaya ağlaya uyuyordu mesela.. günü geldi saçlarımı okşaya okşaya uyuttu, yeri geldi dizinde uyuttu o sabaha kadar uyumadı böylelikle atlattım huzursuz uykularımı
Annem ne yaşarsa yaşasın yinede bana bunları yaşatmaya hakkı yoktu. Benimde çocuğum olsa benimde annemin bana yaşattıklarını, çocuğuma yaşatmaya hakkım yok.
Umarım birgün bi mucize olur ve birşeyler yolunda gitmeye başlar..

Bezdumda · Çarşamba 18:34

Cui Bono .!.:
Babanız ve kardeşinizin durumun farkında olmasına çok sevindim, farkında olmasalar bu psikolojik eziyet katlanarak artardı, onlarla da aranız bozulurdu sürekli.
O zaman geriye sınır koymak ve ihlal ettirmemek, trip attığında onu beslememek (her istediğini yapmamak), anlamsız isteklerine kavga etmeden karşı durmak kalıyor. Başlarda zor olur, üzülürsünüz, huzursuz olursunuz, aklınız kalır ama istikrarlı olursanız o da zamanla durması gereken yeri bilir, tepenize çökemez. Şahsen bende böyle oldu.

Evet dediğiniz gibi zor oluyor bazen, aradığını görüp telefonu açmamak, bi sıkıntım olduğunda annemi arayamamak üzüyor ama annemle konuşup üzüldüğüm kadar değil en azından zamana bıraktım herşeyi, gereken neyse öyle yapıp öyle davranmayı düşünüyorum.

Mehrii34 · Çarşamba 18:38

Bezdumda .!.:
Annem kız kardeşim adına babama yalan söylüyor. Kardeşim erkek arkadaşıyla dışarı çıkarken annem merveyle, ayşeyle, fatmayla diyor yani..

Evet evlendim ama bu benim için kurtuluş olmadı, evlendikten sonra eşimi de etkilemeye başladı annemin bu durumu. Eşimde ben huzursuz olduğum için huzursuz oluyor, ayrıca travmalarımın da farkında. Bana hep iyi yaklaşmaya çalışıyor.
İlk evlendiğimde geceleri çığlık çığlığa, titreye titreye uyanıyordum, kabuslarımda hep annemi görüyordum. Eşimde bu duruma şahit olduğu için gece benimle ağlaya ağlaya uyuyordu mesela.. günü geldi saçlarımı okşaya okşaya uyuttu, yeri geldi dizinde uyuttu o sabaha kadar uyumadı böylelikle atlattım huzursuz uykularımı
Annem ne yaşarsa yaşasın yinede bana bunları yaşatmaya hakkı yoktu. Benimde çocuğum olsa benimde annemin bana yaşattıklarını, çocuğuma yaşatmaya hakkım yok.
Umarım birgün bi mucize olur ve birşeyler yolunda gitmeye başlar..

Anladım baba kısmını belli ki ben yanlış anlamışım kusura bakma lütfen,

Eşin sana çok destek olmuş bu çok güzel
Onun değerini mutlaka bilmelisin ..
Terapi aldın mı bilmiyorum ama bence mutlaka terapi alın travmalar kendiliğinden kaybolmuyor çok zor bişey bilinç altına yerleştimmi kendi kendine atlatamıyor insan. Ben daha önce başka sebeplerden.ötürü terapi aldım kuş gibi hafifledim gerçekten öneririm oraya gidip konuştuğunda rahatlıyorsun ve sana iyi gelecek tavsiyeler de veriliyor hemde profesyonel birinden hiç psikoloğa gitmediysen tavsiye ederim.

bu arada elbette evlilik bi kurtuluş değil , ama senin kendi sıcacık. Güzel bir yuvan var artık eşin sana ne güzel destek olmuş sevgisini şefkatini vermiş.. şuan daha rahat hareket ediyorsun anne babaya bağlı değilsin..

Sigrid · Çarşamba 18:44

farkında mısınız bilemiyorum ama buradaki insanlar size çözüm önerileri ile geldikçe siz hepsine birer bahane buldunuz. sizin öncelikle bu sorunu çözmeye gönüllü olup olmadığınızı bulmanız lazım. sadece kendi mental çöpünüzü döküyorsunuz aksi durumda.

Bezdumda · Çarşamba 18:44

Mehrii34 .!.:
Anladım baba kısmını belli ki ben yanlış anlamışım kusura bakma lütfen,

Eşin sana çok destek olmuş bu çok güzel
Onun değerini mutlaka bilmelisin ..
Terapi aldın mı bilmiyorum ama bence mutlaka terapi alın travmalar kendiliğinden kaybolmuyor çok zor bişey bilinç altına yerleştimmi kendi kendine atlatamıyor insan. Ben daha önce başka sebeplerden.ötürü terapi aldım kuş gibi hafifledim gerçekten öneririm oraya gidip konuştuğunda rahatlıyorsun ve sana iyi gelecek tavsiyeler de veriliyor hemde profesyonel birinden hiç psikoloğa gitmediysen tavsiye ederim.

bu arada elbette evlilik bi kurtuluş değil , ama senin kendi sıcacık. Güzel bir yuvan var artık eşin sana ne güzel destek olmuş sevgisini şefkatini vermiş.. şuan daha rahat hareket ediyorsun anne babaya bağlı değilsin..

Evet benim en büyük şansım eşim..
Terapiye gittim, birkaç seans görüştüm fakat annemle de görüşmek istemişti doktor, anneme teklif ettiğimde annem ‘ben deli değilim’ diyip gelmek istememişti ööyle kaldı..

Bezdumda · Çarşamba 18:49

Sigrid .!.:
farkında mısınız bilemiyorum ama buradaki insanlar size çözüm önerileri ile geldikçe siz hepsine birer bahane buldunuz. sizin öncelikle bu sorunu çözmeye gönüllü olup olmadığınızı bulmanız lazım. sadece kendi mental çöpünüzü döküyorsunuz aksi durumda.

Kötü kalbinizi de alıp gitsenize siz.
Sizin mental çöp dediğiniz şey benim hayatım..
Okumak zorunda değilsiniz.
Hiçkimseye bahane bulduğum yok.
Siz aranıyorsunuz bence

Dreamies · Çarşamba 18:53

Bezdumda .!.:
Evet benim en büyük şansım eşim..
Terapiye gittim, birkaç seans görüştüm fakat annemle de görüşmek istemişti doktor, anneme teklif ettiğimde annem ‘ben deli değilim’ diyip gelmek istememişti ööyle kaldı..

Geceleri anneniz yüzünden kabustan uyanmalı durumunuz var neden bir kaç seansta gitmeyi bıraktınız?

Bezdumda · Çarşamba 18:57

Dreamies .!.:
Geceleri anneniz yüzünden kabustan uyanmalı durumunuz var neden bir kaç seansta gitmeyi bıraktınız?

Yo bırakmadım, yaklaşık 1 sene kadar gittim terapiye. Evlendiğim zamanda devam ettim.
Uyku düzenim oluşmuştu, rahat uyuyabiliyordum terapiyi bıraktığımda

Mehrii34 · Çarşamba 19:57

Bezdumda .!.:
Evet benim en büyük şansım eşim..
Terapiye gittim, birkaç seans görüştüm fakat annemle de görüşmek istemişti doktor, anneme teklif ettiğimde annem ‘ben deli değilim’ diyip gelmek istememişti ööyle kaldı..

deliler değil delirtilen insanlar oraya gidiyor senin halin de normal değil deseydin keşke. Gitmyosa o kafayla kalır bence sen terapine devam et..

Yıllardır Bitmeyen Cinnet.. Annem

Nirvana

Popüler Üye

Üye

Üye

Üye

Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

Nirvana

Üye

Üye

Popüler Üye

kadın düşmanıymışım.

Üye

Üye

meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz

Üye

Popüler Üye

Benzer Konular