- 20 Mart 2024
- 1.271
- 1.100
-
- Konu Sahibi Biordanbiburdan
- #1
Annem çok küçük yaşlarımdan beri bana psikolojik şiddet, fiziksel şiddet uyguladı.. Evlendim ve hala psikolojik şiddete devam ediyor.
Benim bi kız kardeşim daha var. Aramızda 4 yaş var. Bana yapılanların (olumsuz yönde) hiçbiri ona yapılmadı.. Onun her istediğine tamam olur dedi. Bir kere sesini bile yükseltmemiştir hatta kardeşime karşı..
Ben evden işe işten eve gidip gelirdim. Sosyal hayatımı çok kısıtlardı. Hatta eşimle sevgiliylen bile çok zor şartlar altında buluşup görüşürdüm (nişanlılık dönemi dahil). Fakat kardeşime karşı öyle değil. Babama yeri geldiğinde kardeşim için yalan bile söylüyor, kardeşim gece geç saatlere kadar arkadaşlarıyla mekan mekan takılıyor.
Ama beni rahatsız eden konu bu değil. Kardeşimin benden daha özgür olması, benim gibi kısıtlanmaması beni çok mutlu ediyor. Benim gibi içinde kalan birşeyler yok en azından. Ona her konuda destek de oluyorum zaten ama olay aslında şu…
Bir haftasonu gece saat 2 gibi kardeşim yine dışarıdaydı. Annem ve babamda bana oturmaya gelmişti. Ben anneme şakayla karışık ‘oh kızın ne güzel geziyo helal olsun’ dedim.
Bunu gidip kardeşime şu şekilde söylemiş..
Ablan seni kıskanıyor.
Ablana dışarı çıktığını söyleme.
Dışarı çıktığın günün dönüşü ablana gitme..
Ablan sürekli beni ve babanı seninle ilgili dolduruyor..
Ablan sürekli seni şikayet ediyor..
Sürekli böyle kafalarda.. Kardeşimle benim aramı bozma çabasında..
Bu akşam da eşimle oturmaya gittik annemlere. Yüzüme bakmadı. Eşim bile fark etti durumu. Tek kelime konuşmadı. Sürekli balkondan aşağıyı izliyip durdu.
Annemin bana uyguladığı bu tavrı bende ona uygulamalıyım?
Senelerdir herşeye susmamın acısı çıkıyor gibi hissediyorum..
Benim bi kız kardeşim daha var. Aramızda 4 yaş var. Bana yapılanların (olumsuz yönde) hiçbiri ona yapılmadı.. Onun her istediğine tamam olur dedi. Bir kere sesini bile yükseltmemiştir hatta kardeşime karşı..
Ben evden işe işten eve gidip gelirdim. Sosyal hayatımı çok kısıtlardı. Hatta eşimle sevgiliylen bile çok zor şartlar altında buluşup görüşürdüm (nişanlılık dönemi dahil). Fakat kardeşime karşı öyle değil. Babama yeri geldiğinde kardeşim için yalan bile söylüyor, kardeşim gece geç saatlere kadar arkadaşlarıyla mekan mekan takılıyor.
Ama beni rahatsız eden konu bu değil. Kardeşimin benden daha özgür olması, benim gibi kısıtlanmaması beni çok mutlu ediyor. Benim gibi içinde kalan birşeyler yok en azından. Ona her konuda destek de oluyorum zaten ama olay aslında şu…
Bir haftasonu gece saat 2 gibi kardeşim yine dışarıdaydı. Annem ve babamda bana oturmaya gelmişti. Ben anneme şakayla karışık ‘oh kızın ne güzel geziyo helal olsun’ dedim.
Bunu gidip kardeşime şu şekilde söylemiş..
Ablan seni kıskanıyor.
Ablana dışarı çıktığını söyleme.
Dışarı çıktığın günün dönüşü ablana gitme..
Ablan sürekli beni ve babanı seninle ilgili dolduruyor..
Ablan sürekli seni şikayet ediyor..
Sürekli böyle kafalarda.. Kardeşimle benim aramı bozma çabasında..
Bu akşam da eşimle oturmaya gittik annemlere. Yüzüme bakmadı. Eşim bile fark etti durumu. Tek kelime konuşmadı. Sürekli balkondan aşağıyı izliyip durdu.
Annemin bana uyguladığı bu tavrı bende ona uygulamalıyım?
Senelerdir herşeye susmamın acısı çıkıyor gibi hissediyorum..