Aynen benim köpegim de böyle bir gölden gibi filan güzel değil ama dünyaya değişmem. Şu insanlarda ay bana versene bi kaç günlüğüne mantığını da anlamış değilim . Oyuncak sanıyorlar herhalde. Ben cesaret edip , alamam şahsen hele bakımını bilmediğim bir canlıyı!Sizi en iyi anlayacak insanlardan biriyim sanırım, dünyaya gözümü açtığımdan itibaren bahçemizde kedi köpeklerimiz, bir sürü de tavuklarımız ve horozlarımız vardı, onlarla yattım, onlarla gezdim, kedi, köpek, kuş, tavuk, sümüklü böcek hiç fark etmez hepsini severim, kendim gibi doğasever hayvan dostu biriyle evlendim, yine evimizden kedi köpek hiç eksik olmadı, zaman zaman yuvadan düşmüş karga ve serçe yavruları, kanadı kırık Kırlangıçlar da besledik, bir de kızımız oldu 24 yıllık evliliğimizde, şimdilerde 3,5 yaşında bir köpeğimiz var, 23 yaşındaki kızım dünyam, canım ama 3,5 yaşındaki köpeğimde aşkım, o evimizin büyümeyen bebeği, bize her daim muhtaç, sadece sevgi ve şefkat bekleyen bir minik, korktuğunda kucağımıza atlayan, ben veya eşim dışarı gittiğimizde peşimizden ağlayan, dünya tatlısı bir güzellik, sevmek çok başka bir duygu, Allah nasip etsin inşallah sizin de evlatlarınız olsun ama göreceksiniz ki evlat kadar seviliyor sevilmeye devam ediliyorlar, hiçbirşey değişmiyor, bizim köpeğimiz küçük ırklardan, suratı bazısına çok çirkin görünüyor ama bizim için dünyanın en güzel köpeği, arada minik olduğu için bize versenize birkaç günlüğüne, çocuklarımız görünce bayılır severler diyenler oluyor, siz evladınızı verir miydiniz diyoruz, evlatla bu bir mi diyorlar, seviyorsanız evlat gibi görüyorsunuz, ailenizin bir ferdi oluyor çünkü, çocuklarınızda benimsiyor seviyor evdeki evcili, onların sevgisi bölünmüyor, aksine insanmış köpekmiş demeden birbirini çok seven huzurlu bir aile oluyorsunuz.
Gayet normalsin. Pek cok insani kopeklerimin ya da kedilerimin bir kılına değişmem. Hic evlenmemis kedili deli kadın gibi sacma bir imaj var ya hani, onun Gayet de tersi evli, mutlu ve çocuklu bir kadınım:)Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Artik etrafimizda o kadar sevgisiz, bencil insanlar var ki bizim yaptigimiz normal seyler sanki anormalmis gibi kaliyor. Bence siz anormal degil tam da olmasi gerekensiniz. Toplum olarak ailenize sizi boyle vicdanli yetistirdigi icin tesekkur etmemiz gerekirken, sizin kendinizi anormal hissetmenize neden olmamiz cok aci. Oyun olsun diye kacamayan sakat kopegi taslayan cocuklar gordum ben. Onlari uyardigim engel oldugum icin hayvansever manyak kadin oldum.. Yorumu size birakiyorum. Sevgi herseye duyulur dediginiz gibi. Masum bir kopek, bir cok cani kotu niyetli insandan daha cok sevmeye deger degil mi ? Lutfen kendinizi anormal hissettirmelerine izin vermeyin.Hasta bir hayvani yolda oylece birakamamak her vicdanli insanin gorevidir. Asil bunu yapmayanlar anormaldir.Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Bence söyleyebilirsiniz benim bi arkadaşım derdi insana ve hayvana araba çarpsa hayvana insandan daha çok üzülürüm diye. Hiç bir derdini anlatamayan bir canlıya daha fazla merhamet duymanız çok normal. Ben bütün hayvanlardan korkarım ama aklınıza gelebilecek bütün hayvanlardan ama onları aç hasta görmeye dayanamam korktuğum kadarda severim. Bence siz hasta falan değilsiniz. Kuzenimin çocuğu olmuyor . Sokakta gördüğü ayağı kırık bir yavru kediyi alıp sahiplendi ama inanılmaz bağlandı. Kimseye hayvana bişey demesine izin vermiyor adeta bebek gibi davranıyor. Gidip doktoruna sormuş durumu anlatmış sizce çocuğum olmadığından mı böyle davranıyorum diye oda tüm hayvan sahipleri sizinle aynı şeyleri yaşıyor demiş.hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem,
Aynen benim köpegim de böyle bir gölden gibi filan güzel değil ama dünyaya değişmem. Şu insanlarda ay bana versene bi kaç günlüğüne mantığını da anlamış değilim . Oyuncak sanıyorlar herhalde. Ben cesaret edip , alamam şahsen hele bakımını bilmediğim bir canlıyı!
Bunları duymak beni çok mutlu etti ... inşallah oğluma bir insan kardeşi gelir, bizde büyük bir aile olma yolunda ilerleriz:)
Gayet normalsin. Pek cok insani kopeklerimin ya da kedilerimin bir kılına değişmem. Hic evlenmemis kedili deli kadın gibi sacma bir imaj var ya hani, onun Gayet de tersi evli, mutlu ve çocuklu bir kadınım:)
Size sokağa atın diyen mi oldu?? İleride çok sevdiğiniz bir yakınınızın hayvan fobisi olursa onu eve almazsınız o zaman. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Benim annemin arkadaşının evinde de köpek vardı ,köpek fobisi olan insan gelince köpeği başka bir odaya kilitlerdi. Büyük bir odaydı hem köpek rahat hem insanlar rahat oluyordu.Teşekkür ederim bu yaşıma kadar normal bir insanım sanıyordum, bende misafir gelince yavrularımı sokağa atarım artık. Bu benim tercihim bana muhtaç olanı daha çok sevip kolluyorum diye sizin tarafınızdan anormal bulunmak beni hiç rahatsız etmedi.
Size sokağa atın diyen mi oldu?? İleride çok sevdiğiniz bir yakınınızın hayvan fobisi olursa onu eve almazsınız o zaman. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Benim annemin arkadaşının evinde de köpek vardı ,köpek fobisi olan insan gelince köpeği başka bir odaya kilitlerdi. Büyük bir odaydı hem köpek rahat hem insanlar rahat oluyordu.
Evet gerilmeye gerek yok. Ama dediğiniz gibi büyük konuşmamak da lazım. Annemin bahsettiğim bu arkadaşı da kapatmam diyormuş önceden, şansına çevresindeki çoğu insanda da fobi varmış. Arkadaşları evine gelmez olunca kapatmış mecburen. Ama hayvan odada gayet mutlu ve rahat. Koskoca ferah bir oda,ona göre döşemiş hem de. Köpekcik rahat misafirler rahat :)Bence herkesin kendi kararı , ben hayvanını kapatana da aaaa niye kapatıyorsun demem, kapatmayana da neden kapatmıyorsun denmesine de karşıyım. Bu karşılıklı iki kişiyi ilgilendirir . Ben de kapatmıyorum hayvanımı , bir kaç kişiye de söyledim bunu ama büyük konuşmaktan da korkarım, gün gelir mecbur kalırım . Yani olmaz olmaz diye birşey yok maalesef hayatta ..
Herkesin fikrine saygı duymak gerekir , bence hiç gerilmeye gerek Yok :)
Ben de hayvanları çok severim ama köpeklerden korkuyorumBenim evime de gelmediler, ama benim için sorun değil . Dışarda buluşabiliriz . Ama dediğim gibi , bir gün mecburiyet olur (misal babamın cenazesinde , mecburduk onu kapatmaya ) o başka bir durum . Ama birileri rahat etsin diye, böyle birşey yapmadım şimdiye kadar . Çünkü ben rahat edemem :) önce benim ,eşimin rahatlığı , sonra köpeğimiz sonra diğerleri
Bu arada soylemezsem vicdan azabi cekecegim, neden kopeginizi bahceye koyuyorsunuz? O hayvan bugune kadar sizinle yasamaya alisti, simdi nasil alissin bahceye? Benim kopegim de kucuk bir irk degil, doberman ama onu evden cikartmak aklimin ucundan bile gecmedi. Bir kez daha dusunmez misiniz evde tutmayi?temizlik işini nasil hallettiniz benimde bes kedim bi kopegim var kopegim 50 kilo bi pitbull cok tüy döküyo doguma az kaldi diye artik sürekli bahcede kalicak ama yinede ev pis yani makinayla cekiyorum kili tuyu yerleri siliyorum toz aliyorum bi saat icinde yerlerde yine kil tuy var bide cocuk gelince nasil idare edicem cok merak ediyorum
Bu arada soylemezsem vicdan azabi cekecegim, neden kopeginizi bahceye koyuyorsunuz? O hayvan bugune kadar sizinle yasamaya alisti, simdi nasil alissin bahceye? Benim kopegim de kucuk bir irk degil, doberman ama onu evden cikartmak aklimin ucundan bile gecmedi. Bir kez daha dusunmez misiniz evde tutmayi?
Siz kilitleyin ben kilitlemem gerekirse kimseyide almam benim icin sorun degil benim misafirleri dert etmeyin. Benim tercihim benim evim. Konu sahibine yorum yapın lutfen. Ben ona fikrimi soyledim. Begenir begenmezSize sokağa atın diyen mi oldu?? İleride çok sevdiğiniz bir yakınınızın hayvan fobisi olursa onu eve almazsınız o zaman. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Benim annemin arkadaşının evinde de köpek vardı ,köpek fobisi olan insan gelince köpeği başka bir odaya kilitlerdi. Büyük bir odaydı hem köpek rahat hem insanlar rahat oluyordu.
:)) oncelikle izninizle sosyal mesajimi vereyim, SATIN ALMA SAHİPLENBu konuda bende size katılıyorum , misal annemin 2 köpeği annemin bahçesinde (tabii ki aşıları tam , evleri var herşeyi tam , evinde de 2 kedisi var ) ama onlar hep oradaydı , ve bazen kışın eğer çok soğuk olursa annem onları eve alıyor fakat hayvanlar resmen bütün gece huzursuz , uyumuyorlar . Gün aydınlanır, aydınlanmaz sokağa çıkmak için ağlaşıyorlar. Çünkü onlar öyle alışmış , onlar için ödül değil ceza özgürlüklerini kısıtlamak .. fakat evde yaşamaya alışmış bir kedinin köpeğinde bahçede çok mutlu olacağına inanmıyorum . En azından ben yapamazdım . Gerçekten çok zor , ama belki gerçekten başka şansı yoktur arkadaşın , bilmiyoruz durumunu . Zor valla ya .
Bu arada eşim hep doberman istiyordu :)
:)) oncelikle izninizle sosyal mesajimi vereyim, SATIN ALMA SAHİPLEN
Biz kopegimizi buldugumuzda genclik hastaligiyla olume terkedilmisti ve belediye sokakta bulup kisirlastirmisti, dikisleri uzerindeyken de sokaga salmisti tekrar
Ben de hep dobermanim olsun istiyordum ama ciddi manada kopek fobim vardi; evde de mevcut kediler var (o zaman daha 2 ayaklilarim yok). Dedim ki tedavi ettirip sahiplendirelim ama esim ben ayrilamam bu hayvandan artik dedi (ben de zaten ayni fikirdeydim) ve bizimle kalmasina karar verdik. Yalniz hem kedi cetesi hem benim korkum yuzunden cok iliman bir egitim aldirdik, temel komutlari ogrendigi, saldirganligi tamamen unuttugu bir egitimdi bu
Simdi 6 yasinda ve benim en yakin dostum