Sizce bu normal mi ? Bilemedim ...

Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;

Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...

*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/

Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/

Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon:p :-)
O yangın olayına ben de şöyle fikrimi belirteyim. Diyelim ki bir katil insan ve bir hayvan var. Yangın çıktı. Tabii ki hayvanı kurtarırım. Ama diğer türlü insan önceliklidir benim için. Bir de şöyle bir şey var. Bende köpek fobisi var ve ne yalan söyleyeyim tüylü hayvanların bana sürtünmesinden hoşlanmıyorum. Bunu bilmesine rağmen arkadaşlarım gezmeye çıktığımızda her köpek gördükleri yerde sevip peşimize takıyorlar. Gerçekten çok korkuyorum ben. Bir de ne olacak ki küçücük köpek diyor bazıları. Köpeklerin ayaklarıma sürtünmesini istemiyorum. Bu benim en doğal hakkım.
 
Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;

Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...

*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/

Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/

Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon:p :-)
Benimde kedilerim var. Çocuğum yok. İnsanlar çocuğum olmadığı için kedi beslediğimi zannediyor. Oysaki benim ve eşimin ailesinde neredeyse herkesin kedisi var ve çoluk çocuk sahibiler, kedilerinede ölüp bitiyorlar. Evde kedi köpek beslenmesini sevmeyen olabilir anlarım da anlamayanlar! Kültürel açma dan da donanımlı birileri değildir. Sadece kendi hayatını yaşamış ve başka bir şey bilmiyorlar. Onlar için kedi beslemek. " yok bende severim kedileri, köyde kapımızda dolanırlardı ekmek atardık" dan ibaret. Birde meşhur soruları var " kakasını nereye yapıyor?" diye. Boş ver, sende bir yanlış yok, yanlış olan diğerleri..
 
Gayet normal bir insansınız, olması gereken de bu bence.
Ben hayvanları insanlardan fazla severim bu da benim tercihim.
Memlekete gidince anneme babama sarilmadan önce kopegimize koşarım.
Malesef onlar bize muhtaç.
Evimede hayvan sevmeyen tiksinen korkan vs gelmesin.
Evinize hayvandan korkan gelmesin mi? İnsanın elinde midir ki bir şeyden korkmak? Üstelik köpeğinizi anneniz ve babanızdan öncelikli tutmanız... Üzgünüm ama bence normal değilsiniz.
 
Hayvan sevgisi sadece kediyle köpekle sınırlı kalmamalı bence. Ben güvercinleri çok severim mesela, hele bir tanesi istisnasız her gün penceremin önüne konar. Koyduğum buğdayları yer. Öyle bakışları var ki sanki bana bir şey anlatmak istiyor gibi. Bambaşka bir mutluluk...
 
hayvanlara yapılan kötülükler beni çileden çıkarıyo. oturup ağladığımı bilirim hayvanlar için. ama insanlar için her zaman aynısını söyleyemicem.
olabilir. sonuçta kimseye zararım dokunmuyo böyle düşündüğüm için.

ayrıca insanlar çok biliyo. neymiş efendim çocuğun yok diye öyleymiş. Sıyırmadık daha yani o kadarda degil. aklı fikr yerinde olan insan tabiki farkı bilir.
 
Evinize hayvandan korkan gelmesin mi? İnsanın elinde midir ki bir şeyden korkmak? Üstelik köpeğinizi anneniz ve babanızdan öncelikli tutmanız... Üzgünüm ama bence normal değilsiniz.

yazılan 2 cümleden bi birinin normal olmadığı kanaatine varıyosunuz?

ha siz gugıldan asperger tanısı koyan üyesiniz demi. ok bye.
 
Sizi en iyi anlayacak insanlardan biriyim sanırım, dünyaya gözümü açtığımdan itibaren bahçemizde kedi köpeklerimiz, bir sürü de tavuklarımız ve horozlarımız vardı, onlarla yattım, onlarla gezdim, kedi, köpek, kuş, tavuk, sümüklü böcek hiç fark etmez hepsini severim, kendim gibi doğasever hayvan dostu biriyle evlendim, yine evimizden kedi köpek hiç eksik olmadı, zaman zaman yuvadan düşmüş karga ve serçe yavruları, kanadı kırık Kırlangıçlar da besledik, bir de kızımız oldu 24 yıllık evliliğimizde, şimdilerde 3,5 yaşında bir köpeğimiz var, 23 yaşındaki kızım dünyam, canım ama 3,5 yaşındaki köpeğimde aşkım, o evimizin büyümeyen bebeği, bize her daim muhtaç, sadece sevgi ve şefkat bekleyen bir minik, korktuğunda kucağımıza atlayan, ben veya eşim dışarı gittiğimizde peşimizden ağlayan, dünya tatlısı bir güzellik, sevmek çok başka bir duygu, Allah nasip etsin inşallah sizin de evlatlarınız olsun ama göreceksiniz ki evlat kadar seviliyor sevilmeye devam ediliyorlar, hiçbirşey değişmiyor, bizim köpeğimiz küçük ırklardan, suratı bazısına çok çirkin görünüyor ama bizim için dünyanın en güzel köpeği, arada minik olduğu için bize versenize birkaç günlüğüne, çocuklarımız görünce bayılır severler diyenler oluyor, siz evladınızı verir miydiniz diyoruz, evlatla bu bir mi diyorlar, seviyorsanız evlat gibi görüyorsunuz, ailenizin bir ferdi oluyor çünkü, çocuklarınızda benimsiyor seviyor evdeki evcili, onların sevgisi bölünmüyor, aksine insanmış köpekmiş demeden birbirini çok seven huzurlu bir aile oluyorsunuz.
 
yazılan 2 cümleden bi birinin normal olmadığı kanaatine varıyosunuz?

ha siz gugıldan asperger tanısı koyan üyesiniz demi. ok bye.
Nasıl mı kanaatine varıyorum?Üyenin avukatı mısınız bu bir. İkincisi de hanımefendi evime hayvandan korkan gelmesin demiş. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Üçüncüsü de annemle babama ne kadar kızarsam kızayım köpeğimi onlardan üstün tutacak kadar nankör olamam. Gurbetten memleketime geleceğim ve beni dünyaya getiren varlıklara sarılmadan önce köpeğime koşacağım? Bunu kime söyleseniz güler.
 
Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;

Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...

*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/

Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/

Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon:p :-)
Tüp bebekle hamile kaldım bende ,aynı replikleri çok.duydum ,, kızım 11 aylık ,oğlum 3-4yildir bizimle ,boncuk öyle sokakta buldum çok minikti ,az büyüsün zengin ir muhite bırakırım dedim ve kızın beşiğinde yatıyor .. saçma sapan vicdansız cümleleri birds çocuk doğunca görün siz .. hayvan sevmeyen insandan koşarak kaçarım, ha çocuk ha kedi ,köpek kuş vs masum.gunahsiz koşulsuz sevgi ... Çok af edersiniz sektör edin bu tarz konuşanları
 
Valla biraz doğru söylüyolar. Benimde kucuklugumden beri evimde hep kedi kopek vardi. suanda 5 kedi 1 kopegimiz var ve inan suan onlarin kili tüyü o kadar batıyo ki bana. seviyomuyum hepsini deli gibi seviyorum ama iste misal kopegimiz artik bizimle dursun istemiyorum bahcede klubede yaticak. (kucuk bi kopek degil 50 kilo kendisi gören korkuyo) yani onlarin pisliginden dolayi rahatsiz oluyorum artik oyle bi durum oluyo sadece bence anne olunca baska bi degisiklik yok.
bide cocuk sahibi olunca ay hem cocuk hem kopek bi arada nasil yasiycaklar diye tepenize üşüşücekler benden söylemesi hazirlikli olun :KK70:
 
Bazı insanlarda hayvan sevgisi gercekten aşırı,böyle delice seviyorlar
Acayip düşkün oluyorlar
Ve bence bu bir sorun degil...aksine cok guzel bisey...bende hayvan seviyorum ama normal seviyede
Sevgisizlikten iyidir,bende sevmem hayvanlar konusunda ileri geri konuşan insanları ama zarar vermesinler de sevmeseler de olur
aşırı düşkün olanlar cok kötü oluyo ya annemden biliyorum. simdi bebegim olucak diye köpegimiz bahcede klübede yatmaya başladı (klube bi aydir var ama ilk defa dün gece biraktik klubesinde) ya bir kopek kulübesine 2 minder 1 tane yastik bide bunlarin ustune battaniye koyulur mu? bide klube disinde yatmai icinde kilimi zarti zurtu ayri battaniuesi var :KK70: annem alem kadin yani bi gece disarda kalsam bahcede yatmak zorunda olsam o kadar yastik minder yorganla yatağımı aramam yani :)
 
5 kedim, 1 kopegim, 2 de insan bebegim var. Hamilelik ve dogumdan sonra insanlarin cenesinden ne cektim anlatamam. Bebek dogunca hayvanlari verirsin artik falan dediler, dedim ki ne vermesi, onlara kardes geliyor, senlik var :KK73: hepsinin onceligi ihtiyac durumuna gore degisiyor. Bana ihtiyaclari varken insan bebeklerim tabi ki ama kedim hastaysa bebeleri evde birakip onjnla birlikte veterinerde kalirim. Boyle bir duygu durumu iste :KK36:
temizlik işini nasil hallettiniz benimde bes kedim bi kopegim var kopegim 50 kilo bi pitbull cok tüy döküyo doguma az kaldi diye artik sürekli bahcede kalicak ama yinede ev pis yani makinayla cekiyorum kili tuyu yerleri siliyorum toz aliyorum bi saat icinde yerlerde yine kil tuy var bide cocuk gelince nasil idare edicem cok merak ediyorum
 
Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;

Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...

*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/

Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/

Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon:p :-)
genelde evlenmemiş yada evlenip çocuk sahibi olamamıs belli bir grup insan hayatının bir kesıtınde kendısını hayvanlara adayarak onlara cocuk muamelesı edıyor bu bir gerçek çevremde de çok örneği var genelde de kedilere karşı düşkünlükleri oluyor.
ama siz zaten hayvanın bol oldugu bır ortamda hayvan sevgısı aşılanarak buyumusunuz o nedenle ilginizin nedeni başka, birde ilk onu kurtarma kısmına gelirsek hayvanlar insanlardan daha sadık suyunu yemını ver bıraz ılgılen basından ayrılmazlar ama insan oğlu nankör ne yazıkki...
ben kendi adıma severım hayvanları ama sorumlulugunu almak ıstemem ( gercı evde balıklarımız var ama asırı ılgılendıgımı soyleyemem suyunu degıstırmek ve yemlemek dısında kendı hallerınde takılıyorlar )
bir dönemde çocuklugum bag bahce ortamında gecmesıne ragmen köpeklerden korkardım ama zamanla geçti şimdi hiçbir hayvandan korkmam, zarar vermedikten sonra aç değilse yavrusu yoksa yakınında insana zarar vermezler....
umarım birde evlat sevgısını yasarsınız , ıkı sevgı farklı seyler ama suna katılıyorum canından bır parcaya olan sevgı sonsuz bır sevgı oluyor ve tarıfı yok....
 
temizlik işini nasil hallettiniz benimde bes kedim bi kopegim var kopegim 50 kilo bi pitbull cok tüy döküyo doguma az kaldi diye artik sürekli bahcede kalicak ama yinede ev pis yani makinayla cekiyorum kili tuyu yerleri siliyorum toz aliyorum bi saat icinde yerlerde yine kil tuy var bide cocuk gelince nasil idare edicem cok merak ediyorum
Kil tuy kalmaya devam etti, o kilin tuyun ustune bebek geldi :) asili hayvanin kil tuyunun insan sacindan bir farki yok biliyorsunuz, olu hucre. Su an hepsi beraber mutlu mesut yasiyorlar
 
Herkese günaydın:) vallahi ölü gibi uyumuşum:p cevaplarinizi okudum ,herkese çok teşekkür ederim :) şimdi toplu bir cevap yazmaya çalışayım :)

Bir arkadaş korkuyorum , istemiyorum peşimden gelmesini demiş, korku zaten başka birşey, yanı bu insanın elinde olan bir şey değil ki , korku ile ,sevgisizlik gerçekten çok başka birşey . Ben geçen gün evi temizlerken örümcek görüp elimde süpürge olmasına rağmen onu çekemedim , köpegim öldürmek istedi ona izin vermedim ,çığlık atarak ikimiz evin içinde koşuyoruz , o da ben bağırıyorum diye bağırıyor:) heheheh allahtan eşim evdeydi de o bardakla yakalayıp dışarı attı. Demem o ki , korku böyle birşey, bazı hayvanlardan bende korkuyorum ama vicdanımdan daha çok korkuyorum...

Temizlik konusu tabii ki 1 kedi -köpek ile daha fazlasi yani 3-5 kedi köpek aynı değil , ama size şu kadar söyleyeyim , gün-de 3 kez bazen keyfimiz varsa onun da benimde ve isim çok yoğun degildiyse yanı açıkçası vaktim ve enerjim varsa daha çok çıkıyoruz. Bazen bisiklet sürüyoruz beraber vs.ve her eve geldiğinde hiç bir yere gitmeden banyoya gider ve küvete zıplayarak beni bekler, önce ayakları yıkanır, pipi ve poposu ıslak mendil ile silinir , sonra evin içine geçebilir yani bu ögretmekle alakali ,pis köpek yoktur pis sahibi vardır bence . Köpek beslemek bir tek yem su vermek değil. . Kıl konusunda da bir arkadaş demiş ki , saçtan bir farkı yok ölü hücre ,doğru tek farkı köpekli evi daha çok süpürmek zorundasınız :)

Korkan evime gelmesin olayını da söyle değerlendiriyorum; yakin aile cevremde dedigim gibi hayvan sevgisi zaten var , digerleri icinde gercekten kopegimi bir odaya kapatip onu strese sokamam (mecburi bir durum söz konusu olur o ayrı ),çünkü misafir gidici, köpegim ev sahibi . Öncelikle onu düşünmem benim sorumluluklarimdan biri ... Ben bana böyle söyleyen bir kaç kişiye, özür dilerim ama kapatamam dedim , nasıl insanlar evlerine misafir olarak köpek istememe özgürlüğü varsa benim de böyle bir hakkım olduğunu düşünüyorum.

Son olarak bir konu daha var ; saldırı konusu . Tok hayvan saldırmaz, gerçekten böyle... nasıl insanlar ac iken (misal oruçluyken) daha agresifse, hayvanlarda böyle, ve insanlar açım diyebiliyorken , hayvanlar bunu yapamıyor, aslında bir kap su , ve evde artan çöp e gidecek bir kap yemeği vererek hem bir hayvanın karnini doyurmus olursunuz hem de ziyanlık olmaz , herkes bunu yapsa memlekette ac hayvan kalmaz valla!
Valla ne diyim allah herkese inşallah bu vicdanı nasip eder.
:-)
 
  • Beğen
Reactions: KV_
Nasıl diyeyim böyle delice değilim ama dediğim gibi mesela bazı insanlar ay yazık diyip geciyor gidiyor ben onu yapamıyorum,ya bi yemek ya ne biliyim hasta duruyorsa doktora götürüyorum . Onu yapmazsam beni vicdanım resmen rahat bırakmıyor. Yanı belki de delicedir bu ama benim için öyle takıntılı delilik değil. Bilemedim valla
Ben de böyleyim ve ne yazıkki bu huyum yüzünden ailemle ve eşimle sürekli ters düşüyorum.
Birgün iş görüşmesine giderken kaldırımda kalçasından aşağısı tutmayan bir kedi gördüm, yeni mezunum param yok ve ben iş görüşmesine değil veterinere gittim.
Hemen her muhtacr hayvani evimde tedavi edip öyle sokağa bırakıyorum ve sonrasında da sabah akşam takip ediyorum. Bütçemizi de sarsıyor veteriner masrafları haliyle.
Sorunuza gelince keşke herkes böyle olsa ve bu zavallı hayvanlara sadece biz yardimr etmek için kendimizi paralamasak.
 
Ben de böyleyim ve ne yazıkki bu huyum yüzünden ailemle ve eşimle sürekli ters düşüyorum.
Birgün iş görüşmesine giderken kaldırımda kalçasından aşağısı tutmayan bir kedi gördüm, yeni mezunum param yok ve ben iş görüşmesine değil veterinere gittim.
Hemen her muhtacr hayvani evimde tedavi edip öyle sokağa bırakıyorum ve sonrasında da sabah akşam takip ediyorum. Bütçemizi de sarsıyor veteriner masrafları haliyle.
Sorunuza gelince keşke herkes böyle olsa ve bu zavallı hayvanlara sadece biz yardimr etmek için kendimizi paralamasak.
Veterinerler gercekten pahali;( belediyelerinden veterinerleri de yetişemiyor. Annemde bir çok köpeği kediyi tedavi ettirmiştir, bi tanesini belediye veterinerliginde ameliyayat ettirdi , hayvanin bi bacagi kisa kaldi ,topalliyor . Annem de kıyamadı , hastalandı keşke özele götüreydim diye , kıyamadı birakamadi , bahçesindeki 2 köpekten biri o :)
 
Evinize hayvandan korkan gelmesin mi? İnsanın elinde midir ki bir şeyden korkmak? Üstelik köpeğinizi anneniz ve babanızdan öncelikli tutmanız... Üzgünüm ama bence normal değilsiniz.
Teşekkür ederim bu yaşıma kadar normal bir insanım sanıyordum, bende misafir gelince yavrularımı sokağa atarım artık. Bu benim tercihim bana muhtaç olanı daha çok sevip kolluyorum diye sizin tarafınızdan anormal bulunmak beni hiç rahatsız etmedi.
 
Nasıl mı kanaatine varıyorum?Üyenin avukatı mısınız bu bir. İkincisi de hanımefendi evime hayvandan korkan gelmesin demiş. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Üçüncüsü de annemle babama ne kadar kızarsam kızayım köpeğimi onlardan üstün tutacak kadar nankör olamam. Gurbetten memleketime geleceğim ve beni dünyaya getiren varlıklara sarılmadan önce köpeğime koşacağım? Bunu kime söyleseniz güler.
Anneme babama nankörlük mü? Kapıda beklerken annem 2 dakika bekler ama o bekleyemez heyecanlanir üzerinize atlar.
Annem babam da kıskanıp üzerime atlamaz bekleyebililir. Benim kişilik analizimi yapmak size düsmez
 
X