2 ablam var ikisinin hayatı birbirinin tam zıddı, birisinin eşi hapiste ve çocuğuyla bizde kalıyor diğeri ise hayatı cok güzel ona değer veren eşi ve eşinin ailesi var ve çocukları, mutlu huzurlu ve maddi olarak sıkıntı yaşamayacağı bir ortamda büyüyecek, sorun şu ki ben durumu kötü olan ve psikolojisi bozulmuş olan ablama çok üzülüyorum cunku cok cömert kimseye kötülüğü dokunmayan biriydi ve hak etmediği inanilmaz berbat bir evlilik hayatı oldu. Diğer ablam ise çocuklugundan beridir baskın tuttugunu koparan biri ben kotu evlilik yapan ablamin evliliginin suçlusu olarak ailemi goruyorum annem ve babamı.. cunku ablami cok bastirdilar içe kapandı kendi degerinin farkina varamadı simdide durumu iyi olan ablam nedense el üstünde halbuki onceligi hep kendine verirdi örnegin ev işi yapmazdi diger ablama kitlerdi iki ablami da seviyorum iyi olmalarıni tabii ki isterim ama iyi insanlarin ezilmesine yumusak olanlarin uzerime gidilmesini anlayamiyorum aile icinde bile evlat ayrimi olmasi kotu bir sey sizce ben kotu biri miyim, diger ablami cekemiyor muyum kendimi kotu hissediyorum bilemiyorum,
