- 2 Eylül 2017
- 3.866
- 8.444
-
- Konu Sahibi berlin8982
- #61
Ben de hayvanları bazı insanlardan çok seviyo olabilirim.Özellikle kedigiller hastasıyım.Tüm hayvanlar birer can.Canlarım benim.
O yangın olayına ben de şöyle fikrimi belirteyim. Diyelim ki bir katil insan ve bir hayvan var. Yangın çıktı. Tabii ki hayvanı kurtarırım. Ama diğer türlü insan önceliklidir benim için. Bir de şöyle bir şey var. Bende köpek fobisi var ve ne yalan söyleyeyim tüylü hayvanların bana sürtünmesinden hoşlanmıyorum. Bunu bilmesine rağmen arkadaşlarım gezmeye çıktığımızda her köpek gördükleri yerde sevip peşimize takıyorlar. Gerçekten çok korkuyorum ben. Bir de ne olacak ki küçücük köpek diyor bazıları. Köpeklerin ayaklarıma sürtünmesini istemiyorum. Bu benim en doğal hakkım.Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Benimde kedilerim var. Çocuğum yok. İnsanlar çocuğum olmadığı için kedi beslediğimi zannediyor. Oysaki benim ve eşimin ailesinde neredeyse herkesin kedisi var ve çoluk çocuk sahibiler, kedilerinede ölüp bitiyorlar. Evde kedi köpek beslenmesini sevmeyen olabilir anlarım da anlamayanlar! Kültürel açma dan da donanımlı birileri değildir. Sadece kendi hayatını yaşamış ve başka bir şey bilmiyorlar. Onlar için kedi beslemek. " yok bende severim kedileri, köyde kapımızda dolanırlardı ekmek atardık" dan ibaret. Birde meşhur soruları var " kakasını nereye yapıyor?" diye. Boş ver, sende bir yanlış yok, yanlış olan diğerleri..Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Evinize hayvandan korkan gelmesin mi? İnsanın elinde midir ki bir şeyden korkmak? Üstelik köpeğinizi anneniz ve babanızdan öncelikli tutmanız... Üzgünüm ama bence normal değilsiniz.Gayet normal bir insansınız, olması gereken de bu bence.
Ben hayvanları insanlardan fazla severim bu da benim tercihim.
Memlekete gidince anneme babama sarilmadan önce kopegimize koşarım.
Malesef onlar bize muhtaç.
Evimede hayvan sevmeyen tiksinen korkan vs gelmesin.
Evinize hayvandan korkan gelmesin mi? İnsanın elinde midir ki bir şeyden korkmak? Üstelik köpeğinizi anneniz ve babanızdan öncelikli tutmanız... Üzgünüm ama bence normal değilsiniz.
Nasıl mı kanaatine varıyorum?Üyenin avukatı mısınız bu bir. İkincisi de hanımefendi evime hayvandan korkan gelmesin demiş. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Üçüncüsü de annemle babama ne kadar kızarsam kızayım köpeğimi onlardan üstün tutacak kadar nankör olamam. Gurbetten memleketime geleceğim ve beni dünyaya getiren varlıklara sarılmadan önce köpeğime koşacağım? Bunu kime söyleseniz güler.yazılan 2 cümleden bi birinin normal olmadığı kanaatine varıyosunuz?
ha siz gugıldan asperger tanısı koyan üyesiniz demi. ok bye.
Tüp bebekle hamile kaldım bende ,aynı replikleri çok.duydum ,, kızım 11 aylık ,oğlum 3-4yildir bizimle ,boncuk öyle sokakta buldum çok minikti ,az büyüsün zengin ir muhite bırakırım dedim ve kızın beşiğinde yatıyor .. saçma sapan vicdansız cümleleri birds çocuk doğunca görün siz .. hayvan sevmeyen insandan koşarak kaçarım, ha çocuk ha kedi ,köpek kuş vs masum.gunahsiz koşulsuz sevgi ... Çok af edersiniz sektör edin bu tarz konuşanlarıHerkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
aşırı düşkün olanlar cok kötü oluyo ya annemden biliyorum. simdi bebegim olucak diye köpegimiz bahcede klübede yatmaya başladı (klube bi aydir var ama ilk defa dün gece biraktik klubesinde) ya bir kopek kulübesine 2 minder 1 tane yastik bide bunlarin ustune battaniye koyulur mu? bide klube disinde yatmai icinde kilimi zarti zurtu ayri battaniuesi varBazı insanlarda hayvan sevgisi gercekten aşırı,böyle delice seviyorlar
Acayip düşkün oluyorlar
Ve bence bu bir sorun degil...aksine cok guzel bisey...bende hayvan seviyorum ama normal seviyede
Sevgisizlikten iyidir,bende sevmem hayvanlar konusunda ileri geri konuşan insanları ama zarar vermesinler de sevmeseler de olur
temizlik işini nasil hallettiniz benimde bes kedim bi kopegim var kopegim 50 kilo bi pitbull cok tüy döküyo doguma az kaldi diye artik sürekli bahcede kalicak ama yinede ev pis yani makinayla cekiyorum kili tuyu yerleri siliyorum toz aliyorum bi saat icinde yerlerde yine kil tuy var bide cocuk gelince nasil idare edicem cok merak ediyorum5 kedim, 1 kopegim, 2 de insan bebegim var. Hamilelik ve dogumdan sonra insanlarin cenesinden ne cektim anlatamam. Bebek dogunca hayvanlari verirsin artik falan dediler, dedim ki ne vermesi, onlara kardes geliyor, senlik varhepsinin onceligi ihtiyac durumuna gore degisiyor. Bana ihtiyaclari varken insan bebeklerim tabi ki ama kedim hastaysa bebeleri evde birakip onjnla birlikte veterinerde kalirim. Boyle bir duygu durumu iste
genelde evlenmemiş yada evlenip çocuk sahibi olamamıs belli bir grup insan hayatının bir kesıtınde kendısını hayvanlara adayarak onlara cocuk muamelesı edıyor bu bir gerçek çevremde de çok örneği var genelde de kedilere karşı düşkünlükleri oluyor.Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Kil tuy kalmaya devam etti, o kilin tuyun ustune bebek geldi :) asili hayvanin kil tuyunun insan sacindan bir farki yok biliyorsunuz, olu hucre. Su an hepsi beraber mutlu mesut yasiyorlartemizlik işini nasil hallettiniz benimde bes kedim bi kopegim var kopegim 50 kilo bi pitbull cok tüy döküyo doguma az kaldi diye artik sürekli bahcede kalicak ama yinede ev pis yani makinayla cekiyorum kili tuyu yerleri siliyorum toz aliyorum bi saat icinde yerlerde yine kil tuy var bide cocuk gelince nasil idare edicem cok merak ediyorum
Ben de böyleyim ve ne yazıkki bu huyum yüzünden ailemle ve eşimle sürekli ters düşüyorum.Nasıl diyeyim böyle delice değilim ama dediğim gibi mesela bazı insanlar ay yazık diyip geciyor gidiyor ben onu yapamıyorum,ya bi yemek ya ne biliyim hasta duruyorsa doktora götürüyorum . Onu yapmazsam beni vicdanım resmen rahat bırakmıyor. Yanı belki de delicedir bu ama benim için öyle takıntılı delilik değil. Bilemedim valla
Veterinerler gercekten pahali;( belediyelerinden veterinerleri de yetişemiyor. Annemde bir çok köpeği kediyi tedavi ettirmiştir, bi tanesini belediye veterinerliginde ameliyayat ettirdi , hayvanin bi bacagi kisa kaldi ,topalliyor . Annem de kıyamadı , hastalandı keşke özele götüreydim diye , kıyamadı birakamadi , bahçesindeki 2 köpekten biri o :)Ben de böyleyim ve ne yazıkki bu huyum yüzünden ailemle ve eşimle sürekli ters düşüyorum.
Birgün iş görüşmesine giderken kaldırımda kalçasından aşağısı tutmayan bir kedi gördüm, yeni mezunum param yok ve ben iş görüşmesine değil veterinere gittim.
Hemen her muhtacr hayvani evimde tedavi edip öyle sokağa bırakıyorum ve sonrasında da sabah akşam takip ediyorum. Bütçemizi de sarsıyor veteriner masrafları haliyle.
Sorunuza gelince keşke herkes böyle olsa ve bu zavallı hayvanlara sadece biz yardimr etmek için kendimizi paralamasak.
Teşekkür ederim bu yaşıma kadar normal bir insanım sanıyordum, bende misafir gelince yavrularımı sokağa atarım artık. Bu benim tercihim bana muhtaç olanı daha çok sevip kolluyorum diye sizin tarafınızdan anormal bulunmak beni hiç rahatsız etmedi.Evinize hayvandan korkan gelmesin mi? İnsanın elinde midir ki bir şeyden korkmak? Üstelik köpeğinizi anneniz ve babanızdan öncelikli tutmanız... Üzgünüm ama bence normal değilsiniz.
Anneme babama nankörlük mü? Kapıda beklerken annem 2 dakika bekler ama o bekleyemez heyecanlanir üzerinize atlar.Nasıl mı kanaatine varıyorum?Üyenin avukatı mısınız bu bir. İkincisi de hanımefendi evime hayvandan korkan gelmesin demiş. Fobiler insanın elinde olan bir şey midir? Üçüncüsü de annemle babama ne kadar kızarsam kızayım köpeğimi onlardan üstün tutacak kadar nankör olamam. Gurbetten memleketime geleceğim ve beni dünyaya getiren varlıklara sarılmadan önce köpeğime koşacağım? Bunu kime söyleseniz güler.