-
- Konu Sahibi berlin8982
- #41
Bütün gün uyuyolar zaten
Biz işe giderken benimkini yatırıp üstünü örtüyorum biz eve geldiğimizde esneyip gerinerek uyanıyor
Şu an evdeyim gündüzleri, ama yine aynı. Yani işe gidince yalnız kalır diye üzülme
Tesekkurler kizlar o zaman yavru kedi bulmam lazim.Bende ise gidiyorum yalbizliga alismali suan tatildeyim insallah bulabilirim.
Tabiki farkediorum, oyle gecen gunlerime yazik. Ozellikle korkanlar o duyguyla mucadele etmeli kesinlikle. Bi sapsige alisinca hepsi gecio gidioAma şimdi mutlaka farkediyorsunuzdur, aslında çok güzel bir duygu olduğunu... sizi tebrik ediyorum!
Veterinerlerin panoları oluyor oraya notunuzu iletişim bilgilerini bırakırsanız mutlaka iletişime geçerler :)Tesekkurler kizlar o zaman yavru kedi bulmam lazim.Bende ise gidiyorum yalbizliga alismali suan tatildeyim insallah bulabilirim.
Hayvanlar insanlardan daha sevilesi sorun yok.Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Ben de hayvan sevmeyen insanları sevemiyorum. Bizim evde muhabbet kuşumuz var. Bahçede yavrularla beraber 6 kedi ve bir de köpeğimiz var. Ben de çocukluğumdan beri hayvanlarla birlikte büyüdüm. Ben evli değilim. Ama annem bekarken de hayvanları şimdi olduğu gibi çok seviyormuş. Annemin bize duyduğu sevgi başka, hayvanlara duyduğu sevgi başka niye kıyaslama olsun kiHerkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon
Dunyaya sizin gibi insanlar da lazimNasıl diyeyim böyle delice değilim ama dediğim gibi mesela bazı insanlar ay yazık diyip geciyor gidiyor ben onu yapamıyorum,ya bi yemek ya ne biliyim hasta duruyorsa doktora götürüyorum . Onu yapmazsam beni vicdanım resmen rahat bırakmıyor. Yanı belki de delicedir bu ama benim için öyle takıntılı delilik değil. Bilemedim valla
Valla söylemiyorum tüp bebeği, anneme bile söylemedim o derece ... tutmazsa tekrar kahrolmak istemiyorum ...20 senedir hayvan besliyorum kimsenin midesi almadı !
Su anda bir kedim var bir tane de kopegim,rahmetli olanların mekani cennet olsun unutamadım unutamiyorum bazi geceler acılar icerisinde kivraniyorum
Bende evlendigimde köpeğimi aldım,kedim annemde o bakıyor.
Benim kopegim sayesinde hayvandan korkan ,kopek gördüğü an yolunu degistiren insanlar bile hayvan korkusunu yendi kopegimi kucaklarına alıp foto cekiyorlar
Bana da birgun arkadaşımın annesi,torunuyla ilgilenirken
Ay ne tatli masallah falan diyordum o esnada
Dedi ki..
Siz köpek seviyorsunuz.
Ne kadar ucu açık bir laf öyle değil mi?,
Ne alakaysa hayvan baska cocuk sevgisi başka
Benimde cocugum olmuyor henuz sana konusulsn gibi densizce konusan olmadı olursa kotu ederim çünkü olmuyor oturdukları yerden ahkam kesmeye cok meraklı bir toplumuz ne yazikki
Bir daha deki ,cocugum olursa boyle olmaz evet 2sini birlikte oturturum birlikte yatırırım oynatırım evet daha cok sevecen daha mutlu daha coskulu olurum 2sini birden buyutcem de . Zaten kopegin de yavruymus.
Mosmor olsunlar bir guzel
Tup bebegi de kimseye soyleme
De ki soranlara benim tercihim cocuk ilerde yapcan sanane
Sonra otur suratlarinin ifadesini izle boyle konusanlarin
.
Bende kopegimle cocugum olursa insallah birlikte buyutcem gerci benim bebegim yaşlandı
Allah boyle ukala insanlari bildigi gibi yapsin Rabbim insallah sinavlari hayvanlar tarafından olmaz gercek hayvansever olss boyle kiyaslama yoluna gitmezlerdi o kisiler emin ol
.
Bence anne olmadığın için öyle düşünüyorsun sonuçta annelik üçgüdüleri herşeyin üstündeymiş , bu arada bende hayvanları , insanlardan çok severim. Hiç unutmam ;Güneydoğu da sıcak yerde oturuyoruz evimiz Bahçeli , yoldan gebe bir eşşek geçiyor soğuk su koydum kapının önüne , sabah aynı saatte ‘Arkadaşım eşşek ‘ :)) başıyla kapıyı çalıp su istemez mi :) yaklaşık bir hafta gelirdi , nasıl mutluluk veren şeyler anlatamamHeheh dert yok , soru var ;
Soru da şu ;
Bi insan bi hayvani ,başka bir insandan üstün tutabilir mi . Sonuçta insan ile hayvan kıyaslanamaz, ama insan yerine hayvan tercih edebiliyorsak acaba bir anormallik mi var bende :)
Gerçi ben normal görüyorum , ama tabii ki belki de başka fikirler vardır:)
Zaten çocuktan çok severim demiyorum , ama bazı insanlardan çok sevdiğim doğru:) allah inşallah çocuk nasip ederse görürüz bizde :)Bence anne olmadığın için öyle düşünüyorsun sonuçta annelik üçgüdüleri herşeyin üstündeymiş , bu arada bende hayvanları , insanlardan çok severim. Hiç unutmam ;Güneydoğu da sıcak yerde oturuyoruz evimiz Bahçeli , yoldan gebe bir eşşek geçiyor soğuk su koydum kapının önüne , sabah aynı saatte ‘Arkadaşım eşşek ‘ :)) başıyla kapıyı çalıp su istemez mi :) yaklaşık bir hafta gelirdi , nasıl mutluluk veren şeyler anlatamam
Amin , inşallah:-(Bu arada olmuyormuş bebeğiniz , allah nasip etsin inşlh
Hastalık değil. Ben kuş ve balık dışında hayvan beslemedim. Bende hayvanları birçok insandan çok severim. Yangında kimi kurtarırım onu bilmem. Bebek konusuna gelince herhalde evladınızı seversiniz ama onu sevmek niye hayvan sevnenize engel olsun. Bebeğini sevenler annelerini sevmiyor mu. Kalbimizde çok sevgiye yer var.Herkese iyi akşamlar arkadaşlar,
Yazdığım şey buraya mu uygun başka bir konu mu bilmiyorum inşallah doğru yerdeyimdir. :/ aslında benim için hiç sorun olmayan, ama insanlar tarafından normal algılanmayan bir durum içindeyim .
Bi yazayım bakalım;
Kendimi bildim bileli, hayvanlı bir evde yaşadım . Evimizde bir dinazor beslemedik:) işin şakası tabii ki , ama hemen hemen her çocuğun sahip olduğu gibi civcivler,ördekler disinda; tavşanlar,kuşlar ,kediler ,köpekler hep hayatımdaydı. Evlenmeden önce bahçemizde 2 köpek, evimizde 2 kedimiz vardı , hâlâ var ..ama onlar annemle beraber .evlendim 6 ay sonra sonra esim cok sevdigimi bildigi icin yavru bir köpek ile çıkageldi, delirdim tabii ki .7 haftalıktı, 1,5 yaşında şimdi. Allah uzun ömür versin inşallah :) bu arada çocuğumuz olmuyor ,tüp bebek tedavisi görüyorum , ve çevremdeki hemen hemen herkes *çocuğun olmadığı için köpeğini çok seviyorsun ,çocuğun olsa böyle olmaz * gibi yorumlar yapıyor, ben gerçekten böyle olmadığını düşünüyorum, bir kere çocuk sevgisi başka hayvan sevgisi başka yanı bunu çocukla kıyaslamak biraz saçma değil mi ? Beni deli sanıyorlar herhalde çocuğum olmadı diye , hayvanları bebek görüyorum sanıyorlar . Ama gerçekten böyle değil:) aileden gelen birşey. Yanı annemin çocukları vardı, ama çocukları var diye hayvanlarını sevmemezlik yapmadı, yani zannetmiyorum köpeğine kedisine sevgisinin azaldığını biz doğduğumuz için ...
*hayvanları sevmiyorum * diyen insandan gerçekten inanılmaz derecede soğuyorum ve bir daha görüşmek istemiyorum bakın sevmekten bahsediyorum korkmak değil , korku insanın elinde olan birşey değil , korkana da sonuna kadar saygim var . Ama sevmemek Bana cok urkutucu geliyor , sevmeyen insan zarar verme duygusuna da sahip oluyor ...hem sevgi bence *insanı seviyorum ama hayvani sevmiyorum ,çiçekleri seviyorum aman diken sevmiyorum * gibi birşey değil ,sevmek bi bütün birşey , sevmeyi sununla bununla ayirt edemezsin. O dogustan bence kakbimizde var , sevgisiz biri misin ? Sevgili mi ? Vicdanli mi ? Ay bilmiyorum anlatabildim mi :/
Ama aslında galiba *sorun* olan şey şu ki ; ben hayvanları bazı insanlardan daha çok seviyorum , yanı yakın çevremde olan kişiler içinde de , allah korusun hep düşünüyorum yangın filan çıksa önce köpeğimi çıkarırım, o insanlardan önce diyorum . Tabii ki kendi kendime . Bunu sesli olarak söyleyemem, yanı aslında gerçekten çok üzücü birşey bu ama elimde değil, allah biliyor içimi :/ bari çıkmasın yangın filan durduk yere günaha girmeyeyim tövbe ya :) böyle birşey yaşayan var mı ?
Bu sizce gercekten hastalik mi ? :/
Anammmmm farketmedim uzun yazmışım, çok pardon