Herkese iyi akşamlar.
Bugün öğleden sonra kayınvalidem ile bir resmî kuruma gitmem gerekiyordu. 2 aylık bir bebeğim var, gidilecek kurum da bir tık uzak ve işim uzun sürerse diye beraber gittik. Kv orada bebekle ilgilenirken ben de işimi hallettim.
Ben de şöyle bir durum var, bunu daha önce yaşayan oldu mu bilmiyorum. Özellikle dışarı çıktığımda (yeni yeni dışarı çıkmaya başladım ama daha önce tek başıma benek arabasıyla otobüse de bindim , yürüyerek de bir yere gittim) bebek arabasını kendim kullanmadığım zaman içim rahat etmiyor, bu kişiyle alakalı bir durum değil tamamen benimle alakalı. Kimine göre yanlış ya da doğru bilmiyorum ancak benim içimdeki his bu.
Kv bizim evin önüne geldi, selamlaştık. Bebek arabasını almak istedi,”Anne içime sinmiyor “ diyerek vermek istediğimi belirttim. Buna rağmen “Kızım ne olacak sanki bundan” dedi, güldü ve bebek arabasını elimden aldı. Sonra da “Ben de alışayım sürmeye” dedi.
Kendi kendime neyse dedim, o bebek arabasıyla ilk çıkışı, ilk defa torunu oldu heveslenmiştir dedim. Kötü düşünmeyim kafasındayım. Ses etmedim bir daha.
Metroya bineceğiz , o otobüs kartını çantasında ararken bebeğim ağladı. Ben de o ağlamasın diye turnikelere doğru ilerledim, o sırada kartı buldu arkamdan koştu geldi. Yine arabayı aldı kartı elime tutuşturdu, “Ben arabayı sürerim sen kartı bas” dedi. Yine la havle çeke çeke gittim.
Metrodayız, bebek arabasını önüme çekiyorum kendi önüne çekiyor. Sanki ben cahilim, tutamam, kendi büyük her şeyi o biliyor. Ve tavrı kesinlikle bu insan her gün bebekle ilgileniyor , ben bugün hep götüreyim de dinlensin tarzında değil. Evleneli iki sene oldu, iki senede insan karşısındakinin tavırlarını okumayı öğrenir diye düşünüyorum.
Dönüşte tekrar metroyla geldiğimiz yerde indik. Benim evime gideceğiz, kvlerin ev indiğimiz yere yakın. Ben talep etmediğim halde ve önceki gün ben metronun oraya giderim orada buluşuruz diye konuşmamıza rağmen sabah buraya kadar gelmiş. Arada mesafe de az değil en aşağı 15 dakika. Evden geri metroya yürüdük, dönüşte tekrar ordan evime yürüyeceğiz, benimle gelmek beni eve bırakmak istedi. Ben de “ Anne işten geldin, bizim eve geldin, ordan geri metroya yürüdük. E şimdi tekrar bizim eve yürüyüp geri buraya mı geleceksin, ben giderim. Sen yorulmadın mı?” dedim. Cevaben “Yok ya, gideceğimiz yol bayır ve kalabalık” dedi . Devamında söylenmeyen bir “Ben götürsem daha iyi olur, kalabalıkta ve bayır aşağı sen götüremezsin” var.
Tüm gün bebek arabasını asla elimi sürmeme bile müsaade etmemesi ve son söylediği bu söz bana bunu hissettirdi.
Daha önce de gideceğimiz bir yere (bebek daha küçükken ve daha yakın bir yere) görümcem, kv ve ben beraber gitmeyi teklif ettiler. Görümcem bebeğe bakacakmış, kv ve ben de diğer işlemleri halledecekmişiz ben yapamazsam diyeymiş. O zaman kendi işimi kendim halledebileceğimi söyleyip, yanımda bir kişinin gelmesinin yeterli olacağını belirttim. Israrla söylemem üzerine o şekilde gittik.
O zaman da bundan çok rahatsız olmuştum, nerde ne yapacağını, ne konuşacağını bilmeyen, bir insanmışım gibi davranıyor. Bugünkü meselede de çocuğumu koruyamayacakmışım gibi davranıyor. Ki yardıma ihtiyacım olduğunda yardım istemekten de çekinen bir insan değilim ki. Kv den yani.
Eşim geldiğinde ona bu konuyu açtım ve bu durumdan rahatsız olduğumu dile getirdim. Bir daha annesiyle beni tek başıma bir yere göndermemesini söyledim. Dedikleri aynen şöyleydi:
“Ne var bunda takılacak, bırak o sürsün.)
“O istemeden sen teklif etseydin.”
( Sana saçma gelebilir ama ben sana hissettiğim huzursuzluğu anlatıyorum aynı şey kendi annemde de oluyor diye söyledim ama yok.)
“Annem seni sahiplenmek istiyor, Seni eve kadar bırakmasında ne var?”
“Sen art niyetli düşünüyorsun.”
“Kadın gelmiş yanında daha ne istiyorsun?”
“Daha önce sen böyle değildin, noldu sana anlamıyorum seni”
Asla anlamadı beni.
Olay asla bebek arabasını sürme meselesi değil, ben istemediğimi belirttiğim halde beni hiçe sayıp elimden zorla alması, sen yapamazsın ben yaparım tarzındaki büyüklenme tavırları. Ben çocuk değilim ki.
Ve rica ediyorum lütfen, beni anlamayan arkadaşlar da bunu belirtip yorum yaparken üslubuna dikkat edin.
Çünkü gerçekten o andaki his bana kendimi çok kötü hissettiriyor, bebeğimin yanında olmak istiyorum, ilerleyen zamanlarda geçer belki ama şu amda durum böyle .
Ah ne bilirim o halleri seni kaale almıyorlar kendi bildiklerini yapıyorlar seni kendi çocuğuna sahip çıkarmıyorlar her halta bir yorumları olur hep kendi yaptıkları doğru olurHerkese iyi akşamlar.
Bugün öğleden sonra kayınvalidem ile bir resmî kuruma gitmem gerekiyordu. 2 aylık bir bebeğim var, gidilecek kurum da bir tık uzak ve işim uzun sürerse diye beraber gittik. Kv orada bebekle ilgilenirken ben de işimi hallettim.
Ben de şöyle bir durum var, bunu daha önce yaşayan oldu mu bilmiyorum. Özellikle dışarı çıktığımda (yeni yeni dışarı çıkmaya başladım ama daha önce tek başıma benek arabasıyla otobüse de bindim , yürüyerek de bir yere gittim) bebek arabasını kendim kullanmadığım zaman içim rahat etmiyor, bu kişiyle alakalı bir durum değil tamamen benimle alakalı. Kimine göre yanlış ya da doğru bilmiyorum ancak benim içimdeki his bu.
Kv bizim evin önüne geldi, selamlaştık. Bebek arabasını almak istedi,”Anne içime sinmiyor “ diyerek vermek istediğimi belirttim. Buna rağmen “Kızım ne olacak sanki bundan” dedi, güldü ve bebek arabasını elimden aldı. Sonra da “Ben de alışayım sürmeye” dedi.
Kendi kendime neyse dedim, o bebek arabasıyla ilk çıkışı, ilk defa torunu oldu heveslenmiştir dedim. Kötü düşünmeyim kafasındayım. Ses etmedim bir daha.
Metroya bineceğiz , o otobüs kartını çantasında ararken bebeğim ağladı. Ben de o ağlamasın diye turnikelere doğru ilerledim, o sırada kartı buldu arkamdan koştu geldi. Yine arabayı aldı kartı elime tutuşturdu, “Ben arabayı sürerim sen kartı bas” dedi. Yine la havle çeke çeke gittim.
Metrodayız, bebek arabasını önüme çekiyorum kendi önüne çekiyor. Sanki ben cahilim, tutamam, kendi büyük her şeyi o biliyor. Ve tavrı kesinlikle bu insan her gün bebekle ilgileniyor , ben bugün hep götüreyim de dinlensin tarzında değil. Evleneli iki sene oldu, iki senede insan karşısındakinin tavırlarını okumayı öğrenir diye düşünüyorum.
Dönüşte tekrar metroyla geldiğimiz yerde indik. Benim evime gideceğiz, kvlerin ev indiğimiz yere yakın. Ben talep etmediğim halde ve önceki gün ben metronun oraya giderim orada buluşuruz diye konuşmamıza rağmen sabah buraya kadar gelmiş. Arada mesafe de az değil en aşağı 15 dakika. Evden geri metroya yürüdük, dönüşte tekrar ordan evime yürüyeceğiz, benimle gelmek beni eve bırakmak istedi. Ben de “ Anne işten geldin, bizim eve geldin, ordan geri metroya yürüdük. E şimdi tekrar bizim eve yürüyüp geri buraya mı geleceksin, ben giderim. Sen yorulmadın mı?” dedim. Cevaben “Yok ya, gideceğimiz yol bayır ve kalabalık” dedi . Devamında söylenmeyen bir “Ben götürsem daha iyi olur, kalabalıkta ve bayır aşağı sen götüremezsin” var.
Tüm gün bebek arabasını asla elimi sürmeme bile müsaade etmemesi ve son söylediği bu söz bana bunu hissettirdi.
Daha önce de gideceğimiz bir yere (bebek daha küçükken ve daha yakın bir yere) görümcem, kv ve ben beraber gitmeyi teklif ettiler. Görümcem bebeğe bakacakmış, kv ve ben de diğer işlemleri halledecekmişiz ben yapamazsam diyeymiş. O zaman kendi işimi kendim halledebileceğimi söyleyip, yanımda bir kişinin gelmesinin yeterli olacağını belirttim. Israrla söylemem üzerine o şekilde gittik.
O zaman da bundan çok rahatsız olmuştum, nerde ne yapacağını, ne konuşacağını bilmeyen, bir insanmışım gibi davranıyor. Bugünkü meselede de çocuğumu koruyamayacakmışım gibi davranıyor. Ki yardıma ihtiyacım olduğunda yardım istemekten de çekinen bir insan değilim ki. Kv den yani.
Eşim geldiğinde ona bu konuyu açtım ve bu durumdan rahatsız olduğumu dile getirdim. Bir daha annesiyle beni tek başıma bir yere göndermemesini söyledim. Dedikleri aynen şöyleydi:
“Ne var bunda takılacak, bırak o sürsün.)
“O istemeden sen teklif etseydin.”
( Sana saçma gelebilir ama ben sana hissettiğim huzursuzluğu anlatıyorum aynı şey kendi annemde de oluyor diye söyledim ama yok.)
“Annem seni sahiplenmek istiyor, Seni eve kadar bırakmasında ne var?”
“Sen art niyetli düşünüyorsun.”
“Kadın gelmiş yanında daha ne istiyorsun?”
“Daha önce sen böyle değildin, noldu sana anlamıyorum seni”
Asla anlamadı beni.
Olay asla bebek arabasını sürme meselesi değil, ben istemediğimi belirttiğim halde beni hiçe sayıp elimden zorla alması, sen yapamazsın ben yaparım tarzındaki büyüklenme tavırları. Ben çocuk değilim ki.
Ve rica ediyorum lütfen, beni anlamayan arkadaşlar da bunu belirtip yorum yaparken üslubuna dikkat edin.
Çünkü gerçekten o andaki his bana kendimi çok kötü hissettiriyor, bebeğimin yanında olmak istiyorum, ilerleyen zamanlarda geçer belki ama şu amda durum böyle .
Arti 1. Netlik her zaman iyidir. Dediginiz gibi bu kadinlar bu dilden anlar. Konu sahibini elestirenler bu tip kaynanalardan haberdar degiller. Onlardaki guc savasi. Cocugu kendi dogurdu zannedenler. Kadin yardim icin yapsa yaptiklarini zaten yardima ihtiyacin var mi diye sorar da ypar. Isguzarlik yapan kaynananin amaci yardim etmek degil kirilgan egosunutatmin edip gelinle analik yarisina girmek.Ben olsam ben doğurdum ben sürerim böyle yapacaksanız benimle gelmeyin derdim. Çok gelmek isterse yanımdan yürür anksiyetem var bebeğimi kimseye emanet etmem. Kusura bakmasın istediği kadar üzülebilir. Kendileri kendi çocuklarında bazı duyguları yaşadılar zaten bıraksınlar da kendi çocuklarımız ile alakalı şeyleri biz halledelim. Senin eşine bunu söylemen yanlış direk kayınvalidene ters tavır almalıydın böyle kadınlar böyle dilden anlar. Korumaya gücün yetmeyecek olsa doğurmazdın. Geçsinler o işleri. Bir daha arabayı verme. Alınıyorum de. Ben güvenmiyorum anneme dahi vermem size de vermem bundan sonra böyle bir beklentiye girecekseniz bir yere birlikte gitmek istemiyorum de kestir at.
Ne bebeğin ne sen özel değilsin
Madem o kim ki diyebiliyorsunuz oglunu da bosayin bi zahmet. Oyle bir kadinin ogluda kim ki? Bu da saygisizlik yani.Benim kaynanamda böyle ben arabayı vermiyorum ne gereksiz hareketler ya o kimki arabayı kullanacak çok yardım etmek istiyorsa çantayı taşısın
Biryere gidecekken söylemeyin ne gerek var işinizi çoktA güzel halledersiniz bebeğede bakarsınız
Hah işte bunu anlatmaya çalışıyorum. Yardım etme amacı olan yada yol gösterici olmak isteyen anneye bırakır bir yanlış görürse kızım şöyle yap istersen daha iyi olur minvalinde öğüdü verir yapan yapar yapmayan yapmaz. Bu kaynana milleti bu tavırla gelinle yarışa girerse saygı filan beklemesin. Başkasının hassasiyetlerine saygı duymuyorsa bunun adı yardım değildir. Net olmak lazım kestirip atacaksın derdi yardım etmek olan zaten senin şartına uyar.Arti 1. Netlik her zaman iyidir. Dediginiz gibi bu kadinlar bu dilden anlar. Konu sahibini elestirenler bu tip kaynanalardan haberdar degiller. Onlardaki guc savasi. Cocugu kendi dogurdu zannedenler. Kadin yardim icin yapsa yaptiklarini zaten yardima ihtiyacin var mi diye sorar da ypar. Isguzarlik yapan kaynananin amaci yardim etmek degil kirilgan egosunutatmin edip gelinle analik yarisina girmek.
Gülünecek ne var orayı anlamadım?Ay çok güldüm ben doğurdum ben sürerim dicekmisss
Yok artık ya, o kim ki arabayı kullanacakmış.Oldu, koskoca kadın getir götürünü yapsın.Bu arada o kim ki dediğin kadın, eşinin annesi ve çocuğunun babaannesi.
Anne istemediğini söylüyor oradan sonrası benim gözümde art niyet taşır. Aynı şey kendi ailem için de söz konusuydu. Ben istemiyorum o zaman bu tavrı devam ettirmemeleri gerekiyor. Hanımefendi bebek arabasından örnek vermiş ama genel olarak kayınvalidesinin onun bebekle ilgili birşeyden anlamaması ona toy gibi davranması durumlarından yakınmış. Siz örneğe takılıp kalmışsınız. Ben genel olarak tüm yazıları tek tek okuduğum üstün körü inceleme yapmadan kimseyle bugüne kadar konuşmadığım için kendi adıma geneline cevap verdim konu sahibinin anlattıklarına göre. Ortada bir ezmeye çalışma çocuğu üzerinden bir üstünlük kurma çabası var. Kaynana torununun annesine doğurduğu çocuğu hakkında güvensizlik yaşıyorsa bu onun sorunu. Anne de aynı şeyi yaşıyor ama saygı göstermiyor. Bu noktada ilişkiyi bu şekilde tahsis edemezler. Açıkca söyleyip kestirip atacak.Bebek arabası vermemekle ezmenin ne alakası var?İyiye iyi, kötüye de kötü demek gerek.Belki kadın anne biraz dinlensin diye yapmak istedi bunu, taşıdığı bebekte torunu yani.Hiç bir art niyet göremedim ben davranışında.Konu sahibine gelince, kimseden yardım istemesin madem böyle durumlarda.
Canım benim, kimse bayılmıyor tabi ki bu bir gerçek. Ana kız gibiyiz diyenlere de inanmam ben mesela, mutlaka bir mesafe oluyor arada ama bu kadarı da insafsızlık artık.Bayılmak, yüz göz olmak zorunda değiliz tabi ki ama saygı güzel şeydir her zaman.+1 şaşırdım kaldım kendi annesine kimsin sen diyor mu? acaba. Kaynana bende yüzeysel olurum da ama abartı ötesi abartı artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?