- Konu Sahibi bilirbilmezbirkimse
-
- #141
O kim mi? Eşinizin annesi, çocuğunda babaannesi. Eşiniz sizin anne babanız için o kim ki diye başlayan bir cümle kursa boşanmaya kalkarsanız muhtemelen.
O kim mi? Eşinizin annesi, çocuğunda babaannesi. Eşiniz sizin anne babanız için o kim ki diye başlayan bir cümle kursa boşanmaya kalkarsanız muhtemelen.Benim kaynanamda böyle ben arabayı vermiyorum ne gereksiz hareketler ya o kimki arabayı kullanacak çok yardım etmek istiyorsa çantayı taşısın
Biryere gidecekken söylemeyin ne gerek var işinizi çoktA güzel halledersiniz bebeğede bakarsınız
Siz art niyet sezmişsiniz ama ben en ufak bir art niyet göremedim.Konu sahibi sadece bende başka kimse bebek arabasını kullanamaz diyor.Biraz abartılı bir davranış sadece,belki de ilk çocuğun verdiği tecrübesizliktir bilemiyorum. Kimse kimsenin çocuğuna annesinden daha iyi bakamaz ve bunu iddia edemez ama bir babaannenin torununu bebek arabasıyla gezdirmesinde de bir art niyet aranmaz.Anne istemediğini söylüyor oradan sonrası benim gözümde art niyet taşır. Aynı şey kendi ailem için de söz konusuydu. Ben istemiyorum o zaman bu tavrı devam ettirmemeleri gerekiyor. Hanımefendi bebek arabasından örnek vermiş ama genel olarak kayınvalidesinin onun bebekle ilgili birşeyden anlamaması ona toy gibi davranması durumlarından yakınmış. Siz örneğe takılıp kalmışsınız. Ben genel olarak tüm yazıları tek tek okuduğum üstün körü inceleme yapmadan kimseyle bugüne kadar konuşmadığım için kendi adıma geneline cevap verdim konu sahibinin anlattıklarına göre. Ortada bir ezmeye çalışma çocuğu üzerinden bir üstünlük kurma çabası var. Kaynana torununun annesine doğurduğu çocuğu hakkında güvensizlik yaşıyorsa bu onun sorunu. Anne de aynı şeyi yaşıyor ama saygı göstermiyor. Bu noktada ilişkiyi bu şekilde tahsis edemezler. Açıkca söyleyip kestirip atacak.
Hissettiğiniz şeyin sizin için anlamı mutlaka vardır, buna hiç kimse itiraz edemez. Belki başka söylemler ya da yaşanmışlıklar olabilir ama anlattıklarınızdan sizin düşündüğünüz gibi bir çıkarım yapmak pek mümkün değil. Daha ziyade yeni doğum yapmış bir annenin hassasiyeti gibi algıladım ben. Ki bu hassasiyeti çok çok zirvede yaşamış, yaklaşık 1 yıl sonra normal duygularına kavuşup öncekilerdeki fazladanlığı fark etmiş biri olarak buna saygı duyulması gerektiğini düşünüyorum. Ama dediğim gibi hislerinizi doğuran sebepleriniz mutlaka vardır. Ancak bunlar sanki o duyguları anlamlandırmamız için yeterli değil gibi.Herkese iyi akşamlar.
Bugün öğleden sonra kayınvalidem ile bir resmî kuruma gitmem gerekiyordu. 2 aylık bir bebeğim var, gidilecek kurum da bir tık uzak ve işim uzun sürerse diye beraber gittik. Kv orada bebekle ilgilenirken ben de işimi hallettim.
Ben de şöyle bir durum var, bunu daha önce yaşayan oldu mu bilmiyorum. Özellikle dışarı çıktığımda (yeni yeni dışarı çıkmaya başladım ama daha önce tek başıma benek arabasıyla otobüse de bindim , yürüyerek de bir yere gittim) bebek arabasını kendim kullanmadığım zaman içim rahat etmiyor, bu kişiyle alakalı bir durum değil tamamen benimle alakalı. Kimine göre yanlış ya da doğru bilmiyorum ancak benim içimdeki his bu.
Kv bizim evin önüne geldi, selamlaştık. Bebek arabasını almak istedi,”Anne içime sinmiyor “ diyerek vermek istediğimi belirttim. Buna rağmen “Kızım ne olacak sanki bundan” dedi, güldü ve bebek arabasını elimden aldı. Sonra da “Ben de alışayım sürmeye” dedi.
Kendi kendime neyse dedim, o bebek arabasıyla ilk çıkışı, ilk defa torunu oldu heveslenmiştir dedim. Kötü düşünmeyim kafasındayım. Ses etmedim bir daha.
Metroya bineceğiz , o otobüs kartını çantasında ararken bebeğim ağladı. Ben de o ağlamasın diye turnikelere doğru ilerledim, o sırada kartı buldu arkamdan koştu geldi. Yine arabayı aldı kartı elime tutuşturdu, “Ben arabayı sürerim sen kartı bas” dedi. Yine la havle çeke çeke gittim.
Metrodayız, bebek arabasını önüme çekiyorum kendi önüne çekiyor. Sanki ben cahilim, tutamam, kendi büyük her şeyi o biliyor. Ve tavrı kesinlikle bu insan her gün bebekle ilgileniyor , ben bugün hep götüreyim de dinlensin tarzında değil. Evleneli iki sene oldu, iki senede insan karşısındakinin tavırlarını okumayı öğrenir diye düşünüyorum.
Dönüşte tekrar metroyla geldiğimiz yerde indik. Benim evime gideceğiz, kvlerin ev indiğimiz yere yakın. Ben talep etmediğim halde ve önceki gün ben metronun oraya giderim orada buluşuruz diye konuşmamıza rağmen sabah buraya kadar gelmiş. Arada mesafe de az değil en aşağı 15 dakika. Evden geri metroya yürüdük, dönüşte tekrar ordan evime yürüyeceğiz, benimle gelmek beni eve bırakmak istedi. Ben de “ Anne işten geldin, bizim eve geldin, ordan geri metroya yürüdük. E şimdi tekrar bizim eve yürüyüp geri buraya mı geleceksin, ben giderim. Sen yorulmadın mı?” dedim. Cevaben “Yok ya, gideceğimiz yol bayır ve kalabalık” dedi . Devamında söylenmeyen bir “Ben götürsem daha iyi olur, kalabalıkta ve bayır aşağı sen götüremezsin” var.
Tüm gün bebek arabasını asla elimi sürmeme bile müsaade etmemesi ve son söylediği bu söz bana bunu hissettirdi.
Daha önce de gideceğimiz bir yere (bebek daha küçükken ve daha yakın bir yere) görümcem, kv ve ben beraber gitmeyi teklif ettiler. Görümcem bebeğe bakacakmış, kv ve ben de diğer işlemleri halledecekmişiz ben yapamazsam diyeymiş. O zaman kendi işimi kendim halledebileceğimi söyleyip, yanımda bir kişinin gelmesinin yeterli olacağını belirttim. Israrla söylemem üzerine o şekilde gittik.
O zaman da bundan çok rahatsız olmuştum, nerde ne yapacağını, ne konuşacağını bilmeyen, bir insanmışım gibi davranıyor. Bugünkü meselede de çocuğumu koruyamayacakmışım gibi davranıyor. Ki yardıma ihtiyacım olduğunda yardım istemekten de çekinen bir insan değilim ki. Kv den yani.
Eşim geldiğinde ona bu konuyu açtım ve bu durumdan rahatsız olduğumu dile getirdim. Bir daha annesiyle beni tek başıma bir yere göndermemesini söyledim. Dedikleri aynen şöyleydi:
“Ne var bunda takılacak, bırak o sürsün.)
“O istemeden sen teklif etseydin.”
( Sana saçma gelebilir ama ben sana hissettiğim huzursuzluğu anlatıyorum aynı şey kendi annemde de oluyor diye söyledim ama yok.)
“Annem seni sahiplenmek istiyor, Seni eve kadar bırakmasında ne var?”
“Sen art niyetli düşünüyorsun.”
“Kadın gelmiş yanında daha ne istiyorsun?”
“Daha önce sen böyle değildin, noldu sana anlamıyorum seni”
Asla anlamadı beni.
Olay asla bebek arabasını sürme meselesi değil, ben istemediğimi belirttiğim halde beni hiçe sayıp elimden zorla alması, sen yapamazsın ben yaparım tarzındaki büyüklenme tavırları. Ben çocuk değilim ki.
Ve rica ediyorum lütfen, beni anlamayan arkadaşlar da bunu belirtip yorum yaparken üslubuna dikkat edin.
Çünkü gerçekten o andaki his bana kendimi çok kötü hissettiriyor, bebeğimin yanında olmak istiyorum, ilerleyen zamanlarda geçer belki ama şu amda durum böyle .
Kendi annesine bile vermek istemediğini yolun başında ifade etmiş ama. Bu direk kaynanası için özel bir durum değil ki. Hiçbir şey olmasa 2 aylık bebeği ile dolaşma tadını çıkarmak istemiştir hakkı. Kayınvalidesinin bunu anlaması gerekiyordu. Lohusa hassaslığı olur veya anksiyete olur bazı insanlar hassas olur. Açık açık vermek istemiyorum dedikten sonra elinden alıp da arabayı otobüste oraya buraya çekiştirmesi yetişkin insan davranışı mı? Anne ben çocuğumu kendim sürmek istiyorum kimseye güvenmiyorum böyle daha rahat hissediyorum dediği an meselenin bitmesi gerekirdi bence. Saygısızlık bu.Siz art niyet sezmişsiniz ama ben en ufak bir art niyet göremedim.Konu sahibi sadece bende başka kimse bebek arabasını kullanamaz diyor.Biraz abartılı bir davranış sadece,belki de ilk çocuğun verdiği tecrübesizliktir bilemiyorum. Kimse kimsenin çocuğuna annesinden daha iyi bakamaz ve bunu iddia edemez ama bir babaannenin torununu bebek arabasıyla gezdirmesinde de bir art niyet aranmaz.
Canım benim, kimse bayılmıyor tabi ki bu bir gerçek. Ana kız gibiyiz diyenlere de inanmam ben mesela, mutlaka bir mesafe oluyor arada ama bu kadarı da insafsızlık artık.Bayılmak, yüz göz olmak zorunda değiliz tabi ki ama saygı güzel şeydir her zaman.
Kadını peşlerine takmayacaklardı, konu sahibi eşine tek başına gitmek istediğini söylesin, bir daha böyle bir şey yaşanmaz zaten.Kendi annesine bile vermek istemediğini yolun başında ifade etmiş ama. Bu direk kaynanası için özel bir durum değil ki. Hiçbir şey olmasa 2 aylık bebeği ile dolaşma tadını çıkarmak istemiştir hakkı. Kayınvalidesinin bunu anlaması gerekiyordu. Lohusa hassaslığı olur veya anksiyete olur bazı insanlar hassas olur. Açık açık vermek istemiyorum dedikten sonra elinden alıp da arabayı otobüste oraya buraya çekiştirmesi yetişkin insan davranışı mı? Anne ben çocuğumu kendim sürmek istiyorum kimseye güvenmiyorum böyle daha rahat hissediyorum dediği an meselenin bitmesi gerekirdi bence. Saygısızlık bu.
Kızarım da, severim de ama eşimin annesi olduğu için hep saygı duyarım.Saygıyı hak etmeyenler de vardır elbet ama ucu açık bir konu. Karmaya inanırım ben yaKesinlikle herkesin kv ile dinamiği farklı ama mesafesi aynı diye düşünüyorum yakın bile olsa. Neticede hayatın da hiç tanımadığın biri annen oluveriyor eşinin annesi ve çocuğunun genlerin de onun da genleri var o halde sevmek göreceli olsa da saygı duymak zorundasın ayrılık bile olsa çocuk yine onlarla bağlı kalacak o sana duymuyorsa seni insan yerine bile koymuyor kötü davranıyor ise ki konu da ben göremedim herneyse saygı konusu yine tartışılır.
Kızarım da, severim de ama eşimin annesi olduğu için hep saygı duyarım.Saygıyı hak etmeyenler de vardır elbet ama ucu açık bir konu. Karmaya inanırım ben ya.
Ay evet, kadın da bayıla bayıla gitmemiştir bence.Onlarla zaten hiç iletişime geçmezsin rahatsızlık duyan çağırmaz bu kadar net
Offf yoktan dert yaratmaya ne meraklı bazı insanlar yaa. Azcık vizyonunuz olsun mantıklı bakış açınız olsun hayata karsı. Kaynananız yardım etse ayrı dert yardım etmese ayrı dert. Boşuna niyet okumanıza gerek yok akışına bırakın gitsinHerkese iyi akşamlar.
Bugün öğleden sonra kayınvalidem ile bir resmî kuruma gitmem gerekiyordu. 2 aylık bir bebeğim var, gidilecek kurum da bir tık uzak ve işim uzun sürerse diye beraber gittik. Kv orada bebekle ilgilenirken ben de işimi hallettim.
Ben de şöyle bir durum var, bunu daha önce yaşayan oldu mu bilmiyorum. Özellikle dışarı çıktığımda (yeni yeni dışarı çıkmaya başladım ama daha önce tek başıma benek arabasıyla otobüse de bindim , yürüyerek de bir yere gittim) bebek arabasını kendim kullanmadığım zaman içim rahat etmiyor, bu kişiyle alakalı bir durum değil tamamen benimle alakalı. Kimine göre yanlış ya da doğru bilmiyorum ancak benim içimdeki his bu.
Kv bizim evin önüne geldi, selamlaştık. Bebek arabasını almak istedi,”Anne içime sinmiyor “ diyerek vermek istediğimi belirttim. Buna rağmen “Kızım ne olacak sanki bundan” dedi, güldü ve bebek arabasını elimden aldı. Sonra da “Ben de alışayım sürmeye” dedi.
Kendi kendime neyse dedim, o bebek arabasıyla ilk çıkışı, ilk defa torunu oldu heveslenmiştir dedim. Kötü düşünmeyim kafasındayım. Ses etmedim bir daha.
Metroya bineceğiz , o otobüs kartını çantasında ararken bebeğim ağladı. Ben de o ağlamasın diye turnikelere doğru ilerledim, o sırada kartı buldu arkamdan koştu geldi. Yine arabayı aldı kartı elime tutuşturdu, “Ben arabayı sürerim sen kartı bas” dedi. Yine la havle çeke çeke gittim.
Metrodayız, bebek arabasını önüme çekiyorum kendi önüne çekiyor. Sanki ben cahilim, tutamam, kendi büyük her şeyi o biliyor. Ve tavrı kesinlikle bu insan her gün bebekle ilgileniyor , ben bugün hep götüreyim de dinlensin tarzında değil. Evleneli iki sene oldu, iki senede insan karşısındakinin tavırlarını okumayı öğrenir diye düşünüyorum.
Dönüşte tekrar metroyla geldiğimiz yerde indik. Benim evime gideceğiz, kvlerin ev indiğimiz yere yakın. Ben talep etmediğim halde ve önceki gün ben metronun oraya giderim orada buluşuruz diye konuşmamıza rağmen sabah buraya kadar gelmiş. Arada mesafe de az değil en aşağı 15 dakika. Evden geri metroya yürüdük, dönüşte tekrar ordan evime yürüyeceğiz, benimle gelmek beni eve bırakmak istedi. Ben de “ Anne işten geldin, bizim eve geldin, ordan geri metroya yürüdük. E şimdi tekrar bizim eve yürüyüp geri buraya mı geleceksin, ben giderim. Sen yorulmadın mı?” dedim. Cevaben “Yok ya, gideceğimiz yol bayır ve kalabalık” dedi . Devamında söylenmeyen bir “Ben götürsem daha iyi olur, kalabalıkta ve bayır aşağı sen götüremezsin” var.
Tüm gün bebek arabasını asla elimi sürmeme bile müsaade etmemesi ve son söylediği bu söz bana bunu hissettirdi.
Daha önce de gideceğimiz bir yere (bebek daha küçükken ve daha yakın bir yere) görümcem, kv ve ben beraber gitmeyi teklif ettiler. Görümcem bebeğe bakacakmış, kv ve ben de diğer işlemleri halledecekmişiz ben yapamazsam diyeymiş. O zaman kendi işimi kendim halledebileceğimi söyleyip, yanımda bir kişinin gelmesinin yeterli olacağını belirttim. Israrla söylemem üzerine o şekilde gittik.
O zaman da bundan çok rahatsız olmuştum, nerde ne yapacağını, ne konuşacağını bilmeyen, bir insanmışım gibi davranıyor. Bugünkü meselede de çocuğumu koruyamayacakmışım gibi davranıyor. Ki yardıma ihtiyacım olduğunda yardım istemekten de çekinen bir insan değilim ki. Kv den yani.
Eşim geldiğinde ona bu konuyu açtım ve bu durumdan rahatsız olduğumu dile getirdim. Bir daha annesiyle beni tek başıma bir yere göndermemesini söyledim. Dedikleri aynen şöyleydi:
“Ne var bunda takılacak, bırak o sürsün.)
“O istemeden sen teklif etseydin.”
( Sana saçma gelebilir ama ben sana hissettiğim huzursuzluğu anlatıyorum aynı şey kendi annemde de oluyor diye söyledim ama yok.)
“Annem seni sahiplenmek istiyor, Seni eve kadar bırakmasında ne var?”
“Sen art niyetli düşünüyorsun.”
“Kadın gelmiş yanında daha ne istiyorsun?”
“Daha önce sen böyle değildin, noldu sana anlamıyorum seni”
Asla anlamadı beni.
Olay asla bebek arabasını sürme meselesi değil, ben istemediğimi belirttiğim halde beni hiçe sayıp elimden zorla alması, sen yapamazsın ben yaparım tarzındaki büyüklenme tavırları. Ben çocuk değilim ki.
Ve rica ediyorum lütfen, beni anlamayan arkadaşlar da bunu belirtip yorum yaparken üslubuna dikkat edin.
Çünkü gerçekten o andaki his bana kendimi çok kötü hissettiriyor, bebeğimin yanında olmak istiyorum, ilerleyen zamanlarda geçer belki ama şu amda durum böyle .
Söylemiş. Konu sahibi eşiyle bu şekilde tartışmış annesini daha emrivaki ile yanına katmaması hususunda. Okuyun tekrar isterseniz ben bu bilgileri okuyunca gördüm genele bakınca eşine sormadan karısının yanına annesini katan anne kuzusu bir koca, sen birşeyden anlamazsın modunda tavırlarla gelinin ezen bir kaynana görünüyor. Ben şuan kendi ailemle yaşıyorum şöyle söyleyeyim kendi aileme bile vermiyorum. Korumacıyım. Bazen annem parka götürmek istiyor hazırlanıp bende onlarla gidiyorum içim rahat etmiyor oğlumla oynuyorum. Park yol kenarında oğlum hata yapmaya müsait Allah korusun sonra dövecek diz bulamam. Annem rahat tavırlı biri ben tam tersiyim. Huzursuz oluyorum. Bu yüzden kendi ailem bana uygun tavır alıyor şuan. Çünkü içim böyle rahat ediyor. 7/24 her türlü işini hallediyorum çocuğumun. Ben nereye oğlum oraya. Kimseye de baksın diye beklenti içinde değilim. Sevmek isterler başımla beraber her zorluğunu ben kendim hallederim. Eşimin ailesi de zamanında lohusa ziyareti adı altında evime gelip yine normal zamandaki gibi ayaklarına hizmet bekleyecekleri için misafir kabul etmediğimi söylemiştim. Ben açık sözlüyüm lafımı esirgemem. Kimseden birşey beklemiyorum kendi göbeğimi kendim kesmeye alışığım. Bu yüzden konu sahibinin endişe duymasını anladım. Ve kayınvalidenin tavırları kesinlikle saygısızlık. Kocanınki ekstra saygısızlık.Kadını peşlerine takmayacaklardı, konu sahibi eşine tek başına gitmek istediğini söylesin, bir daha böyle bir şey yaşanmaz zaten.
Anlıyorum ama her zaman çocuğunuzun yanında olamazsınız.İlla ki emanet etmeniz gerekecek, misal büyüyünce okula gidecek ve öğretmenlere emanet etmek zorunda kalacaksınız.Aşırı korumacı olmakta ileride çocuğunuz üzerinde olumsuz etkiler yaratacaktır.Konu sahibine gelince, eşine karşı tavrını net koyamamış.Açık ve net bir şekilde eşine ben yalnız gitmek istiyorum diyecek ve gidecek.Zaten ben kayınvalidenin de çok gönüllü bir şekilde gittiğini düşünmüyorum,biraz abartı var anlatımda.Konu sahibi her işini kendi başına halledecek bundan böyle, eşine karşı tavrını da net koyacak.Yaşlı insanlar zaten çok gönüllü bit şekilde yapmaz bu işleri.Söylemiş. Konu sahibi eşiyle bu şekilde tartışmış annesini daha emrivaki ile yanına katmaması hususunda. Okuyun tekrar isterseniz ben bu bilgileri okuyunca gördüm genele bakınca eşine sormadan karısının yanına annesini katan anne kuzusu bir koca, sen birşeyden anlamazsın modunda tavırlarla gelinin ezen bir kaynana görünüyor. Ben şuan kendi ailemle yaşıyorum şöyle söyleyeyim kendi aileme bile vermiyorum. Korumacıyım. Bazen annem parka götürmek istiyor hazırlanıp bende onlarla gidiyorum içim rahat etmiyor oğlumla oynuyorum. Park yol kenarında oğlum hata yapmaya müsait Allah korusun sonra dövecek diz bulamam. Annem rahat tavırlı biri ben tam tersiyim. Huzursuz oluyorum. Bu yüzden kendi ailem bana uygun tavır alıyor şuan. Çünkü içim böyle rahat ediyor. 7/24 her türlü işini hallediyorum çocuğumun. Ben nereye oğlum oraya. Kimseye de baksın diye beklenti içinde değilim. Sevmek isterler başımla beraber her zorluğunu ben kendim hallederim. Eşimin ailesi de zamanında lohusa ziyareti adı altında evime gelip yine normal zamandaki gibi ayaklarına hizmet bekleyecekleri için misafir kabul etmediğimi söylemiştim. Ben açık sözlüyüm lafımı esirgemem. Kimseden birşey beklemiyorum kendi göbeğimi kendim kesmeye alışığım. Bu yüzden konu sahibinin endişe duymasını anladım. Ve kayınvalidenin tavırları kesinlikle saygısızlık. Kocanınki ekstra saygısızlık.
Şuan korumacı olmam bana normal geliyor şiddet olan bir evlilikten kurtulmaya çalışıyorum. Boşanma davamı kasıma aldırmaya çalışıyoruz daha da uzayacak. Sanırım oradan kalma bende bu haller bilmiyorum sus pus oturan biri değilim pek. Çocuğum için ailemin evine döndüm. Eh işte buradaki hayatımız da. İlla bir noktada birine emanet etmek gerekecek ama iyi hissettirmeyecek bunu biliyorum. İyice büyümeden terapi alabilirim törpülemek gerekiyor yüksek ihtimal bu kadar yoğun hissetmeyi. Ben oğlumu hayati riskime rağmen doğurdum. Acil sezeryana giderken bebeğimin kalbi durmuştu dirimi alırım ölümü alırım bilmiyordum. Travma oldu bunlar hep. Eşimle ayrı olduğumuz bu sürede kendime geldim baya bir daha kötü durumdaydım. Oğlum yeni doğan yoğun bakımda kaldı bir süre. Bunlar hep kafamda hiç gitmiyor. Ne kendim ne eşim ne ailem kimseyi düşünmüyorum artık. Bebeğimi sadece düşündüm. Hamile iken bu cesarete sahip olmadığım için oldu zaten bir sürü kötü şey. Ona taaa o zaman vermem gerekirdi değeri. Doğunca anladım. Bana ihtiyacı olan bir bebek var. Psikolojik çökmüştüm kendimi kalkmaya zorladım ayağa. İş bulunca ilk işim tedavi görmek olsun. Belkide haklısınız bu kadarı oğlumla arama zarar verebilir. Ve ben onunla bağlantım zarar görsün istemiyorumAnlıyorum ama her zaman çocuğunuzun yanında olamazsınız.İlla ki emanet etmeniz gerekecek, misal büyüyünce okula gidecek ve öğretmenlere emanet etmek zorunda kalacaksınız.Aşırı korumacı olmakta ileride çocuğunuz üzerinde olumsuz etkiler yaratacaktır.Konu sahibine gelince, eşine karşı tavrını net koyamamış.Açık ve net bir şekilde eşine ben yalnız gitmek istiyorum diyecek ve gidecek.Zaten ben kayınvalidenin de çok gönüllü bir şekilde gittiğini düşünmüyorum,biraz abartı var anlatımda.Konu sahibi her işini kendi başına halledecek bundan böyle, eşine karşı tavrını da net koyacak.Yaşlı insanlar zaten çok gönüllü bit şekilde yapmaz bu işleri.
Benim ağzım ben gülerim. Kime ne sizin cevaba istinadenGülünecek ne var orayı anlamadım?
Üslubunuz tuhaf. Garip geliyor. Sadece oradaki komikliği bulamadığım için sordum. Ama siz üslubunuzu bu şekilde tutuyorsunuz. Herkes anlaşmak zorunda değil cevap için teşekkürler umarım nazik konuşmayı öğrenirsiniz bir gün. Yoksa cevap vermeyeceğim daha sizeBenim ağzım ben gülerim. Kime ne sizin cevaba istinaden
Allah yardımcınız olsun, evet terapi almak gibi bir imkânınız olursa mutlaka alın.Aslında hepimizin var bir takım sıkıntıları ama hep halı altına süpürüyoruzŞuan korumacı olmam bana normal geliyor şiddet olan bir evlilikten kurtulmaya çalışıyorum. Boşanma davamı kasıma aldırmaya çalışıyoruz daha da uzayacak. Sanırım oradan kalma bende bu haller bilmiyorum sus pus oturan biri değilim pek. Çocuğum için ailemin evine döndüm. Eh işte buradaki hayatımız da. İlla bir noktada birine emanet etmek gerekecek ama iyi hissettirmeyecek bunu biliyorum. İyice büyümeden terapi alabilirim törpülemek gerekiyor yüksek ihtimal bu kadar yoğun hissetmeyi. Ben oğlumu hayati riskime rağmen doğurdum. Acil sezeryana giderken bebeğimin kalbi durmuştu dirimi alırım ölümü alırım bilmiyordum. Travma oldu bunlar hep. Eşimle ayrı olduğumuz bu sürede kendime geldim baya bir daha kötü durumdaydım. Oğlum yeni doğan yoğun bakımda kaldı bir süre. Bunlar hep kafamda hiç gitmiyor. Ne kendim ne eşim ne ailem kimseyi düşünmüyorum artık. Bebeğimi sadece düşündüm. Hamile iken bu cesarete sahip olmadığım için oldu zaten bir sürü kötü şey. Ona taaa o zaman vermem gerekirdi değeri. Doğunca anladım. Bana ihtiyacı olan bir bebek var. Psikolojik çökmüştüm kendimi kalkmaya zorladım ayağa. İş bulunca ilk işim tedavi görmek olsun. Belkide haklısınız bu kadarı oğlumla arama zarar verebilir. Ve ben onunla bağlantım zarar görsün istemiyorum
Ben doğurdum arabayı ben sürerim olan yoruma benim ağzım.ben gülerim diye saçma bir cevap verdim . Arada ki bağlantıyı bulun bakalım . Kaynana sanki oğlanı üstüne yapmış gibi yorumlar gelmiş yaÜslubunuz tuhaf. Garip geliyor. Sadece oradaki komikliği bulamadığım için sordum. Ama siz üslubunuzu bu şekilde tutuyorsunuz. Herkes anlaşmak zorunda değil cevap için teşekkürler umarım nazik konuşmayı öğrenirsiniz bir gün. Yoksa cevap vermeyeceğim daha size
Sonra o süpürülen sıkıntılar ne oluyor biliyor musunuz benim gibi farklı şekillerde dışarı vuruyor. Yerinde ve dozunda yapıcı eleştiri için teşekkür ederim. Kafamda bir ışık yandı şimdi. Oğlumla aram kötü olmaması için ben herşeyi yaparım gidip tedavi olmak da dahil buna. Bana normal geliyor tabi ama dışarıdan biri bu dozu anormal gördüğüne göre belki de şuan durumum sadece benim kavrayabileceğim durumda değildir dış görüş için psikolog görüşü almaya kesin karar verdim şuan. Teşekkür ederim.Allah yardımcınız olsun, evet terapi almak gibi bir imkânınız olursa mutlaka alın.Aslında hepimizin var bir takım sıkıntıları ama hep halı altına süpürüyoruz.
Kadının kocasına söyleyin siz bunu istemediği halde annesini karısının peşine yollayan. Ve kaynanaya söyleyin annesi vermek istemediği huzursuz olduğu halde saygı duymayı bilmeyip yarışma meselesi yapan. Gülünecek tek bir şey bulamadım bu anlatılanlarda. Bence siz konu sahibini iyi okuyun. Ben uzun yazar uzun yazıları kelimesi kelimesine okurum belki sabrımla alakalı bilemiyorum. Size de tavsiye ederimBen doğurdum arabayı ben sürerim olan yoruma benim ağzım.ben gülerim diye saçma bir cevap verdim . Arada ki bağlantıyı bulun bakalım . Kaynana sanki oğlanı üstüne yapmış gibi yorumlar gelmiş ya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?