Valla yeni nesil uydurması geliyor bana da bu sendromlar neden bilmem.
Her zorluk, darlık bizdeydi.
Ablalarımızın, komşularımızın eskisiyle büyüdük.
Analarımızın başında büyükler, bin bir dert, maddi kaygılar.
Naz, kapris, şımarıklık çekeceklerdi öyle mi?
İnadına kendimi hep olgun bir çocuk olarak hatırlıyorum.
Minik yaramazlıklarımız olmuştur elbet. Abuk sabuk sebeplerle kendini yerden yere atmalar falan günümüz
çocuklarında gördüğüm şeyler..
Bizimki psikoloji değil miydi diye sorarken buluyorum kendimi elimde değil.