Hala şoktayım (Eşim bana tokat attı)

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Konu sahibi poposuna vurduğunu da söylüyor. O da şiddet değilse can yakmayan hiç birşey şiddet değildir diyebilir miyiz?
Yalnız poposuna vururken asla canını acıtacak şekilde vurmadım. Yaptıklarımdan tek zarar verecek şey tepkili ve sinirli yaklaşımım diye düşünüyorum
 
Konu sahibi boşanmayı düşünmüyorsunuz ama bence bir avukatla konuşun.Boşanma dilekçesini alın bunları yaptığınızı da eşinize gösterin ki ne kadar ciddi olduğunuzu bir daha ki hareketinde o dilekçenin verilebileceğini anlasın bence
 
Eşiniz hatalı sizden özür dilemeli ve bir daha el kaldırmayacağına sizi ikna etmeli ondan sonra bu olayı unutup yolunuza bakın derim. Çünkü eşinizi seviyorsunuz eşinizden memnunmuşsunuz boşanmak gibi bir fikir de yok bu durumda eşiniz gönül alırsa herseyi unutup yola devam etmek gerekir.
 
Geçmiş olsun. İnşallah bu tokat şiddetin kapısını aralamaz.
İlk de olsa attığı tokat için uzun süre süründürün ki bir daha cesaret edemesin.
 
Yalnız poposuna vururken asla canını acıtacak şekilde vurmadım. Yaptıklarımdan tek zarar verecek şey tepkili ve sinirli yaklaşımım diye düşünüyorum
Can yanmasa bile bence vurulmamalı. Şiddete özendirmek, şiddeti normalleştirmek oluyor. Umarım bu münferit bir olay olur. Benzerleri yaşanmaz, hem eşiniz hem de siz daha dikkatli olursunuz. Aile terapisi mutlaka alın. İki taraf da terapiye inanırsa güzel sonuçları oluyor.
 
Hem hamilesiniz hem de hırçınlık döneminde bir çocuk haklısınız. Tavrınız yanlış diye asla yargılayamam şuan. Ama tek dileğim o tokadın devamının gelmemesi. Allah yardımcınız olsun
 
Yahu çocuğu alıp poposunun üstüne bırakmanın nesi şiddet. Dilerim 2 yaş sendromunu iliklerine kadar yaşayan bir evladınız olmaz. O zaman tükürdüğünüzü yalarsınız.

Hanımefendi çocuklara bağırıp çağırmak da şiddet, onu korkutacak şekilde çileden çıkmak da şiddet. Kimse için kendim de dahil hayatında herşeyi dört dörtlük yapmış, hiç sinir krizi geçirmemiş, herşeyi doğru yapmış diyemem ama şiddet değil diye küçümsememek gerek, küçümsenen davranışlar daha büyük şeylerin habercisi olabiliyor bazen.
 
Yalnız poposuna vururken asla canını acıtacak şekilde vurmadım. Yaptıklarımdan tek zarar verecek şey tepkili ve sinirli yaklaşımım diye düşünüyorum

Ya işin aslı sizin ordaki tepkinizi çocuktan çok babaya olması. Belki baba orda ortamı bulandirmasa orda o çizgiyi asmastiniz. Bazen dikkat etmesek stresimizi çocuklardan çıkarabiliriz. Sahsen bu konuda hep dikkat etmeye gayret ediyorum. Anladığım kadarıyla normalde gayet sabırlı davranıyorsunuz.
 
Hanımefendi çocuklara bağırıp çağırmak da şiddet, onu korkutacak şekilde çileden çıkmak da şiddet. Kimse için kendim de dahil hayatında herşeyi dört dörtlük yapmış, hiç sinir krizi geçirmemiş, herşeyi doğru yapmış diyemem ama şiddet değil diye küçümsememek gerek, küçümsenen davranışlar daha büyük şeylerin habercisi olabiliyor bazen.
Ben anlayamıyorum, şiddetin sadece fiziksel olmadığını neredeyse her karı koca sorununa yazan kk kadınlari söz konusu çocuklar bebekler oldu mu, bunu göremiyor.
Duygusal istismarin alasini yaşıyor çocuklar. Parkta, bahçede,. komşu da heryerde görüyoruz, ki artık farkına dahi varamiyoruz.
Bir de herşeye psikolojisi bozulur diye yaklaşıyor yeni nesil anneler diyen bir güruh var ki beni benden alıyor.
 
Ben anlayamıyorum, şiddetin sadece fiziksel olmadığını neredeyse her karı koca sorununa yazan kk kadınlari söz konusu çocuklar bebekler oldu mu, bunu göremiyor.
Duygusal istismarin alasini yaşıyor çocuklar. Parkta, bahçede,. komşu da heryerde görüyoruz, ki artık farkına dahi varamiyoruz.
Bir de herşeye psikolojisi bozulur diye yaklaşıyor yeni nesil anneler diyen bir güruh var ki beni benden alıyor.

Bizim zamanımızda sendrom yoktu diyenlere gülüyorum ben de. Elbette vardı ama adını bilmiyorduk, anne babalar bilinçsiz ilgisiz, geçer geçer diye diye atlatıyorduk işte.

Geçmişte adını bile bilmediğimiz ama bizi öldüren zarar veren bir çok hastalık da vardı, adları kondu aşıları bulundu. Bizim zamanımızda kanser yoktu denilebilir mi?

Konu sahibine eşi tokat atmış, hoş değil elbet. Ama eğer bu onu mutsuz ettiyse boşanabilir o ortamı terk edebilir. Konu sahibi de çocuğunun poposuna vurmuş, hadi hiçbir şey yapmamış olsun, itip kakmış en hafif tabirle. Ama o çocuğun gidecek yeri yok, yaşadığı
şeyin ne olduğunu dahi bilmiyor sadece korkuyor.

Bu konu sahibi hanımefendi her gün çocuğunu dövüyor bağırıyor demek değil elbette. Ama belli ki kriz anlarında elinin ayarı kaçabiliyor, 2 çocuk var 3. çocuk geliyor allah bağışlasın ama zorlaşacak durumlar.

Hafife almak yerine arkadaşımızı uyarıp bir daha yapmaması için teşvik etmek daha sağlıklı geliyor bana.
 
Valla yeni nesil uydurması geliyor bana da bu sendromlar neden bilmem.
Her zorluk, darlık bizdeydi.
Ablalarımızın, komşularımızın eskisiyle büyüdük.
Analarımızın başında büyükler, bin bir dert, maddi kaygılar.
Naz, kapris, şımarıklık çekeceklerdi öyle mi?
İnadına kendimi hep olgun bir çocuk olarak hatırlıyorum.
Minik yaramazlıklarımız olmuştur elbet. Abuk sabuk sebeplerle kendini yerden yere atmalar falan günümüz
çocuklarında gördüğüm şeyler..

Bizimki psikoloji değil miydi diye sorarken buluyorum kendimi elimde değil.
Sendrom denilen şey büyüme atağıdır. Büyümek sancılı ve zor bir süreç takdir ederizki. Çevrenin daha çok farkına varırlar daha çok öğrenmek isterler ihtiyaçları değişir. bunu bazen iştansızlıkla bazen uykuya direnmeyle bazen amaçsızca ağlamakla gösterirler. Belli haftaları var atakların doğumdan başlar ve en sonuncusu 2. Yaş. Zaten iki yaşına kadar genel olarak diş ağrılarıda çekince huzursuz olabiliyorlar. Ama bu demek değilki doğru yetiştirmeyelim. İletişim önemli. Görünce yazayım dedim. Sadece eski zamanla kıyaslamayın demek istiyorum kuşak farkı var bizim çocukluklarımızla şimdikilerin.
 
Sendrom denilen şey büyüme atağıdır. Büyümek sancılı ve zor bir süreç takdir ederizki. Çevrenin daha çok farkına varırlar daha çok öğrenmek isterler ihtiyaçları değişir. bunu bazen iştansızlıkla bazen uykuya direnmeyle bazen amaçsızca ağlamakla gösterirler. Belli haftaları var atakların doğumdan başlar ve en sonuncusu 2. Yaş. Zaten iki yaşına kadar genel olarak diş ağrılarıda çekince huzursuz olabiliyorlar. Ama bu demek değilki doğru yetiştirmeyelim. İletişim önemli. Görünce yazayım dedim. Sadece eski zamanla kıyaslamayın demek istiyorum kuşak farkı var bizim çocukluklarımızla şimdikilerin.

Eskiden bazen çocuklar için "aaa nazar değdi çocuğa, hareketleri huyu değişti, teyzemin eltisinin yengesi kesin nazar verdi yavruma!" sözlerini çok duyardım mesela ben. Acaba o nazar değil de büyüme atağı olabilir mi? :confused:
 
Erkekler tuhaf ve aciz yaratiklar bence.bir evde anne cocuklara sinirlenince ya anneyle bir olup cocugu hirpaliyorlar ya da anneyi hirpaliyorlar.aralarinda cocugu ve anneyi sakinlestiren, ortami yumuşatan hic görmedim.yani anne olarak bizim sinirlenmeye hakkımız yok galiba.
Esiniz sinirlenip size vurmus sizde ona vurmussunuz.biraz süründürüp arada da yüzüne vurmak suretiyle gecistirebilirsiniz
 
Niçin acaba bizler mesela en azından ben kendi adıma soruyorum size neden arka arkaya 5 çocuk yapmadım? Çok isterdim 5 çocuğum olsun gerçekten maddi imkanım da vardı aç kalmazlardı
Neden biliyor musunuz ben baş edemem bakamam dedim bunu düşündüm her ağlayani atak geçireni kanepeye yapistiracaksam 17 yıllık evliyim 15 tane doğururdum bence
Sizin nezdinde tüm hemcinslerime sesleniyorum lütfen bakmayacaksanız bebek yapmayın kimse bunun için size bir şey diyemez
Ben hayatı seviyorum rahatıma düşkünüm gezmeyi seviyorum bebek sesine zorluğuna gelemem dersiniz kimseye burada laf düşmez
Ama ben hem doğurur hem hırpalar hem yine doğurmaya devam ederim derseniz bu olmaz
Bakın zibilyon tane korunma yöntemi var kaza vs bunları bırakın çok rica ediyorum çocuklarınıza iyi davranın ruhunda yaralar açmayın lütfen
 
Niçin acaba bizler mesela en azından ben kendi adıma soruyorum size neden arka arkaya 5 çocuk yapmadım? Çok isterdim 5 çocuğum olsun gerçekten maddi imkanım da vardı aç kalmazlardı
Neden biliyor musunuz ben baş edemem bakamam dedim bunu düşündüm her ağlayani atak geçireni kanepeye yapistiracaksam 17 yıllık evliyim 15 tane doğururdum bence
Sizin nezdinde tüm hemcinslerime sesleniyorum lütfen bakmayacaksanız bebek yapmayın kimse bunun için size bir şey diyemez
Ben hayatı seviyorum rahatıma düşkünüm gezmeyi seviyorum bebek sesine zorluğuna gelemem dersiniz kimseye burada laf düşmez
Ama ben hem doğurur hem hırpalar hem yine doğurmaya devam ederim derseniz bu olmaz
Bakın zibilyon tane korunma yöntemi var kaza vs bunları bırakın çok rica ediyorum çocuklarınıza iyi davranın ruhunda yaralar açmayın lütfen
Büyük zaten okula gidiyor. Yeni doğan da emzirilip uyutulduktan ve temizliği yapıldıktan sonra bir isteği kalmıyor. Bende bu süreçte küçük oğluma vakit ayırırım diye düşünüyorum. Etkinlik oyun vs.
Tabi ki zor olacak. Bu hayatta hiçbir şey kolay değil ki ... Çocuğum olmasaydı daha kolay bir hayatım olacağını sanmıyorum açıkçası. Bir insan yetiştiriyoruz ve zorlukları olacak. Her şeyi bir bir hesaplayarak yapmaya kalksak bir şey Sahibi olamayız diye düşünüyorum. Attığı her adımı ve sonunu hesaplamak fazla matematiksel geliyor ve faydalı olduğunu da düşünmüyorum. Gerektiğince hesabımı yaptığım kanaatindeyim. Tekrar söylüyorum hiçbir şey olmadığı gibi bu da kolay olmayacak ama iyi evlatlar yetiştirebilirsem tüm bu yaşanılan zorlukların karşılığını alacağımı düşünüyorum. Karşılık derken çocuklarımdan madden beklediğim bir şeyden bahsetmiyorum,taşa tutacaklar hazırda beklerken açıklayayım.
Onların devletine milletine hayırlı insan olmaları bir katkılarının olduğunu görmek,iyi yerlere geldiğini görmek yeterli ...

Ucuncu cocuk dogunca ne yapacaksınız soruma boyle bir cevap verdi hanımefendi.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X