bu kadar imkaniniz varsa neden terapi almadınız? kesinlikle gidin bir terapiye en iyi o değiştirir pencerenizi.
bu arada 33 yaşındayım,bekarim bir gun olsun gec kaldim diye düşünmedim.
ayrica bana göre seyahat de 'gezdim tamam bitti' denecek bi sey degil:)
ayrica "kendi evim der evim için bir şeyler yaparım" demissin. belli ki evcimen birisin simdi yap kendi evine - sana iyi hissettirir. mesela beyaz avize ışıklı salondansa lambader al koltugunun basina onun sari isiginda takil. sadecr isik bile insani daha mutlu ediyor bence. sonucta es ile evlenince kiraya cikma ihtimalin var. simdi de kiradasin. yani ne degisiyor ki:)
ayrica istanbuldaysan arama kurtarma egitimlerinde aradigin yas grubunda cok erkek oluyor
hem her insanin almasi gereken bir egitim bence araştır m ile baslayanin kendi ilcende olanina katil:))
onun disinda ben genelde sevgililerimi yolda bulurum, seyahat etmeye devam et ama turu bırak bireysel çık. varsa sehirdeki couchsurfing etkinliklerine falan katilabilirsin.
onun disinda ilgi alanin neyse ona yogunlasip o alanda birilerini bulabilirsin. bisiklet mi mesela? tonla bisiklet grubu var.trekking grubu var, kitap gruplari var... ibbnin sehirici gezileri var mesela ibb kültür sayfalarını falan takipte kal. ben sevgili degil ama cok harika sanatsever iki arkadas buldum oradan hayatim guzellesti :) onun disinda tiyatrolar da sosyallesmek icin iyi yerler. arkadaslarin etkinliklerini de kacirma. kalabaliga karis
evde dursan kimse seni görmez.
ayrica 30 yas yas degil genceciksin:)
onemli olan evlenmek degil, seninle ayni pencereden bakan adami bulmak. benim cok sevgilim,flortum oldu hayatimda yalniz kaldigim zamanlari pek hatirlamiyorum. istesem 21de,23te,25te,28de evlenirdim. evlilige hevesli koca adaylarim - kavgasiz iliskilerim vardi. ama yani evlilik cok büyük bir olay. hem tum hayatını gecireceksin hem colugun cocugun ona benzeyecek. sana toz pembe geliyormus bana tam tersi gelirdi. keisnlikle hayata ayni pencereden bakmiyorsak evleneyim neye yarar diye düşünüyordum. ki eminim o zamanlar o beylerle evlensem su an 33 yasinda yine bekar olurdum:))
su an 33 yasindayim ilk defa hic suphesiz - mutlu olacagima emin olduğum icin evliligi düşünüyorum. ama onda da acele etmiyorum :) yasim gecti diye düşünmüyorum. son bekarlik aylarinin tadini cikartiyorum:) cunku evlilik bir amac - varilacak bir yol degil. guzel bir ömür yasama derdindeyim evlilik degil ama destekleyici karakterde biriyle dogru evlilik benim icin bu yolda bir arac olabilir.
bence sen de boyle dusun. yoksa coook meshur bir erkek kesimi var. azicik bdvde gezsen sen de görürsün. 30 yas ustu kariyer sahibi ama evlilik istegi olan kadınlara kendilerini bonkor ve iyo gosterip sonradan maddi olarak sömürüyorlar. bu yeni bir sey degil benim teyzemin ilk kocasi da öyleydi. kadin adama bakti, cep harcligi verdigi adam tarafindan sistematik olarak asagilandi, kirk olmak uzereyken adami damizlik olarak kullanip cocuk dogurdu ve şükür ayrildi. normalde o adamla o kadin yanyana gelmez ama iste evde kalma korkusu insanin gözünü kör ediyor.
dun cok guzel bir yorum okudum hatta bununla alakalı, paylasiyorum.
( evli iki çocuklu çalışan biri olarak söylüyorum) aylardır saçımı kesmek için kuaföre gitmek istiyorum ona bile vakit ayıramıyorum 
şaka bi yana evlenip çoluğa çocuğa karışın tabii ki kimsenin daha huzurlu olmaya hakkı yok
