İşletme mezunu. Bunu kimseye anlatamıyorum, boşanmak çok kolay, ama sonrasında her şeyin yükü bana binicek, adam parklarda oturmaya devam edecek. Çocuk babayı unutacak, tamam tartışmanın içinde büyümesi daha kötü farkındayım ve bunu artık engellemeye çalışıyorum ama küçük çocuğu olanlar bilir ki evde yalnızken duşa giremezsiniz, tuvalete girince kıyamet kopuyor.Adam evde yine ise yariyormus , bence çocuk biraz daha büyüsün hemen boşanmayı düşünmeyin ,bütün yuk bu sefer size kalacak. Mesleği ne bu adam ne mezunu
Saygım tamamen bitti. Sevgim de öyle. Zaten büyük bir aşkla evlenmedim.Oo bu noktayı kaçırmışım ben.
Bacım senin adamdan bi cacık olmaz. Kendisi de ailesi de seni manipüle ediyorlar sadece. O kokuşmuş, sorumsuz oğullarını sana kakalamışlar şimdide sana cephe almışlar. 1+1 uygun bir ev bul, işe başla bu kocaya da tekmeyi bas. Çocuğunu da kreşe verirsin. Zaten adamın sana şuan bi faydası yokmuş ki! Tam tersine şuan sana sadece yük. Bu evlilikte seni tutan, bu evliliği sürdürmeye motive eden şey ne? Bana fenalık bastı. Asla saygı duymayacağım tarzda senin eş, sen nasıl hala saygı duyup katlanabiliyorsun?
Ee peki neden boşanmıyorsunuz bu sorumsuz herifi?Saygım tamamen bitti. Sevgim de öyle. Zaten büyük bir aşkla evlenmedim.
Çocuk defalarca yumurta yedi, hiç bir şey olmadı, biz bu teşhisi alana kadar çocuğun kusmaktan böbreği küçüldü. 6. gittiğimiz hastanede nihayet teşhis koyuldu. O zamana kadar hep yatış verildi. Bir de neden evlenirsiniz böyle adamlarla yazmışsınız. Tabi ki işsiz ve sorumsuz değildi. Eşimi övmüyorum, evliliğimin ilk 2 yılını yazdım yukarıda zaten.Hayatım yaşadıklarını küçümsemek için söylemiyorum, elbette bebeginle istedigin kadar zaman geçirmeye hakkın var ama eski konularına baktım, nekrotik enterokolit filan değil düz gıda (yumurta) alerjisine bağlı alerjik enterokolit yasamisşiniz. Kısaca 1 yılda düzelen ve sadece zaman zaman endişe verici olabilen bir gaz ve sindirim problemi ....İnanmayacaksın bana ama bütün çocuklar, 5 yaşına kadar defalarca hastalanır, gaz, kusma, enfeksiyon , alerji, ateş, uykusuzluk..vs vs...çogu hastanelik de olur ama bunların hiçbiri anne baba nin calismasina engel olmaz. Anksiyeten olduğu için sen de çok sağlıklı dusunemiyorsun belli ki yani ikinizin de bu çocuk için doğru kararlar alabilecek durumda olmadığınız çok ortada. Bence annene durumu anlatıp acil olarak boşan ve psikolojik destek almaya basla. Yapılacak başka birşey yok.
Yerinizde olsam ücretsiz iznimi bozar çocuğu tamamen eşime baktirirdim .boşanıp boşanmaya da bu süreçte yapacağım gözleme bakardım.kres ev ücreti tek başınıza memur maaşıyla ucu ucuna halledebilirsiniz .ücretsiz izni bozar eşime sorumluluk yükler bir süre sonrada onun iş bulmasini ister cocuguda kreşe verirdim.eger bu arada eşiniz yine hakaret eder yada sorumluluk tan kaçarsa boşanmayı düşünürdum.Merhaba, 7 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var. Memurum. Eşim çalışırken bana karşı yaklaşımı çok iyi olan, doğum günlerimde sürprizler yapan, evlilik yıl dönümlerinde hediyeler alan, nazik, sorumluluk sahibi bir insandı. çalışıp ihtiyaçlarımızı karşılayan, aynı zamanda evde de bana destek olan biriydi.
Kızım 6 aylıkken işi bırakmak zorunda kaldı. Lohusalığımdan itibaren annemden destek göremedim, saçma sapan sebeplerle bana küstü ve 1 yıldan fazla görüşmedik ( annemin ilgisizliği ayrı bir konu ve yara)
Bu süreçte eşim kendi işimi yapacağım, dolaşıp dükkan dükkan mal satacağım dedi. 1 yıl boyunca sabah çıkıp akşam geldi eve. Ben çocukla tek başıma, çok zorlandım (bebeğim gazlıydı, kusma problemi vardı, defalarca hastanede yattı, entrokolit rahatsızlığı olduğunu öğrendik) kısacası kendime yemek yapmayı bırakın, mutfaktan yiyecek alıp yiyemedim, doğumdan sonra hızla 26 kilo verdim.
Meğer eşim iş bulamamış, mal da satamamış, bebeğimin altınlarını ben evde yokken satıp kirayı ödemiş, mutfak alışverişini onlarla yapmış. Bunu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çok tartıştık, üste çıkmaya çalıştı, bebeğimin önünde bana bağırdı, üzerine yürüdü, ailemin de yanında olmadığını bildiği için çok kolay oldu onun için. Bebeğim 2 yaşında, halen eşim işsiz. Ben ücretsiz izindeyim, şubatta işe başlayacağım.
Eşim iş bulamıyorum arıyorum diyor, başvurduğu yerleri gösteriyor. Pandemide de 2,5 yıl iş bulamadı. Boşanmayı düşünüyorum ama şu an bana destek olacak kimse yok. Çalışmaya başlayınca bakıcı bulacağım. Maaşım kira ve bakıcıya gidicek. Tek başıma yapabilecek miyim bilmiyorum. Bütün bunların affedilir yanı var mı bilemiyorum. Sizlerin fikrini almak istedim
Ben nasıl bir alemde yaşıyorum anlamadım. Çalışsın diye bütün tartışmalar zaten. Evet eşim benim çalışmamı istemedi o yüzden de kızıyorum. Ama bazen sırf konu sahibini suçlamak için yazıyorsunuz. Çaresizliğimin, yorulmuşluğumun ve içimin nasıl yandığının farkında mısınız? Ben evlenmeden önce de bütün ailemin sorumluluğu bendeydi, ki şu an yanımda bile yoklar, ben sorumsuz bir insan değilim. Yüksek lisans mezunu, 5 yıl doğuda görev yapmış, 18 yıllık mezunum. Gerektiğinde gece yarısına kadar özel ders verdim. Bebeğime en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum. Ben nasıl bir alemde yaşıyorım gerçekten merak ettim.Hastanelerde yattık deyince çok daha ciddi bir problem var diye düşünmüştüm. O kadar yorulmuş ki, eşine işi biraktirmis arkadaş. Ben bazı insanları cidden anlamıyorum Piraye. Karı koca farklı bir alemde yaşıyorlar.
Çocuk hasta, kendisi ucretsiz izinde olan insan kocası çalışsın diye daha çok gözüne bakar adamın...hastalık demek = para demek, masraf demek çünkü.
Tatlım sen de hepimizin yaşadığı bu alemde yaşıyorsun. Sana kırıcı gelen yorumları yapanların hepsi senin gectigin yollardan geçti, hepimiz çocuk doğurduk, büyüttük... Hicbirimizin evliliği dört dörtlük değil, hicbirimizin bir eli yağda bir eli balda değil, çoğumuzun arkasında ailesi filan yok...Kocamiz seninki kadar leş olmasa bile seninkinden daha hasta çocuklarımizi yaşına girmeden bakıcıya bırakıp ise geri döndük. Yıllarca uykusuz gündüz işte gece evde çalışıp çocuklarımızın yanında olduk...Sorumsuz, ihanet eden veya tembel kocalarımızı ailelerimize rağmen bosayip evlatlarimizla düzen kurduk....Yani seninle aynı alemdeyiz, senin tarafındayız ama bunu anlaman çok zor çünkü senin bütün bunları basarmadan önce kendi ruh sağlığını iyilestirmen lazım. O yüzden biran önce işe başla ve psikolojik destek al diyoruz ..Ben nasıl bir alemde yaşıyorum anlamadım. Çalışsın diye bütün tartışmalar zaten. Evet eşim benim çalışmamı istemedi o yüzden de kızıyorum. Ama bazen sırf konu sahibini suçlamak için yazıyorsunuz. Çaresizliğimin, yorulmuşluğumun ve içimin nasıl yandığının farkında mısınız? Ben evlenmeden önce de bütün ailemin sorumluluğu bendeydi, ki şu an yanımda bile yoklar, ben sorumsuz bir insan değilim. Yüksek lisans mezunu, 5 yıl doğuda görev yapmış, 18 yıllık mezunum. Gerektiğinde gece yarısına kadar özel ders verdim. Bebeğime en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum. Ben nasıl bir alemde yaşıyorım gerçekten merak ettim.
Peki sence bir yaşında hatta 6 aylık 4 aylık bebeklerini bakıcıya bırakan meslektaşların nasıl çalışıyor? Onlar duş almıyor mu? Onlar tuvalete girmiyor mu? Onlarin bebeleri arkalarindan ağlamıyor mu? Hiç hasta olmuyor, hastanelik olmuyor mu? Hatta sana bir sır vereyim, bebeğinin kırkı çıkmadan gereksiz kocayı postalayip biri özel iki çocukla tek başına düzen kuran meslektaşların, hatta asgari ucretle çalışan hemcinslerin var bu ülkede, bu forumda....Hem de binlerce.....Onlar senden daha mi güçlü? Ya da onlar çocuklarını senin kadar sevmiyor, bakmıyor mu? Onlar senin kadar çocuklarını dusunmuyor mu? Yoksa tam tersi mi?İşletme mezunu. Bunu kimseye anlatamıyorum, boşanmak çok kolay, ama sonrasında her şeyin yükü bana binicek, adam parklarda oturmaya devam edecek. Çocuk babayı unutacak, tamam tartışmanın içinde büyümesi daha kötü farkındayım ve bunu artık engellemeye çalışıyorum ama küçük çocuğu olanlar bilir ki evde yalnızken duşa giremezsiniz, tuvalete girince kıyamet kopuyor.
Aynen...Diyorum ya adam leş, tembel , hırsız aylagin teki tamam ama konu sahibi de kafa olarak hiç iyi değil....Hastanelerde yattık deyince çok daha ciddi bir problem var diye düşünmüştüm. O kadar yorulmuş ki, eşine işi biraktirmis arkadaş. Ben bazı insanları cidden anlamıyorum Piraye. Karı koca farklı bir alemde yaşıyorlar.
Çocuk hasta, kendisi ucretsiz izinde olan insan kocası çalışsın diye daha çok gözüne bakar adamın...hastalık demek = para demek, masraf demek çünkü.
Konulan teşhisi ve süreci senin buraya yazdıklarından biliyorum.Çocuk defalarca yumurta yedi, hiç bir şey olmadı, biz bu teşhisi alana kadar çocuğun kusmaktan böbreği küçüldü. 6. gittiğimiz hastanede nihayet teşhis koyuldu. O zamana kadar hep yatış verildi. Bir de neden evlenirsiniz böyle adamlarla yazmışsınız. Tabi ki işsiz ve sorumsuz değildi. Eşimi övmüyorum, evliliğimin ilk 2 yılını yazdım yukarıda zaten.
E sen teksin zaten korkma, asalak beslemekten kurtulursunMerhaba, 7 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var. Memurum. Eşim çalışırken bana karşı yaklaşımı çok iyi olan, doğum günlerimde sürprizler yapan, evlilik yıl dönümlerinde hediyeler alan, nazik, sorumluluk sahibi bir insandı. çalışıp ihtiyaçlarımızı karşılayan, aynı zamanda evde de bana destek olan biriydi.
Kızım 6 aylıkken işi bırakmak zorunda kaldı. Lohusalığımdan itibaren annemden destek göremedim, saçma sapan sebeplerle bana küstü ve 1 yıldan fazla görüşmedik ( annemin ilgisizliği ayrı bir konu ve yara)
Bu süreçte eşim kendi işimi yapacağım, dolaşıp dükkan dükkan mal satacağım dedi. 1 yıl boyunca sabah çıkıp akşam geldi eve. Ben çocukla tek başıma, çok zorlandım (bebeğim gazlıydı, kusma problemi vardı, defalarca hastanede yattı, entrokolit rahatsızlığı olduğunu öğrendik) kısacası kendime yemek yapmayı bırakın, mutfaktan yiyecek alıp yiyemedim, doğumdan sonra hızla 26 kilo verdim.
Meğer eşim iş bulamamış, mal da satamamış, bebeğimin altınlarını ben evde yokken satıp kirayı ödemiş, mutfak alışverişini onlarla yapmış. Bunu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çok tartıştık, üste çıkmaya çalıştı, bebeğimin önünde bana bağırdı, üzerine yürüdü, ailemin de yanında olmadığını bildiği için çok kolay oldu onun için. Bebeğim 2 yaşında, halen eşim işsiz. Ben ücretsiz izindeyim, şubatta işe başlayacağım.
Eşim iş bulamıyorum arıyorum diyor, başvurduğu yerleri gösteriyor. Pandemide de 2,5 yıl iş bulamadı. Boşanmayı düşünüyorum ama şu an bana destek olacak kimse yok. Çalışmaya başlayınca bakıcı bulacağım. Maaşım kira ve bakıcıya gidicek. Tek başıma yapabilecek miyim bilmiyorum. Bütün bunların affedilir yanı var mı bilemiyorum. Sizlerin fikrini almak istedim
Eşiniz rahata alışmış yoksa iş bulamamazlık falan değil bu, ya bosanacaksın ya da evde beslemeye devam edeceksin arkadaşım...Ben lohusayım diye söylememiş. Pandemide de söylememişti ev sahibi beni arayınca anladık 3 aydır kira yatmıyormuş, meğer işten çıkarmışlar. Ağladı sana söyleyemedim diye. Sarıldım, herkes işsiz kaldı, ben senin eşinim, benim maaşım yatıyor dedim kartımı verdim. 2,5 yıl kartım onda kaldı sonra iş bulabildi. Tepki göstermeyi bırakın o zaman bunalıma girmesin diye neler neler yaptım
Şurada en fazla 6 ay daha eziyet eder o çocuk sana, kız çocukları çok hızlı akıllanıyor, yalnız 2 yaşında bu kadar yapışık olmasının sorumlusu da sensin, benim kızım da üzerimden inmezdi ama kapıyı aralık bırakıp duşa tuvalete girerdim. Gerekirse yanıma alır sohbet ede ede yapardım. Bu kadar bağımlı çocukla sen zaten ne işe başlayabilirsin ne bakıcı kreş işine girebilirsin. Sende de ciddi sıkıntı var.İşletme mezunu. Bunu kimseye anlatamıyorum, boşanmak çok kolay, ama sonrasında her şeyin yükü bana binicek, adam parklarda oturmaya devam edecek. Çocuk babayı unutacak, tamam tartışmanın içinde büyümesi daha kötü farkındayım ve bunu artık engellemeye çalışıyorum ama küçük çocuğu olanlar bilir ki evde yalnızken duşa giremezsiniz, tuvalete girince kıyamet kopuyor.
Eşinize neden işi biraktirdiniz o zaman? Ben özel eğitim alan bir çocuk annesiyim, 4 yıldır herşeye tek başına koşturuyorum ki full time çalışıyorum aynı zamanda. Şu anda bile bilgisayar başındayım, mola verince cevap yazmak istedim.Ben nasıl bir alemde yaşıyorum anlamadım. Çalışsın diye bütün tartışmalar zaten. Evet eşim benim çalışmamı istemedi o yüzden de kızıyorum. Ama bazen sırf konu sahibini suçlamak için yazıyorsunuz. Çaresizliğimin, yorulmuşluğumun ve içimin nasıl yandığının farkında mısınız? Ben evlenmeden önce de bütün ailemin sorumluluğu bendeydi, ki şu an yanımda bile yoklar, ben sorumsuz bir insan değilim. Yüksek lisans mezunu, 5 yıl doğuda görev yapmış, 18 yıllık mezunum. Gerektiğinde gece yarısına kadar özel ders verdim. Bebeğime en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum. Ben nasıl bir alemde yaşıyorım gerçekten merak ettim.
Ailesiyle niye tartisiyorsunuz ki? Gorumceleriniz , siz karı koca beraber yıllardır evde işsiz güçsüz yatıyorsunuz diye bebeğin hatırına zaten aylarca sizin kiranizi ödemişler, hatta kimbilir daha sizin bildiğiniz bilmediğiniz ne yardımlarda bulundular, daha ne yapsın insanlar? Daha ne yapmalarını isterdiniz? Onlarla neyin tartışmasını yaptınız da ipleri kopardiniz tam olarak, çok merak ettim....Bütün suç bende, çok tuhaf gerçekten, ailesi de ben tartışma çıkardığım için benimle görüşmüyor artık.