Evet ama evde durmaktan sıkıldığını, kendini kötü hissettiğini diyen sensin. İçinde bulunduğun durumdan şikayetçiysen bunu değiştirmen gerekir.3 yıldır evde pasif bir hayat yaşayan birinin, Özgüvenini yitirmiş haliyle bir bebekle, bebek arabasıyla, bir çantayla şehir gezmesi inanın söylediğinden çok çok zor olsa gerek
Sana arkadaşlık edecek kafa dengi bir komşu bul veya kurstan birini... Bulamazsan tek başına vakit geçirmekten zevk almaya bak . Çünkü hayatta her zaman yanımızda biri olmuyor. Ve sırf başkasıyla gezmeyi beklerken bir bakıyorsun ömrün bitiyor.Haftasonu 2 kez kızımı eşime bırakıp çıktım. Bir gün bir topluluğa katılıp resim yaptım. Bir gün de gittim boş boş dolaştım. Gerçekten hiç iyi gelmedi. Benim ihtiyacım bir ses, muhabbet sohbet yalnızlıktan kurtulmak. İnsan tek başına yemek yemek istemiyor ki ya da gezdiği yer çokta anlamlı olmuyor.
Merkezde var tabi ki araştırdım fakat 24 ay sınırı var. Lütfen yazılanlara biraz göz gezdirir misiniz. Nasıl hamile kaldığıma dair, öğrenimim durumum ve emeklerimden bahsettimYaşadığın yerde oyun gruplari, ne bilim bebek yogasi gibi birşey yokmu?
Ordan bir iki kadinla tanışıp güzel bir arkadaşlık elde etmeye çalışın.
Sizin için şuanda kimse boşanmayi önermez. Gelir yok, arkada ailen yok. Birikim yok. Çocuk küçük.
Boşansan bile sefil olacaksin ve milletin yaninda sığinti gibi kalacaksin.
Belki yazmışsindir ama mesleğin varmi?
Evliliği oturtmadan Çocuk dogurmana hiç girmiyorum. Yaptığın yanlışın farkindasindir umarim.
Merkezde var tabi ki araştırdım fakat 24 ay sınırı var. Lütfen yazılanlara biraz göz gezdirir misiniz. Nasıl hamile kaldığıma olduğuma dair, öğrenimim durumum ve emeklerimden bahsettimYaşadığın yerde oyun gruplari, ne bilim bebek yogasi gibi birşey yokmu?
Ordan bir iki kadinla tanışıp güzel bir arkadaşlık elde etmeye çalışın.
Sizin için şuanda kimse boşanmayi önermez. Gelir yok, arkada ailen yok. Birikim yok. Çocuk küçük.
Boşansan bile sefil olacaksin ve milletin yaninda sığinti gibi kalacaksin.
Belki yazmışsindir ama mesleğin varmi?
Evliliği oturtmadan Çocuk dogurmana hiç girmiyorum. Yaptığın yanlışın farkindasindir umarim.
Tek başıma çok şehir dışına çıktım, üniversite de apartta yalnız yaşadım. Zaten çok özgüvenli, kendi ayakları üzerinde duran, neşeli, kalabalık arkadaş çevresi olan biriyken bu hale geldim. Yoksa sanılan gibi cesaretsiz pamuk prenses dünyaya gözlerini açmamış bir kız çocuğu değilimBence siz ehliyet kursuna yazılın. Üniversitede hiç bilmediğiniz yerlere tek başınıza gitmediniz mi? Biraz risk almayı deneyin bence konfor alanınıza çok alışmışsınız
Merkezde var tabi ki araştırdım fakat 24 ay sınırı var. Lütfen yazılanlara biraz göz gezdirir misiniz. Nasıl hamile kaldığıma dair, öğrenimim durumum ve emeklerimden bahsettim
Internetten mi tanıştınız?Merhaba arkadaşlar, kendimi nasıl ifade edeceğimi bilememekle beraber başlıyorum.
26 yaşındayım. Eşimle 3 yılı aşan bir evliliğim var. Biraz görücü usulü diyebiliriz. Şahsım adına mantık evliliğiydi. Burada ki mantık eşimin iyi huylu, güzel ahlaklı olmasıydı. Evlenip eşimin işi dolayısıyla farklı bir şehirde yaşamaya başladım. Evlendikten sonra insan birbirini daha iyi tanıyor, bizim eşimle kafa yapımız hiç uyuşmuyor. Müzik zevki, film zevki gibi. Eşim emekli amcalar gibi işe gidiyim eve geliyim karnım doysun hanımla iki TV izleyeyim yatayım uyuyayım gibi. Asla gezmek istemez, dışarıdan canı yemek çekmez. Bana karşı hiç cimri değil ama asla üstüne başına birşey almaz evde yırtık pırtık şeylerle gezer. Ben tanımadığım bir şehirde yapayalnız kaldım psikolojim bozuldu. Sosyalleşmek için çok uğraştım ama bir türlü arkadaş, çevre edinemedim. Eşime dışarı çıkalım dediğimde çıkıyoruz boş boş durup dönüyoruz. Adamla muhabbet edemiyoruz, kahkaha atamıyoruz. Ki sıkılıyorum bunalıyorum dememe rağmen hadi gel şunu yapalım diyen biri değil. Ben bir kadın olarak şımartılmak istiyorum. Arada hediyeler alsın, beni bebek gibi sevsin, ilgilensin ama yok. Bir insanın yaşadığı yeri güzelleştiren sevdiği insandır bence. Eşimle güzel vakit geçirebilsek çoğu şeye ihtiyacım kalmayacak belki de. Aynı zamanda ailesine aşırı düşkün. Evlendiğimizden beri beni asla ailesi gibi göremedi hissediyorum. Bir gün ailesiyle karşı karşıya gelsek kesinlikle onları seçer, onların küçük bebeği gibi, ailesi de eşimi hergün arar canım kuzum bitanem diye sever. Bizim bi kızımız oldu 2 yaşına girmek üzere. Ben artık aşırı bunaldım kaldıramıyorum hiç birşeyi. 3 yıldır evde oturan sürekli yemek, temizlik yapan vasıfsız birine dönüştüm. Anne baba olarakta aynı gemi de değiliz ben güzel yetiştirmeye çalışıyorum eşim saçma sapan şeyler öğretiyor benim başardığım tüm düzeni alt üst ediyor. Bir gün memlekete gittiğimizde eşimin ailesinden dolayı kavga ettik kavga büyüdü bende kızımı alarak annemin evine gittim ama belli etmedim birşey sadece tartıştık dedim annem ablam bunu büyük bir olay haline getirdi ee niye geldin o zaman, napcan boşancan mı ne yiyeceksin ne içeceksin nerde kalacaksın muhabbetine çevirdiler. Ben eşime küsemez miyim daha geleli 1 saat oldu ben bunları mı düşünecektim dedim tartıştık ablam evden kovdu küçük çocukla akşam vakti sokakta kaldık. Annemin ikinci evliliği 1 yıl anca oldu. Evlenmeden önce farklı bir ilçede yaşıyorduk yani eşimin memleketine yabancıyız. ablam oraya misafirliğe gelmişti. Annemin evinden beni onun kovması ve annemin ağzını açıp sen karışma, burası benim evim vs demediği için anneme çok kırgınım 4 aydır küsüz hiç konuşmadık. Ben eşimden boşanmak istiyorum ama yapayalnızım. Çok güçsüzüm. Maddi, manevi yetersiz kalacağım. Ne gidecek yerim var, ne bir gelirim, ne de gücüm kuvvetim. Eşim sürekli beni zorbalıyor. Çocuğuma dört dörtlük bakıyorum çeşit çeşit yemekler, eğitimler, oyunlar. Öfkelenip çocuğa bağırdığımda direk sen ne biçim annesin ben senden iyi bakıyorum gibi şeyler söylüyor. Herkesle arası kötü olan sensin, sıkıntı sende diyor. Sürekli deli, sinirli vırt zırt eleştiriyor. Zaten psikolojik olarak çökmüşüm arkadaş yok aile yok eş eş değil bir de hayatımı daha da çekilmez hale getirmeye çalışıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim, ne yapmalıyım
Bu sitedeki üyeliğimi henüz bugün oluşturdum. Üye olarak acemiyim yani. Kimsenin tabi ki derdi ben değilim fakat psikolojik olarak iyi değilim hatta çok kötüyüm. Eleştiriye açığım fakat unutulmaması lazım ki çaresiz, kimsesiz biri gelip buraya derdini döker. Yazılan bir iki cümle şu an benim psikolojimdeki birini ipe götürür o yüzden daha nazik ifadelerle yorum yapılsın isterimCanim, 5 sayfa yazılmış. Coğu ara yorumlari okumaz.
Önemli bilgileri ilk sayfadan gir.
Burda kimsenin seninle bir derdi yok.
Her kadin genç hemcinsine, kendi açısından, yardımcı olmaya çabalıyor
Coğumuz senin geçtiğin yollardan geçtik.
Belki bazılarımız (ben mesela) daha çaresizce kaldik. Önemli olan ileriye dönük düzgün adimlar atman.
İşin gücün olmadan boşanma. Anladığıma göre aileden destek yok. Hazir parana güvenip böyle bir yola çıkma. Kiralar uçuk, kreş desen pahali. Mecbur sabir edip kendine düzgün bir yol belirlemek zorundasin
Eşin bir uzmandan destek almak konusunda hevesli olsa veya en azından ikiniz de birbirinizi anlamaya çalışsanız ikiniz için de bu evlilik eskisinden bile daha iyi olabilir.Eşimle en son konuştuğumuzda ben boşanmak istiyorum dediğimde bende mutlu değilim dedi. Bana bir miktar destek olacağını ama kötü zor bir hayat yaşayacağımı söyledi. Bende hayatın bir yerinden tutunmak istiyorum çabalamak istiyorum dedim. Bir miktar param var eşimde kızımızdan dolayı desteğini tabiki esirgemez ama benim kendi memleketime gidip hayat kurabilmem için şu an ki evimden eşya götürmem gerekiyor nakliye parası bir dünya. Kira ver, ev kur, aylık giderleri karşıla... Eşimin desteği ve benim mevcut olan bir miktar param şu an bunların bir kısmına yeter ama ben kızımla geçim derdine düşmek istemiyorum. Biraz daha sabredip eşimin yazın tayini çıkarsa o şekilde gidip düzen kurmaya çalışacağım. O zaman işim daha kolay olur diye düşünüyorum bilmiyorum mantıklı mı
Görücü usulüymüş.Internetten mi tanıştınız?
Gerçekten iş arkadaşları olsun, iş yükü olsun bir sorunu yok. Eşim çok kaygısız, gamsız biri bizim en büyük problemimiz bu. Şu an dışarıda eve geldiğinde söz veriyorum oturup dediğiniz şekilde konuşmaya çalışacağımEşin bir uzmandan destek almak konusunda hevesli olsa veya en azından ikiniz de birbirinizi anlamaya çalışsanız ikiniz için de bu evlilik eskisinden bile daha iyi olabilir.
Sen eşinin işinde çok yorulmadigini, bir derdinin olmadığıni yazmıştın ama belki işle ilgili bir sıkıntısı vardır da sana demiyordur. Olamaz mı? Veya bambaşka bir derdi vardır da seninle paylaşamıyordur.
Bence ikinizin bu evlilikten neler beklediğini güzelce oturup bir kez daha konuşun. Önce birbirinizin güzel yönlerinden bahsedin, sonra eksi yönlerinden...
Onlarla konuşmamaniz eşinize daha falza cesaret vermiş gibi sorunlu hep siz gibi gösteriyor sanırım. Hayatınızda kimse yokmuş gibi hareket edin ailenize güvenmeyin biran önce bir iş bulup çalışmaya ve para biriktirmeye baslayinAnnemin bir evi var, yaşadığımız ev boş duruyor şu an. Boşanacak olsam bile kızım aç evi gir otur hallolur inşallah herşey deseydi keşke. Ben ondan kilometrelerce uzakta yalnızım. Ki eşimle olan problemleri anlatmadım bile doğru düzgün. Adam belki burada beni dövüyor eziyet ediyor. Babam olmadığı için annemin daha dik bir duruş sergilemesi gerekirdi. Sorun varsa bile eşime kızımı üzmeyeceksin korkusu veremesi lazım. Hiç aramaması kızım nasılsın dememesi bana çok acımasızca geliyor. 4 tane ablam var bir annem bir babam var ama ben kendimi yapayalnız hissediyorum. Hiç biriyle konuşmuyorum, çok yazık
Siz tam olarak ne istiyorsunuz? Bosanip hayat kurmak mı var olan evliliğinizdeki sorunları çözmek mi? Neden bir çift terapisine gitmiyorsunuzEşimle en son konuştuğumuzda ben boşanmak istiyorum dediğimde bende mutlu değilim dedi. Bana bir miktar destek olacağını ama kötü zor bir hayat yaşayacağımı söyledi. Bende hayatın bir yerinden tutunmak istiyorum çabalamak istiyorum dedim. Bir miktar param var eşimde kızımızdan dolayı desteğini tabiki esirgemez ama benim kendi memleketime gidip hayat kurabilmem için şu an ki evimden eşya götürmem gerekiyor nakliye parası bir dünya. Kira ver, ev kur, aylık giderleri karşıla... Eşimin desteği ve benim mevcut olan bir miktar param şu an bunların bir kısmına yeter ama ben kızımla geçim derdine düşmek istemiyorum. Biraz daha sabredip eşimin yazın tayini çıkarsa o şekilde gidip düzen kurmaya çalışacağım. O zaman işim daha kolay olur diye düşünüyorum bilmiyorum mantıklı mı
Son bir kez dediğim şekilde konuş, baktın oralı olmuyor, sen de onun gibi gamsız ol. Çocuğunla günübirlik il merkezine git, hem çocuğa da değişiklik olur. Zaten 2 kez gitsen yolu öğrenirsin. Kendine bir yol arkadaşı falan da arama, çünkü belli ki yok. Tek başına gezmenin tadını çıkar.Gerçekten iş arkadaşları olsun, iş yükü olsun bir sorunu yok. Eşim çok kaygısız, gamsız biri bizim en büyük problemimiz bu. Şu an dışarıda eve geldiğinde söz veriyorum oturup dediğiniz şekilde konuşmaya çalışacağım
Kocası terapiye yanaşmıyormuş.Siz tam olarak ne istiyorsunuz? Bosanip hayat kurmak mı var olan evliliğinizdeki sorunları çözmek mi? Neden bir çift terapisine gitmiyorsunuz
Bize anlattıklarınızı göz önüne almadan, olcüp tartmadan bosanma lafını etmemeliydiniz. Belki de sizi kaybetmekten korkar, kendini değiştirir diye düşündünüz. Fakat bu adam hep böyleymiş. Sıgınacak liman olarak gormussunuz. Belki de bir yara bandıydı, baskasından ayrılığa onunla teselli buldunuz. Fakat bulanık kafa ile alınan kararlar genelde husran olur.Eşimle en son konuştuğumuzda ben boşanmak istiyorum dediğimde bende mutlu değilim dedi. Bana bir miktar destek olacağını ama kötü zor bir hayat yaşayacağımı söyledi. Bende hayatın bir yerinden tutunmak istiyorum çabalamak istiyorum dedim. Bir miktar param var eşimde kızımızdan dolayı desteğini tabiki esirgemez ama benim kendi memleketime gidip hayat kurabilmem için şu an ki evimden eşya götürmem gerekiyor nakliye parası bir dünya. Kira ver, ev kur, aylık giderleri karşıla... Eşimin desteği ve benim mevcut olan bir miktar param şu an bunların bir kısmına yeter ama ben kızımla geçim derdine düşmek istemiyorum. Biraz daha sabredip eşimin yazın tayini çıkarsa o şekilde gidip düzen kurmaya çalışacağım. O zaman işim daha kolay olur diye düşünüyorum bilmiyorum mantıklı mı