Her gün eşim eve gelmeden makyaj yapıp güzel giyindim, çok güzel yemekler yaptım. Sürekli aktiftim hadi sinemaya gidelim hadi şuraya hadi buraya zaten 3 senedir herşeyin yükünü ben üstlendiğim için çok yoruldum. Halk eğitim kurslarına gittim hüsrandı katılım olmadı kapandı. Kedi sahiplendim 1 yıl baktım eşim dünyayı dar etti istemiyorum pis hayvan gitsin şu bu kedimi vermek zorunda kaldım psikolojim bozuldu. Evliliğimin 10.ayında hamile kaldım korunmamıza rağmen ve beklemediğim bir gebelikti anneliği hazır değildim bu da bana çok ağır geldi. Yaşadığım ilçe köy gibi bir yer iş imkanım yok çok denedim. Kpss ye çalışıyorum en son 81 aldım ama atanamıyorum. Yani hanımlar anlayacağınız olduğu yerde sayıp da şikayet eden biri değilim. Hayatımı güzelleştirmek için elimden geleni yaptım
Tek hatanız birilerine bel bağlamakMezun olduktan sonra pandemi döneminde işsiz kaldım eve kapandım. Annem ben 4 yaşındayken boşandı biz 5 kız kardeşiz. Ablalarım evlendi. Biz annemle yaşıyorduk 14 yaşından beri. Annem zor bir kadın bana evde dünyayı dar etti. İş bulamıyorum bir odadın içinde 1 buçuk yıl geçirdim. O sıra da teyzem sayesinde tanıştık eşimle o dönemde onun ilgisi bana iyi gelmişti umutlarım yeşerdi. Beraber herşeyi hallederiz gibi gelmişti. Ama eşimle beklentilerimizi karşılayamıyoruz
Siz de benim gibi duygusal birisniz anlaşılan. Kadın sevmek içindir diye bir söz var ya ben de aynı şeyi hisseder ve düşünürüm ama malesef bir nokta da hayal dünyamızdan çıkmak lazimEşimle tanıştım 1 yıl konuşup tanıyarak evlendim paldır küldür değil yani. Eşim o 1 yıl boyunca bana sürekli hediyeler aldı, şiirler yazdı, sürekli gezdik, saatlerce telefonla konuşurduk işe 2 saatlik uykuyla giderdi. Evlendik adam 10 diyince uykum geldi diyip uyuyor, hediye yok, şımartmak yok, gezmek yok. Yapayalnız bıraktı beni. Ne değişti diyorum cevap yok. Kuru kuruya sevgi olmaz. Ben hissedemediğim sevgiye sevgi demem. Eleştiriye açığım ama biraz önyargıdan sıyrılıp daha tarafsız yorumlar yapmalısınız
Bence de sıkıntı sizde. Mantık evliliği yapmıssınız hetmemis çocuk yapmıssınız. Boşanmayın bence. Hem aileniz çok insafsız hem de bu hayatı siz seçtiniz şimdi boşanmak çocuğa da eşinize de haksızlık. Bence çocuğunuza da cidden bağırıp çağırıyoraunuz haksız yere. Eşiniz haklı o konuda bence. İki yaş çocuğa bağırılmaz . Eşiniz ailesini seçer demişsiniz ama siz adamla aile olmamışsınızki adam nasıl sizi ailesi görsün. Ben hiç hak veremedim size valla. Bakış açınızı değiştirin eşinizi olduğu gibi kabul edin.Merhaba arkadaşlar, kendimi nasıl ifade edeceğimi bilememekle beraber başlıyorum.
26 yaşındayım. Eşimle 3 yılı aşan bir evliliğim var. Biraz görücü usulü diyebiliriz. Şahsım adına mantık evliliğiydi. Burada ki mantık eşimin iyi huylu, güzel ahlaklı olmasıydı. Evlenip eşimin işi dolayısıyla farklı bir şehirde yaşamaya başladım. Evlendikten sonra insan birbirini daha iyi tanıyor, bizim eşimle kafa yapımız hiç uyuşmuyor. Müzik zevki, film zevki gibi. Eşim emekli amcalar gibi işe gidiyim eve geliyim karnım doysun hanımla iki TV izleyeyim yatayım uyuyayım gibi. Asla gezmek istemez, dışarıdan canı yemek çekmez. Bana karşı hiç cimri değil ama asla üstüne başına birşey almaz evde yırtık pırtık şeylerle gezer. Ben tanımadığım bir şehirde yapayalnız kaldım psikolojim bozuldu. Sosyalleşmek için çok uğraştım ama bir türlü arkadaş, çevre edinemedim. Eşime dışarı çıkalım dediğimde çıkıyoruz boş boş durup dönüyoruz. Adamla muhabbet edemiyoruz, kahkaha atamıyoruz. Ki sıkılıyorum bunalıyorum dememe rağmen hadi gel şunu yapalım diyen biri değil. Ben bir kadın olarak şımartılmak istiyorum. Arada hediyeler alsın, beni bebek gibi sevsin, ilgilensin ama yok. Bir insanın yaşadığı yeri güzelleştiren sevdiği insandır bence. Eşimle güzel vakit geçirebilsek çoğu şeye ihtiyacım kalmayacak belki de. Aynı zamanda ailesine aşırı düşkün. Evlendiğimizden beri beni asla ailesi gibi göremedi hissediyorum. Bir gün ailesiyle karşı karşıya gelsek kesinlikle onları seçer, onların küçük bebeği gibi, ailesi de eşimi hergün arar canım kuzum bitanem diye sever. Bizim bi kızımız oldu 2 yaşına girmek üzere. Ben artık aşırı bunaldım kaldıramıyorum hiç birşeyi. 3 yıldır evde oturan sürekli yemek, temizlik yapan vasıfsız birine dönüştüm. Anne baba olarakta aynı gemi de değiliz ben güzel yetiştirmeye çalışıyorum eşim saçma sapan şeyler öğretiyor benim başardığım tüm düzeni alt üst ediyor. Bir gün memlekete gittiğimizde eşimin ailesinden dolayı kavga ettik kavga büyüdü bende kızımı alarak annemin evine gittim ama belli etmedim birşey sadece tartıştık dedim annem ablam bunu büyük bir olay haline getirdi ee niye geldin o zaman, napcan boşancan mı ne yiyeceksin ne içeceksin nerde kalacaksın muhabbetine çevirdiler. Ben eşime küsemez miyim daha geleli 1 saat oldu ben bunları mı düşünecektim dedim tartıştık ablam evden kovdu küçük çocukla akşam vakti sokakta kaldık. Annemin ikinci evliliği 1 yıl anca oldu. Evlenmeden önce farklı bir ilçede yaşıyorduk yani eşimin memleketine yabancıyız. ablam oraya misafirliğe gelmişti. Annemin evinden beni onun kovması ve annemin ağzını açıp sen karışma, burası benim evim vs demediği için anneme çok kırgınım 4 aydır küsüz hiç konuşmadık. Ben eşimden boşanmak istiyorum ama yapayalnızım. Çok güçsüzüm. Maddi, manevi yetersiz kalacağım. Ne gidecek yerim var, ne bir gelirim, ne de gücüm kuvvetim. Eşim sürekli beni zorbalıyor. Çocuğuma dört dörtlük bakıyorum çeşit çeşit yemekler, eğitimler, oyunlar. Öfkelenip çocuğa bağırdığımda direk sen ne biçim annesin ben senden iyi bakıyorum gibi şeyler söylüyor. Herkesle arası kötü olan sensin, sıkıntı sende diyor. Sürekli deli, sinirli vırt zırt eleştiriyor. Zaten psikolojik olarak çökmüşüm arkadaş yok aile yok eş eş değil bir de hayatımı daha da çekilmez hale getirmeye çalışıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim, ne yapmalıyım
KPSS işi her sene daha zor oluyor. O yüzden KPSS dışında ikinci bir planın olsa iyi olur.Üniversite mezunuyum, eşim 31 yaşında öğretmen ama adliye de kamu personeli
KPSS işi her sene daha zor oluyor. O yüzden KPSS dışında ikinci bir planın olsa iyi olur.
Ayrıca kocanla tartiştiysan bunu ailene dememen gerekirdi, bu konuda toy davranmışsın. Ee onlar da haliyle " ne var yani, boşanacak mısın" demiş. Çünkü karı koca arasındaki her tartışma ailelere denmez, eğer ciddi bir mesele varsa veya iş boşanmaya gidecekse aileye böyle şeyler denir.
Bu arada eşin çocukla nasıl saçma şeyler yapıyor ki? Detay vermemişsin. Belki yaptıkları saçma değildir de adamın her yaptığı sana batıyordur.
Hayatınozda çok olumsuzluk var ve eşinizi bunun sućlusu olarak görüp kinleniyorsunuz. Bence bir terapi alın.Her gün eşim eve gelmeden makyaj yapıp güzel giyindim, çok güzel yemekler yaptım. Sürekli aktiftim hadi sinemaya gidelim hadi şuraya hadi buraya zaten 3 senedir herşeyin yükünü ben üstlendiğim için çok yoruldum. Halk eğitim kurslarına gittim hüsrandı katılım olmadı kapandı. Kedi sahiplendim 1 yıl baktım eşim dünyayı dar etti istemiyorum pis hayvan gitsin şu bu kedimi vermek zorunda kaldım psikolojim bozuldu. Evliliğimin 10.ayında hamile kaldım korunmamıza rağmen ve beklemediğim bir gebelikti anneliği hazır değildim bu da bana çok ağır geldi. Yaşadığım ilçe köy gibi bir yer iş imkanım yok çok denedim. Kpss ye çalışıyorum en son 81 aldım ama atanamıyorum. Yani hanımlar anlayacağınız olduğu yerde sayıp da şikayet eden biri değilim. Hayatımı güzelleştirmek için elimden geleni yaptım
Malesef bir yolu olacak bunun kolay değil bakıcı bulmak kreş bulmak iş bulmak . Mantık evliliği yaptım diyorsunuz anladığım kadarı ile eşiniz memur için olduğu evlenmissiniz yani ekonomik güvence için bu yanlış değil tercih edebilirsiniz tabi ama değişmeyen huylar vardır ben de çok yakın zamanda kendi evliliğimde bazı şeyleri kabullendim kuş gibi hafifledim bu nu da tavsiye ediyorumPeki bu nasıl mümkün olacak? Kızım 21 aylık. Eşimin maddi durumu kızımı kreşe yazdırmaya yetersiz. Ki kızım dört dörtlük konuşmadan yani kendini çok iyi ifade edemediği sürece maalesef kızımı kreşe veremem malum çıkan haberlerden dolayı. Ben normal düz asgari ücretli bir işe girsem kızıma kim bakacak, bakıcı tutmaya kalksak yaşadığımız yerde öyle birşey de pek mümkün değil genel kesim çingene
Bir de madem evlenmeden önce 1 sene gecelere kadar konuştunuz, film ve müzik zevklerinizi hiç mi konuşmadiniz? Hiç mi birbirinize şarkı göndermediniz, hiç mi film izlemediniz?Merhaba arkadaşlar, kendimi nasıl ifade edeceğimi bilememekle beraber başlıyorum.
26 yaşındayım. Eşimle 3 yılı aşan bir evliliğim var. Biraz görücü usulü diyebiliriz. Şahsım adına mantık evliliğiydi. Burada ki mantık eşimin iyi huylu, güzel ahlaklı olmasıydı. Evlenip eşimin işi dolayısıyla farklı bir şehirde yaşamaya başladım. Evlendikten sonra insan birbirini daha iyi tanıyor, bizim eşimle kafa yapımız hiç uyuşmuyor. Müzik zevki, film zevki gibi. Eşim emekli amcalar gibi işe gidiyim eve geliyim karnım doysun hanımla iki TV izleyeyim yatayım uyuyayım gibi. Asla gezmek istemez, dışarıdan canı yemek çekmez. Bana karşı hiç cimri değil ama asla üstüne başına birşey almaz evde yırtık pırtık şeylerle gezer. Ben tanımadığım bir şehirde yapayalnız kaldım psikolojim bozuldu. Sosyalleşmek için çok uğraştım ama bir türlü arkadaş, çevre edinemedim. Eşime dışarı çıkalım dediğimde çıkıyoruz boş boş durup dönüyoruz. Adamla muhabbet edemiyoruz, kahkaha atamıyoruz. Ki sıkılıyorum bunalıyorum dememe rağmen hadi gel şunu yapalım diyen biri değil. Ben bir kadın olarak şımartılmak istiyorum. Arada hediyeler alsın, beni bebek gibi sevsin, ilgilensin ama yok. Bir insanın yaşadığı yeri güzelleştiren sevdiği insandır bence. Eşimle güzel vakit geçirebilsek çoğu şeye ihtiyacım kalmayacak belki de. Aynı zamanda ailesine aşırı düşkün. Evlendiğimizden beri beni asla ailesi gibi göremedi hissediyorum. Bir gün ailesiyle karşı karşıya gelsek kesinlikle onları seçer, onların küçük bebeği gibi, ailesi de eşimi hergün arar canım kuzum bitanem diye sever. Bizim bi kızımız oldu 2 yaşına girmek üzere. Ben artık aşırı bunaldım kaldıramıyorum hiç birşeyi. 3 yıldır evde oturan sürekli yemek, temizlik yapan vasıfsız birine dönüştüm. Anne baba olarakta aynı gemi de değiliz ben güzel yetiştirmeye çalışıyorum eşim saçma sapan şeyler öğretiyor benim başardığım tüm düzeni alt üst ediyor. Bir gün memlekete gittiğimizde eşimin ailesinden dolayı kavga ettik kavga büyüdü bende kızımı alarak annemin evine gittim ama belli etmedim birşey sadece tartıştık dedim annem ablam bunu büyük bir olay haline getirdi ee niye geldin o zaman, napcan boşancan mı ne yiyeceksin ne içeceksin nerde kalacaksın muhabbetine çevirdiler. Ben eşime küsemez miyim daha geleli 1 saat oldu ben bunları mı düşünecektim dedim tartıştık ablam evden kovdu küçük çocukla akşam vakti sokakta kaldık. Annemin ikinci evliliği 1 yıl anca oldu. Evlenmeden önce farklı bir ilçede yaşıyorduk yani eşimin memleketine yabancıyız. ablam oraya misafirliğe gelmişti. Annemin evinden beni onun kovması ve annemin ağzını açıp sen karışma, burası benim evim vs demediği için anneme çok kırgınım 4 aydır küsüz hiç konuşmadık. Ben eşimden boşanmak istiyorum ama yapayalnızım. Çok güçsüzüm. Maddi, manevi yetersiz kalacağım. Ne gidecek yerim var, ne bir gelirim, ne de gücüm kuvvetim. Eşim sürekli beni zorbalıyor. Çocuğuma dört dörtlük bakıyorum çeşit çeşit yemekler, eğitimler, oyunlar. Öfkelenip çocuğa bağırdığımda direk sen ne biçim annesin ben senden iyi bakıyorum gibi şeyler söylüyor. Herkesle arası kötü olan sensin, sıkıntı sende diyor. Sürekli deli, sinirli vırt zırt eleştiriyor. Zaten psikolojik olarak çökmüşüm arkadaş yok aile yok eş eş değil bir de hayatımı daha da çekilmez hale getirmeye çalışıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim, ne yapmalıyım
Anladım. O konuda haklısın. Acaba işte çok mu yoruluyor? Borcunuz çok mu? Bunlar insanda enerji bırakmaz.İşte diyorum ya eşim o zaman farklıydı şimdi farklı ben 1000lik puzzle alıyorum üşeniyor başına oturmuyor. Ben film buluyorum alt yazı sevmem ben uykum geliyor anlamıyorum birşey diyor izlemiyor. Yani ben yaşımın enerjisiyle olması gereken şeyleri yaşamak istiyorum isteklerim de makul. Film izleyelim, gece abur cubur yiyelim, flörtleşelim, hediyeleşelim, aktivite yapalım vesayre. O sadece yatayım uyuyayım yiyeyim derdinde. İçi geçmiş gibi ölü gibi
Şu an için hiçbir şey yapamazsıniz,sizin gezmeden daha önemli sorunlarınız var,boşanirsaniz çocukla tek basiniza maddi özgürlüğünüz yok olacak iş değil,evliliğinizi şu an için devam ettirmeye bakın başka çocuk yapmayın kızınız büyüsün para toplayıp çalışabilecek durumda olduğunuzda yine boşanmak isterseniz yaparsınızMerhaba arkadaşlar, kendimi nasıl ifade edeceğimi bilememekle beraber başlıyorum.
26 yaşındayım. Eşimle 3 yılı aşan bir evliliğim var. Biraz görücü usulü diyebiliriz. Şahsım adına mantık evliliğiydi. Burada ki mantık eşimin iyi huylu, güzel ahlaklı olmasıydı. Evlenip eşimin işi dolayısıyla farklı bir şehirde yaşamaya başladım. Evlendikten sonra insan birbirini daha iyi tanıyor, bizim eşimle kafa yapımız hiç uyuşmuyor. Müzik zevki, film zevki gibi. Eşim emekli amcalar gibi işe gidiyim eve geliyim karnım doysun hanımla iki TV izleyeyim yatayım uyuyayım gibi. Asla gezmek istemez, dışarıdan canı yemek çekmez. Bana karşı hiç cimri değil ama asla üstüne başına birşey almaz evde yırtık pırtık şeylerle gezer. Ben tanımadığım bir şehirde yapayalnız kaldım psikolojim bozuldu. Sosyalleşmek için çok uğraştım ama bir türlü arkadaş, çevre edinemedim. Eşime dışarı çıkalım dediğimde çıkıyoruz boş boş durup dönüyoruz. Adamla muhabbet edemiyoruz, kahkaha atamıyoruz. Ki sıkılıyorum bunalıyorum dememe rağmen hadi gel şunu yapalım diyen biri değil. Ben bir kadın olarak şımartılmak istiyorum. Arada hediyeler alsın, beni bebek gibi sevsin, ilgilensin ama yok. Bir insanın yaşadığı yeri güzelleştiren sevdiği insandır bence. Eşimle güzel vakit geçirebilsek çoğu şeye ihtiyacım kalmayacak belki de. Aynı zamanda ailesine aşırı düşkün. Evlendiğimizden beri beni asla ailesi gibi göremedi hissediyorum. Bir gün ailesiyle karşı karşıya gelsek kesinlikle onları seçer, onların küçük bebeği gibi, ailesi de eşimi hergün arar canım kuzum bitanem diye sever. Bizim bi kızımız oldu 2 yaşına girmek üzere. Ben artık aşırı bunaldım kaldıramıyorum hiç birşeyi. 3 yıldır evde oturan sürekli yemek, temizlik yapan vasıfsız birine dönüştüm. Anne baba olarakta aynı gemi de değiliz ben güzel yetiştirmeye çalışıyorum eşim saçma sapan şeyler öğretiyor benim başardığım tüm düzeni alt üst ediyor. Bir gün memlekete gittiğimizde eşimin ailesinden dolayı kavga ettik kavga büyüdü bende kızımı alarak annemin evine gittim ama belli etmedim birşey sadece tartıştık dedim annem ablam bunu büyük bir olay haline getirdi ee niye geldin o zaman, napcan boşancan mı ne yiyeceksin ne içeceksin nerde kalacaksın muhabbetine çevirdiler. Ben eşime küsemez miyim daha geleli 1 saat oldu ben bunları mı düşünecektim dedim tartıştık ablam evden kovdu küçük çocukla akşam vakti sokakta kaldık. Annemin ikinci evliliği 1 yıl anca oldu. Evlenmeden önce farklı bir ilçede yaşıyorduk yani eşimin memleketine yabancıyız. ablam oraya misafirliğe gelmişti. Annemin evinden beni onun kovması ve annemin ağzını açıp sen karışma, burası benim evim vs demediği için anneme çok kırgınım 4 aydır küsüz hiç konuşmadık. Ben eşimden boşanmak istiyorum ama yapayalnızım. Çok güçsüzüm. Maddi, manevi yetersiz kalacağım. Ne gidecek yerim var, ne bir gelirim, ne de gücüm kuvvetim. Eşim sürekli beni zorbalıyor. Çocuğuma dört dörtlük bakıyorum çeşit çeşit yemekler, eğitimler, oyunlar. Öfkelenip çocuğa bağırdığımda direk sen ne biçim annesin ben senden iyi bakıyorum gibi şeyler söylüyor. Herkesle arası kötü olan sensin, sıkıntı sende diyor. Sürekli deli, sinirli vırt zırt eleştiriyor. Zaten psikolojik olarak çökmüşüm arkadaş yok aile yok eş eş değil bir de hayatımı daha da çekilmez hale getirmeye çalışıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim, ne yapmalıyım