Eşim, hayatım adına çıkmaz sokaktayım

Havnuray .!.:

Hanımlar tanımadığım bir şehirde 3 yılı aşkındır yapayalnızım. Sevip güvenerek geldiğim kişi de beni yalnız bırakınca ve üstüne birkaç can sıkan konu eklenince insan pireyi deve yapıyor. Beni anlamanızı çok istiyorum. Çok kötü hissediyorum kendimi. Görünmez gibiyim kimse beni sevmiyor değer vermiyor gibi geliyor. Kendimi güzel bulmuyorum artık. Özgüvenim yerle bir oldu. Artık o kadar yabanileştim ki markete bile gitsem iki lafı bir araya zor getirir oldum. Evde ki duvarları ezberledim artık. Kafamdaki sesler hiç susmuyor sürekli birşeyler düşünüyorum. Öğlen eşime ne yemek yapsam, çocuk uyanınca ne yedirsem, akşama ne pişirsem. Şu sayye çamaşır sereyim şu saatte balkon yıkayayım gibi sürekli plan program yapıyorum hasta gibi birşey oldum

Genişletmek için tıkla...

İnanın hissettiklerinizde haksız değilsiniz. Taşındığınız yerin sıradanlığı, çocuk sorumluluğu , eşinizin karakterindeki bir takım değişmeler bunlara sebep olmuş. Ama daha çok yeni 3 yıl olmuş. Severek de evlenmişsiniz, güzel keyifli zamanlarınız olmuş. Buradaki olumsuz canınızı sıkan size kendinizi tekrar tekrar açıklatma ihtiyacı hissettirecek yorumlara lütfen lütfen aldırın etmeyin. Ben sizi anlıyorum , ama inanın her evlilikte inişli çıkışlı dönemler oluyor. Eşinizdeki bu değişimlerin sizi üzdüğünü onu sevdiğinizi belli ettirin ama omun da yapmak istediği şeyler varsa bence orta yolu bulmak lazım, birlikte yaşamaya yeni huylara evlilikten sonra yavaş yavaş alışılıyor. Eşiniz ve siz farklı ilgi alanlarınız olabilir, siz kendi puzzle nızı yine yapın ya da kitabınızı okuyun, ama onu da bunaltmadan onun bu sade rutinine bir süre izin verin bakalım. Ama o sizin kendinize ne kadar değer verdiğinizi görsün bu arada. Yavaş yavaş onu da dahil edecek şeyleri çıkacaktır. Ama bu söylediklerim eşiniz de sizi aynı şekilde seviyorsa işe yarayacaktır. Umarım her şey güzel olur hakkınızda. Boşanma en son düşünülmesi gereken bir opsiyon bence. Güzel bir aile kurmuşsunuz.