Eşim, hayatım adına çıkmaz sokaktayım

Hanımlar tanımadığım bir şehirde 3 yılı aşkındır yapayalnızım. Sevip güvenerek geldiğim kişi de beni yalnız bırakınca ve üstüne birkaç can sıkan konu eklenince insan pireyi deve yapıyor. Beni anlamanızı çok istiyorum. Çok kötü hissediyorum kendimi. Görünmez gibiyim kimse beni sevmiyor değer vermiyor gibi geliyor. Kendimi güzel bulmuyorum artık. Özgüvenim yerle bir oldu. Artık o kadar yabanileştim ki markete bile gitsem iki lafı bir araya zor getirir oldum. Evde ki duvarları ezberledim artık. Kafamdaki sesler hiç susmuyor sürekli birşeyler düşünüyorum. Öğlen eşime ne yemek yapsam, çocuk uyanınca ne yedirsem, akşama ne pişirsem. Şu sayye çamaşır sereyim şu saatte balkon yıkayayım gibi sürekli plan program yapıyorum hasta gibi birşey oldum
İnanın hissettiklerinizde haksız değilsiniz. Taşındığınız yerin sıradanlığı, çocuk sorumluluğu , eşinizin karakterindeki bir takım değişmeler bunlara sebep olmuş. Ama daha çok yeni 3 yıl olmuş. Severek de evlenmişsiniz, güzel keyifli zamanlarınız olmuş. Buradaki olumsuz canınızı sıkan size kendinizi tekrar tekrar açıklatma ihtiyacı hissettirecek yorumlara lütfen lütfen aldırın etmeyin. Ben sizi anlıyorum , ama inanın her evlilikte inişli çıkışlı dönemler oluyor. Eşinizdeki bu değişimlerin sizi üzdüğünü onu sevdiğinizi belli ettirin ama omun da yapmak istediği şeyler varsa bence orta yolu bulmak lazım, birlikte yaşamaya yeni huylara evlilikten sonra yavaş yavaş alışılıyor. Eşiniz ve siz farklı ilgi alanlarınız olabilir, siz kendi puzzle nızı yine yapın ya da kitabınızı okuyun, ama onu da bunaltmadan onun bu sade rutinine bir süre izin verin bakalım. Ama o sizin kendinize ne kadar değer verdiğinizi görsün bu arada. Yavaş yavaş onu da dahil edecek şeyleri çıkacaktır. Ama bu söylediklerim eşiniz de sizi aynı şekilde seviyorsa işe yarayacaktır. Umarım her şey güzel olur hakkınızda. Boşanma en son düşünülmesi gereken bir opsiyon bence. Güzel bir aile kurmuşsunuz.
 
Peki bu nasıl mümkün olacak? Kızım 21 aylık. Eşimin maddi durumu kızımı kreşe yazdırmaya yetersiz. Ki kızım dört dörtlük konuşmadan yani kendini çok iyi ifade edemediği sürece maalesef kızımı kreşe veremem malum çıkan haberlerden dolayı. Ben normal düz asgari ücretli bir işe girsem kızıma kim bakacak, bakıcı tutmaya kalksak yaşadığımız yerde öyle birşey de pek mümkün değil genel kesim çingene
O zaman en mantıklı şey KPSS çalışmak her boşlukta hırsla çalışın. Ben KPSS değil ama başka bir sınava çocuğu 9da uyutur gece 1e kadar çalışırdım, sonra öğlen çocukla tekrar uyurdum
 
Ohooo dilimde tüy bitti güzelce konuştum kaç kez kararlar aldık. Uygulama da sınıfta kaldık. Çift terapistine gidelim diyorum duymamazlıktan geliyor. Bana iş bulalım ne olursa yaparım diyorum çaycılık, temizlik, market falan en azından aldığım maaşı bakıcıya bile versem en azından benim kafam dağılmış olur diyorum tamam diyor hatta herşeye tamam diyor icraat yok sadece
Bu arada benim küçük çocuğum olsa kesin evde çocuk bakıcılığı yapardım çocuğu yanıma alıp
 
esiniz iyi bir insansa bence barisin evinize donun bu devirde erkekler cok kotu ufak tefek seyler gozunuze batmasin.siz evde kalmaktan sıkntıdan takiyorsunuz.ayrica surprizmis vsvs seyler beklemeyin benim esimde anlamaz ama ben hep bir aktivite bulurum o da tamam der.sen planla gideceksin yanina erkegin aklina gelmiyor.cocugunu 1 yil daha buyut anaokuluna krese ver.kendin bir kursa basla egitime halk egitimde olur.ruhuna iyi gelecektir.bos durmaktan seytan vesvese vermis biraz
 
esiniz iyi bir insansa bence barisin evinize donun bu devirde erkekler cok kotu ufak tefek seyler gozunuze batmasin.siz evde kalmaktan sıkntıdan takiyorsunuz.ayrica surprizmis vsvs seyler beklemeyin benim esimde anlamaz ama ben hep bir aktivite bulurum o da tamam der.sen planla gideceksin yanina erkegin aklina gelmiyor.cocugunu 1 yil daha buyut anaokuluna krese ver.kendin bir kursa basla egitime halk egitimde olur.ruhuna iyi gelecektir.bos durmaktan seytan vesvese vermis biraz
Tam Kızılcık şerbeti Pembe hanımın yorumu olmuş. 😁
 
Merhaba arkadaşlar, kendimi nasıl ifade edeceğimi bilememekle beraber başlıyorum.
26 yaşındayım. Eşimle 3 yılı aşan bir evliliğim var. Biraz görücü usulü diyebiliriz. Şahsım adına mantık evliliğiydi. Burada ki mantık eşimin iyi huylu, güzel ahlaklı olmasıydı. Evlenip eşimin işi dolayısıyla farklı bir şehirde yaşamaya başladım. Evlendikten sonra insan birbirini daha iyi tanıyor, bizim eşimle kafa yapımız hiç uyuşmuyor. Müzik zevki, film zevki gibi. Eşim emekli amcalar gibi işe gidiyim eve geliyim karnım doysun hanımla iki TV izleyeyim yatayım uyuyayım gibi. Asla gezmek istemez, dışarıdan canı yemek çekmez. Bana karşı hiç cimri değil ama asla üstüne başına birşey almaz evde yırtık pırtık şeylerle gezer. Ben tanımadığım bir şehirde yapayalnız kaldım psikolojim bozuldu. Sosyalleşmek için çok uğraştım ama bir türlü arkadaş, çevre edinemedim. Eşime dışarı çıkalım dediğimde çıkıyoruz boş boş durup dönüyoruz. Adamla muhabbet edemiyoruz, kahkaha atamıyoruz. Ki sıkılıyorum bunalıyorum dememe rağmen hadi gel şunu yapalım diyen biri değil. Ben bir kadın olarak şımartılmak istiyorum. Arada hediyeler alsın, beni bebek gibi sevsin, ilgilensin ama yok. Bir insanın yaşadığı yeri güzelleştiren sevdiği insandır bence. Eşimle güzel vakit geçirebilsek çoğu şeye ihtiyacım kalmayacak belki de. Aynı zamanda ailesine aşırı düşkün. Evlendiğimizden beri beni asla ailesi gibi göremedi hissediyorum. Bir gün ailesiyle karşı karşıya gelsek kesinlikle onları seçer, onların küçük bebeği gibi, ailesi de eşimi hergün arar canım kuzum bitanem diye sever. Bizim bi kızımız oldu 2 yaşına girmek üzere. Ben artık aşırı bunaldım kaldıramıyorum hiç birşeyi. 3 yıldır evde oturan sürekli yemek, temizlik yapan vasıfsız birine dönüştüm. Anne baba olarakta aynı gemi de değiliz ben güzel yetiştirmeye çalışıyorum eşim saçma sapan şeyler öğretiyor benim başardığım tüm düzeni alt üst ediyor. Bir gün memlekete gittiğimizde eşimin ailesinden dolayı kavga ettik kavga büyüdü bende kızımı alarak annemin evine gittim ama belli etmedim birşey sadece tartıştık dedim annem ablam bunu büyük bir olay haline getirdi ee niye geldin o zaman, napcan boşancan mı ne yiyeceksin ne içeceksin nerde kalacaksın muhabbetine çevirdiler. Ben eşime küsemez miyim daha geleli 1 saat oldu ben bunları mı düşünecektim dedim tartıştık ablam evden kovdu küçük çocukla akşam vakti sokakta kaldık. Annemin ikinci evliliği 1 yıl anca oldu. Evlenmeden önce farklı bir ilçede yaşıyorduk yani eşimin memleketine yabancıyız. ablam oraya misafirliğe gelmişti. Annemin evinden beni onun kovması ve annemin ağzını açıp sen karışma, burası benim evim vs demediği için anneme çok kırgınım 4 aydır küsüz hiç konuşmadık. Ben eşimden boşanmak istiyorum ama yapayalnızım. Çok güçsüzüm. Maddi, manevi yetersiz kalacağım. Ne gidecek yerim var, ne bir gelirim, ne de gücüm kuvvetim. Eşim sürekli beni zorbalıyor. Çocuğuma dört dörtlük bakıyorum çeşit çeşit yemekler, eğitimler, oyunlar. Öfkelenip çocuğa bağırdığımda direk sen ne biçim annesin ben senden iyi bakıyorum gibi şeyler söylüyor. Herkesle arası kötü olan sensin, sıkıntı sende diyor. Sürekli deli, sinirli vırt zırt eleştiriyor. Zaten psikolojik olarak çökmüşüm arkadaş yok aile yok eş eş değil bir de hayatımı daha da çekilmez hale getirmeye çalışıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim, ne yapmalıyım
Daha 23 yaşında ne acelen vardı da alelacele tanımadığın adamla evlendin? Bir de koşa koşa çocuk mutlaka yapılır zaten. Aşk yok ki ortada adam da işim görülsün diye evlenmiş, ne bekliyorsun ki? Onun yerine bir ile girip çalışsaydın da elin ekmek tutsaydı. Gerekirse farklı şehre gidecektin kendi hayatını kazanmak için.Çocuğun yaşı kreşe uygun, girin bir işe çalışın bir an önce. Napıcaksınız çocukla annenizin evine dönüp bütün gün evde oturup. Adam da hiç iyi huylu falan değil haberiniz olsun.
 
Dün 19. evlilik yıldönümümüzdü. 20 yaşında evlendim hemen anne oldum ve ilk yıllarımdaki hayatım, eşin hariç birebir aynı. Ben de senin gibi bekarken dışa dönük, hareketli, geniş çevreli biriydim. Başka bir şehirde birden kendimi kucağımda bir bebekle buldum. İnsan konuşmak istiyor, bakkalla çakkalla saçma sapan bile olsa :) O yüzden seni çok iyi anlayabiliyorum.

Köreldiğini düşünüyorsun her bakımdan.. Ben de senin gibi beklentiler içinde kendimi üzdüm durdum, çocuğumdan çıktı bazen öfkem (hayatımdaki tek pişmanlıklığım)
Sitem ettim, ağladım, zırladım trip attım, küstüm değişen birşey yok. Eşim çok çalışıyordu kendi işiydi o da daha toydu ona da hak veriyorum şimdi düşününce..

Bana gez toz, arkadaş edin falan derdi. Maddi kaygım da yoktu. Sonra aldım kızımı attım kendimi sokaklara :) ortak arkadaşlarımızın eşleriyle yemeklere çıktım. Baktım bir zaman sonra adam dahil olmaya çalışıyor 😅😅 Yani ne zaman ona yapışmadan da mutlu olabildiğimi gördü, o zaman peşime düşmeye başladı. Çocuklar biraz büyüyünce kurslara başladım dil, ehliyet, spor…

Aradan çok yıllar geçti köprüden çok sular aktı uzatmiyim daha.. Şuan kendi memleketime taşındık , ailesiyle sonunda gerekli mesafeyi kurdum. Eşimle birbirimize yakınlaştık (büyük zorluklar yaşandı maddi manevi) Allaha şükür şuan hayatımdan çok memnunum, kendimi buldum, ne istediğimi ve istemediğimi biliyorum, güçlendim , rest çekmeyi öğrendim , 31 yaşında üniversiteye başladım hem de örgün. 2 çocuğum vardı (hatta konum bile var burda) 4 yıl su gibi geçti mezun oldum. Yani hak ettiğim saygıyı KENDİM kazandım.

Sana diyeceğim o ki : sakın kim olduğunu unutma, körelmene izin verme. Korkma. Keşfetmekten kaybolmaktan falan. Ben çok alttan aldım yıprandım evet ama şimdi haklılığımı ve gücümü saygımdan alıyorum o yüzden başım dik vicdanım rahat. Ne eşim ne de ailesi en küçük saygısızlığımı gösteremez. Bu yüzden artık kartlarım çok açık. KENDİNE YETEN MUTLU BİR KADINIM. SEN OLSAN DA OLMASAN DA. Bu mesaja hiçbir erkek kayıtsız kalamaz.

Öpüyorum seni ve sabırlı olmanı tavsiye ediyorum. Çünkü ben çözülmeyecek bir problem göremedim.

Çok uzadı ama sana yaşadıklarını tecrübe etmiş olan bir ablan olarak yazdım umarım dikkate alırsın ..
 
Son düzenleme:
Eşinizden beklentileriniz gayet normal geldi bana."Git Hint kumaşı getir bana"dememişsiniz sonuçta.Standart olması gereken hediyeleşelim,film izleyelim,flörtleşelim,ilgi güleryüz göster demişsiniz.Bu çok şey beklemek değil ki?
Daha bunları yerine getiremiyorsa evlenmeyiversin,ailesinin dizinin dibinde de otursun bir zahmet.
Ailenizin tavrı baştan aşağıya yanlış.Ortada bişey yokken üstlerine yıkılacaksınız diye kapı dışarı bile etmişler sizi yazık.Aile böyle kötü zamanlarda yanınızda olmayacak da kim olacak? Hayattaki en büyük şanssızlıklarınızdan biri de bu olmuş.
Eşiniz gibi bir adamı burdaki hanımların çoğu da dahil kimse çekmez.Kişilik özellikleridir, öyle kabullenmişsiniz çekmek zorundasınız,bilerek evlendiniz falan demek samimi gelmiyor bana şahsen,birbirimizi kandırmayalım.
Kaç kişinin eşi yüzde yüz ilk tanıştığı gibi ki? Biz bile değişiyoruz.Belli başlı sorumluluklarımız var kadınlı erkekli yapmamız gereken.Bir kadın olarak kaç gün canım bugün gezmek istedi yemek,temizlik yapmadım diyebileceğiz?
Erkeklerin de sorumluluğu olacak kusura bakmasınlar.Eşinin gönlünü (abartılı istekler olmadığı sürece) hoş edemeyen adam da kendini sorgulasın bir zahmet.
Kendinizi,evliliğinizi,beklentilerinizi,mutsuz olma sebeplerinizi gayet net anlatmışsınız.
Adımlar atmışsınız bazı şeyler için en azından bu yönden takdir ettim sizi.81 Kpss puanı gayet iyi biraz daha çalışarak bu puanın üzerine çıkabilirsiniz.
Dışarı çıkmakla alakalı da denemediğiniz sürece o cesaret bir türlü gelmez.
Arkadaşların da dediği gibi telefon uygulamaları,Google haritalar vs. kaybolmanız imkansız.Ufak ufak başlayın kendinize hedefler koyun.Ehliyetiniz mutlaka olsun.Kursları takip edin.Ders mutlaka çalışmaya devam edin,umarım atanırsınız.🙏🏻
Sonrasında eşinizle ilgili bir değişim hissetmez,bir çaba görmezseniz daha radikal bir kararla istediğiniz gibi bir hayat kurarsınız kendinize.
Bol bol başarı güç kuvvet diliyorum.🌸
 
Son düzenleme:
Hanımlar tanımadığım bir şehirde 3 yılı aşkındır yapayalnızım. Sevip güvenerek geldiğim kişi de beni yalnız bırakınca ve üstüne birkaç can sıkan konu eklenince insan pireyi deve yapıyor. Beni anlamanızı çok istiyorum. Çok kötü hissediyorum kendimi. Görünmez gibiyim kimse beni sevmiyor değer vermiyor gibi geliyor. Kendimi güzel bulmuyorum artık. Özgüvenim yerle bir oldu. Artık o kadar yabanileştim ki markete bile gitsem iki lafı bir araya zor getirir oldum. Evde ki duvarları ezberledim artık. Kafamdaki sesler hiç susmuyor sürekli birşeyler düşünüyorum. Öğlen eşime ne yemek yapsam, çocuk uyanınca ne yedirsem, akşama ne pişirsem. Şu sayye çamaşır sereyim şu saatte balkon yıkayayım gibi sürekli plan program yapıyorum hasta gibi birşey oldum
AdChoices
ADVERTISING​
Ah canım benim seni çok iyi anlıyorum çünkü bende tam olarak aynı olmasada benzer durumları yaşadım. Hiç bilmediğim bir şehirde ıssız sessiz ,aileden arkadaş çevresinden uzak yapayalnız çocuğunu büyüten, sık sık ve sürekli gördüğü akraba çevresi eş ailesi olan bir insan olarak sana hayali tavsiyelerde bulunmayacağım. Yaşamayan bilmez bu gurbeti, yalnız kalmayı her insanda kolay kolay kaldıramaz Evlililiğe yaklaşma tercihine takılmadan, zor zamanlardan geçerken bu kararı almışsın çünkü ,sadece evladını büyüten bi anne olarak psikolojini toplarlarlaman gerektiğini vurgulayarak yorum yapıyorum .Arkadaş edin sosyalleşle bitmiyor. Arkadaş olacaksın vakit geçireceksin diye hayatına öyle herkesi alamazsın. Sen bu yalnızlıktan eşine bağlandın daha fazla, ilgide beklediğin gibi olmayınca bu sıkıntılara düştün. Bebeğin oyun grubuna çok müsait imkan varsa götür. Eşin evde olursa bebeğini bir iki saatliğine bırak çık dolaş avm olur , kahve içme olur emin ol iyi gelecek hiçbir şey yapamazsan yürüyüş yap. En azından kendi başına bir şeyler yapabildiğini gör . Kendine bak sev kendini mutlu et. Ücretsiz Eğitimleri kovala her şey olabilir bu ama özellikle işine yarayacak şeyler olsun. Asgari ücret demişsin gerekirse çalış çocuğunun kreş masrafını ortak ödeyin evde yapayalnız kalmak insanda özgüvende zedeler , diksiyonda bozar bu sebeple kaliteli işler bulursan çalışabilirsin zaten bebeğin büyüyor artık belli bi zaman sonra akranlarıyla vakit geçirmek isteyecek. Eşin ve ailesi konusunda da nasıl davranılıyorsa öyle davran zaten elinden geleni yapmışsın ilgilensin diye bırak o seninle vakit geçirmek için çabalasın ters psikoloji uygula hareketlerinin değiştiğini fark etsin. Hiçbir şey yapamıyorsan KPSS çalış gece gündüz gerekirse uykusuz kal çocukla kolay olmaz ama yılma bırakmadan devam et mesleğinden olmasa başka kurumlardan alımlara bakarsın umarım gönlün ferahlar tez vakitte.
 
Her gün eşim eve gelmeden makyaj yapıp güzel giyindim, çok güzel yemekler yaptım. Sürekli aktiftim hadi sinemaya gidelim hadi şuraya hadi buraya zaten 3 senedir herşeyin yükünü ben üstlendiğim için çok yoruldum. Halk eğitim kurslarına gittim hüsrandı katılım olmadı kapandı. Kedi sahiplendim 1 yıl baktım eşim dünyayı dar etti istemiyorum pis hayvan gitsin şu bu kedimi vermek zorunda kaldım psikolojim bozuldu. Evliliğimin 10.ayında hamile kaldım korunmamıza rağmen ve beklemediğim bir gebelikti anneliği hazır değildim bu da bana çok ağır geldi. Yaşadığım ilçe köy gibi bir yer iş imkanım yok çok denedim. Kpss ye çalışıyorum en son 81 aldım ama atanamıyorum. Yani hanımlar anlayacağınız olduğu yerde sayıp da şikayet eden biri değilim. Hayatımı güzelleştirmek için elimden geleni yaptım
 
Canım benim öncelikle içinde bulunduğun duruma çok üzüldüm 😞Yaptığın savunmalara ve açıklamalara da ayrı üzüldüm.Önyargılı empati yeteneğinden yoksun insanlara açıklama yapmak zorunda değilsin ne yaşadığını ancak sen bilebilirsin.Neden kendini insanlara kanıtlama ihtiyacı hissediyorsun.Yapılan yorumları görünce içim şişti yemin ederim.Sen çok bir şey istemiyorsun ki sadece olması gereken ilgi ve alakayı bekliyorsun.Ki zaten evliliğin için elinden geleni yapmışsın.Ben 1,5 yıllık evliyim.Çalışan biriyim eşim işteyken gün içinde defalarca arar nasılsın diye günün nasıl geçiyor yoruluyor musun diye sorar.Bir gün evde yemek yemişsek ertesi gün dışarıya yemeğe götürür sıkılmayayım diye elinden geleni yapıyor ki ben de ona karşı öyleyim tabiki.Anlattığın gibi bir insanla ömür geçmez.Biran önce kendi hayatına yön ver.
 
Eşinizden beklentileriniz gayet normal geldi bana."Git Hint kumaşı getir bana"dememişsiniz sonuçta.Standart olması gereken hediyeleşelim,film izleyelim,flörtleşelim,ilgi güleryüz göster demişsiniz.Bu çok şey beklemek değil ki?
Daha bunları yerine getiremiyorsa evlenmeyiversin,ailesinin dizinin dibinde de otursun bir zahmet.
Ailenizin tavrı baştan aşağıya yanlış.Ortada bişey yokken üstlerine yıkılacaksınız diye kapı dışarı bile etmişler sizi yazık.Aile böyle kötü zamanlarda yanınızda olmayacak da kim olacak? Hayattaki en büyük şanssızlıklarınızdan biri de bu olmuş.
Eşiniz gibi bir adamı burdaki hanımların çoğu da dahil kimse çekmez.Kişilik özellikleridir, öyle kabullenmişsiniz çekmek zorundasınız,bilerek evlendiniz falan demek samimi gelmiyor bana şahsen,birbirimizi kandırmayalım.
Kaç kişinin eşi yüzde yüz ilk tanıştığı gibi ki? Biz bile değişiyoruz.Belli başlı sorumluluklarımız var kadınlı erkekli yapmamız gereken.Bir kadın olarak kaç gün canım bugün gezmek istedi yemek,temizlik yapmadım diyebileceğiz?
Erkeklerin de sorumluluğu olacak kusura bakmasınlar.Eşinin gönlünü (abartılı istekler olmadığı sürece) hoş edemeyen adam da kendini sorgulasın bir zahmet.
Kendinizi,evliliğinizi,beklentilerinizi,mutsuz olma sebeplerinizi gayet net anlatmışsınız.
Adımlar atmışsınız bazı şeyler için en azından bu yönden takdir ettim sizi.81 Kpss puanı gayet iyi biraz daha çalışarak bu puanın üzerine çıkabilirsiniz.
Dışarı çıkmakla alakalı da denemediğiniz sürece o cesaret bir türlü gelmez.
Arkadaşların da dediği gibi telefon uygulamaları,Google haritalar vs. kaybolmanız imkansız.Ufak ufak başlayın kendinize hedefler koyun.Ehliyetiniz mutlaka olsun.Kursları takip edin.Ders mutlaka çalışmaya devam edin,umarım atanırsınız.🙏🏻
Sonrasında eşinizle ilgili bir değişim hissetmez,bir çaba görmezseniz daha radikal bir kararla istediğiniz gibi bir hayat kurarsınız kendinize.
Bol bol başarı güç kuvvet diliyorum.🌸
 
Eşin resmen bir robot. Görücü usulü evlenen çok kişi gördüm, evlilik içinde aşk evliliğinden daha çok aşık ve mutlu oldular. Tabi benim çevreme göre istatistik çıkaracak değilim. Nasibinize genç yaşında 50lik enişte modunda yaşayan enerjisiz, ruhsuz biri düşmüş 🤷‍♀️
 
X