Hah beddua da geldi, hiç şaşmaz. Yaşamam canım ben sen merak etme.Nasıl böyle yazabiliyorsunuz adamı aldım psikiyatriye götürdüm 2 doktor değiştirdik 2 aileyi de topladım oğluma vurdu diye bende ona vurdum herşeyi yaptım tek çare ayrılmak kaldı yine acaba hata bende mi diye düşünüyorum yapmam gereken birşey var mı düşünüyorum çümkü diğer türlü maddi imkanım da yok başka çare var mı diye bakıyorum size yazdım senin yazdığına bak inşallah yaşadıklarımı yaşamazsın zorluğunu bildiğim için
Huuuuu komsu cocugun dayak yiyor ben mi acimasizim? Acimasiz olsam dagitma yuvani her evde olur boyle seyler hem babasiz buyumesiz cocuk der yillarca goreceginiz siddeti umursamazdim. Ama aciyorum o el kadar sabiye aciyorum.Nerede yaşayacağımızı bilmiyorum o anlamda o şekilde diyorum siz bu kadar acımazsız nasıl yorum yapabiliyorsunuz
Arkadaşlar ben mi böyle yansıttım bilmiyorum oğlum daya falan yemiyor babasının kafasına üçlü prizle vurdu babası da dur Artık diyip 6 ay önce Tokat attı o gün bı gündür bir kez eli değmedi teşekkürler destekleriniz yol göstericiliğiniz içinHuuuuu komsu cocugun dayak yiyor ben mi acimasizim? Acimasiz olsam dagitma yuvani her evde olur boyle seyler hem babasiz buyumesiz cocuk der yillarca goreceginiz siddeti umursamazdim. Ama aciyorum o el kadar sabiye aciyorum.
Ya karısına tokat atan adamın çocuğa el kaldirdigina niye bu kadar şaşırdın? Gerçekten hiç beklenmedik bir hareketmis alala nasıl da yaparAdam tanıdığımda böyle biri değildi ki ve çocuğa el kaldıracak biri olacağını nereden bilebilirim beni suçlayarak ne elde edeceksiniz
Hah beddua da geldi, hiç şaşmaz. Yaşamam canım ben sen merak etme.
Adamın ne olduğu belli, üstüne çocuk yapıyorsun. Çocuğu dövünce de böyle olacağını nereden bileyim ben napıyım diyorsun. Çocuğa üzülüyorum sadece.
Ben sizin kadar akıllı değilim demekkiYa karısına tokat atan adamın çocuğa el kaldirdigina niye bu kadar şaşırdın? Gerçekten hiç beklenmedik bir hareketmis alala nasıl da yapar
Evlendiğimden beri 4 5 ayda bi tokat yiyorum, çocuğum olmadı zorlaya zorlaya tedaviyle çocuk yaptım, şimdi de ona tokat attı diyen kişiye tam olarak ne destegi verelim? İyi yaptınız aferin.1 günde işe girdim demedim ki neden böyle oldu bilmiyorum destekleneceğim zannederken herkes bana hakaret etmiş çok şaşkınım
Suçlamak değil, olan bu. Şu an çocuğa vurduğunu ve merhametsiz olduğunu biliyorsun.Adam tanıdığımda böyle biri değildi ki ve çocuğa el kaldıracak biri olacağını nereden bilebilirim beni suçlayarak ne elde edeceksiniz
Size el kaldıracağını tokat atacağını biliyor muydunuz önceden? Söyledi mi size, bak ben tokatçıyım ona göre dedi mi? Sonuna kadar suçlarım sizi. Ne maddi ne manevi hakkınızın peşinde değilsiniz. Tek derdiniz kocanızdan ayrılmamak. Ev benim değil, evlendikten sonra aldık ama kredisini ödüyoruz. Gerçekten bu evin ortak mal olduğunu bilmiyor musunuz? İki psikiyatrist gezmişmiş, demek ki adam düzelmiyor değişmiyor. Ne bu ısrar, ölür müsünüz kocanız olmazsa? Ya bir de gayet rahat 4-5 ayda bir tokat atıyor diyorsunuz istatistik tutar gibi. O çocuğu gram seviyorsanız götürün sosyal hizmetlere verin. Oyuncağıyla vurmuş, babası da ondan tokat atmışmış. Millete de başınıza gelmesin demeyin ben 10 tane koca boşardım. Kızlarıma bırak vurmayı höt diyemez babaları. İnsan gibi izah edecek anlatacak doğrusunu gösterecek. Siz adama kurban gibi çocuk sunuyorsunuz, bana vurmak yetmiyorsa al oğlana vur der gibi. İnşallah o sadist dayakçı adam sizi boşar da kocasız kalırsınız. Yeter yahu! kendileri dayağı yiyip oturuyor yetmiyor çocukları dövülüyor onda bile kocamsız olmaz diyorlar.Adam tanıdığımda böyle biri değildi ki ve çocuğa el kaldıracak biri olacağını nereden bilebilirim beni suçlayarak ne elde edeceksiniz
Tamam doğru haklısınız ben hem korkutulmakla hem çevre baskısıyla hemde salaklığımla haklısınız bunları normalmiş gibi hep ben haksızmışım gibi inanmaya başladım konu oğluma gelince orada uyandım bir dakika burada bi yanlışlık var sorun bende değilmiş onda oğlumla da kavga ediyor ona da sabrı yok dedim ama şimdi o bunun içinde bizi suçluyor sen şımarttın diyor çocuk durmuyor diyor senin yüzünden diyor artık yemiyorum çümkü herkese söyledik insanlardan duyduklarımda bunu destekledi ve tedavi vs yoluna girdim. Özgüvensizim ben hep kendimi haksız gördüm yada öyle hissettirildim suçlandım. Şimdi buraya kadar böyle peki bundan sonrası yapabilir miyim sizce pişman olur muyuz uçurumdan aşağı atlamak mı uçurum kenarında atılmayı beklemek mi ne yapmalıyım boşanıp ailemle mi yaşamalıyım ev mi tutmalıyım boşanma süreci nasıl olıyor artık beni suçlamayı bırakın yardımcı olun kurtulmak istiyorumSuçlamak değil, olan bu. Şu an çocuğa vurduğunu ve merhametsiz olduğunu biliyorsun.
Size vurduysa çocuğunuza da vurur. Sevgiliyken nişanlıyken vurmamış ama size evliyken vurmuş. Bu bilgiyle bir şey yapmamışsınız, şimdi de bebeğinize vurmuş ve bu bilgiyle de hiç bir şey yapmıyorsunuz. Durum bu maalesef.
Şimdi bu durumu siz değil de başkası yaşamış gibi düşünüp yorumlayın. Çözüm belli.
Kim söyle ama boşan deme dedi alıştığınız kalıpları yazmışsınız ne alaka eleştirdin bitti hadi ne oldu şimdi neyi çözdünSize el kaldıracağını tokat atacağını biliyor muydunuz önceden? Söyledi mi size, bak ben tokatçıyım ona göre dedi mi? Sonuna kadar suçlarım sizi. Ne maddi ne manevi hakkınızın peşinde değilsiniz. Tek derdiniz kocanızdan ayrılmamak. Ev benim değil, evlendikten sonra aldık ama kredisini ödüyoruz. Gerçekten bu evin ortak mal olduğunu bilmiyor musunuz? İki psikiyatrist gezmişmiş, demek ki adam düzelmiyor değişmiyor. Ne bu ısrar, ölür müsünüz kocanız olmazsa? Ya bir de gayet rahat 4-5 ayda bir tokat atıyor diyorsunuz istatistik tutar gibi. O çocuğu gram seviyorsanız götürün sosyal hizmetlere verin. Oyuncağıyla vurmuş, babası da ondan tokat atmışmış. Millete de başınıza gelmesin demeyin ben 10 tane koca boşardım. Kızlarıma bırak vurmayı höt diyemez babaları. İnsan gibi izah edecek anlatacak doğrusunu gösterecek. Siz adama kurban gibi çocuk sunuyorsunuz, bana vurmak yetmiyorsa al oğlana vur der gibi. İnşallah o sadist dayakçı adam sizi boşar da kocasız kalırsınız. Yeter yahu! kendileri dayağı yiyip oturuyor yetmiyor çocukları dövülüyor onda bile kocamsız olmaz diyorlar.
Tanıdığınızda böyle biri değildiyse suratınızın ortasına ilk tokadı yediğinizde terkedip boşansaydınız. Çocuğunuz tokat yiyince niye ailelerinizi topladınız, sizin doğurduğunuzu başkaları mı gelip kurtarsın? Onlar da bıkmıştır sizden. Kadına bak ya, her şeyi söyle ama boşan deme.
Hala sürekli dayak yemiyoruz diyorsun.Arkadaşlar öncelikle yorumlarınız iÇin çok teşekkürler lütfen yine gören olursa yine yazsın bazılarınız yanlış okumuş veya çok hızlı okuduğu iÇin gözden kaçırmış 1. siz zorla kapatma yok 2. si eşimden sürekli dayak yemiyoruz mesela 4-5 ayda bir bana bir Tokat atıyor bunun oğluma da oğlum ona bişeyle vurunca o da ona Tokat attı…. Yazdıklarım biraz tuhaf olabilir yazım şeklim. Normalde çok güzel yazarım ama konu çok uzun olduğu ve ben cevap gelmez kimse görmez zannettim ve bişeyi atlamakta çalıştığım iÇin yazarken tuhaf olmuş. Ve ve şimdi şöyle arkadaşlar çocuğunu dövğyor seni dövüyor diyenler için arkadaşlar Allah size yaşatmasın gözümde yaş kalmadı psikiyatriye gittim eşim iki yüzlü gibi bir yüzü çok aydınlık diğer yüzü karanlık bilemiyorsun hasta diyorsun öyle diye diye 5 yıl geçti oğlumu sevince çok seviyor ama hata yaptığında hemen sesini yükseltiyor oğlum babasına çok bağlı çoo seviyor bende korkutulmaktan kaynaklı da biraz ruh halim tuhaf biraz da cesarete ihtiyacım var ev benim değil evlendikten sonra alındı kredisini ödüyoruz eşimin üzerine. Şimdi bir elim yağda bir elim balda evlerim var ama dayak yemek istiyorum gibi bir durum yok annemlere gittiğimi varsaydığım da evet dayak korku şiddet olmayacak en mükemmeli ve amacımda bu zaten ama aynı evde iki aile yaşayabilecek miyiz oğlum ya sürekli babasını ister baba diye ağlarsa ileride ben evlenirsem ve üvey baba nasıl olur yada ya oğlum beni ileride suçlarsa bir Tokat iÇin ayrıldın beni babasız bıraktın derse ya oğluma tek düzgün bakamazsam… bakın zor kolay değil bir çocukla tekrar baba evine dönmek hadi şimdi çık hadi git diyorsunuz ben çok korkutuldum çok acı çektim çok yalnız kaldım sizce en doğru karar bu mu yoksa düzgün bir psk bulup eşimi alttan alarak onu sakinleştirmek mi yoksa bekleyip biraz para biriktirmek mi yoksa senin yaşadıkların normal değil psikolojin de bozulmuş ne olursa olaun babanlara git mi dersiniz dedikleriniz hepsinde haklısınız biri bana da 5 yıl önce böyle bişey dese bende aynılarını derdim ama biraz çevreden de korkuyorum sanırım ben biraz dik başlı haksızlığa gelemeyen bir tiptim eşim de dışarıda melek evin için de komutan gibi ya herkes beni suçlarsa bunların üstüne bir de bu dayanılır mı sizce veya boşananlar varsa yazabilir mi tek çocuk büyütmek mi bu çileyi çekmek mi
Alışılan kalıpları beğenmiyorsan sen ne yaptın her zaman dayak yemiyoruz diye kocanı aklamaya çalışmak haricinde mesela?Kim söyle ama boşan deme dedi alıştığınız kalıpları yazmışsınız ne alaka eleştirdin bitti hadi ne oldu şimdi neyi çözdün
Çok teşekkürler desteğin içinHala sürekli dayak yemiyoruz diyorsun.Sen boşanmazsın sana üzülmem çocuğuna yazık. Ne akıllı bir anası var ne babası.
TeşekkürlerAlışılan kalıpları beğenmiyorsan sen ne yaptın her zaman dayak yemiyoruz diye kocanı aklamaya çalışmak haricinde mesela?
Destek vermek gibi bir amacım yok.Çok teşekkürler desteğin için
Aman,tokat manyağı,sinir küpü,zalim, sizi hiç ama hiç sevmeyen adama yapışın bırakmayın,anında kaparlar, kocasız kalırsınız.Nereden bulacan böyle oğlunu seni" sevgiyle" tokatlayan adamı?????Herkese merhaba, öncelikle sabredip okur ve yorum yaparsanız çok sevineceğimi ve her yazılabilecek görüşün benim için çok önemli olduğunu bilmenizi isterim. Umarım görünür ve cevap yorum alırım.
Biz eşimle 2017 yılında tanıştık 22 yaşındaydım küçüktüm eşimde benden 5 yaş büyüktü internetten tanıştık ama birbirimizle uyumlu görünüyorduk buluştuk o askere gitti ben onu ziyarete gittim askerden geldi bir 6 ayda öyle geçti ve sözlendik biraz aceleydi ama önceden bu kadar bile birbirini tanımayan insanlar büyüklerimiz evlenmemişler mi belki benim yaşadığımın yarısını yaşamamışlardır nişan süreci başladı bizimkiler biraZ gösteriş sever onun ailesi de dindar ama biraz da geri kafalılık var biraz sorumsuzluk bizimkilerde bana çok düşünkünlerdi herşeyim güzel olsun istediler hem o süreçte de kapandım kendi isteğimle bankacıydım iş hayatımı bıraktım üni mezunuyum eşimle yaşadığım şehire çok yakın bir şehire evlenip yerleştim eşimin bir abisi baya takıntılı bir adamdı o bize ters davrandı hep beni sevmedi başından beri sonrasında nişan sürecimde çok saçma bir muhabbetten ben çok ağlayınca annem abisini aradı eşimin o adamın bu kadar tuhaf biri olduğunu bilmiyorduk o zaman aradı ve ne olacak bu çocukların hali hep kavga ediyorlar falan dedi abisi de asla orta yolu bulmak değil bana hakaretvari laflar etti sonrada eşimle kavga ettiler eşime bizi baya sırf annem aradı diye baya bizi bir fırsat beklermiş gibi konuları saptırıp kavgalar çıkardı beni aradılar falan diye neyse eşimle ben ve annem konuların üzerini örttük eşim de onlara karşı biraz bizi savunan bir tarafta gibiydi ama bana karşı da hep ailesini savunurdu hatalarını dillendirmezdi sonra evlendik abisi bize ara ara sataşıyordu ama ailesi dışında bizim evliliğimizde eşimin öğle problemleri başladı eşim sürekli ufak şeylere büyük tepkiler vermeye ve bana ara sıra hafif Tokat atmaya başladı hep kendimi de suçladım hem yaşım 24 hem farklı şehirdeyim hem abisi bizden bir başarısızlık bekliyor hem eşimi seviyorum hem de onun beni sevdiğini düşünüyorum güzel günlerimiz de oldu ama ama siniri vardı ve ara sıra Tokat atma gibi şeyler oluyordu çok abartılı olmasa da. Kestirip atmak yerine onarmayı tercih ettim ama hiçbir zaman da gururuma yediremedim ama eski ben de olamadım artık hep üzgündüm kocasından az da olsa da şiddet gören biri olmuştum sonra evliliğimiz 2. Senesinde herkes çocuk bekliyor çalışmıyorum da çocuk hayalleri kurmaya başladım çocuğum olmadı yaklaşık 1 yıl tedavi gördüm ara ara ağır olmayan ilaç tedavileri ve hamile kaldım gözümün nueu karanlık gökyüzümde parlayan yıldızım pamuğum oğlum oldu hazırlıklarımı yapmaya başladım çok olmasa da eşim de eh işte yardım ediyordu sevgimle tamamlıyorduk herşeyi alıyordum maddi olarak durumumuz iyi sayılır doğumuma 1 ay kala eşimin o bahsettiğim abisi yine yapacağını yaptı bir selfie paylaşmıştım zaten tesettürlüydüm giyimim duruşum usturuplu ama hafif kıyafetimde göbüşüm belli oluyor bir emoji ile paylaştım ama dediğim gibi göze çarpan bir yanı yok ki olsa ne olacak orası ayrı ama işte neyse hemen bana whatsptan yazmış bu ne… bunu nasıl atarsın… heyecanını anlıyorum ama bize yakışmaz ben de eşek gibi sırf eşim dediği için haklısın kaldırıyorum gibisinden bişeyler yazıp kaldırdım fotoğrafı sonra çok pişman oldum görüşlerine saygı duruyorum ama ne fotoğraf atacağıma ben karar veririm demediğim için ama geçti artık neyse o günlerde ben değişmeye başladım eşim de tam da o sıralar bana karşı daha zalim birine dönüşmeye başladı acımasızlaşmaya başladı oğlum doğdu doğumunun ilk günleri eşimin tripleri bana karşı merhametten yoksun tavırları önceden azdı ama arttı her geçen gün arttı oğlum 1 yaşına geldi ben istemeden tedavisiz kazara hamile kaldım eşimle aramız iyi olmadığı ve oğlum küçük olduğu iÇin istemeyerek hem o çocuk hem bu çocuk düşünerek aldırdım. Sonrasında zaman geçti oğlum 1 buçuğa yaklaştı hep ev almak istiyordum iş hayatına dönmek istiyordum eşimi ikna ettim kiracı olduğumuz şehirden ailemin yaşadığı sokakta bir ev alıp yerleştik evliliğimiz 4. Yılını bitirmişti İstanbul’a geri dönmemizle ben iş hayatına aynı ay geri döndüm annem 2 yaşına yaklaşan oğluma bakmaya başladı zaten evden çalışıyorum ve açılmak istiyordum 4 senedir kapalıydım açıldım usturuplu bir şekilde hayallerimi gerçekleştirdim iş gibi ev gibi taşınmak gibi. Sonrasında İstanbul’a yerleştik o abisi de bizden uzakta sesi çıkmıyor ama eşim de bunları bahane ederek o abisiyle konuşmamaya uzaklaşmaya başladı ama İstanbul’a taşınmamızla eşimin hep olan ve gün geçtikçe artan siniri öfkesi şiddeti merhametsizliği tavan yaptı benim ailem ne kadar ilgiliyse eşimin o kadar ilgisizdir eşimin ailesi köyde olduğu iÇin 7 yaşında yatışı okula verilmiş ve hep ailesiyle bağlantılı ama hep yurtlarda kalmış vakti okullarda ve dışarıda geçmiş şuan güzel bir meslek sahibi. Bende aşırı ilgili bir anne pamuk gibi bir babanın kızıyım bir gün bir Tokat gediğimi hatırlamam evimizden neşe eksik olmazdı hala öyle el bebek Gül bebek büyüdük ama herşeyi de gördük. Bu ay eşimle evliliğimizin 5. Yılı bitmek üzere eşim 3 yaşına girmek üzere ve şiddeti kavgası tahammül edilebilecek gibi değil havadan sudan kavga çıkarıp susmuyor çok bağırıyor çok korkutuyor bir sürü örnek verebilirim günde bir kez değil bin kez ailesine ve aileme çok anlattım hepsi konuştular düzelmedi ailesi zahmet edip gelmedi kendilerini yormadı ama bi kaç kez konuştular vurmaya hakkın olamaz dediler babam vurma konusunu bilmiyor ama hep çok detaylı konuştular eşimi bi kaç kez psikiyatriye götürdüm ilaç kullanma yanlısı çok değil ama ikna edip kullandırdım bi kaç ay ilacı içince tamamen düzelmiyor yarı yarıya daha sakin ama içmediği dakika eski halinden de feci sinirli . En kötü ama en kötüsü eşim oğlumuza karşı da çok gaddar 1 kez Tokat attı şimdiye kadar kıyameti kopardım onun dşında seviyor ama çokta kızıyor oğlum çok hareketli biraz yaramaz sanki o da çocukmuş gibi oğlumun hareketlerini ciddiye alıyor tuhaf bir kafa yapısında merhameti çok az. Herşeyi yazdım sizce ne yapmalıyım çıldırmak üzereyim bazen bunları ben mi yaşıyorum diyorum en ufak yorumunuz bile benim için çok önemli çok üzgünüm dualarınızı da bekliyorum istediğinizi sorabilirsiniz sizce ne yapmalıyım sevgiler
Çalışmayı bırakarak bu denli yobaz insanların arasında yasamaya çalışarak hayatını mahvetmissin, ne güzel bankacıymışsın, neden işi bıraktın da bu hanzolara karıştın, ben asla tahammül edemezdim boşardım direk , ne yap et kurtul ve çalışmaya başla...Herkese merhaba, öncelikle sabredip okur ve yorum yaparsanız çok sevineceğimi ve her yazılabilecek görüşün benim için çok önemli olduğunu bilmenizi isterim. Umarım görünür ve cevap yorum alırım.
Biz eşimle 2017 yılında tanıştık 22 yaşındaydım küçüktüm eşimde benden 5 yaş büyüktü internetten tanıştık ama birbirimizle uyumlu görünüyorduk buluştuk o askere gitti ben onu ziyarete gittim askerden geldi bir 6 ayda öyle geçti ve sözlendik biraz aceleydi ama önceden bu kadar bile birbirini tanımayan insanlar büyüklerimiz evlenmemişler mi belki benim yaşadığımın yarısını yaşamamışlardır nişan süreci başladı bizimkiler biraZ gösteriş sever onun ailesi de dindar ama biraz da geri kafalılık var biraz sorumsuzluk bizimkilerde bana çok düşünkünlerdi herşeyim güzel olsun istediler hem o süreçte de kapandım kendi isteğimle bankacıydım iş hayatımı bıraktım üni mezunuyum eşimle yaşadığım şehire çok yakın bir şehire evlenip yerleştim eşimin bir abisi baya takıntılı bir adamdı o bize ters davrandı hep beni sevmedi başından beri sonrasında nişan sürecimde çok saçma bir muhabbetten ben çok ağlayınca annem abisini aradı eşimin o adamın bu kadar tuhaf biri olduğunu bilmiyorduk o zaman aradı ve ne olacak bu çocukların hali hep kavga ediyorlar falan dedi abisi de asla orta yolu bulmak değil bana hakaretvari laflar etti sonrada eşimle kavga ettiler eşime bizi baya sırf annem aradı diye baya bizi bir fırsat beklermiş gibi konuları saptırıp kavgalar çıkardı beni aradılar falan diye neyse eşimle ben ve annem konuların üzerini örttük eşim de onlara karşı biraz bizi savunan bir tarafta gibiydi ama bana karşı da hep ailesini savunurdu hatalarını dillendirmezdi sonra evlendik abisi bize ara ara sataşıyordu ama ailesi dışında bizim evliliğimizde eşimin öğle problemleri başladı eşim sürekli ufak şeylere büyük tepkiler vermeye ve bana ara sıra hafif Tokat atmaya başladı hep kendimi de suçladım hem yaşım 24 hem farklı şehirdeyim hem abisi bizden bir başarısızlık bekliyor hem eşimi seviyorum hem de onun beni sevdiğini düşünüyorum güzel günlerimiz de oldu ama ama siniri vardı ve ara sıra Tokat atma gibi şeyler oluyordu çok abartılı olmasa da. Kestirip atmak yerine onarmayı tercih ettim ama hiçbir zaman da gururuma yediremedim ama eski ben de olamadım artık hep üzgündüm kocasından az da olsa da şiddet gören biri olmuştum sonra evliliğimiz 2. Senesinde herkes çocuk bekliyor çalışmıyorum da çocuk hayalleri kurmaya başladım çocuğum olmadı yaklaşık 1 yıl tedavi gördüm ara ara ağır olmayan ilaç tedavileri ve hamile kaldım gözümün nueu karanlık gökyüzümde parlayan yıldızım pamuğum oğlum oldu hazırlıklarımı yapmaya başladım çok olmasa da eşim de eh işte yardım ediyordu sevgimle tamamlıyorduk herşeyi alıyordum maddi olarak durumumuz iyi sayılır doğumuma 1 ay kala eşimin o bahsettiğim abisi yine yapacağını yaptı bir selfie paylaşmıştım zaten tesettürlüydüm giyimim duruşum usturuplu ama hafif kıyafetimde göbüşüm belli oluyor bir emoji ile paylaştım ama dediğim gibi göze çarpan bir yanı yok ki olsa ne olacak orası ayrı ama işte neyse hemen bana whatsptan yazmış bu ne… bunu nasıl atarsın… heyecanını anlıyorum ama bize yakışmaz ben de eşek gibi sırf eşim dediği için haklısın kaldırıyorum gibisinden bişeyler yazıp kaldırdım fotoğrafı sonra çok pişman oldum görüşlerine saygı duruyorum ama ne fotoğraf atacağıma ben karar veririm demediğim için ama geçti artık neyse o günlerde ben değişmeye başladım eşim de tam da o sıralar bana karşı daha zalim birine dönüşmeye başladı acımasızlaşmaya başladı oğlum doğdu doğumunun ilk günleri eşimin tripleri bana karşı merhametten yoksun tavırları önceden azdı ama arttı her geçen gün arttı oğlum 1 yaşına geldi ben istemeden tedavisiz kazara hamile kaldım eşimle aramız iyi olmadığı ve oğlum küçük olduğu iÇin istemeyerek hem o çocuk hem bu çocuk düşünerek aldırdım. Sonrasında zaman geçti oğlum 1 buçuğa yaklaştı hep ev almak istiyordum iş hayatına dönmek istiyordum eşimi ikna ettim kiracı olduğumuz şehirden ailemin yaşadığı sokakta bir ev alıp yerleştik evliliğimiz 4. Yılını bitirmişti İstanbul’a geri dönmemizle ben iş hayatına aynı ay geri döndüm annem 2 yaşına yaklaşan oğluma bakmaya başladı zaten evden çalışıyorum ve açılmak istiyordum 4 senedir kapalıydım açıldım usturuplu bir şekilde hayallerimi gerçekleştirdim iş gibi ev gibi taşınmak gibi. Sonrasında İstanbul’a yerleştik o abisi de bizden uzakta sesi çıkmıyor ama eşim de bunları bahane ederek o abisiyle konuşmamaya uzaklaşmaya başladı ama İstanbul’a taşınmamızla eşimin hep olan ve gün geçtikçe artan siniri öfkesi şiddeti merhametsizliği tavan yaptı benim ailem ne kadar ilgiliyse eşimin o kadar ilgisizdir eşimin ailesi köyde olduğu iÇin 7 yaşında yatışı okula verilmiş ve hep ailesiyle bağlantılı ama hep yurtlarda kalmış vakti okullarda ve dışarıda geçmiş şuan güzel bir meslek sahibi. Bende aşırı ilgili bir anne pamuk gibi bir babanın kızıyım bir gün bir Tokat gediğimi hatırlamam evimizden neşe eksik olmazdı hala öyle el bebek Gül bebek büyüdük ama herşeyi de gördük. Bu ay eşimle evliliğimizin 5. Yılı bitmek üzere eşim 3 yaşına girmek üzere ve şiddeti kavgası tahammül edilebilecek gibi değil havadan sudan kavga çıkarıp susmuyor çok bağırıyor çok korkutuyor bir sürü örnek verebilirim günde bir kez değil bin kez ailesine ve aileme çok anlattım hepsi konuştular düzelmedi ailesi zahmet edip gelmedi kendilerini yormadı ama bi kaç kez konuştular vurmaya hakkın olamaz dediler babam vurma konusunu bilmiyor ama hep çok detaylı konuştular eşimi bi kaç kez psikiyatriye götürdüm ilaç kullanma yanlısı çok değil ama ikna edip kullandırdım bi kaç ay ilacı içince tamamen düzelmiyor yarı yarıya daha sakin ama içmediği dakika eski halinden de feci sinirli . En kötü ama en kötüsü eşim oğlumuza karşı da çok gaddar 1 kez Tokat attı şimdiye kadar kıyameti kopardım onun dşında seviyor ama çokta kızıyor oğlum çok hareketli biraz yaramaz sanki o da çocukmuş gibi oğlumun hareketlerini ciddiye alıyor tuhaf bir kafa yapısında merhameti çok az. Herşeyi yazdım sizce ne yapmalıyım çıldırmak üzereyim bazen bunları ben mi yaşıyorum diyorum en ufak yorumunuz bile benim için çok önemli çok üzgünüm dualarınızı da bekliyorum istediğinizi sorabilirsiniz sizce ne yapmalıyım sevgiler
Seni tokatlayinca anlaman lazımdı,ama olmaz dimi bu adamlara koştur koştur çocuk yapılmalı,o masumların günahına girmeli.Kocaman ellerle o kuzulara tokat atılmalı çünkü baba terbiyesi bunu gerektirir.Ben sizin baba evinde tokat yediğinizi düşünüyorum çünkü bu hali hemen benimseyip çocuk yapmışsınız,bize hiç el bebek büyüdüm demeyin yemezler.....Ben nereden bilebilirim oğluna el kaldırabileceğini babamdan görmedim ki böyle birşey