- 12 Aralık 2020
- 258
- 115
-
- Konu Sahibi Gulcinrose
- #1
Herkese merhaba, öncelikle sabredip okur ve yorum yaparsanız çok sevineceğimi ve her yazılabilecek görüşün benim için çok önemli olduğunu bilmenizi isterim. Umarım görünür ve cevap yorum alırım.
Biz eşimle 2017 yılında tanıştık 22 yaşındaydım küçüktüm eşimde benden 5 yaş büyüktü internetten tanıştık ama birbirimizle uyumlu görünüyorduk buluştuk o askere gitti ben onu ziyarete gittim askerden geldi bir 6 ayda öyle geçti ve sözlendik biraz aceleydi ama önceden bu kadar bile birbirini tanımayan insanlar büyüklerimiz evlenmemişler mi belki benim yaşadığımın yarısını yaşamamışlardır nişan süreci başladı bizimkiler biraZ gösteriş sever onun ailesi de dindar ama biraz da geri kafalılık var biraz sorumsuzluk bizimkilerde bana çok düşünkünlerdi herşeyim güzel olsun istediler hem o süreçte de kapandım kendi isteğimle bankacıydım iş hayatımı bıraktım üni mezunuyum eşimle yaşadığım şehire çok yakın bir şehire evlenip yerleştim eşimin bir abisi baya takıntılı bir adamdı o bize ters davrandı hep beni sevmedi başından beri sonrasında nişan sürecimde çok saçma bir muhabbetten ben çok ağlayınca annem abisini aradı eşimin o adamın bu kadar tuhaf biri olduğunu bilmiyorduk o zaman aradı ve ne olacak bu çocukların hali hep kavga ediyorlar falan dedi abisi de asla orta yolu bulmak değil bana hakaretvari laflar etti sonrada eşimle kavga ettiler eşime bizi baya sırf annem aradı diye baya bizi bir fırsat beklermiş gibi konuları saptırıp kavgalar çıkardı beni aradılar falan diye neyse eşimle ben ve annem konuların üzerini örttük eşim de onlara karşı biraz bizi savunan bir tarafta gibiydi ama bana karşı da hep ailesini savunurdu hatalarını dillendirmezdi sonra evlendik abisi bize ara ara sataşıyordu ama ailesi dışında bizim evliliğimizde eşimin öğle problemleri başladı eşim sürekli ufak şeylere büyük tepkiler vermeye ve bana ara sıra hafif Tokat atmaya başladı hep kendimi de suçladım hem yaşım 24 hem farklı şehirdeyim hem abisi bizden bir başarısızlık bekliyor hem eşimi seviyorum hem de onun beni sevdiğini düşünüyorum güzel günlerimiz de oldu ama ama siniri vardı ve ara sıra Tokat atma gibi şeyler oluyordu çok abartılı olmasa da. Kestirip atmak yerine onarmayı tercih ettim ama hiçbir zaman da gururuma yediremedim ama eski ben de olamadım artık hep üzgündüm kocasından az da olsa da şiddet gören biri olmuştum sonra evliliğimiz 2. Senesinde herkes çocuk bekliyor çalışmıyorum da çocuk hayalleri kurmaya başladım çocuğum olmadı yaklaşık 1 yıl tedavi gördüm ara ara ağır olmayan ilaç tedavileri ve hamile kaldım gözümün nueu karanlık gökyüzümde parlayan yıldızım pamuğum oğlum oldu hazırlıklarımı yapmaya başladım çok olmasa da eşim de eh işte yardım ediyordu sevgimle tamamlıyorduk herşeyi alıyordum maddi olarak durumumuz iyi sayılır doğumuma 1 ay kala eşimin o bahsettiğim abisi yine yapacağını yaptı bir selfie paylaşmıştım zaten tesettürlüydüm giyimim duruşum usturuplu ama hafif kıyafetimde göbüşüm belli oluyor bir emoji ile paylaştım ama dediğim gibi göze çarpan bir yanı yok ki olsa ne olacak orası ayrı ama işte neyse hemen bana whatsptan yazmış bu ne… bunu nasıl atarsın… heyecanını anlıyorum ama bize yakışmaz ben de eşek gibi sırf eşim dediği için haklısın kaldırıyorum gibisinden bişeyler yazıp kaldırdım fotoğrafı sonra çok pişman oldum görüşlerine saygı duruyorum ama ne fotoğraf atacağıma ben karar veririm demediğim için ama geçti artık neyse o günlerde ben değişmeye başladım eşim de tam da o sıralar bana karşı daha zalim birine dönüşmeye başladı acımasızlaşmaya başladı oğlum doğdu doğumunun ilk günleri eşimin tripleri bana karşı merhametten yoksun tavırları önceden azdı ama arttı her geçen gün arttı oğlum 1 yaşına geldi ben istemeden tedavisiz kazara hamile kaldım eşimle aramız iyi olmadığı ve oğlum küçük olduğu iÇin istemeyerek hem o çocuk hem bu çocuk düşünerek aldırdım. Sonrasında zaman geçti oğlum 1 buçuğa yaklaştı hep ev almak istiyordum iş hayatına dönmek istiyordum eşimi ikna ettim kiracı olduğumuz şehirden ailemin yaşadığı sokakta bir ev alıp yerleştik evliliğimiz 4. Yılını bitirmişti İstanbul’a geri dönmemizle ben iş hayatına aynı ay geri döndüm annem 2 yaşına yaklaşan oğluma bakmaya başladı zaten evden çalışıyorum ve açılmak istiyordum 4 senedir kapalıydım açıldım usturuplu bir şekilde hayallerimi gerçekleştirdim iş gibi ev gibi taşınmak gibi. Sonrasında İstanbul’a yerleştik o abisi de bizden uzakta sesi çıkmıyor ama eşim de bunları bahane ederek o abisiyle konuşmamaya uzaklaşmaya başladı ama İstanbul’a taşınmamızla eşimin hep olan ve gün geçtikçe artan siniri öfkesi şiddeti merhametsizliği tavan yaptı benim ailem ne kadar ilgiliyse eşimin o kadar ilgisizdir eşimin ailesi köyde olduğu iÇin 7 yaşında yatışı okula verilmiş ve hep ailesiyle bağlantılı ama hep yurtlarda kalmış vakti okullarda ve dışarıda geçmiş şuan güzel bir meslek sahibi. Bende aşırı ilgili bir anne pamuk gibi bir babanın kızıyım bir gün bir Tokat gediğimi hatırlamam evimizden neşe eksik olmazdı hala öyle el bebek Gül bebek büyüdük ama herşeyi de gördük. Bu ay eşimle evliliğimizin 5. Yılı bitmek üzere eşim 3 yaşına girmek üzere ve şiddeti kavgası tahammül edilebilecek gibi değil havadan sudan kavga çıkarıp susmuyor çok bağırıyor çok korkutuyor bir sürü örnek verebilirim günde bir kez değil bin kez ailesine ve aileme çok anlattım hepsi konuştular düzelmedi ailesi zahmet edip gelmedi kendilerini yormadı ama bi kaç kez konuştular vurmaya hakkın olamaz dediler babam vurma konusunu bilmiyor ama hep çok detaylı konuştular eşimi bi kaç kez psikiyatriye götürdüm ilaç kullanma yanlısı çok değil ama ikna edip kullandırdım bi kaç ay ilacı içince tamamen düzelmiyor yarı yarıya daha sakin ama içmediği dakika eski halinden de feci sinirli . En kötü ama en kötüsü eşim oğlumuza karşı da çok gaddar 1 kez Tokat attı şimdiye kadar kıyameti kopardım onun dşında seviyor ama çokta kızıyor oğlum çok hareketli biraz yaramaz ona vuruyor o da oğluma karşılık vermeye çalışıyor sanki o da çocukmuş gibi tuhaf bir kafaya yapısında merhameti çok az. Herşeyi yazdım sizce ne yapmalıyım çıldırmak üzereyim bazen bunları ben mi yaşıyorum diyorum en ufak yorumunuz bile benim için çok önemli çok üzgünüm dualarınızı da bekliyorum istediğinizi sorabilirsiniz sizce ne yapmalıyım sevgiler
Biz eşimle 2017 yılında tanıştık 22 yaşındaydım küçüktüm eşimde benden 5 yaş büyüktü internetten tanıştık ama birbirimizle uyumlu görünüyorduk buluştuk o askere gitti ben onu ziyarete gittim askerden geldi bir 6 ayda öyle geçti ve sözlendik biraz aceleydi ama önceden bu kadar bile birbirini tanımayan insanlar büyüklerimiz evlenmemişler mi belki benim yaşadığımın yarısını yaşamamışlardır nişan süreci başladı bizimkiler biraZ gösteriş sever onun ailesi de dindar ama biraz da geri kafalılık var biraz sorumsuzluk bizimkilerde bana çok düşünkünlerdi herşeyim güzel olsun istediler hem o süreçte de kapandım kendi isteğimle bankacıydım iş hayatımı bıraktım üni mezunuyum eşimle yaşadığım şehire çok yakın bir şehire evlenip yerleştim eşimin bir abisi baya takıntılı bir adamdı o bize ters davrandı hep beni sevmedi başından beri sonrasında nişan sürecimde çok saçma bir muhabbetten ben çok ağlayınca annem abisini aradı eşimin o adamın bu kadar tuhaf biri olduğunu bilmiyorduk o zaman aradı ve ne olacak bu çocukların hali hep kavga ediyorlar falan dedi abisi de asla orta yolu bulmak değil bana hakaretvari laflar etti sonrada eşimle kavga ettiler eşime bizi baya sırf annem aradı diye baya bizi bir fırsat beklermiş gibi konuları saptırıp kavgalar çıkardı beni aradılar falan diye neyse eşimle ben ve annem konuların üzerini örttük eşim de onlara karşı biraz bizi savunan bir tarafta gibiydi ama bana karşı da hep ailesini savunurdu hatalarını dillendirmezdi sonra evlendik abisi bize ara ara sataşıyordu ama ailesi dışında bizim evliliğimizde eşimin öğle problemleri başladı eşim sürekli ufak şeylere büyük tepkiler vermeye ve bana ara sıra hafif Tokat atmaya başladı hep kendimi de suçladım hem yaşım 24 hem farklı şehirdeyim hem abisi bizden bir başarısızlık bekliyor hem eşimi seviyorum hem de onun beni sevdiğini düşünüyorum güzel günlerimiz de oldu ama ama siniri vardı ve ara sıra Tokat atma gibi şeyler oluyordu çok abartılı olmasa da. Kestirip atmak yerine onarmayı tercih ettim ama hiçbir zaman da gururuma yediremedim ama eski ben de olamadım artık hep üzgündüm kocasından az da olsa da şiddet gören biri olmuştum sonra evliliğimiz 2. Senesinde herkes çocuk bekliyor çalışmıyorum da çocuk hayalleri kurmaya başladım çocuğum olmadı yaklaşık 1 yıl tedavi gördüm ara ara ağır olmayan ilaç tedavileri ve hamile kaldım gözümün nueu karanlık gökyüzümde parlayan yıldızım pamuğum oğlum oldu hazırlıklarımı yapmaya başladım çok olmasa da eşim de eh işte yardım ediyordu sevgimle tamamlıyorduk herşeyi alıyordum maddi olarak durumumuz iyi sayılır doğumuma 1 ay kala eşimin o bahsettiğim abisi yine yapacağını yaptı bir selfie paylaşmıştım zaten tesettürlüydüm giyimim duruşum usturuplu ama hafif kıyafetimde göbüşüm belli oluyor bir emoji ile paylaştım ama dediğim gibi göze çarpan bir yanı yok ki olsa ne olacak orası ayrı ama işte neyse hemen bana whatsptan yazmış bu ne… bunu nasıl atarsın… heyecanını anlıyorum ama bize yakışmaz ben de eşek gibi sırf eşim dediği için haklısın kaldırıyorum gibisinden bişeyler yazıp kaldırdım fotoğrafı sonra çok pişman oldum görüşlerine saygı duruyorum ama ne fotoğraf atacağıma ben karar veririm demediğim için ama geçti artık neyse o günlerde ben değişmeye başladım eşim de tam da o sıralar bana karşı daha zalim birine dönüşmeye başladı acımasızlaşmaya başladı oğlum doğdu doğumunun ilk günleri eşimin tripleri bana karşı merhametten yoksun tavırları önceden azdı ama arttı her geçen gün arttı oğlum 1 yaşına geldi ben istemeden tedavisiz kazara hamile kaldım eşimle aramız iyi olmadığı ve oğlum küçük olduğu iÇin istemeyerek hem o çocuk hem bu çocuk düşünerek aldırdım. Sonrasında zaman geçti oğlum 1 buçuğa yaklaştı hep ev almak istiyordum iş hayatına dönmek istiyordum eşimi ikna ettim kiracı olduğumuz şehirden ailemin yaşadığı sokakta bir ev alıp yerleştik evliliğimiz 4. Yılını bitirmişti İstanbul’a geri dönmemizle ben iş hayatına aynı ay geri döndüm annem 2 yaşına yaklaşan oğluma bakmaya başladı zaten evden çalışıyorum ve açılmak istiyordum 4 senedir kapalıydım açıldım usturuplu bir şekilde hayallerimi gerçekleştirdim iş gibi ev gibi taşınmak gibi. Sonrasında İstanbul’a yerleştik o abisi de bizden uzakta sesi çıkmıyor ama eşim de bunları bahane ederek o abisiyle konuşmamaya uzaklaşmaya başladı ama İstanbul’a taşınmamızla eşimin hep olan ve gün geçtikçe artan siniri öfkesi şiddeti merhametsizliği tavan yaptı benim ailem ne kadar ilgiliyse eşimin o kadar ilgisizdir eşimin ailesi köyde olduğu iÇin 7 yaşında yatışı okula verilmiş ve hep ailesiyle bağlantılı ama hep yurtlarda kalmış vakti okullarda ve dışarıda geçmiş şuan güzel bir meslek sahibi. Bende aşırı ilgili bir anne pamuk gibi bir babanın kızıyım bir gün bir Tokat gediğimi hatırlamam evimizden neşe eksik olmazdı hala öyle el bebek Gül bebek büyüdük ama herşeyi de gördük. Bu ay eşimle evliliğimizin 5. Yılı bitmek üzere eşim 3 yaşına girmek üzere ve şiddeti kavgası tahammül edilebilecek gibi değil havadan sudan kavga çıkarıp susmuyor çok bağırıyor çok korkutuyor bir sürü örnek verebilirim günde bir kez değil bin kez ailesine ve aileme çok anlattım hepsi konuştular düzelmedi ailesi zahmet edip gelmedi kendilerini yormadı ama bi kaç kez konuştular vurmaya hakkın olamaz dediler babam vurma konusunu bilmiyor ama hep çok detaylı konuştular eşimi bi kaç kez psikiyatriye götürdüm ilaç kullanma yanlısı çok değil ama ikna edip kullandırdım bi kaç ay ilacı içince tamamen düzelmiyor yarı yarıya daha sakin ama içmediği dakika eski halinden de feci sinirli . En kötü ama en kötüsü eşim oğlumuza karşı da çok gaddar 1 kez Tokat attı şimdiye kadar kıyameti kopardım onun dşında seviyor ama çokta kızıyor oğlum çok hareketli biraz yaramaz ona vuruyor o da oğluma karşılık vermeye çalışıyor sanki o da çocukmuş gibi tuhaf bir kafaya yapısında merhameti çok az. Herşeyi yazdım sizce ne yapmalıyım çıldırmak üzereyim bazen bunları ben mi yaşıyorum diyorum en ufak yorumunuz bile benim için çok önemli çok üzgünüm dualarınızı da bekliyorum istediğinizi sorabilirsiniz sizce ne yapmalıyım sevgiler