aynı şekilde... keşke takıntıları olmayan bir insan olsaydım diyorum hep.. ben de yurttayım, 2 arkadasımla aynı odadayım. o nefes sesleri bile çıldırtıyor bazen. hele biri gece horluyor.. dişlerimi sıkıyorum, ve gece boyunca uykudayken de istemsiz olarak dişlerimi sıkıyorum, diş etlerim o kadar ağrıyorr ki...Kendimle kalmaya bayıldığım kısmı güzel ama şöyle kafayı koyduğu an uyuyabilen insanlara bakınca bu konuda zorlanıyor olmak beni üzüyor.
Ben horlayanı uyandırıyorum gece. Hiç katlanamam.aynı şekilde... keşke takıntıları olmayan bir insan olsaydım diyorum hep.. ben de yurttayım, 2 arkadasımla aynı odadayım. o nefes sesleri bile çıldırtıyor bazen. hele biri gece horluyor.. dişlerimi sıkıyorum, ve gece boyunca uykudayken de istemsiz olarak dişlerimi sıkıyorum, diş etlerim o kadar ağrıyorr ki...
tek başıma olmak istiyorum hep.... hayat böyle güzel..
ben de kıramıyorum, bir şey söyleyemiyorum işte kaç senedir... uyku bandı kullanıyorum çünkü arkadasım yanındaki ışık olmadan uyuyamıyor.. ama tıkaç denemedim hiç... o değil de okul bitince ne yapacağız ? ev dönmek istemiyorum ben de... ama ailem ayrı eve müsaade etmezBen horlayanı uyandırıyorum gece. Hiç katlanamam.
Bundan önceki odamda da kızlardan biri horlardı, uyuyamazdım. Benim gram uyku uyumadan derslere gittiğim günler çok oldu. Kırılır diye sesimi çıkaramazdım. Laf arasında söylerdim horladığını ama sadece konusu falan açılırsa, onu da şakayla karışık. Bir kere bile ağzımdan "sen horladığın için uyuyamıyorum" gibi bir laf çıkmadı. Sonra o arkadaş beni çok kırdı, o da ayrı konu. Sana tavsiyem, eğer kullanmıyorsan kulak tıkacı kullan. Ciddiyim. Alışmak zaman alır ama ben başka bir çare görememiştim, ne yapayım... Fayda etti, sesleri minimum seviyeye indiriyor en azından. Son zamanlarda artık kulaklarım tıkalı olduğu halde onun horlamasını duyduğumda geceleri kızı uyandırıp başka bir pozisyonda yatmasını söylemeye falan başladım. Bana bişey demezdi ama arkamdan neler demiş diğer arkadaşlarıma. "Beni uyandırıyor, sonra zor dalıyorum uykuya" falan demiş. Bu sene ara sıra horlayan biri var, onu da uyarıyorum gece. Şimdiye kadar hiç itiraz etmedi ama itiraz etse de umrumda değil, çok çektim ben o sıkıntıyı yani, daha da çekemem. Ama tavrımı en başında koymuştum. "Kızlar kişisel algılamayın ama ben horlama sesinde uyuyamam, horlayanı uyandırırım, varsa horlama sorununuz bir şekilde çözelim" falan demiştim. Beni çok bencilleştirdi bazı konularda yurt. Sana tavsiyem, bazı konularda acıma millete ve tıkaç kullan. Uyku sonuçta, onlar da isteyerek yapmıyor.
Horlama konusunda tek sorunlu ben değilim, bizim yurtta horladığı için istenmeyen, odadan gönderilenler olduğunu falan duymuştum. 3 kişi bir oluyorlar, dödüncü kız için idareye "çok horluyor, uyuyamıyoruz" diye başvurup odasını değiştirtiyorlar.
Bizim insanımız gibi değişik başka bir toplum var mı gerçekten merak ediyorum. Ben de geçenlerde yurdun önündeki atm'den para çekecektim. Sıra mıra yoktu, yapmaya başladım işlemimi. Derken bir çift geldi atm'ye. Sevgili oldukları belli konuşmalarından. Şimdi sıra olmak, sıraya geçmek gibi kavramlardan insanların haberinin olması lazım. Başka bekleyen yok, dur işte düzgün. Çocuk geldi, neredeyse yanıma geçti atm'de. Ama mesafe yok denecek kadar az, üstüme çıkacak neredeyse yani. Arkamda durmakla yanımda durmak arası bir yerde duruyor ve çok yakınımda duruyor. Ekranda yazanı falan rahat görecek bir seviyede. Ekranı mekranı geçtim de yanında sevgilisi olan adamın dibime girmesinden rahatsız oldum, biraz geride durur musunuz? dedim. Çocuk şaşkın şaşkın yüzüme baktı, sonra hemen bir adım falan geriye gitti. Bunlar ben işimi bitirene kadar hiç konuşmadılar. Sonra tam kartımı alıyorum, gitmek üzereyim, kız bana "hadi çabuk çekil şuradan" dedi. Arkadaşım bekliyordu beni, o da şaşırdı. Çok sinir oldum ama tartışma çıkmasın diye cevap vermedim mesela.Bazı şeyleri ben yazmışım gibi hissettim anlayışsız insanlara tahammülüm yok. Mesela geçen gün sınav için para yatırmaya bankaya gittim yarım saatten fazla sıra bekledim beceremiyorsan yardım iste görevliden kaba kaba davranmak neden! Bende bir an önce iş hayatına atılıp tek başıma yaşamak istiyorum yalnızlığı sevdiğimden değil ailemle yaşamayı seviyorum ama tek başıma yaşamak bana da daha cazip geliyor
Değil tabi ki gerçekten sinir oluyorum her şeye tepkimizi göstersek yaşanmaz bir toplum oluruz aman kavga çıkmasın olay büyümesin saygısızlık anlayışsızlık nefret ediyorum ama ülkemiz bu insanlarla dolu bakma yazacak çok şey var yazmıyorum sinirlenmemek içinBizim insanımız gibi değişik başka bir toplum var mı gerçekten merak ediyorum. Ben de geçenlerde yurdun önündeki atm'den para çekecektim. Sıra mıra yoktu, yapmaya başladım işlemimi. Derken bir çift geldi atm'ye. Sevgili oldukları belli konuşmalarından. Şimdi sıra olmak, sıraya geçmek gibi kavramlardan insanların haberinin olması lazım. Başka bekleyen yok, dur işte düzgün. Çocuk geldi, neredeyse yanıma geçti atm'de. Ama mesafe yok denecek kadar az, üstüme çıkacak neredeyse yani. Arkamda durmakla yanımda durmak arası bir yerde duruyor ve çok yakınımda duruyor. Ekranda yazanı falan rahat görecek bir seviyede. Ekranı mekranı geçtim de yanında sevgilisi olan adamın dibime girmesinden rahatsız oldum, biraz geride durur musunuz? dedim. Çocuk şaşkın şaşkın yüzüme baktı, sonra hemen bir adım falan geriye gitti. Bunlar ben işimi bitirene kadar hiç konuşmadılar. Sonra tam kartımı alıyorum, gitmek üzereyim, kız bana "hadi çabuk çekil şuradan" dedi. Arkadaşım bekliyordu beni, o da şaşırdı. Çok sinir oldum ama tartışma çıkmasın diye cevap vermedim mesela. Bu olay normal mi şimdi?
Tek yaşamak bana da cazip geliyor, umarım o günleri çok beklemem. :)
Bence uyku bandı kullanabiliyorsan tıkaç da kullanabilirsin. Otifleks'in uyku için olan tıkaçları var eczanede. Kulak boyunu bilmiyorum ama "medium" boyutta olanlar iş görür cinsten. Ben çok araştırdım zamanında, çok çeşit tıkaç var ama sesi en iyi o kesiyor mesela. Nokta atışı yapmıştım resmen, 10 farklı çeşit satın almadım, gittim ve onu aldım. Hayat damarlarımdan biri oldu şimdi o. Ders çalışırken de bazen kullanıyorum, dikkatle okumam gereken bişey olunca falan.ben de kıramıyorum, bir şey söyleyemiyorum işte kaç senedir... uyku bandı kullanıyorum çünkü arkadasım yanındaki ışık olmadan uyuyamıyor.. ama tıkaç denemedim hiç... o değil de okul bitince ne yapacağız ? ev dönmek istemiyorum ben de... ama ailem ayrı eve müsaade etmez
Şöyle birşey var, nerede duracağını bilirsen kimse kavga edemez seninle ve sen de lafını söylemiş olursun. Ben denedim, çalışıyor. O gün ben o çifte lafımı da söyledim, ama onlara bir cevap verseydim kavga çıkardı. Lafını söyleyeceksin, baktın uzatıyor ya da ters konuşuyor, onunla kavga edecek halin yok sonuçta, cevap vermezsin. Tabi sinirlerine hakim olabilirsen. :) Böylelikle sessiz kalmamış ve tartışmamış oluyorsun aynı zamanda. Kimse kimseye tepki göstermediği için böyle insanlar var zaten. Herkes sindirilmiş gibi davranıyor.Değil tabi ki gerçekten sinir oluyorum her şeye tepkimizi göstersek yaşanmaz bir toplum oluruz aman kavga çıkmasın olay büyümesin saygısızlık anlayışsızlık nefret ediyorum ama ülkemiz bu insanlarla dolu bakma yazacak çok şey var yazmıyorum sinirlenmemek içinaynen kendi ayaklarım üzerinde durmayı başarılı bir insan olmayı o kadar istiyorum ki
Ben tutamam kendimi o yüzden susuyorum ama kötü bakışlarımı üzerlerinden eksik etmiyorumŞöyle birşey var, nerede duracağını bilirsen kimse kavga edemez seninle ve sen de lafını söylemiş olursun. Ben denedim, çalışıyor. O gün ben o çifte lafımı da söyledim, ama onlara bir cevap verseydim kavga çıkardı. Lafını söyleyeceksin, baktın uzatıyor ya da ters konuşuyor, onunla kavga edecek halin yok sonuçta, cevap vermezsin. Tabi sinirlerine hakim olabilirsen. :) Böylelikle sessiz kalmamış ve tartışmamış oluyorsun aynı zamanda. Kimse kimseye tepki göstermediği için böyle insanlar var zaten. Herkes sindirilmiş gibi davranıyor.
Son cümleniz her şeyi gayet iyi özetliyor. :) Bence en önemli şey insanın kendi mutluluğu. Nasıl mutlu olacaksa öyle yaşamalı insan. Bunun içinde hepsinden biraz biraz olmak zorunda: bencillik, fedakarlık, anlayış, saygı, sevgi, idare etmek ve etmemek, taviz vermek ve vermemek, insanları kırmak ve kırmamak falan filan, uzar gider.Ben de öyleydim ve hala daha öyleyim...
İleriki yaşantıda şu oluyor; işe giriyorsun ve birileri canını mı sıktı...
Hoop basıyorsun istifayı!
Çünkü insanlara olan tahammülün yok denecek kadar az ve çekmek istemiyorsun.
Evde odan mı dağınık, üşeniyorsun hoop arkanı dönüyorsun.
Ailece yaşamaktan bile sıkılıyorsun, kimseyle konuşmak istemiyorsun ve bu sebeple uyku saatlerin değişiyor.
Yeter ki aynı ev içinde kimseyle karşılaşma, yemene içmene izlediğine karışmasınlar.
Kitap okurken annen mi geldi 'hadi kahve içelim ya da dışarı çıkalım' diyor, 'of çok yorgunum uyuyacağım' deyip arkanı dönüyorsun.
Telefon çalıyor, en sevdiğin arkadaşın dahi olsa o an 'aman ne konuşacağım şimdi, şu diziyi bitireyim' diyorsun.
Ki ben evlendim, hala bu şekilde devam ediyor.
Canım ne isterse onu pişiriyorum mesela.
Evin temizlenmesi lazım ama keyfim bekleniyor.
Yapılması gereken, lüzumlu şeyleri bile kendi keyfime göre ayarlıyorum.
Eşim uyuduktan en az 4 saat sonra uyuyorum ki, yalnız kalıp kafamı dinleyeyim diye.
Mesela yarın sabah misafirim var kahvaltıya ama umurumda değil.
Çünkü canım yapmak istemiyor, benden ya da rahatımdan önemli değil.
Git gide başkalarıyla ortak karar almada güçlük çekiyor insan.
O kadar bireysel bir yaşam tarzı ki bu, senin adına verilen iyi kararlarda bile 'nasıl bana sorulmaz, emrivaki resmen bu!' diye çileden çıkıyorsun.
En ufacık bir öneriye bile bazen ters cevaplar verilebiliyor, çünkü ben zaten düşünebilirim moduna geçmiş bulunuyoruz.
Hayattaki her şey senin istediğin şekilde gelişsin istiyorsun, en azından insan ilişkileri.
Say say bitmez, ben kendimi kurtaramadım.
İnşallah siz benim aşamama gelmeden kurtarırsınız.
Ha bu arada, asla bencil değil aksine çok verici bir insanımdır.
Sevdiğim insanlar için günlerce uykusuz proje hazırlarım, temizlik şu bu en nefret ettiğim şeyler dahil ne varsa yaparım.
Ama dediğim gibi 'sevdiğim sayılı insanlar' için ...
Sadece keyfim söz konusu oldu mu, gerisi teferruat....
Filmdelisi ve konu sahibi sizin yazıları okuduktan sonra hayatta benim gibi birileri olduğunu bilmek rahatlattı beni.bazen anormal miyim diye düşünüyordum. Şu cümleyi doğru buldum git gide birileri ile ortak karar alamıyorsun evet.32yasindayim degismedim degisecegimide zannetmiyorum. Mutluyum böyle bende.harfi harfine 2 arkadaşta da kendimi gördüm valla.hee bide konu sahibi demişsin ya kendi dunyami kurup yalnız yaşamak istiyorum diye.bekarken aynı düşünüyordum. Şimdi Filmdelisi arkadasin dediği gibi eşim ve cocuklardan 5 saat sonra yatıyorum kendime zaman ayırmak için. Mesela suan sabahın 5 i.4 te kahvemi içtim balkonda. Özgürce ve keyifle herkes uykudaykenSon cümleniz her şeyi gayet iyi özetliyor. :) Bence en önemli şey insanın kendi mutluluğu. Nasıl mutlu olacaksa öyle yaşamalı insan. Bunun içinde hepsinden biraz biraz olmak zorunda: bencillik, fedakarlık, anlayış, saygı, sevgi, idare etmek ve etmemek, taviz vermek ve vermemek, insanları kırmak ve kırmamak falan filan, uzar gider.
Bütün bu yaptığın ya da yapacağın şeyleri sevdiklerinle yapsan daha tatlı olmaz mı kat kat artar bence o an ki mutluluğun. Yani ne bileyim müzik dinliyorsan da aç sesini tabi ortam müsaitse arkadaşınla eşlik et meselâ. Yolculuk ta kolu bacağı değiyo diye sinir olacağına sohbet etmeye çalış.yani farklı boyutlardan bak olaylara.İş hayatına zaten gireceğim, hatta bir an önce girmek bile istiyorum. Okul biter bitmez. İşe gitmeyeyim gibi bir derdim yok, sevmem tembelliği. Ama güzel olmaz mı işten yorgun argın geldiğimde kafamı dinleyeceğim evime gelmek? :) Yaparım yemeğimi (veya hazırlarım), onu yerim ondan sonra koyarım çayımı, kahvemi falan... Ya kitap okurum ya da dizi izlerim, dinlenme zamanımı öyle geçiririm diye düşünüyorum. Tabi bu sadece düşünce.
İnsanları sevmiyor değilim, onlarla konuşurum, çok neşeliyimdir. Konuşmak isteyene falan muhakkak konuşacak birşeyim vardır. Ama gece insanlar uyurken gürültü yapan insanların nesine hoşgörü göstereyim ben? Buna göstermek istemiyorum mesela.
O kahveyi eşinizle içseniz daha zevkli hale gelmez mi o an mesela.gerçekten merak ettiğim için soruyorum.Filmdelisi ve konu sahibi sizin yazıları okuduktan sonra hayatta benim gibi birileri olduğunu bilmek rahatlattı beni.bazen anormal miyim diye düşünüyordum. Şu cümleyi doğru buldum git gide birileri ile ortak karar alamıyorsun evet.32yasindayim degismedim degisecegimide zannetmiyorum. Mutluyum böyle bende.harfi harfine 2 arkadaşta da kendimi gördüm valla.hee bide konu sahibi demişsin ya kendi dunyami kurup yalnız yaşamak istiyorum diye.bekarken aynı düşünüyordum. Şimdi Filmdelisi arkadasin dediği gibi eşim ve cocuklardan 5 saat sonra yatıyorum kendime zaman ayırmak için. Mesela suan sabahın 5 i.4 te kahvemi içtim balkonda. Özgürce ve keyifle herkes uykudayken