Linç yiyeceğimin farkındayım. Bana çok tembelsin , ders calışmamak için yapıyorsun diyenler elbette olacak.
Öncelikle bilgisayardan yazıyorum ve bundan yazmaya alışkın değilim , yazım hatalarım olursa affola..
Aslında kendimden az çok bahsetmiştim ama insan içinde olanları tutamıyor. Çevreme de anlayacak kimse yok.
O yüzden aynı şeyleri tekrar tekrar yazmak istemiyorum ama bunaldım. Şu hastalıklı beynimden bıktım. Söküp atmak istiyorum. Sürekli konuşuyor hiç susmuyor . Kitap okurken , flim izlerken, kendi kendime yürürken bile beynim susmuyor. Hareketlerimi de kontrol edemiyorum. Ders çalışıırken kendimi aynanın karşısına gecmiş konuşurken veya da odada kendi kendime ileri geri yürürken buluyorum. Yaşıtlarım üniye gidip gezip tozarken ben çakıldım kaldım.
Yemek yapıyorum mesela bir anda yemeğ bırakıp odada turluyorum aynaya bakıp geliyorum . Bir şeyi yerine koyuyorum 2 dk sonra koyduğum yeri unutuyorum. Mutfağa su içmeye gidip içmeden geri geliyorum. Ben çooooook sıkıldım . Bana ders çalış hala üni kazanamadın diyorlar ama bu beyinle nasıl kazanayım.
Saçlarımı kopartıyorum . Yatakta yatarken ,otururken ,çalışırken yerde öbek öbek saçlar birikiyor. Saçımı tarayamıyorum dipleri yanıyor
Hep bu haldeydim ...Küçüklükten beri sadığım özelliklerin hepsi vardı ama o zamanlar tüm bunların sorunlu davranışlar olduğuna aklım ermedi , ailem de umursamadı. Okulan gelirdim gene kendi kendime evde dolanırdım , müzik inleyerek saatlerce hayal kurardım, sabaha kadar bağıra çagıra kendi kendime konuşurdum. Simdi 20 yaşında kazık kadar oldum hayata geç kalmış hissediyorum. Ben çok büyük potansiyeli olan bir insanım ve kendi kendimi harcamak istemiyorum. Bu kafayla nasıl başarılı olacağım bilmiyorum.
Hayal kuruyorum. Günümün en az 10 saati nasıl geçiyor biliyor musunuz
Kulaklık takarak ve kendi hayal alemimde odanın içinde ieri geri yürüyorum 11 12 yaşımdan beri böyleyim. Bundan kurtulamıyorum.
Odaklanamıyorum da . Birşey izlerken okurken çok sıkılıyorum. Hemen ayağa kalkıp yürümek istiyorum.
Annem kalk bulaşık yıka , çamaşır ser dese yapmam ama kendi kendime yürümek olursa yapıyorum.
Psikiyatriye haftaya gideceğim ama benim gibi olanlar var mı öğrenmek istiyorum.
Beni linçleyeceksiniz ama şizofreni veya bipolar çıkacağım diye çok korkuyorum . Bende aklımdan seneryo uydurup ona göre davranıyorum , Onun bir seneryo olduğunun ve geçek olmadığının farkındayım ama kendimi durduramıyorum.
Artık her şeyi saldım. Yıllarca bunlarla mücadele etmekten yoruldum. Tek umudum doktor. Biliyorum iyi birsey değil ama hap falan versin de hem şu beynimdeki sesler sussun hem de az durgunlasayım istiyorum.
şu anki tek derdim şu halden kurtulmak. Bu benim için ölüm kalım meselesi oldu
