• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk sahibi olmak istemiyorum

Bence sizin değil de kayınvalidenin bir psikologa gitmesi gerekiyor.
Kendi bedeniniz üzerinde söz hakkı olmak kimsenin haddine değil. Üstelik çocuk gerçekten büyük bir sorumluluk, 2 kızım var, ben anaç bir insanım, hiç pişman değilim ama hayatım çok değişti. Herkes bu değişimi istemeyebilir. Sorumluluk istemeyebilir. Başka şeylerin sorumluluğunu taşımak isteyebilir. Kendi için daha çok zaman isteyebilir. Hayatta başka öncelikleri, değer verdiği başka şeyler olabilir. Bunlar gayet de normal şeyler. Eşiniz annesiyle sert ve net bir konuşma yapmalı bence.
 
ayy aynı yaştaymışız
ben de ne zamandır böyle bir konu açsam mı diye düşünüyordum.
valla daha bir sürü yapmak istediğim şey var, çocuk olursa kim bilir ne zaman yaparım bunları hatta yapabilir miyim diye düşünmüyor değilim.
bilemiyorum, sanırım ben kendim yapmazsam pişman olmaktan korkuyorum
Benim de sanki yapamadığım şeyler aklımda kalacak, çünkü kendi anneme bakıyorum ben 34 yaşıma geldim ve annem ihtiyacım olmasa da hala beni düşünüyor. 63 yaşında hayatını çocuklarına adamış, dünyayı gezememiş, kimseyi düşünmeden özgürce para harcayamamış, uzun zamandır babamla başbaşa tatile gidememiş mesela.
 
Tabiki hayır östrojene annelik duygusunun hic bağlantısı yok . Östrojen sadece bir kadın olarak sağlıklı olmanızı sağlar
Annelik hissi veren oksitosin daha , oda sadece hormonal degil bir çok etmen var o histe .
Oksitosinde kan testinde görülmez zaten düzenli olarak salgılanmaz.
Gerçekten aradığım yanıtı aldım çok teşekkür ederim
 
Hayatımda hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Çevremde hep yaşın gelince vücut saatine göre isteyeceksin dediler ama 34 yaşımdayım ve hala çok net ve kesin bir şekilde bu sorumluluğu almak istemiyorum .Bu yüzden kv'nin hormonal sorunun var demesi biraz kafamı karıştırdı. Doğru olabilir mi acaba çocuk istemenin nasıl bir hissiyat olduğunu anlamadığım için yanlış ya da doğru diyemiyorum.
Ben de çocuk özlemiyle yanıp tutusmadım ama tatlı şirin çocukları gördükçe böyle bir çocugum olsa mı ya diyodum. Size o hisde mi gelmiyor. Yanlış anlamayın merak ettim sadece. Hormonal değil belki psikolojik sebepşerden istemiyor olabilirsiniz.
 
çocuğu olanlarrrr:KK57:leylekler sanki izinsiz getirdi de kapıya bıraktı.tırnağına zarar gelse helak olursunuz.pişmanlıklara dikkat etmekte fayda var.

çocuk yapmak zorunda değilsin elbet.yaştan da kaynaklı olabılır. tek çocuğu olanların demesine göre, erken diyerek ikinci çocuğu ertelemişler ve sizin yaşlara geldiğinde çocuk fikri cazip gelmemiş.keşke birincinin arkasından ikinciyi yapsaydım da o yaşlara bırakmasaydım dıyor.banada ıkıncıyı yap geç bıle kaldın dıyorlar.4 yaşında kızım ,ben 27.bıraz daha rahatlığa alışırsam ıkıncı çocuk isteğim benimde kaybolacak gibi.normal yani istememeniz sizde sorun falan yok.kv torunu var zaten niye ısrar edıyorlar ki.
 
Kararıniza tabiki saygı duymak zorundalar belki iyiliğinizi düşünüyorlar keşke bende sizin gibi düşünsem 19 yaşımda evlendim suan 22 yaşindayım ilk günden cocuk istiyoruz ve dr bize imkansız diyor artık rabbimden cocuk istemek yerine bu fikri kafamdan atmasını istiyorum
Ne imkansız denenler çocuk sahibi oldu nice hiç problemi olmayan çiftler bir türlü kucağına alamadı... Allaha güven sabret inşallah senin de kucağına bir melek verir de bu hasretin sona erer çok gençsin inşallah güzel günleriniz çok yakındadır.
 
Bir de çok çocuk seven biri değildim öle her çocuga ayılan bayılan biri drğildim ama o senin karnından çıkıyo ya senden bir parça ısınamazsam diye nasıl düşünüyorsunuz şimdiden psikolojik bir sebep var gibi geldi bana. Ama tabiki sizin kararınız. İstemiyorsanız yapmayın tabiki.
Annelik hissi hamileyken falan değil dogduktan sonra boynunuza koyuyolar ya o anda geldi bana. Allah isteyen herkese nasip etsin. Eş anne baba arkadaş vs hiçbirşeyin sevgisiyle kıyaslanamaz o masumun sevgisi.
 
Her kadın anne olmak zorunda değil, çocuk istemeyen kadının hormonlarında problem vardır ne demekmiş? İlk kez duyuyorum.

Anne olmak istemek, kişinin kendisiyle ilgili yani keyfiniz bilir. Ülkemizde sizin gibi düşünen ama çevre baskısından korkan, dayanamayıp anne olan birçok insan var görüyoruz. Kararınıza herkes saygı duymak zorunda ama o zaman daha net ve daha sert cevaplar vermeniz gerekir, çünkü burası Türkiye herkesin çocuğu olmak zorunda.

Hatta varsa kardeş yapılması zaruri, bebek kızsa bi oğlun olsun, erkekse kızın olsun.. Bu böyle uzar gider bu sorunlar anne olmayla da bitmiyor takılmayın.
 
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Çocuk sevmezseniz,istemezsiniz cok normal.
Ama çocuktan nefret eder gibi bahsetmeniz de normal dğeil yani
Ne demek torunu için bence tatlı değil demek falan.
Butun çocuklar güzeldir.
Gercekten çocuk yapmayın bu kafayla.
 
Son düzenleme:
Karar sizin kararınız. Diğerleri dış kapının mandalı. Bizim insanımız baskı yapmadan duramaz. Çok sınır bozucu gerçekten. Psikolojik fizyolojik sorun aramış bazı arkadaşlar. Illa bir sorun aramaya gerek yok. Hedefler ve istekler hoşlantılar kişiye göre değişir.
 
Herkes fikrinize saygı duymalı. O kısma katılıyorum ama kötü niyetli olduklarını da sanmıyorum olaylara bakış açısı farklı bu ev almamak araba almak düğün yapmamak nikah yapmak gibi bir tercih değil onlar içinde kalır geçer ama çocuk öyle değil zamanı geçip ahh keşke dediğinde dönüş yok. Ve bambaşka bir sevgi açıkçası biri bana istemiyorum dese bu deliliği yapmalısın derdim 😁 çocuğuyla ev hayatını seçenler olduğu gibi çocuğuyla dağ tepe bayır gezenler de var. Herkes kendine göre şekillendiriyor. Zor mu çok zor. Zorunda mısın asla. Güzel mi dünyadaki hiçbir şeye benzemeyen bişey. Seçim eşin ve senin. Haa eşinin yiğeni için söylediklerine çok üzüldüm. Belli ki içindeki o duyguyu açığa çıkarmak istiyorlar gül geç sen nasıl fikrine saygı bekliyorsan onlara da saygı duy.
 
Ben de çocuk özlemiyle yanıp tutusmadım ama tatlı şirin çocukları gördükçe böyle bir çocugum olsa mı ya diyodum. Size o hisde mi gelmiyor. Yanlış anlamayın merak ettim sadece. Hormonal değil belki psikolojik sebepşerden istemiyor olabilirsiniz.
Zaten hiçbir zaman çocuk isteğim olmadı ya da çocuklarla yakıın ilişki kuramadım. Bunda yakın çevremde ve ailemde çok fazla çocuk görmemiş olmamamda etkili oldu.Ama çevremde yeni anne olan arkadaşlarımı görünce bu kararım pekişti, artık kadınlar pişmanlıkları konusunda daha net konuşabiliyorlar. Yeni kuşak annelik kutsaldır ve her kadın anne olmalıdır diye düşünmüyor sanırım. Yakın arkadaşlarımdan gördüğüm ve duyduğum şeyler beni anne rolünden giderek uzaklaştırdı. Kendimi, yıllardır emek verdiğim işimi bırakmış, gözlerimin altı mor, birine bağımlı , 6 aydır uyumamış , bir kahve içmek için eşini beklemek zorunda kalan ve ömür boyu bir sorumluluk almış biri olarak göremiyorum. Daha doğrusu istemediğim birşey için bunları neden kaldırayım ki.
Çocuğu olup bundan mutlu olan annelere saygı duyuyorum, yazdıklarım yanlış anlaşılmasın.
 
Herkes fikrinize saygı duymalı. O kısma katılıyorum ama kötü niyetli olduklarını da sanmıyorum olaylara bakış açısı farklı bu ev almamak araba almak düğün yapmamak nikah yapmak gibi bir tercih değil onlar içinde kalır geçer ama çocuk öyle değil zamanı geçip ahh keşke dediğinde dönüş yok. Ve bambaşka bir sevgi açıkçası biri bana istemiyorum dese bu deliliği yapmalısın derdim 😁 çocuğuyla ev hayatını seçenler olduğu gibi çocuğuyla dağ tepe bayır gezenler de var. Herkes kendine göre şekillendiriyor. Zor mu çok zor. Zorunda mısın asla. Güzel mi dünyadaki hiçbir şeye benzemeyen bişey. Seçim eşin ve senin. Haa eşinin yiğeni için söylediklerine çok üzüldüm. Belli ki içindeki o duyguyu açığa çıkarmak istiyorlar gül geç sen nasıl fikrine saygı bekliyorsan onlara da saygı duy.
İlerde pişman olabilme kısmına katılmıyorum. Hiç sahip olmadığım birşey için ya da hiç hissetmediğim bir duygu için nasıl pişman olabilirim ki. zaten bu duyguyu bilmiyor olacağım.
 
bir insanın çocuk sahibi olmak istememesine inanamıyorum o kadar imkansız geliyo ki bana...
doğa nın içimize doğuştan verdiği bir his gibi bu hayata devam etme arzusu. ölsem bile geride benden bir parçam kalsın olayı.
Yanlış anlamayın ama bana bu biraz kibir gibi geliyor. Zaten homo sapiens olarak dünya kaynaklarını tükettik. Benim bir parçam kalsa ne kazanacak ki dünya, ben kimim ki dünyaya ardımda bişey bırakmam gereksin diye düşünüyorum.
 
Canım istemiyorsanız bu kimseyi ilgilendirmez herkes saygı duymak zorunda sonuçta bu hayat sizin ve sadece sizi bağlar.
(Keşke ben de anne olmaktan vazgeçebilsem ama olmuyor.)
 
Bunun hormonla hic alakasi yok. Ki degisecek bisey olsaydi bugüne kadar coktan degisirdi. Bu senin özgür kararin, bastan söylemissin sonradan zorlayamazlar da zaten
 
Yanlış aktarmış olabilirim. Sürekli bağıran 2.5 yaşında bir insana nasıl davrancağımı kestiremiyorum ve bu beni yoruyor.
Bir anne olarak bende o anlarda ne yapicagimi kestiremiyorum:) cocuk buyutmek cok zor gercekten istemedikce zaten yapmak dogru degil hem anne icin hem cocuk icin cevrede bu konuda karismamali buyutecek olan sizsiniz anne olmak mecburiyet degil tercih meselesi..bende cok anac degilim hatta lohusalik sendromunu dibine kdr yasadim annelige alismam cok zor oldu annelik de cok garip bir duygu sizi cok yoran yeri gelince hayatdan bezdiren cocugunuzdan ayri vakit gecirdiginizde onun yaptigi sirinlikleri dusunup gidiyimde bir opeyim diyorsunuz:)
 
İlerde pişman olabilme kısmına katılmıyorum. Hiç sahip olmadığım birşey için ya da hiç hissetmediğim bir duygu için nasıl pişman olabilirim ki. zaten bu duyguyu bilmiyor olacağım.
Zaten o yüzden oluyor toplum baskısı bakın ben tercihinize sonuna kadar saygı duyuyor ve hisleriniz bu şekilde olduğu için en doğru karar olduğunu düşünüyorum. Amacım asla karşı görüşte olmak değil. Sadece tecrübelerden yaşantılardan kaynaklı bir durumdan bahsediyorum. Çocuk sadece 0-18yaş aralığında sahip olunan güzellik değil sadece bebek sahibi olmak da değil hayatın ilerleyen zamanlarında daha farklı yaşadığımız başka bir yerde olan bir aile üyesi. Bebek bakma çocuk büyütme zorluğu ve korkusunu anlarım ama ilerideki sizin 60 çocuğun 25 yaşında olduğu dönemleri de yok sayıyorsunuz. Burada sizin gibi düşünen bir çok arkadaş var ki yaş grupları hemen hemen yakın bir de aynı soruyu 60 yaş üstünde kendi isteği ile çocuk sahibi olmayan kadınlara yöneltsek o duyguyu hiç bilmemelerine rağmen aynı desteği görebilir miyiz?
 
Back