- 8 Mart 2015
- 25.106
- En iyi cevaplar
- 1
- 81.192
- 598
Uyurkenki gülmelerini tercih eden annelerdenim
Sadece o zaman sevimli geliyorlar...
Uyurkenki gülmelerini tercih eden annelerdenimAy olur mu bi gülüşü yeter.
Ama bi gülüyo yorgunluk morgunluk kalmıyo hiç.
Hiç.
Anam demeyin oylr ya cok uzuldum. Psikolojik destekmi alsaniz. Aneniz sizi istemiyo olsw uzulmezmiydinizBiksin
Ben o kadar duygusal olamıyorum. Annelik bana bebekle birlikte yüklenmedi. Demek ki herkes anne olamıyor. Emzirince anlarsın dediler, emziremedim. Nasıl anlatayım size emzirme işi beni iyice mutsuz yaptı. Bana bağımlı bir can olmasına alışamadım.
Hayatta birden bire duygularinizi kaybetmemissinizdir herhalde. Huyunuzu suyunuzu az cok tahmin etmediniz mi?Biksin
Ben o kadar duygusal olamıyorum. Annelik bana bebekle birlikte yüklenmedi. Demek ki herkes anne olamıyor. Emzirince anlarsın dediler, emziremedim. Nasıl anlatayım size emzirme işi beni iyice mutsuz yaptı. Bana bağımlı bir can olmasına alışamadım.
Sevgi patlamasi canim. O anki sevgi patlamasi.Üstüme iyilik sağlık. Bokuna niye kurban oluyoruz durduk yere. Bok da bunu istemez bence.
Ay olur mu bi gülüşü yeter.
Ama bi gülüyo yorgunluk morgunluk kalmıyo hiç.
Hiç.
Neden ki? Belki de çocuk sahibi olan insanlar bize doğruları anlatsalardı, olayın hep iyi yanlarından bahsetmeselerdi böyle olmayacaktı. 15 senedir etmediğimiz kavgaları 5 aydır ediyoruz eşimle. Ne diyorum gerçekten sevimli, ama çok zor. Herşeyi çok zor. Annelik babalık herkese göre değilmiş. Yapanlara takdirle bakıyorum. Biz 5 ayda insanlıktan çıktık. Ev evlikten çıktı. Dünyaya gelince en güzel şekilde bakmak gerekiyor. Artık ben ve eşim yok, sadece o var. Herşeye ona göre. Bana gaz veren arkadaşlarım hiç olumsuz taraflarını anlatmadılar. Keşke burunlarını sokmayıp, kararımızz saygı gösterselerdi
Pardon ama olumsuz yönlerini tahmin etmek, yapmadan önce araştırıp öğrenmek çok zor olmamalı yahu. Bana da kimse anlatmadı ama gayet biliyordum neler yaşayacağımı. İnternet çocuk sendromları ile dolu. Her yaş için var üstelik. Bana da arkadaş gazı ile üremek çok garip geldi. Bilgi çağındayız, her bilgi bir tık ötede. Elalemin söylediği şekilde algılamıyoruz artık hayatı. Bende bir tane bebe var. İkinci çocuk çok güzel çıkar sen de bir tane dediler diye çocuk mu yapayım şimdi? Ki diyorlar. Hatta ikinci ilkinden daha kolay oluyor korkma diyorlar. Yiyor muyum? Asla ahsjsjs.
Ben de üçüncü ikinciden kolay olur mantığıyla üçledim. Ama hala değişen bisi yok, bekliyorum..
Bende senin gibi düşündüm, bu dünyaya çocuk getirsek ne kadar iyi bakabilirim, aa oyumda olsun belki sonra çocuk yaparız, şuyumda olsun daha iyi imkan sağlarız, bankada şukadar param olsun kimseye muhtaç olmadan çocuğu yapar büyütürüz derkeeeeeeennnn bi Baktık 9 sene geçmiş, e baktık yaşımız geçmeye başladı hadi çocuk yapalım dedik ve dediiiikkkk sadece DEDİKKKKKK.Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Allah allah niye bu kadar dramatize ettiniz ki?Anam demeyin oylr ya cok uzuldum. Psikolojik destekmi alsaniz. Aneniz sizi istemiyo olsw uzulmezmiydiniz
Dördüncüde tutar bence. Hadi bi gayret. Rızık önemli ahsjsjs.
Evet çok zor hele başlarda dediğiniz gibi evliliğe atılan bi bomba gibi ayrıca..Ama 2 3 yaşından sonra çok daha iyi oluyor ele avuca geliyor,az çok kendini ifade edebiliyor o zaman biraz daha rahatlıyor insan..siz şu an benekli hayata alışma sürecindesinizNeden ki? Belki de çocuk sahibi olan insanlar bize doğruları anlatsalardı, olayın hep iyi yanlarından bahsetmeselerdi böyle olmayacaktı. 15 senedir etmediğimiz kavgaları 5 aydır ediyoruz eşimle. Ne diyorum gerçekten sevimli, ama çok zor. Herşeyi çok zor. Annelik babalık herkese göre değilmiş. Yapanlara takdirle bakıyorum. Biz 5 ayda insanlıktan çıktık. Ev evlikten çıktı. Dünyaya gelince en güzel şekilde bakmak gerekiyor. Artık ben ve eşim yok, sadece o var. Herşeye ona göre. Bana gaz veren arkadaşlarım hiç olumsuz taraflarını anlatmadılar. Keşke burunlarını sokmayıp, kararımızz saygı gösterselerdi
Aynen, rızık mühim. 4. için motivasyon verdin bana. Rızık ile herseyin çözüleceğine şu an çok eminim.
Herkes anne olmak zorunda degil. Ama eger olma kararini verdiysen sorumluluk almak zorunda.Allah allah niye bu kadar dramatize ettiniz ki?
Herkes ‘anne’ olmayı sevmek zorunda mı?
Çocuğumu sevmiyorum demiyor ki kadın, bana bağlı bir can olmasını sevmiyorum diyor ve ben de öyleyim.
Alışıyor insan alışmasına ama büyüyüp mümkün mertebe evden kendi sorumluluklarını üstlenip gidecekleri günün hayaliyle de yaşıyor.
Çocuğunu sevmemek bambaşka bir şey, siz yanlış anlıyorsunuz.
Saygı duyuyorum birçok konuda çok haklısınız.Tercih meselesi.Ama siz bir deneyin önce de çocuğunuz olur mu olmaz mı ona göre karar verirsiniz.şu an resmen kısırlık zirve yapmış.ben de o mağdurlardanım ne yazık ki.Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Hyr yanlis anlamadm sevmiyorum demiyor. Ama olduguna pismanim diyor. Cok uzucu evet benim icin dramatikAllah allah niye bu kadar dramatize ettiniz ki?
Herkes ‘anne’ olmayı sevmek zorunda mı?
Çocuğumu sevmiyorum demiyor ki kadın, bana bağlı bir can olmasını sevmiyorum diyor ve ben de öyleyim.
Alışıyor insan alışmasına ama büyüyüp mümkün mertebe evden kendi sorumluluklarını üstlenip gidecekleri günün hayaliyle de yaşıyor.
Çocuğunu sevmemek bambaşka bir şey, siz yanlış anlıyorsunuz.
Çok okuduğum ve bildiğim için 15 yıl çocuk yapmadım. Ama hani basireti bağlanmak diye bir tabir var ya aynen öyle oldu. Sürekli sen isteyince olacak mı sanıyorsun, millet yıllarca uğraşıyor, öyle hemen olsaydı bizim futbol takımımız olurdu, zaten bu kadar uzun süre korununca yumurtalıklar tembelleşir... Çok sevdiğim bir arkadaşım çok pişman olacaksın dedi. Zaten yaş 39 olmuş.Eşimle dedik ki bir defa deneyelim, hayırlıysa olur, olmazsa da bizce sıkıntı yok.Elimizden geldiğince iyi bakıyoruz, kılına zarar gelmesin ama biz yokuz artık. O gaz veren insanlara telefon açıp çok hesap sordum. Onlara nedense hiç bu kadar zor gelmemiş. Üstelik hepsinin 2-3 tane var.Pardon ama olumsuz yönlerini tahmin etmek, yapmadan önce araştırıp öğrenmek çok zor olmamalı yahu. Bana da kimse anlatmadı ama gayet biliyordum neler yaşayacağımı. İnternet çocuk sendromları ile dolu. Her yaş için var üstelik. Bana da arkadaş gazı ile üremek çok garip geldi. Bilgi çağındayız, her bilgi bir tık ötede. Elalemin söylediği şekilde algılamıyoruz artık hayatı. Bende bir tane bebe var. İkinci çocuk çok güzel çıkar sen de bir tane dediler diye çocuk mu yapayım şimdi? Ki diyorlar. Hatta ikinci ilkinden daha kolay oluyor korkma diyorlar. Yiyor muyum? Asla ahsjsjs.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?