- 12 Mayıs 2020
- 271
- -51
- 13
benim ''zorunda hisseden'' diye bir ifadem yok. aklınızı idareli kullanıyorsunuz onu anladık ta... şimdi de uydurmaya başladınız. o kadar da kısmayın. eror veriyor yoksa...
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?
- Konu Sahibi 000
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Ben o kadının anne olmasına çok şaşırdım. Olmaz sanıyordum.
Biraz önce de konuştuk. İleride beni suçlamanı istemem,neden beni ikna etmedin neden anne baba olmadık deme dedi.
Ona tekrar sordum.. evet ben 33 o 36. Onun daha vakti var. Benim azalıyor. Biyolojik yaş bana istek olarak gelmedi.Anne olma isteğim yok..
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Sizin yoruma kahkaha attım.. Çok yaşayın..
Emeklilik mi?Benim yaş 33, en iyi ihtimal 63te emekli olacağım. Daha 30 senem var.
30 sene sonrasını bu ülkede emeklilik konusunda hiç düşünmüyorum..
Bence sizde düşünmeyin.. error veririz hep beraber..
Bu ülkede 30 yıl değil 3 ayda neler neler değişiyor..
Boşverin..
Çocuk konusunda emeklilik yorumu okudum ya.. bir daha bu kadar şaşırmam..
Sağ olun iyi neşelendim..
- 30 Ağustos 2013
- 2.101
- 7.332
- 358
Cocuk sahibi olmak istemedim kendimce nedenlerim cok hala da olmak istemiyorum.Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Gercekten madden ve manen hazir olan ciftlerin, gunun sonunda cift olarak kalamasalar da ebeveyn olma niteligindeki bireyler cocuk sahibi olmali.
Buyuk aile bireyleri, akranim olanlar ve toplumun kaliplasmis zihinlerinde evlendiysen dogurmalisin baskisi var ve empoze etmeye calisiyorlar. Sosyal hayatta ancak esleriyle, isleriyle ya da cocuklariyla var olabileceklerine inanlar doguruyor. Ben hicbir mantikli izahini bulamadim neden dogurmak ister ki insan?
- 30 Kasım 2019
- 1.154
- 2.527
- 48
iki evladim var, bir de kaybettigim..
Insan yetistirmek kolay is degil, basli basina emek ve gonullu mesai istiyor, sevgi sabir istiyor.
ikisi de sukur sebebi benim icin, hic dogurmasaydim eksikliklerini hisseder miydim bilmiyorum ama suan cocuksuz bi hayati dusunmek bile kendimi eksik hissetmeme sebep oluyor.
Insan yetistirmek kolay is degil, basli basina emek ve gonullu mesai istiyor, sevgi sabir istiyor.
ikisi de sukur sebebi benim icin, hic dogurmasaydim eksikliklerini hisseder miydim bilmiyorum ama suan cocuksuz bi hayati dusunmek bile kendimi eksik hissetmeme sebep oluyor.
- 23 Ağustos 2012
- 50.020
- En iyi cevaplar
- 1
- 232.394
- 898
Sizin yoruma kahkaha attım.. Çok yaşayın..
Benim yaş 33, en iyi ihtimal 63te emekli olacağım. Daha 30 senem var.
30 sene sonrasını bu ülkede emeklilik konusunda hiç düşünmüyorum..
Bence sizde düşünmeyin.. error veririz hep beraber..
Bu ülkede 30 yıl değil 3 ayda neler neler değişiyor..
Boşverin..
Çocuk konusunda emeklilik yorumu okudum ya.. bir daha bu kadar şaşırmam..
Sağ olun iyi neşelendim..
Ekonomice gayet doğru bir yorum kız aslında, nufüs yaşlanıyor insanlar daha çok yaşıyor artık. Bir emeklinin emekli maaşını ödemek için 5-7 çalışanın vergisine ihtiyaç var. Öte yandan genç nufüs şu anda ne kadar vergi ödüyor tartışılır, işsizlik aldı başını gitti. Yani genç nüfus çoğalırsa işsizlik artacak, ortalık bombk olacak. Genç nüfus çoğalmazsa yaşlılardan oluşan bir toplum olacağız ve ekonomi taşımayacak yine bombk olacak. Tablo her şartta berbat yani . Türkiyenin acil şekilde yönetsel olarak kendine gelmesi gerek. Yoksa bizi İrandaki işsizlik, Arjantindeki enflasyon bekliyor.
Sevgiliniz ben illa ki baba olmalıyım diye düşünüyor mu? Baba olmasan ister miydin, sen engelledin baba olmami diye sizi suclar mi? Ben es adayinin söylemlerinde sizin ikna olmanizi istedigini ama kendi isteklerini simdilik hali altina supurdugunu düşünüyorum. Evlendikten sonra baski kurabilir gibi düşündüm, umarım olmaz da. Bazi erkekler de baba olmaya heves edebiliyorlar.
Eee arkadaşım ekonomik sebepleri öne süren birine böyle bir emeklilik yorumu gayet normalSizin yoruma kahkaha attım.. Çok yaşayın..
Benim yaş 33, en iyi ihtimal 63te emekli olacağım. Daha 30 senem var.
30 sene sonrasını bu ülkede emeklilik konusunda hiç düşünmüyorum..
Bence sizde düşünmeyin.. error veririz hep beraber..
Bu ülkede 30 yıl değil 3 ayda neler neler değişiyor..
Boşverin..
Çocuk konusunda emeklilik yorumu okudum ya.. bir daha bu kadar şaşırmam..
Sağ olun iyi neşelendim..
bu da hayatın gercegi, şu an çalışıyorsak bir gün emekli olabilme ihtimali de hep var. Yaslaninca calisamayacagiz o zamanin güvencesi de simdiki calisip ödediğimiz vergiler /Sgk primleri aslinda.
- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- 748
Idrak der ki "Freud halt etmiş" ahshdjd. Tabi ki anne olmaya planlı olarak karar versem muhteşem genlerimi aktarmak isterdim, en nihayetinde dünya benim gibi birinin genlerini aktarmasına ihtiyaç duyuyor. Oğlum olmasa dünyanın hali nice olurdu.
Ben bir kereden bir şey olmaz diyerek anne oldum. Bir kereden bir şey oluyormuş. Yumurtlama dönemi olmasa bile oluyormuş. Tecrübe etmiş oldum ahahsj.
Maddi kısmına değineyim önce. Kıstasımız çocuğun ihtiyacını karşılayacak ölçüde kazanca sahip olmak ise ki buradaki anahtar kelime "ihtiyaç". Çok şükür ihtiyaçları karşılanıyor. Kıstas, dünyanın bize dayattığı aşırı tüketim hastalığının sebep olduğu lüks içinde yaşatmak ise, o güce hiçbir zaman sahip olacağımı sanmıyorum. Sırf bu yüzden doğurmamayı seçmezdim ki çocuğumu büyütürken "en iyisine sahip olmayı" değil, "en iyi olmayı" hedeflemesine çabalayacağım. Yani istediği hayatı kendisi çabalayarak elde edebilir. Altın tepsi ile ona muhteşem bir hayat sunmak gibi bir yükümlülüğüm yok.
Manevi ihtiyaçlara gelecek olursak, akıl sağlığım yerinde. Yani sanırım ajsjsjsj. Çocuğumda travmaya sebep olacak fevri çıkışlarım, şiddete meylim, psikolojik baskım, hakaret ve aşağılama durumu söz konusu değil. Temel ihtiyaçlarını elimden geldiğince gideriyorum. Yeterli şefkati görüyor benden. Hata yaptığımda telafi etmek için uğraşıyor, hataları tekrar etmemek için de durmadan öğrenmeye çabalıyorum. İyi bir anne miyim, genel itibariyle evet. Mükemmel değilim ama iyiyim.
Bu şartlar altında oğlum kalkıp bana beni neden doğurdun derse "hadi lan oradan" derim muhtemelen. Dünyanın kötülüğü demişsiniz. Dünya hep kötü bir yerdi. Hiçbir zaman iyi olmadı. Yaradılıştan itibaren o saydığınız kötülüklerin hepsi vardı. Evet daha kötüye gidiyor ama iyiden kötüye gitmiyor. Kötüden daha kötüye gidiyor belki. Benim dünyanın gidişatı ile yapabileceğim tek şey iyi bir insan yetiştirmek. Kum tanesi kadar bir katkı olur ama benim gibi düşünen birileri varsa, kum tanesi çöl olur belki. O vakit dünyaya sövmeyiz.
Tüm bunlara rağmen kalkıp beş tane çocuk doğurur, aman rızkı Allah verir der, bir şekilde büyürler işte diye düşünürsem tüm sülaleme sövebilirler. Zira beş çocuğa ne maddi ne manevi olarak yetemem. O çocuklar bana hesap sorabilirler haklı olarak. Çocuk konusunda fikrim budur. Herkes yetebileceği ölçüde üresin mümkünse. Her konuda yetebileceği...
Manas destanından sonra pişmanlık konusuna da değineyim. Bunu en iyi siz bilirsiniz. Birilerinin aklı ile olacak iş değil. Ben kendi adıma hiç çocuk doğurmasam pişman olurdum.
Ben bir kereden bir şey olmaz diyerek anne oldum. Bir kereden bir şey oluyormuş. Yumurtlama dönemi olmasa bile oluyormuş. Tecrübe etmiş oldum ahahsj.
Maddi kısmına değineyim önce. Kıstasımız çocuğun ihtiyacını karşılayacak ölçüde kazanca sahip olmak ise ki buradaki anahtar kelime "ihtiyaç". Çok şükür ihtiyaçları karşılanıyor. Kıstas, dünyanın bize dayattığı aşırı tüketim hastalığının sebep olduğu lüks içinde yaşatmak ise, o güce hiçbir zaman sahip olacağımı sanmıyorum. Sırf bu yüzden doğurmamayı seçmezdim ki çocuğumu büyütürken "en iyisine sahip olmayı" değil, "en iyi olmayı" hedeflemesine çabalayacağım. Yani istediği hayatı kendisi çabalayarak elde edebilir. Altın tepsi ile ona muhteşem bir hayat sunmak gibi bir yükümlülüğüm yok.
Manevi ihtiyaçlara gelecek olursak, akıl sağlığım yerinde. Yani sanırım ajsjsjsj. Çocuğumda travmaya sebep olacak fevri çıkışlarım, şiddete meylim, psikolojik baskım, hakaret ve aşağılama durumu söz konusu değil. Temel ihtiyaçlarını elimden geldiğince gideriyorum. Yeterli şefkati görüyor benden. Hata yaptığımda telafi etmek için uğraşıyor, hataları tekrar etmemek için de durmadan öğrenmeye çabalıyorum. İyi bir anne miyim, genel itibariyle evet. Mükemmel değilim ama iyiyim.
Bu şartlar altında oğlum kalkıp bana beni neden doğurdun derse "hadi lan oradan" derim muhtemelen. Dünyanın kötülüğü demişsiniz. Dünya hep kötü bir yerdi. Hiçbir zaman iyi olmadı. Yaradılıştan itibaren o saydığınız kötülüklerin hepsi vardı. Evet daha kötüye gidiyor ama iyiden kötüye gitmiyor. Kötüden daha kötüye gidiyor belki. Benim dünyanın gidişatı ile yapabileceğim tek şey iyi bir insan yetiştirmek. Kum tanesi kadar bir katkı olur ama benim gibi düşünen birileri varsa, kum tanesi çöl olur belki. O vakit dünyaya sövmeyiz.
Tüm bunlara rağmen kalkıp beş tane çocuk doğurur, aman rızkı Allah verir der, bir şekilde büyürler işte diye düşünürsem tüm sülaleme sövebilirler. Zira beş çocuğa ne maddi ne manevi olarak yetemem. O çocuklar bana hesap sorabilirler haklı olarak. Çocuk konusunda fikrim budur. Herkes yetebileceği ölçüde üresin mümkünse. Her konuda yetebileceği...
Manas destanından sonra pişmanlık konusuna da değineyim. Bunu en iyi siz bilirsiniz. Birilerinin aklı ile olacak iş değil. Ben kendi adıma hiç çocuk doğurmasam pişman olurdum.
- 15 Eylül 2018
- 3.116
- 3.993
- 133
Bende sizin tam tersi anne olmak için dünyaya geldiğini dusunuyorm hayatımda en çok anne olmayı sevdim çok klişe ama öyle hani cennet kokuyor derler ya gerçekten çok bambaşka bir koku bu koku. Kokluyorsunuz doymuyorsunuz elleri sırtınıza değiyor içiniz kipirdiyor. Bir hoş oluyorsunuz huzur doluhor iciniz hergun ama hergun dua ederm. İsteyen herkese versjn rabbim... Anneligi tattım ya ne kdr şükür etsem okdr az ..... Annelik bence dusunulerek hesap yapılarak olacak iş degil aşk gibi... Sizin hesaplara uymuyor siz ona uyuyorsunuz dünya kötü diye aşık olmamak gibi bir şey erkekler öldürüyor. Şiddet uyguluyor terk ediyor yada şöyle dusunun. Sevdiğinizin kişinin sizi sevme olasiligi bilmem kaç ama yinede ben bir daha sevmicem aşık olmicam desenizde oluyorsunuz. Aşkta herkese nasp olmuyor
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Aslında haklısınız.Eee arkadaşım ekonomik sebepleri öne süren birine böyle bir emeklilik yorumu gayet normal
Zaten İskandinav ülkelerinde değilsek sorun yoktur. Maşallah kadınlarımız habire ürüyor..
Benim gibi düşünen çok az.. Hatta bir elin parmağı kadar.
Ben azınlıktayım o yüzden o emekli paraları ödenecek..
- 19 Ağustos 2019
- 1.378
- 2.288
- 133
- 31
28 yasinda isi gucu oturmus,sevdigi biriyle evlenme biri olarak yazayim. Cocuktan deli gibi gozum korkuyor, uykusu farkli bir duzene gecis yapacak olmamiz 2 kisilik evimizde cok uzun sure basbasa kalamayacak olmamiz isten bir sure uzak kalacak olmam, hatta ucretsiz izin alacak olma ihtimalim vs her sey gozumu korkutuyor. Cocuguma iyi bir yasam saglar miyim bilmiyorum, annem 14 yulin sonunda beni dunyaya getirmis oyle dunyalari da ayaklarima sermedi,kendim didindim ama bir kez keske dogmasaydim demedim. Bu sebeple bir cocugum olsun isterim. Ona ikinci dili ozel okulu yuzma kursu saglarim elbet ama deliler gibi sevildigini hisseder her senden once. Kendi hayatimdan cok memnunum belkide dediginiz gibidir.
- 6 Aralık 2018
- 9.823
- 8.498
- 148
Pişman olursunuz .Rıskı veren Allah.Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
- 15 Eylül 2018
- 3.116
- 3.993
- 133
Cok güzel yazmissiniz. Zevkle okudum( Altın tepsi ile ona muhteşem bir hayat sunmak gibi bir yükümlülüğüm yok)en çokta bunu begendm çoğu kişi bunu söylüyor. En iyisi eğitimi vermeyeceksem dediklerini alamiyacaksam dogurmam. Yaaa ne alaka anlamış degilim
aslındaSizin yoruma kahkaha attım.. Çok yaşayın..
Benim yaş 33, en iyi ihtimal 63te emekli olacağım. Daha 30 senem var.
30 sene sonrasını bu ülkede emeklilik konusunda hiç düşünmüyorum..
Bence sizde düşünmeyin.. error veririz hep beraber..
Bu ülkede 30 yıl değil 3 ayda neler neler değişiyor..
Boşverin..
Çocuk konusunda emeklilik yorumu okudum ya.. bir daha bu kadar şaşırmam..
Sağ olun iyi neşelendim..
Samsonn
dogru soylemıs :) hayatın gerceklerını konusuyoruz bunun ıcınde hersey var- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Yok düşünmüyor. Ama evlenmek istiyor benim gibi:)
Bir ablası var. Onunda tek bir çocuğu var. Ablası da 30larda anne olmuş.
Bir tane ister, erkek yeğeni var. Kız çocuklarına bayılıyor.
Bana baskı kuracağını düşünmüyorum. Çünkü kendisi öyle biri değil.
Açık açık çok çocuk istemediğimi söyledim, bana bu çekincelerimde hepsinde katılıyor.
Sadece bir tane olsun bakarız diyor. Ama o da ikinci çocuğa karşı. İstemiyor. Keza bende istemiyorum..
- 12 Temmuz 2006
- 56.243
- 216.156
- 1.223
- 52
Evlendikten sonra yeniden gündeme getireceğiniz bir konu olarak bırakın şimdilik ama asla istemiyorum diyorsanız başka.
Çocuk maddi kısmını bir yana koydum, manevi olarak büyük bir sorumluluk, 2-3 çocuk büyüten kadınları saygıyla selamlarım, ben yapamam şahsen, ki tek çocukluyum ve 2. bir çocuk düşünmedim zira hakkaniyetli, vicdanlı, merhametli, dürüst bir çocuk yetiştireceğim diye çabalarken ciddi emek harcıyorsunuz, çocukla birlikte birçok kaygınız oluyor, her gün o kadar çok haber duyuyorsunuz ki onu hayata hazırlarken hangi biri için endişe duyacağınızı şaşırır hale geliyorsunuz, ebeveynliğin emekliliği de yok, büyütüp yetiştirmek de yetmiyor, işini, aşını, evleneceği kişiyi düşünmekten kendinizi yiyip bitiriyorsunuz, zira artık evlilik bile kumara döndü, evleneceği kişi ya şiddet yanlısıysa, ya gözü döner de bir şey yaparsa, acabalar ve endişeler peşinizi hiç bırakmıyor, dolayısıyla şahsen ben çocuk sahibi olmak istemeyenleri anlıyorum, hiç toz pembe bir tablo çizemeyeceğim, evet bir evlada sahip olmak güzel bir duygu ama o evladı yetiştirebilmek işte o gerçekten kolay değil.
Geçenlerde buradan bir komşu ablayla karşılaştık, kadını biraz zayıflamış gördüm, x abla hayırdır hasta mısın zayıflamışsın dedim, ne bileyim derdi olduğunu, ağlamaya başladı, 7 çocuğu var, her birininde ayrı sorunu, kimi işsiz kalmış, kiminin eşiyle sorunları varmış, kiminin sağlık problemleri, kocasından da yüzü gülmemiş bir kadıncağız, adam başka bir kadınla aldatıp seneler önce terk etmiş, 17'sinde evlenmiş, kayınvalidesinden ve kayınvalidesinin annesinden de çok çekmiş zamanında, bana dedi ki ben 17 yaşından beri hiç gülmedim, hep çektim, 7 çocuk doğurdum belki onlarla yüzüm güler dedim o da olmadı, her biri için ayrı dertleniyorum, akıllılık etmişsin 1 çocukla kalmışsın, derdin üzüntün 1 olur, benim gibi aklın 7'ye bölünmez, o kadar üzüldüm ki ağlamasına.
Allah isteyen herkese nasip etsin inşaallah lakin kucağınızda dizinizin dibindeyken herşey nispeten daha iyi, tek sıkıntınız gideceği okula karar vermek, istediği oyuncağı zamanında da alamamak olur ama büyüyünce sorunları da çocuklarla birlikte büyüyor.
- 13 Şubat 2020
- 1.093
- 2.569
- 83
Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Freud u çok severim. Bu sözünü de çok sevdim. Bir kizim ve ikiz ogullarim toplam üç evladım var. Ben mutlu bir cocukluk ve gençlik sonrası mutlu bir evlilik yaptım. Yani benim acimdan haklı freudcum.
Çocuk sahibi olmak gerçekten düşündürücü ama sanırım sizin kadar detaylı düşünmedim. Elimdeki imkan neyse onunla en iyisini yapmak en doğrusu. Daha ortada çocuk yokken bezini, mamasını, okulunu düşünsem sanirm bende cesaret edemezdim. Ben anneliği seviyorum sanirim. Ama bazen bende kendime soruyorum neden çocuk yaptım diye
Rabbim acılarını göstermesin.- Durum
