Merhaba konu sahibi,
Öncelikle hissettigin karmasa cok normal. Senin gibi hissetmistim. Hatta alti aylik evliydim ve hic cocuk hayalim yoktu, hep sonralara saklardim bunu hayal etmek icin. Ama oldu. Aldirmayacagimi biliyordum. Ama neden her anne gibi hissedemiyorum diye kendimi sucladim.
Artik anliyorum. Söyle ki, o bahsedilen kutsal duygular her insanda kendini gösteremiyor. Farkli hissediyor her anne. özünde sevmiyor mu, seviyor.Örnek ben. Yani o minik parmaklar icin heyecanlanamadim hic. Sanki bir insan geliyormuscasina bekledim. Baska bir insan, baska bir karakter. Korktum, alismaya calistim.
Her anne baskadir. Sen neden söyleyim böyleyim deme kendine, kendince bir anneligin olusacak. Herkes bebegini ayni sekilde sevmez. Kafanda sekillendirdigin herseyi sil at. Annelik sevkatli olmaktir. Varsin süslü kelimeler söylemeyesin. Simdiden bebek kiyafeti bakmayasin ama onu sevesin. Sevkat duygun varsa bu isin üstesinden gelirsin.
Tabiki de zor, ama can almaktan daha kolay. Bir ömür olsaydi simdi su yasta olacakti psikolojisini yasayacaksin. Herseyi gectim can almak herseyden daha zor. Hayatina geldi cat kapi. Rabbimin gönderdigine ev sahipligi yapip yüregini acmalisin. Hayatta güzel olan ne kolay ki..
Annelik kisiye özeldir. Insanligin gidebilecegi son noktadir gözümde. Eger karincalara kiyamadiysan ona da iyi bakacaksindir demektir.
Genc yasimda hamile kaldim, zordu benim icin cok zordu hamilelik dönemi. Eve kapandim, dus alacak zamanim olmadi. Ama ileride kizimin bana bir anne demesi dogru isi yaptigimi gösterir bana. Nihayetinde gögüslerim var olma amacina hizmet etti, her ay cektigim adet bu sefer de bekledigi seye sahip oldu, karin derim ona sunulan esneme payini kullanarak genisledi de genisledi.
Bizler bu dünyaya kazik cakmaya gelmiyoruz. Özgürüz fakat saglikli bedenimize de hizmet etmeliyiz. Asik kazik zaten bu dogan cocuklarimiz. Dogurabilmek de özgürlüktür. Bu duyguyu yasayin. Ister cok iyi gelsin ister pek heyecanli olmasin ama yasamak ve yasatmak gibisi yok.