- 4 Nisan 2008
- 3.713
- 4.259
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Allahım gerçekten isteyenlere versin inşallah bebeği sizin gibiler değil.
iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk ya şimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
ilk satır süper,hevessiz derken burda ıkı konu var bırı benım açtığım ,diğeri olivıanın devam ettirdiği,yanı böle hanımların topiği,her canlı doğurabilir ama her canlı anne olamaz.....nekadar doğru bir söz...anne olmaya bukadar hevessiz bir insan ilk defa tanıdım..Rabbim isteyen herkese nasip etsin inşallah...
bir insanın başka bir canlının yaşamına son vermeye hakkı yok...
önceliğimde aldrmak yok ama nasıl kabullenırım dıye sorgulamak var işte
iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk ya şimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
senı çok iyi anlıyorum,ben bekarım,hamıle olmam imkansızken bile bir kaç rüyamda gördüm,gerçekmiş gibi,bir hafta etkisinden kurtulamadım,dehşet bir şeydi,olivianın topiği var,eskiden benımde vardır,arada oraya beklerizHerkesin bir imtihanı var, kimininki çok istediğiyle; kimininki hiç istemediğiyle.
Çocuk istemeyen birinin yaşayabileceği duyguları düşünebiliyor musunuz? Ben misal ASLA istemiyorum gerekli önlemleri alıyorum ama 1 kere hamilelik şüphem olduğunda yaşadıklarım bana yetti. Dünyam başıma yıkıldı zannettim, hayatımı ellerimden almışlar artık hiç bir zaman istediğim gibi yaşayamayacağım sanki, ölene kadar göz kulak olmam gereken bir varlık; kabus gibiydi kısacası. Neyse ki şüphem doğrulanmadı ama olsaydı inanılmaz mutsuz olur kendimi hangi merdivenden atacağımı düşünürdüm.
Yani isteyenlerin bebek sahibi olamaması nasıl yıkıcıysa istemeyenlerin bebek sahibi olması da o kadar yıkıcı, o yüzden birbirinizin imtihanlarını yargılamayın bence.
sızınkı gebelık sendromu bır arkadasımda bunu yasamıstı 11 haftalık ıken cocugu aldırmak ıstedı, kendı kendıne dusurtmeyı bıle aklına koymustu, cunku hazırlıksız yakalanmıstı bu duruma ama su an oglu 7 aylık onu gozunde sakınıyor, tum dunyası oglu oldu ve ıyıkı dogurmusum dıyor..iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk ya şimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
Ne kadar oldu evleneli.
ben 3 yillik evliyim ilk zamanlar bende senin gibiydim, cocuk fikri, hamilelik falan bunlar beni cok korkuturdu.
siki siki korunurdum bu yuzden.
simdi ise yaklasik 2-3 aydir deli gibi anne olmak istiyorum. Hamile birini gorunce hele bebek gorunce aglamak geliyo icimden. Nasil anne olmak icin yanip tutusuyorum, bir bilsen
birden ne oldu anlamadim ama hazir olmak boyle birsey sanirim.
siz henuz hazir degilsiniz ve beklemediginiz anda oldugu icin boyle dusunuyorsunuz ama hele onu bi hissetmeye baslayin fikriniz degisecek bence.
Rabbim bana da cok bekletmeden bi evlat verir insallah.