Eşim, hayatım adına çıkmaz sokaktayım

Fakat psikolojik şiddetin alasını görmüş anne evinde, ondan bunları beklemek fazla iyimserlik degil mi
Ohooo benim annemin yaşadıkları yüzünden bizi evlatlıktan red etmesi lazımdı bence , annem 3 evladına da tek baktı, ölene kadar da bırakmadı bizi , onu çok özlüyorum...
 
Görücü usulü evlilikte birinin iyi ahlaklı olduğundan nasıl emin olabilirsiniz? Çevreye farklı eşine farklı davranan onca insan var. Siz bu adamı bilerek çocuk yapmışsınız şimdi de aileden destek istemişsiniz o da yok. Boşanmak istiyorsanız elinize meslek almaktan başka çare yok. Anlattığınıza göre çözülemeyek bir durum da görmüyorum eşinizle terapiste gidin. Ve kendiniz için bebekli sosyal etkinliklere katılın
 
Yok yanlış yazmışım merkezi yerleri bilmiyorum onu demek istedim. Konum olarak hiç bir yer bilmiyorum çok fazla evden çıkmadık yaşadığımız ilçeden uzaklaşmadık o yüzden çocukla kaybolurum, başıma bir iş gelir endişesi var
Çocuğu alıp gezmek çok iyi gelecektir. Bu sayede çevreni bile genişletebilirsin. Telefonun google map uygulamasından yaşadığın yerin merkezi yerlerini, alışveriş, restorant, kafe herseyini bulabilirsin. Ben almanyaya bir yıl önce dil bilmeden geldim. Uygulamadan tek başına gezmediğim yer kalmadı.insan otur otur bunalıyor. Biraz kurcalayacak hemen çözersin
 
Ohooo benim annemin yaşadıkları yüzünden bizi evlatlıktan red etmesi lazımdı bence , annem 3 evladına da tek baktı, ölene kadar da bırakmadı bizi , onu çok özlüyorum...
Allah rahmet eylesin, konu sahibi annesi ile yaşarken 1 odanın içinde bir bucuk yıl yasadım diyor, onu kasdetmiştim
 
Ben de bir süredir işsizim depresyonlardan depresyonlara koşuyordum. Dün eşimle hava alalım diye çıktık yürüme engelli tekerlekli sandalyeli bir adam bize adres sordu. Aaa orası çok uzak dedik. Adam da sorun değil dedi. Sonra biraz sohbet ettik. Gideceği cafede bilek güreşi yarışı varmış falan… adam üstüne başına özenmiş saçını uzatmış örgülü bir stil yapmış. Çok sosyal ve özgüvenli biri olduğu her halinden belliydi. Kendimden utandım yeminle biz asosyal olmaya çok sebep buluyoruz
 
Yok yanlış yazmışım merkezi yerleri bilmiyorum onu demek istedim. Konum olarak hiç bir yer bilmiyorum çok fazla evden çıkmadık yaşadığımız ilçeden uzaklaşmadık o yüzden çocukla kaybolurum, başıma bir iş gelir endişesi var
Hiç te bir şey olmaz,
Elinizde telefon ve internet yok mu? şimdi hemen hemen bütün şehirlerin belediye ulaşım araclarinin online siteleri var,
olduğun noktayı, gitmek istediğin noktayı seçip, hangi ulaşım araçlarını kullanman gerektiğini buluyorsun.
Otobüs duraklarında QR kod var , durak ismini, duraktan geçen hatları, o hatların nereden gelip nereye gittiğini öğreniyorsun.
sanki hayatı biraz da kendi kendinize sıkıcı hale getirmiş gibisiniz.
Bulunduğunuz şehirde gezilecek yerleri, mekanlari öğrenin, kendinize bir rota hazırlayın, çıkıp çıkıp gezin.
 
Yok yanlış yazmışım merkezi yerleri bilmiyorum onu demek istedim. Konum olarak hiç bir yer bilmiyorum çok fazla evden çıkmadık yaşadığımız ilçeden uzaklaşmadık o yüzden çocukla kaybolurum, başıma bir iş gelir endişesi var
Bundan 35-40 yıl önce doğunun küçük bir ilinden izmire gelen ilkokul mezunu annem bebek beni kucağına alıp fellik fellik geziyormuş. Siz üniversite mezunu halinizle evden çıkamıyorsunuz.

Ayrıca arayan iş bulur, hepimiz torpille mi girdik işlerimize? Evleneyim de hayatımı birine emanet edeyim demişsiniz elinizde patlamış. Şimdi de birileri bana el uzatsın, işimi bulsun, düzenimi kursun istiyorsunuz. Bunun sonu bu evlilikten kurtulmak için başka adamlara gönül kaydırmaya kadar gidebilir. Biraz çabanız olsun kendi hayatınızla ilgili.
 
Sizşn şartlarınıza göre yorumlayacağım.Elinizde bi mesleğiniz olsa hayatın nazı zorluklarını görmüş biri olsaydınız,aileniz arkanızda olsaydı daha farklı yorum yapardım.
Bu şartlarda çocuğunuz büyüyene kadar eşinizşe geçinmekten başka yolunuz yok.
Hem çalışıp hem kızınıza bi gelecek sunmak sandığınız kadar kolay birşey değil.
 
Yok yanlış yazmışım merkezi yerleri bilmiyorum onu demek istedim. Konum olarak hiç bir yer bilmiyorum çok fazla evden çıkmadık yaşadığımız ilçeden uzaklaşmadık o yüzden çocukla kaybolurum, başıma bir iş gelir endişesi var
Çok uç bir örnek olacak ama, dilini bilmediğim bir ülkede aradığım heryeri buldum. Otobüse bindim, düşünün dışarda internetim bile yoktu evde araştırıp çıktım. Nasıl bilet alınır bilmiyordum. Gençlerin çat pat ingilizcesiyle anlaşmaya çalışarak yaptım bunu. Sen dilini bildiğin ülkede elinde internet cep telefonu nasıl kaybolacaksin? Lütfen kendine gel, hemen güvenini geri kazanmaya çalış. Pazartesi ilk işin internetten bak bulunduğun yerlerin neresi güzelmiş, otobüs dolmuş ne gidiyorsa internette hepsini bulabilirsin. Çocuğunu al dışarıya çık. Kendi iyiliğin için yap bunu. Ha kayboldun, en kötü ne olabilir ki sora sora yine dönersin eve merak etme
 
Merhaba arkadaşlar, kendimi nasıl ifade edeceğimi bilememekle beraber başlıyorum.
26 yaşındayım. Eşimle 3 yılı aşan bir evliliğim var. Biraz görücü usulü diyebiliriz. Şahsım adına mantık evliliğiydi. Burada ki mantık eşimin iyi huylu, güzel ahlaklı olmasıydı. Evlenip eşimin işi dolayısıyla farklı bir şehirde yaşamaya başladım. Evlendikten sonra insan birbirini daha iyi tanıyor, bizim eşimle kafa yapımız hiç uyuşmuyor. Müzik zevki, film zevki gibi. Eşim emekli amcalar gibi işe gidiyim eve geliyim karnım doysun hanımla iki TV izleyeyim yatayım uyuyayım gibi. Asla gezmek istemez, dışarıdan canı yemek çekmez. Bana karşı hiç cimri değil ama asla üstüne başına birşey almaz evde yırtık pırtık şeylerle gezer. Ben tanımadığım bir şehirde yapayalnız kaldım psikolojim bozuldu. Sosyalleşmek için çok uğraştım ama bir türlü arkadaş, çevre edinemedim. Eşime dışarı çıkalım dediğimde çıkıyoruz boş boş durup dönüyoruz. Adamla muhabbet edemiyoruz, kahkaha atamıyoruz. Ki sıkılıyorum bunalıyorum dememe rağmen hadi gel şunu yapalım diyen biri değil. Ben bir kadın olarak şımartılmak istiyorum. Arada hediyeler alsın, beni bebek gibi sevsin, ilgilensin ama yok. Bir insanın yaşadığı yeri güzelleştiren sevdiği insandır bence. Eşimle güzel vakit geçirebilsek çoğu şeye ihtiyacım kalmayacak belki de. Aynı zamanda ailesine aşırı düşkün. Evlendiğimizden beri beni asla ailesi gibi göremedi hissediyorum. Bir gün ailesiyle karşı karşıya gelsek kesinlikle onları seçer, onların küçük bebeği gibi, ailesi de eşimi hergün arar canım kuzum bitanem diye sever. Bizim bi kızımız oldu 2 yaşına girmek üzere. Ben artık aşırı bunaldım kaldıramıyorum hiç birşeyi. 3 yıldır evde oturan sürekli yemek, temizlik yapan vasıfsız birine dönüştüm. Anne baba olarakta aynı gemi de değiliz ben güzel yetiştirmeye çalışıyorum eşim saçma sapan şeyler öğretiyor benim başardığım tüm düzeni alt üst ediyor. Bir gün memlekete gittiğimizde eşimin ailesinden dolayı kavga ettik kavga büyüdü bende kızımı alarak annemin evine gittim ama belli etmedim birşey sadece tartıştık dedim annem ablam bunu büyük bir olay haline getirdi ee niye geldin o zaman, napcan boşancan mı ne yiyeceksin ne içeceksin nerde kalacaksın muhabbetine çevirdiler. Ben eşime küsemez miyim daha geleli 1 saat oldu ben bunları mı düşünecektim dedim tartıştık ablam evden kovdu küçük çocukla akşam vakti sokakta kaldık. Annemin ikinci evliliği 1 yıl anca oldu. Evlenmeden önce farklı bir ilçede yaşıyorduk yani eşimin memleketine yabancıyız. ablam oraya misafirliğe gelmişti. Annemin evinden beni onun kovması ve annemin ağzını açıp sen karışma, burası benim evim vs demediği için anneme çok kırgınım 4 aydır küsüz hiç konuşmadık. Ben eşimden boşanmak istiyorum ama yapayalnızım. Çok güçsüzüm. Maddi, manevi yetersiz kalacağım. Ne gidecek yerim var, ne bir gelirim, ne de gücüm kuvvetim. Eşim sürekli beni zorbalıyor. Çocuğuma dört dörtlük bakıyorum çeşit çeşit yemekler, eğitimler, oyunlar. Öfkelenip çocuğa bağırdığımda direk sen ne biçim annesin ben senden iyi bakıyorum gibi şeyler söylüyor. Herkesle arası kötü olan sensin, sıkıntı sende diyor. Sürekli deli, sinirli vırt zırt eleştiriyor. Zaten psikolojik olarak çökmüşüm arkadaş yok aile yok eş eş değil bir de hayatımı daha da çekilmez hale getirmeye çalışıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim, ne yapmalıyım
Ahlakı güzel nede olsa severim mantığı ile evlenmişsiniz. Ahlak cok önemli evet ama gezmeyi seviyor mu öfkelenince tepkisi nasıl oluyor iyi bir baba olabilir mi en önemlisi bu adam baba birşey kalabilir mi diye kesinlikle evlenecek olanlar bu soruyu sorması lazım kendilerine ? Kimse değişmez . Senin dengin olmayan bir insan sadece seni dibe ceker o yüzden aynı dili konuşamadıgın biriyle zor birde bebek var .
 
Çok uç bir örnek olacak ama, dilini bilmediğim bir ülkede aradığım heryeri buldum. Otobüse bindim, düşünün dışarda internetim bile yoktu evde araştırıp çıktım. Nasıl bilet alınır bilmiyordum. Gençlerin çat pat ingilizcesiyle anlaşmaya çalışarak yaptım bunu. Sen dilini bildiğin ülkede elinde internet cep telefonu nasıl kaybolacaksin? Lütfen kendine gel, hemen güvenini geri kazanmaya çalış. Pazartesi ilk işin internetten bak bulunduğun yerlerin neresi güzelmiş, otobüs dolmuş ne gidiyorsa internette hepsini bulabilirsin. Çocuğunu al dışarıya çık. Kendi iyiliğin için yap bunu. Ha kayboldun, en kötü ne olabilir ki sora sora yine dönersin eve merak etme
Kesinlikle katılıyorum. Evde otururken sosyal çevre oluşturma ihtimalin sıfır. Eşini bırak o evinde kendi sıkıcı hayatına devam etsin ama sen gez gör, civar illere git merkeze git, değişik parklara git. Çocuklu etkinliklere katılabilirsin çocuklar oynarken anneler de kaynaşır. Avmlerin çocuk oyun alanı varsa gidebilirsin aileler çocuklarını beklerken sohpet ederler genelde. İlk zamanlarda sana sıkıcı gelecektir tek başına gezmek ama zamanla hoşuna gideceğinden eminim.
 
Eşimle oturduk yine çözüm odaklı kararlar aldık. Umarım bu sefer sorumluluk alıp icraat gösterebiliriz. Benim problemim sevgi hissetmemek. Bir insan ve bir kadın olarak çocuğumdan, eşimden hayatımda ki herkesten sevgi, saygı görmek isterim. Uzun zamandır değerli hissettirilmediğim için bir sese, güler yüze hasret kaldığım için bu kadar depresifim. Yoksa bende sürekli arayış içerisindeyim. Sosyal sanathane üyesiyim etkinliklerine katılmaya çalışıyorum. Sayılarla boyama tablosu aldım evde boş fırsatlarımda yapıyorum. Puzzle yapıyorum. Akşamları kulaklığı takıp yürüyüşe çıkıyorum gibi gibi sürekli kendimi mutlu etmek adına bir uğraşım var lakin insan asıl ihtiyacı olan şeyi karşılayamayınca ne yapsa boş
 
Eşimle oturduk yine çözüm odaklı kararlar aldık. Umarım bu sefer sorumluluk alıp icraat gösterebiliriz. Benim problemim sevgi hissetmemek. Bir insan ve bir kadın olarak çocuğumdan, eşimden hayatımda ki herkesten sevgi, saygı görmek isterim. Uzun zamandır değerli hissettirilmediğim için bir sese, güler yüze hasret kaldığım için bu kadar depresifim. Yoksa bende sürekli arayış içerisindeyim. Sosyal sanathane üyesiyim etkinliklerine katılmaya çalışıyorum. Sayılarla boyama tablosu aldım evde boş fırsatlarımda yapıyorum. Puzzle yapıyorum. Akşamları kulaklığı takıp yürüyüşe çıkıyorum gibi gibi sürekli kendimi mutlu etmek adına bir uğraşım var lakin insan asıl ihtiyacı olan şeyi karşılayamayınca ne yapsa boş
Ne tür kararlar aldınız? Eşinin tavrı nasıldı?
 
Yardım istedim açıkca hissettiğim herşeyi dile dökmeye çalıştım, beklentilerimi söyledim. Bazı konularda hak verdi bazı konularda abartma, saçmalama gibi şeyler söyledi. En sonunda kızımız hakkında ortak fikirde olacağımıza, birbirimize karşı daha düşünceli anlayışlı olup sık sık empati yapacağımıza dair sözler verdik kısaca özet geçtim. Umarım herşey dilediğimiz gibi olur. Burada ki bazı yorumlar bana umut verdi. Birkaç cümle beni güçlendirdi. 1 saat uzağımıza bir avm açılmış nasip olursa birkaç gün sonra kızımla oraya giderek açılışı yapacağım. Benim evde değil dışarıda sosyalleşmem gerek. Bazı farkındalıklarım oldu. Çok ama çook teşekkür ederim her kelimenize, her cümlenize.
 
X