- 23 Mayıs 2015
- 2.272
- 1.447
iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk yaşimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
Kesinlikle 4 sene neler yaşadım bir Allah bir ben bilirim. Şu an onun için canımı veririm canımı... Allah isteyenlere versinOnlarca evlat isteyen anneler varki evini arabasını satıp tup bebek merkezlerine koşturan anneler var.. sizin yazınızı okuyunca işte allah bebeği gerçekten istediğine veriyor.isteyene değil bunu birkez daha anladim sayenizde
Yorumlari okuyunca sinir oldum..yok Allah bebegi istedigine verirmis yok iste icinde anaclik yokmus.. yani kadin bu duygularin icerisinde olmayi kendisi secmiyor ki.. ayni durumda ben de hicbir sartla kesinlikle hatta asla cocuk istemiyorum..ve yapmicazda..istemeyince istemiyor insan.. kendisi de soyluyor zaten olanlayarak olmamis diye..simdi buraya yok ugrasipta yapamayanlar var demenin ne geregi var ki..varsa bir fikriniz yazin bence aldirmak veya aldirmamak hakkinda..ama ona hissettigi duygularin yanlisligi hakkinda seyler yazmayin bence..
Aaa olur mu bütün bebekler aynı kalıpta doguyor. hepsi aynı olmak zorunda.lutfen abartıyorsunuz hepiniz :)şaşacak bişey yok bizler nasıl farklı isek bebekler de farklı farklı, arkadaşımın oğlunu koltuğa oturt sen gelip almadan kıpırdamaz ordan kirlent gibi oturur orda, ama benim oğluma bir an arkanı dön yeter ki, ev alt üst olur
aynı kadının tüm çocukları bile aynı olmaz ki
Ben bir gün hamile kalırsam "kabusum gerçekleşti" diye konu açmayı düşünüyorum:)Şu forumda çocuk istemiyorum, hamileyim ama doğurmakta karasizim, istemeden hamile kaldım, korunurken hamile kaldım ne yapacağım vs... diye konu açmak yemin ediyorum büyük cesaret işi.
Çünkü o kadar çok yargılayan ya da hirsini üzüntüsünü böyle konu açan kadınlardan çıkaran bir ton üye var ki bazen konuyu açıp akıl isteyenlere çok üzülüyorum. Sanki bu kadın istemsiz hamile kaldı diye çocuğu olmayanların yıllarca tedavi görenlerin bebeği olmuyor sanki Allah böyle düşünen kadınlara çocuk verdiği için diğerlerine vermiyor.ne kadar acımasız insanlar var ya kadın akıl istemiş yardım istemiş millet hirsini ondan çıkarmış.