• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmak mı boşanmamak mı ? 2 yaşında çocuk var.

Sizin evlilik bitmiş zaten. Sadece isim olarak evlisiniz o kadar.
Çocuk yüzünden boşanmama gibi bir duruma girmeyin sakın. Aynı ev içinde iki birbirini sevmeyen insanla yaşaması anne baba ayrı olmasından daha kötü. Boşanın endişeye gerek yok çocuğunuzla beraber huzurlu ve mutlu olun kimse kötü muameleyi haketmiyor evlilikte.
 
ortada bir evlilik yok
evlilik imza değildir, farklı bir misyonu olan kurumdur, siz de biliyorsunuz
saygı, sevgi, hiç birşey yok aranızda
boşanmazsanız, çocuğunuz büyüdüğünde karşınıza dikilip
"sen bu adamdan boşanma kararlılığını göstermediğin için benim çocukluğum kaotik bir evde geçti anne, benim hakkıma girdin" diyecek..
mümkün mertebe çabucak boşanmalısınız..
O kadar güzel bir yere dikkat çekmişsin ki seni tebrik ederim. Bir arkadasim babasinin kavgasindan, asagilamalarindan biktigini annesinin buna izin vererek kendi haklarina girdigini kötü huzursuz bir evde yasamasina izin verdigi icin annesine by konuda cok kizdigini söylemişti. O bosanmayarak bizi de buna mahkum etti demisti. v
 
Ama bana gelince kaba , bağırıp çağıran, öfke sorunu olan ve hayata negatif bakan bir yapısı var.

Evliliğimiz boyunca hep 2 gün iyi 2 gün kötü olduk. Kavgalar tartışmalar hep vardı. Eşim sanki kavga için yaratılmış. Gerçekten kavga etme sanatı diye bir kitap yazsa best seller olur. Sürekli birşeylere kızıp bağırıp çağırır. Ben de çok hassas birisiyim ve bu davranışlarından dolayı acayip soğudum. Çocuktan sonra hepten koptuk. Terapiste gittik orada bile kavga çıkardı akşamında evi terk etti. 2 ay oldu.

Çünkü oturduğum ev bana ait . Maddi sorunum yok. Ailem arkamda. Huzursuzluktan bktım, boşanma davası açmaya karar verdik.

Eşimin bana sevgisi olduğuna inanmıyorum kızlar. Benim de ona pek sevgim yok. Aynı evde yaşamak kabus gibi.


Sevginiz çoktan bitmiş. Aslında kafanızda herşey zaten bitmiş. Çocuk için niye bu çileli hayat? Çocuğun da psikolojisi bozulur böyle bir insanla aynı evde yaşayarak. Ayrıca çocuk da yarın büyüyecek, çekip gidecek. O zaman ne olacak? Bence bu kadar soğuyup kafaya koyduktan sonra geri dönmeyin. Açın davanızı. Sürüm sürüm sürünsün, üç gün orada, beş gün burada, kanepe üstlerinde. Yuvasının kıymetini bilseydi.
 
Sürekli kavga olan bir evde büyüdüm. Artık nefret etmiştim. Anne mutlu olmazsa çocuk asla mutlu olmaz. O yüzden çocuğunuzun psikolojisi için evli kalmayın. Eşine ya bu kavgalat biter. Ya psikolga gider ilaç kullanırsın yada ben böyle bir ailede kavga içinde mutsuz bir çocuk yetiştirmek istemiyorum diyin. Çocuğunuz için o kavgaların bitmesi lazım. Berbat bir çocukluğum var. Güzel hiç bir anım yok. Büyüyünce o çocuğa senin için katlandım diyeceksiniz ama keşke katlanmasaydın diyecek emin ol.
 
İkinizde de sevgi yokmuş işte, boşanmazsanız asıl çocuğun hayatı psikolojisi mahvolur bence
 
Çocuğu düşündüğü yok eşinin. . Kendini düşünüyor. Madem ev senin, düzenin bozulmicak kararının arkasında dur. . Çocuğunu önceden düşünseydi.

Bu erkeklerin ben her şeyi yaparım bağırır çağırırım benden boşanamaz nasılsa diye
düşünmelerinden nefret ediyorum. Sonra iş ciddiye bindimi evladımızı düşün..
 
Konuyu açan erkekmiymiş:))Yazık durumu okadar umutsuz vaka, gülmekten ağladım:))
 
Back