Malesef eşim kavgacı çok çabuk sinirlenen ve bağırma huyundan dolayı beni de delirten bir insan. Kaç kez uyardım ama bu düzelmiyor.
Ben de çok ılımlı sayılmam, annem babama senelerce katlandı ve sinir hastası oldu. Dolayısı ile bende yer etmiş sanırım bu, eşim bana çıkıştığı anda ben de karşılık veriyorum aynı duruma düşmemek için. Belki de annem babama katlanmasaydı ben de tepki olarak anneme benzememek için bu kadar kendimi ezdirmeme çabasına girmez daha ılımlı birisiolurdum. Şimdi aynı şeyin kızımın başına gelmeyeceğini kim garanti edebilir ? Dolayısı ile huzursuz , taraflardan birinin ezildiği evlilikler çocuklarımın pskilojisini bozuyor işte ispatı..
Üzgünüm kırgınım yorgunum..7 sene sonunda bunlar mı olacaktı. Nasıl geldik bu hale ama artık can sıkıntıları bitiyor. Evde her daim asık bir surat, karşısındakine sırf eziyet olsun diye günlerce küsmeler yok. Şu anda bile aslında çok huzurluyum. Yuvam yıkıldığı için çok üzgünüm bir yandan da. Ne olursa olsun bir yuva yıkılıyor. Bir daha evlenmek de istemiyorum. Hayatım belki yapayalnız geçecek ama en azından sürekli kavga çıkaran biri olmayacak. Bana değer vermeyen biri ile yaşamak zorunda kalmayacağım. Her alanda benle rekabete giren bir koca düşünün. Evet maddi anlamda yüksek olmamım etkisi olmuştur ama bu tamamen onun kompleksi. Keşke baştan bunu hesap etseydim. Hesap etmediğim için pişmanım. Ama kızım olduğu için çok mutluyum. Bu evlilik olmasa o da olmayacaktı. Yine de iyi ki evlenmişim diyorum. Keşke kocam daha az sinirli olan biri olsaydı. Keşke ailesini benden üstün tutmasaydı. Keşke özgür kalmak istemeseydi bu kadar. Evlilik içinde insan kendini değersiz hissetmesi ne kadar kötü. İnsan herşeyden soğuyor özellikle de hassassa.
Maddi anlamda sorunum yok işim gücüm var. Ailem arkamda. Herşey yolunda çok şükür. Tek katlanma sebebim kızımdı. Kızımın önünde evet kavga ediyordu odalara kaçmamıza rağmen peşimizden geliyordu. Kendini durduramıyordu. Bu şekil kocası olanlar ne demek istediğimi anlayacaklardır. Çocuğa bile bağırdığı oluyordu eskiden sinirden, daha bebek düşünün. Neden çok ağlamış vs. diye. Kötü birisi değil ama adamda sinir hastalığı var ve bunu aşamıyoruz. Ha yaptıktan sonra pişman da olmuyor. O hep haklı hep haklı. Onu delirten biziz.
Ama nedense annesine hiç delirmiyor, bize deliriyor.